یکی از اصلیترین دلایل بغض و کینه اصلاحطلبان از «شهید آیت»، به مخالفتها و افشاگری های وی درباره میرحسین موسوی در زمان وزارت خارجه برای کابینه شهید باهنر باز می گردد.
به گزارش شهدای ایران ، تابستان سال 60 شهید حسن آیت، با قساوت و شقاوت تمام و با شلیک ۶۵گلوله در حالی به شهادت رسید که نقش مهمی در تصویب اصل ولایت فقیه و سپاه پاسداران و حتی شورای نگهبان در قانون اساسی داشت.
*ماجرای تلفن های خشمگینانه به آیت هاشمی پس از شهادت دکتر آیت
آیت الله هاشمی پس از ترور شهید آیت در خاطرات خود نوشته است: "خبر رسید که دکتر [حسن]آیت را ترور کردهاند و شهید شده است و دو پاسدارش مجروح؛خیلی متأثر شدیم و مردم خیلی عصبانی و حق هم دارند، زیرا هر روز تعدادی از شخصیتهاینامدار انقلاب ترور و شهید میشوند و اگر وضع مدتی دیگر به همین منوال باشد، از نیروهایانقلابی سابقهدار کسی نمیماند.مشکل هم اینجا است که مجاهدین، سالها به عنوان نیروی خودی، در بین ما بودهاند واطلاعات کامل از وضع ما و موقعیت افراد، و راه وصول به آنها را در اختیار دارند. و بعد از انقلاب عوامل خود را به طور ناشناس، در خیلی از جاهای حساس نفوذ دادهاند. امروز همهتلفن ها، حاکی از خشم مردم نسبت به ضعف کنترل امنیتی ما بود."
*چرا اصلاحطلبان از «آیت» کینه و بغض دارند؟
یکی از اصلیترین دلایل بغض و کینه اصلاحطلبان از «شهید آیت»، به مخالفتها و افشاگری های وی درباره میرحسین موسوی در زمان وزارت خارجه برای کابینه شهید باهنر باز می گردد. برخی چهره های جریان چپ از همان ابتدا با شهید آیت میانه خوبی نداشتند و پس از آن نیز اصلاح طلبان که زاییده جریان چپ هستند نسبت به او بغض داشته و حتی دست به تخریب این شهید با بصیرت نیز زده اند. اما با پررنگ شدن گفته های دکتر آیت -در حوادث سال 88 - درباره آینده میرحسین موسوی و پیش بینی های او درباره تبدیل شدن میرحسین موسوی به نیروی آمریکا در ایران، روند بغض و کینه جریان اصلاح طلب از این شهید روند صعودی تری به خود گرفت. این در حالی بود که برای بسیاری تا قبل از اتفاقات سال ۸۸ شخصیت شهید آیت چندان مطرح نشده بود و البته همچنان در جریان اصلاحات کسانی هستند که سالهاست با ترس از مطرح شدن و بازخوانی مواضع و دیدگاه های سیاسی وی ترس دارند.
دشمنی میرحسین موسوی با سیدحسن آیت به دلیل افشاگری هایش علیه میرحسین و همسرش، قابل انکار نیست. امیر سعید نقی زاده سهی، عضو واحد دانشجویی حزب جمهوری اسلامی و قائم مقام مدیرمسئول نشریه کارگری حزب (صالحان سازنده) که از قبل از پیروزی انقلاب اسلامی با شهید آیت حشر و نشر داشته است و خود را مرید ایشان می داند، می گوید:«شهید آیت، بارها در جلسات حزب، میرحسین موسوی و زهرا رهنورد را التقاطی معرفی می کرد و مخالف حضور او در بدنه ارشد حزب بود. شهید آیت تشکل هایی همچون جبهه ملی، نهضت آزادی و سازمان مجاهدین خلق را حلقه های پی در پی یک زنجیر می دانست و تشکیلاتی مثل جاما و جنبش مسلمانان مبارز را هم که حبیب الله پیمان رئیس آن بود، در چارچوب این جریان ارزیابی می کرد. شهید آیت معتقد بود که استعمار در برابر مبارزان اصیل، مبارزان قلابی و بدلی به وجود می آورد و از این رو میرحسین را یک انقلابی قلابی می دانست که برای انحراف جریان اصیل در میان آن قرار گرفته است»
همچنین اسدالله بادامچیان از اعضای شورای مرکزی حزب جمهوری اسلامی در توضیح چرایی مخالفتهای سید حسن آیت با میرحسین موسوی گفته است: «دلیل مخالفت شهید آیت با موسوی فقط قضیه مصدق و کاشانی نبود. آیت میگفت میرحسین موسوی در خط آمریکاییهاست و اگر وزیر شود، با آمریکاییها سازش میکند. البته آیت، آقای موسوی را حتی مهره بدلی استکبار هم نمیدانست، اما نظرش این بود که در آینده اینچنین میشود. بنابراین میگفت من بهعنوان نماینده مجلس، حق قانونی و وظیفه شرعی دارم که با مسئولیت دادن به چنین عنصر غیرصالحی که احتمال وابسته شدن در آینده یا در دوران مسئولیتش را دارد، مخالفت کنم»
*جهان
*ماجرای تلفن های خشمگینانه به آیت هاشمی پس از شهادت دکتر آیت
آیت الله هاشمی پس از ترور شهید آیت در خاطرات خود نوشته است: "خبر رسید که دکتر [حسن]آیت را ترور کردهاند و شهید شده است و دو پاسدارش مجروح؛خیلی متأثر شدیم و مردم خیلی عصبانی و حق هم دارند، زیرا هر روز تعدادی از شخصیتهاینامدار انقلاب ترور و شهید میشوند و اگر وضع مدتی دیگر به همین منوال باشد، از نیروهایانقلابی سابقهدار کسی نمیماند.مشکل هم اینجا است که مجاهدین، سالها به عنوان نیروی خودی، در بین ما بودهاند واطلاعات کامل از وضع ما و موقعیت افراد، و راه وصول به آنها را در اختیار دارند. و بعد از انقلاب عوامل خود را به طور ناشناس، در خیلی از جاهای حساس نفوذ دادهاند. امروز همهتلفن ها، حاکی از خشم مردم نسبت به ضعف کنترل امنیتی ما بود."
*چرا اصلاحطلبان از «آیت» کینه و بغض دارند؟
یکی از اصلیترین دلایل بغض و کینه اصلاحطلبان از «شهید آیت»، به مخالفتها و افشاگری های وی درباره میرحسین موسوی در زمان وزارت خارجه برای کابینه شهید باهنر باز می گردد. برخی چهره های جریان چپ از همان ابتدا با شهید آیت میانه خوبی نداشتند و پس از آن نیز اصلاح طلبان که زاییده جریان چپ هستند نسبت به او بغض داشته و حتی دست به تخریب این شهید با بصیرت نیز زده اند. اما با پررنگ شدن گفته های دکتر آیت -در حوادث سال 88 - درباره آینده میرحسین موسوی و پیش بینی های او درباره تبدیل شدن میرحسین موسوی به نیروی آمریکا در ایران، روند بغض و کینه جریان اصلاح طلب از این شهید روند صعودی تری به خود گرفت. این در حالی بود که برای بسیاری تا قبل از اتفاقات سال ۸۸ شخصیت شهید آیت چندان مطرح نشده بود و البته همچنان در جریان اصلاحات کسانی هستند که سالهاست با ترس از مطرح شدن و بازخوانی مواضع و دیدگاه های سیاسی وی ترس دارند.
دشمنی میرحسین موسوی با سیدحسن آیت به دلیل افشاگری هایش علیه میرحسین و همسرش، قابل انکار نیست. امیر سعید نقی زاده سهی، عضو واحد دانشجویی حزب جمهوری اسلامی و قائم مقام مدیرمسئول نشریه کارگری حزب (صالحان سازنده) که از قبل از پیروزی انقلاب اسلامی با شهید آیت حشر و نشر داشته است و خود را مرید ایشان می داند، می گوید:«شهید آیت، بارها در جلسات حزب، میرحسین موسوی و زهرا رهنورد را التقاطی معرفی می کرد و مخالف حضور او در بدنه ارشد حزب بود. شهید آیت تشکل هایی همچون جبهه ملی، نهضت آزادی و سازمان مجاهدین خلق را حلقه های پی در پی یک زنجیر می دانست و تشکیلاتی مثل جاما و جنبش مسلمانان مبارز را هم که حبیب الله پیمان رئیس آن بود، در چارچوب این جریان ارزیابی می کرد. شهید آیت معتقد بود که استعمار در برابر مبارزان اصیل، مبارزان قلابی و بدلی به وجود می آورد و از این رو میرحسین را یک انقلابی قلابی می دانست که برای انحراف جریان اصیل در میان آن قرار گرفته است»
همچنین اسدالله بادامچیان از اعضای شورای مرکزی حزب جمهوری اسلامی در توضیح چرایی مخالفتهای سید حسن آیت با میرحسین موسوی گفته است: «دلیل مخالفت شهید آیت با موسوی فقط قضیه مصدق و کاشانی نبود. آیت میگفت میرحسین موسوی در خط آمریکاییهاست و اگر وزیر شود، با آمریکاییها سازش میکند. البته آیت، آقای موسوی را حتی مهره بدلی استکبار هم نمیدانست، اما نظرش این بود که در آینده اینچنین میشود. بنابراین میگفت من بهعنوان نماینده مجلس، حق قانونی و وظیفه شرعی دارم که با مسئولیت دادن به چنین عنصر غیرصالحی که احتمال وابسته شدن در آینده یا در دوران مسئولیتش را دارد، مخالفت کنم»
*جهان