به گزارش شهدای ایران به نقل از ایسنا حسین علی اكبرزاده كه هشت سال در اردوگاه‌های عراق اسیر بود، ضمن اشاره به نحوه اسارتش گفت: تابستان سال 1361 و در جریان «عملیات رمضان» در شرق بصره به همراه تعدادی از همرزمانم به اسارت نیروهای ارتش بعث عراق درآمدیم.

وقتی وارد اردوگاه بصره شدیم تحمل شرایط اسارت برایمان بسیار دشوار بود چرا كه علاوه بر دوری از خانواده و وطن، باید شكنجه‌های وحشیانه افسران عراقی را هم تحمل می‌كردیم. وضعیت نامناسب آب و غذای اردوگاه و محل خواب كوچكی كه در اختیارمان بود نیز بر مشكلاتمان اضافه می‌كرد ولی تنها مساله‌ای كه تسكین‌مان می‌داد امید به آزادی و دیدار مجدد حضرت امام(ره) بود.

بعثی‌ها حتی دعا و نماز را هم ممنوع كرده بودند چه رسد به برگزاری مراسم عزاداری. به عنوان مثال وقتی خبر ارتحال امام (ره) از تلویزیون اردوگاه پخش شد و بچه‌ها ناراحت و بی‌تاب شدند حتی اجازه گریه كردن هم به ما ندادند و بچه‌ها پنهانی گریه و عزاداری می كردند.

این آزاده دفاع مقدس در مرداد ماه سال 1369 به آغوش میهن اسلامی بازگشت.