۱۳ شهریور سال ۹۰ بود که ۱۳ تن از رزمندگان یگان ویژه صابرین در حین مبارزه با تروریست‌های پژاک در منطقه شمال‌غرب کشور به فیض شهادت نائل شدند.
به گزارش شهدای ایران, قله «جاسوسان» در ارتفاعات مرزی بین جمهوری اسلامی ایران و عراق قرار دارد که مدت‌ها به محل شرارت گروهک‌های ضدانقلاب و خصوصاً گروهک تروریستی پژاک تبدیل شده بود. در سال 90 جمهوری اسلامی ایران تصمیم بر آزادسازی این ارتفاعات گرفت که این مأموریت به‌عهده یگان ویژه صابرین نیروی زمین سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که اکنون به تیپ ویژه صابرین تبدیل شده, گذاشته شد.
طی این عملیات که در شهریور سال 90 انجام شد، دلاورمردان این یگان در اوج مجاهدت و گمنامی و تحمل سخت‌ترین شرایط اقلیمی و جوی، موفق به رسیدن به آخرین سنگر این عناصر تروریستی شده و در 13 شهریور سال 90، 13 نفر از نیروهای این یگان طی درگیری با عناصر پژاک ضمن از بین بردن بقایای این گروهک تروریستی به درجه رفیع شهادت نائل شدند.
در ادامه به‌صورت اجمالی زندگی‌نامه این شهدای گرانقدر می‌آید:
شهید محمد جعفرخانی
شهید محمد جعفرخانی متولد مهر ماه سال 1344 بود. در منطقه به «جعفر خان»معروف بود و به عنوان فرمانده‌ای گره‌گشا، کسی بود که در عرصه هشت سال دفاع مقدس هم نقش آفرین بود و حتی در آن دوران از دلاور مردانی بود که از اروند رود عبور کرد.
جعفر خان کسی بود که در منطقه شیخ محمد، شلمچه، خیبر و ... در نقاطی که کسی انتظار نداشت، دلاورانه حاضر می‌شد و این روزها نیز با این سن و سال تکاوری نبود که تنها لباس تکاوری پوشیده باشد بلکه فرماندهی بود که با ایمان و افتخار سرافرازانه در میدان دفاع از نظام و انقلاب حرکت کرد و در درگیری با نیروهای تروریستی به شهادت رسید.
جعفر خان در روزهای آخر از هرچیزی که تعلق خاطر به دنیا و پست و مقام باشد پرهیز میکرد یعنی مثل دیگران بیل دست می‌گرفت و سنگر درست میکرد، به سنگر دیگر گردانها سر میزد. عملیات در ساعت 4 صبح 13 شهریور سال 90 آغاز شد و نیروها بیشتر از حد تعیین شده پیشروی کردند بطوری که صدای نفس کشیدن نیروهای پژاک هم شنیده می شد.
جعفر خان به‌ویژه به کسانی که دوربین مخصوص داشتند گفت هرکسی را دیدید، اختیار آتش دارید. بالاخره عملیات آغاز شد. جعفر خان در کوه نیرو ها را پخش کرد و مدام فریاد می زد که یا حسین و یازهرا بگویید و بالا بروید.
جعفر خان به سمت یک سنگر پژاک می روند که متاسفانه آن سنگر با مواد منفجره و ریموت مجهز شده بود و ناگهان با یک انفجار جعفرخان از ناحیه پا مجروح می شوند. جعفرخان خودشان را در سنگر می‌کشد و پاهای خودشان را برای اینکه موجب تضعیف روحیه بچه ها نشود زیر خودشان جمع می کند و بعد به بچه اشاره میکند و می‌گوید : «آماشالله بیا بالا، برید جلو داد بزنید یا حسین (ع) و یازهرا (ع) بگوید» و ضمن اینکه تیراندازی می کردند بچه ها را به جلو رفتن تشویق میکرد.
یکی از امداد گرها که بالای سر جعفرخان می رسد و می فهمد جعفرخان زخمی شده می گوید : بیایید برویم پائین جعفر خان می گوید : نه من چیزیم نیست برو بالا تا بالای ارتفاع 3 متر بیشتر نمانده برو بالا.
این امدادگر می گوید بالای ارتفاع که رفتم شنیدم شهید علی بریهی با حالت گریه و ناله و ناراحتی می‌گوید: «جعفر خان! بیا خودم میبرمت پائین... تورو خدا جعفر خان ...» ناگهان با یک خمپاره صدای جعفرخان و شهید بریهی با هم ساکت می‌شوند.
جعفر خان حدود ساعت 4:45 تا 5 صبح 2متر پائین تر از کانال و غار کوه جاسوسان به آرزوی خودشان می رسند و به درجه رفیع شهادت نائل می شوند. جعفر خان شهیدی است که در سه متری تونل تروریست‌ها به شهادت رسید، تروریست‌هایی که به لحاظ تجهیزات و دستگاه‌های ارتباطی از سوی آمریکا مجهز شده‌بودند.
شهید علی پرورش
شهید علی پرورش اول فروردین سال 48 در روستای «پرسک» از توابع شهرستان الشتر در یک خانواده مذهبی به دنیا آمد. پدر بزرگواش شیخ علی پرورش یک کشاورز ساده بودند و علی اولین فرزندی بود که خدا به ایشان عطا نمودند. علی سالهای ابتدایی زندگی را در روستای پرسک گذراند.
در سال 1355همراه خانواده به خرم آباد مهاجرت کرده و تحصیلات ابتدایی را در این شهر گذراند. سالهای نوجوانی علی همزمان با جنگ تحمیلی شد و به همین دلیل در سال 1364ترک تحصیل کرد و به صورت پنهانی و بدون اطلاع پدر و مادر به جبهه رفت. در سال1365 در منطقه شاخ شمیران و در عملیات نصر از ناحیه پیشانی مجروح شد.
علی بعد از بهبودی دوباره به جبهه رفت و این‌بار به مناطق عملیاتی جنوب رفت. مدتی بعد در همان سال براثر انفجارموشک هواپیماهای رژیم بعثی عراق درعملیات کربلای 5 تعداد 15 ترکش ریز و درشت به علی اصابت کرد و باعث شد که مدت زیادی در بیمارستان بقیه الله(عج) تهران بستری شود. او در تمام این مدت، زخمی شدنش را از خانواده پنهان نگه داشته بود و تا هنگام ترخیص از بیمارستان به خانواده اش هیچگونه اطلاعی نداد و هنگامی که دوران بهبودیش را در منزل می گذراند با دست خود بعضی از ترکش های ریزی که در بدن جا خوش کرده بودند را در می آورد.
با پایان یافتن جنگ چند سالی را در مشاغل گوناگون گذراند. سپس وارد نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شد و در تیپ 57حضرت ابوالفضل العباس(ع) خرم آباد مشغول به خدمت شد.
در بهمن ماه سال 1380پس از سقوط هواپیمای توپولف-154 خرم آباد در اثر برخورد با کوههای سفید کوه، علی همراه با سایر نیروهای تفحص به منطقه اعزام شد و بدون هیچ چشم داشتی در پایین آوردن بقایای پیکر قربانیان حادثه و قطعات مهم هواپیمای سقوط کرده که در میان بلندی ها و صخره های صعب العبور و بسیار سخت کوهستان سفید کوه پراکنده شده بودن زحمات بی شائبه ای کشید و که جعبه سیاه هواپیما را در بلندای قله پیدا کرد و از کوه پایین آورد.در سال 1381 و پس از سقوط هواپیمای ایلیوشین-76 سپاه پاسداران در ارتفاعات کرمان او باز هم به انجا اعزام شد و در آوردن پیکر شهدا کمک شایانی کرد.
با تاسیس یگان صابرین سپاه جزو اولین نیروهایی بود که توانست به این نیرو بپیوندد. سردار علی پرورش دارای دان 5 هنر های رزمی و همچنین قهرمانی تیر اندازی ارتش های ایران و قهرمانی آمادگی جسمانی ارتش ها را در کارنامه شغلی خود داشت.
او در این یگان سمت جانشینی فرماندهی اطلاعات را عهده دار بود. توانایی های خارق العاده و هوشیاری زیاد و دید بسیار عالی وی در عملیات های شناسایی در مناطق کوهستانی باعث شد تا همرزمانش به وی لقب چشمان عقاب را بدهند. سرانجام او در 13 شهریور 90 در مبارزه با گروهک پژاک مزد سال‌ها جهادش را گرفت و به فیض شهادت نائل شد.
شهید کمیل صفری تبار
شهید مصطفی (کمیل) صفری تبار در نهم خرداد سال 67 در روستای «بیشه» سر از توابع شهرستان بابل به دنیا آمد. پدر کمیل به یاد روزهای دفاع مقدّس و علاقه مندی به گروه های چریکی و جنگ های نامنظم شهید دکتر مصطفی چمران، و به یاد دعای کمیل، فرزندش را در شناسنامه به مصطفی و در عام کمیل نام نهاد.
کمیل در نوجوانی در جریان سفری که به راهیان نور می‌رود, با عنایت شهدا هدف زندگی‌اش تغییر میکند و برای ورود به سپاه بسیار تلاش کرد اما موفق نشد. او که در رشته علوم تجربی فارغ التحصیل شده بود برای گذراندن خدمت سربازی به لشکر 30 پیاده گرگان اعزام شد و همزمان برای ورود به سپاه تلاش میکرد. پس از گذشت 2 ماه از سربازی‌اش او برای ورود به سپاه پذیرفته می شود و با سختی از لشکر 30 گرگان تسویه حساب گرفته و دراسفند سال 86 وارد دانشگاه امام حسین (ع) شد و در نهایت در بهمن سال 88 با معدل 17.30 از دانشگاه امام حسین(ع) فارغ التحصیل شد.
او پس از فارغ التحصیلی در دانشگاه امام حسین(ع) در یگان صابرین سپاه مشغول به فعالیت و جهاد در راه خدا شد. سرانجام او که در عملیات مبارزه با گروهک پزاک عازم شمال‌غرب کشور می‌شود, در سحرگاه 13 شهریور سال 90 در کردستان در ارتفاعات جاسوسان در حین مبارزه با پژاک, همرزم و دوست کمیل، شهید محرابی پناه تیرمی‌خورد. وقتی کمیل برای کمک به دوستش می‌رود، خمپاره‌ای در کنار این دو اصابت میکند و هر دوی آنها آسمانی می‌شوند. این دو شهید با هم عقد اخوت بسته بودند که در صورت شهادت یکی از آنها دیگری شفاعت کند که هر دو شهید و شفیع هم شدند.
شهید مجتبی بابایی‌زاده
شهید مجتبی بابایی زاده در خرداد 1362، در اندیمشک در دامان مادری عفیف و پدری سخت کوش و مؤمن در خانواده ای متدین چشم به جهان گشود.کودکی اش همزمان با سالهای جنگ بود و تربیت صحیح پدر و مادر، باعث شد او متفاوت از هم سن و سالانش بار بیاید. از کودکی و نوجوانی پاتوقش پایگاه بسیج مسجد حضرت ابوالفضل(ع) و مسجد امام حسن (ع) بود و در سال 78 با پای پیاده در پیاده روی مسیر اندیمشک ـ تهران جهت شرکت در مراسم سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی (ره) شرکت کرد . در انتهای این برنامه بود که موفق به دیدار حضوری از نزدیک با مقام معظم رهبری شد. مجتبی و یکی از دوستانش آن قدر اشک شوق می‌ریزد که حضرت آقا آنها را در آغوش می کشد و نوازششان می کند.
شهید مسلم احمدی‌پناه
شهید مسلم احمدی پناه در 19 آذر سال 1359، در شهر «فرادانبه» استان چهار محال وبختیاری چشم به جهان گشود. مسلم علاقه زیادی به مباحث دینی در حوزه علمیه داشت و در این زمینه مطالعه و تحقیق زیادی داشت. مسلم از همان دوران نوجوانی به ورزش کاراته علاقه فراوانی داشت و بعد از آن هم توانست در رشته ورزشی کاراته کمر بند مشکی را کسب بکند.
شهید محمد منتظرالقائم
محمد منتظرقائم (غلام نژاد) در تاریخ 25 شهریور 1363 در شهرستان نکا در استان مازندران به دنیا آمد. محمد از وقتی که بچه بود عاشق اهل بیت بود. وقتی که محرم که می‌شد هیچ شبی نبود به هیئت نرود و گهواره علی اصغر را روی شانه هایش نگیرد. بعدها که بزرگتر شد در هیئت سینه زنی علی اصغر(ع) می رفت. عشق محمد به سپاه تا جایی بود که از رشته برق به انسانی تغییر رشته داد و دیپلم انسانی هم گرفت و سپس وارد سپاه شد.
علاقه او به شهید منتظرالقائم تا آنجا بود که فامیلی خود را از غلام‌نژاد به منتظر القائم تغییر داد.او در همه رشته هایی که آموزش می‌دید سعی میکرد جزء نفرات برتر باشد تا جایی که آموزش خلبانی را در عرض نه ماه کامل کرد. سرانجام در تاریخ 12 شهریور 1390 در درگیری با گروهک تروریستی پژاک در منطقه جاسوسان سردشت به شهادت رسید و آسمانی شد.
شهید محمد محرابی‌پناه
محمد محرابی پناه در 20 شهریور سال 64 در شهرستان آران و بیدگل به دنیا آمد. او پس از گذراندن مقاطع تحصیلی و اخذ دیپلم از طریق کنکور سراسری وارد دانشگاه شد و در رشته مهندسی کامپیوتر مشغول به تحصیل شد ولی اشتیاقش جهت خدمت به اسلام او را به سمت انصراف از دانشگاه کشاند و با شرکت در آزمون ورودی دانشگاه افسری امام حسین (ع) در سال 86 و قبولی در آن به تحصیل در این دانشگاه مشغول شد.
محمد پس از گذراندن دوره های سخت و تخصصی آموزشی عالی امام حسین (ع)، در خرداد سال 88 با معدل بالا از این دانشگاه فارغ التحصیل شد و از آنجایی که یکی از دانشجویان موفق و نخبه این دانشگاه بود به عنوان یکی از نیروهای زبده سپاه جهت ادامه خدمت وارد یگان ویژه تیپ صابرین سپاه شد. در نوروز سال 90 بود که لباس دامادی به تن کرد و چند ماهی بعد از ازدواج، محمد متوجه شد عملیاتی در پیش است.
پس از آنکه متوجه شد قرار است عملیات مبازه با پژاک در شمال‌غرب کشور انجام شود, نزد فرمانده خود شهید جعفرخانی رفته و با اصرار, از فرمانده اجازه حضور در دسته هجوم را گرفت و به عنوان تک تیر انداز وارد عملیات شد.سرانجام در 13 شهریور سال 91 در این عملیات به آرزوی خود می‌رسد و آسمانی می‌شود.
شهید یوسف فدایی‌نژاد
یوسف در 29 دی ماه سال 62 در یکی از روستاهای شهر رشت متولد شد و از همان ابتدا با آمدنش مایه آرامش پدر ومادرش شد. تحصیلات یوسف کاردانی نظامی بود و در سال85 از طریق آزمون دانشگاه امام حسین(ع) وارد سپاه شد و پس از آن در یگان ویژه صابرین به عنوان تک تیرانداز به جهاد پرداخت.
سرانجام در عملیات مبارزه با تروریست های پژاک لحظه پرکشیدنش فرا رسید.صدای انفجاری آمد و بچه ها داد می‌زدند یوسف شهید شد. آمدند و دیدند که یوسف در سنگرش مجروح شده است. هیچ داد و بیدادی ، هیچ ضجه ای از یوسف بلند نمی شد. خیلی آرام گردنش را به سمت چپ خم کرده بود و به شدت خونریزی داشت. یوسف لبخند زنان با ذکر یا زهرا (س) آسمانی شد و به آرزوی دیرینه اش یعنی خدمت خالصانه و شهادت رسید.
شهید حسن حسین‌پور
شهید حسن حسین پور در اردیبهشت سال 61 در قزوین متولد شد.حسن از اول ابتدایی عضو بسیج بود و به بسیجی بودن عشق می ورزید، مادر حسن از همان دوران کودکی او را به مجالس روضه ی امام حسین(ع) و ائمه می برد، به همین علت علاقه ی ویژه ای به امام حسین(ع) داشت.
او پس از اخذ دیپلم دوران خدمت نظام وظیفه را هم در سپاه پاسداران گذراند و پس از آن استخدام سپاه شد. یک سال و نیم در پادگان ثامن الائمه بود و 40 روز هم در مشهد دوره های ویژه تکاوری را آموزش دیده بود.
سپس 6 ماه درگیر عملیات دستگیری عبدالمالک ریگی بود و وقتی از عملیات آمد در سال 89 ازدواج کرد و پس از آن هم 4 ماه با گروهک پژاک درگیر بود که همان موقع به آرزوی خود یعنی شهادت دست یافت و آسمانی شد.
شهید حسین رضایی
شهید حسین رضایی فرزند حاج زوار علی در 16 شهریور سال 57 در خانواده ای متدین و انقلابی در روستای طوغان از توابع شهرستان قروه استان کردستان به دنیا آمد.دوران ابتدایی را در مدرسه زادگاه خود سپری کرد و پس از طی مقطع راهنمایی در سال 1374 وارد دبیرستان سپاه پاسداران سنندج شد و بعد از فراغت از تحصیل در مقطع متوسطه در سال 1378 وارد دانشگاه امام حسین(ع) شد.
او پس از جذب در سپاه و طی مراحل آموزش مقدماتی رزمی به مدت دو سال دوره کاردانی را طی کرد و از سال 1380 تا 1381 در سپاه کردستان خدمت کرد . سپس سال 81 یگان ویژه صابرین نیروی زمینی سپاه تهران حسین و تعدادی دیگر از جوانان دلیر آن خطه را جذب کرد و به تهران منتقل شد.
او جوانی با ایمان و سرشار از عشق به ارزشهای الهی و اسلامی بود . بسیار به نماز اهمیت میداد. عاشق و مطیع رهبر خویش بود و در مسایل سیاسی بیانات رهبرش را معیار و ملاک عمل و حرف خویش قرار میداد. سرانجام در عملیات مبارزه با پژاک در ارتفاعات جاسوسان شربت شهادت را نوشید.
شهید محمد غفاری
شهید محمد غفاری در 30 دی ماه سال 63 در همدان متولد شد. دوران کودکی و نوجوانی را طی کرد و پس از اخذ دیپلم در کنکور سراسری در رشته داندانپزشکی قبول شد. از آنجا که عشق به شهادت در وجود او موج میزد, از تحصیل در رشته داندانپزشکی صرف نظر کرد و پس از شرکت در آزمون ورودی دانشگاه امام حسین(ع) و قبولی در آن, به یادگیری علوم و فنون نظامی و درس ایثار و از خودگذشتگی مشغول شد.سپس وارد یگان ویژه صابرین شد و سرانجام در 13 شهریور 1390 در ارتفاعات جاسوسان به آرزوی دیرینه خود رسید و به فیض شهادت نائل شد.
شهید علیرضا بریهی
شهید علیرضا بریهی سال 1364 در روستای میثم تمار (خوریس) بخش شاوور شوش دانیال(ع) متولد شد و تحصیلات اولیه را در زادگاهش و دوره متوسطه را در دبیرستان امام خمینی(ره) شوش طی کرد.
شهید بریهی که در میان دوستانش به «امام» معروف بود، پس از گزینش در سپاه پاسداران و گذراندن دوره کاردانی دانشکده پیاده و آموزشهای کادری، در یگان ویژه صابرین شروع به خدمت کرد.
از بدو ورود به یگان خدمتی، به گردان حضرت قمر بنی هاشم (ع) معرفی شد و با روحیه و جذبه بالایی با تمامی پایوران رابطه برقرار میکرد و جایی برای خود در دل تمامی افراد بازکرده بود.
شرایط سخت و فرماندهی قوی باعث شده بود که بچه‌های گردان، آبدیده و پخته و به یک انسان کامل تبدیل شوند. شهید بریهی یکی از افراد مومن و متعهد و دارای خصوصیات انسانی کامل بود و افراد برای اقامه نماز به این شهید بزرگوار اقتدا می‌کردند و یکی از پیش نمازهای گردان محسوب می شد.به علت صمیمیت بالا بین بچه‌ها و پیش نماز قرار دادن این شهید، بچه‌ها به عبدالزهرا لقب «امام جماعت» را دادند که دیگر از آن به بعد اکثر بچه‌ها شهید بریهی را «امام» خطاب می‌کردند.
او سرانجام با وقوع نا آرامی های پژاک در شمال‌غرب کشور به همراه همرزمانش به ارتفاعات جاسوسان سردشت اعزام می‌شود و در این عملیات به شهادت می‌رسد.
شهید سید محمود موسوی
شهید سید محمود موسوی در سال 60 در بابل متولد شد.پدرش کشاورز بود و سید محمود از دوران کودکی و نوجوانی هر وقت که می توانست به کمک پدرش می رفت. او پس از اخذ دیپلم وارد سپاه پاسداران شد و پس از آن در یگان ویژه صابرین مشغول به خدمت شد.
در سال 84 ازدواج کرد و در سال 88 خداوند دختری را به آنها عطا کرد که نامش را ریحانه گذاشتند. او سرانجام در شهریور 90 در عملیات مبارزه با گروه پژاک به فیض شهادت نائل شد.
*تسنیم
