شهدای ایران: فرض کنید محمد باقر قالیباف یک اصلاح طلب بود! آن وقت با تمام وجود متوجه حجم عظیم خدمات تهران در دوازده سال اخیر می شدید! زنجیره ای ها از روزنامه گرفته تا سایت، داخلی و ضدانقلاب هیچ روزی شما را رها نمی کردند. عظمت بزرگراه امام علی(ع) که از شمال تهران آغاز و تا جنوبی ترین نقاط تهران ادامه دارد و از محله های پر جمعیت با بافت های فرسوده عبور می کند را باید متوجه می شدید.

پروژه بی سابقه و کارشناسی شده پل صدر در چشم همگان هیچ وقت عادی تلقی نمی شد که حتی کسی ثانیه ای به خود اجازه دهد بگوید این پروژه عظیم کارشناسی شده نبود! گسترش خط به خط مترو و افتتاح های مستمر ایستگاه ها هر روز تازگی داشت! قدرت انجام پروژه تونل های رسالت، توحید و نیایش و... با تمام وجود حس می کردید. 45 دقیقه معطلی ترافیک میدان توحید و حرام شدم میلیون های لیتر سوخت، افتتاح پروژه تونل توحید برایتان لذت بخش می کرد. گسترش فضای سبز از نهج البلاغه گرفته تا بوستان ولایت و یاس برای مردم تهران که اسیر آپارتمان نشینی هستند لذت دیگری داشت. گسترش فضاهای ورزشی و فرهنگی هم مانند پردیس های سینمایی در خاطرتان می ماند. اما قالیباف اصلاح طلب نبود بلکه اصلاح طلبان در مقابل این قالیباف و این خدمات قرار داشتند.

اشاره به چند نکته در اینجا لازم است:
این روزها که حجم تخریب قالیباف از سوی اصلاح طلبان شدت گرفته و به احتمال قوی شدت بیشتری خواهد گرفت باید به اصلاح طلبان حق داد. چرا که آنها نه در مقابل قالیباف که در مقابل این حجم عظیم خدمات قرار گرفته اند. در حقیقت رقیب اصلاح طلبان این خدمات شهری است و باید کما فی سابق رقیب که در اینجا خدمات است، تخریب شود چرا که یارای تقابل با این حجم خدمات را ندارند. با آنکه 21 نفر منتخب شورا همه از یک طیف فکری بوده و در اصطلاح شورا «یک دست» هست اما انگار اعضای شورا در حال رقابت هستند. دست خالی منتخبین شورایی که قوی ترین گزینه مدیریت شهرداری اش نجفی و مرعشی بشوند تاحدی ملموس است که باید به ایشان حق داد که توانشان را صرف تخریب رقیب کنند.

شاید قالیباف از دوجهت نمادی از نوع جدید مدیریت باشد. با اینکه او در دنیای سیاست اصول گرا شناخته می شود و امروز برای نواصولگرایی تلاش می کند اما طیف زیادی از اصلاح طلبان که اهل رعایت خطوط قرمز بوده در تیم او جا دارند که این نکته از این حیث حائز اهمیت است که به توان افراد در یک جناح منحصر نمی شود. اما جهت دوم هم که تاحدی به جهت اول مرتبط است این است که قالیباف و نحوه مدیرت او باعث جذب بسیاری از عموم مردم شده که یا به هیچ وجه درگیر مسائل سیاسی و حواشی آن نیستند و یا طرز تفکر او را نپسندیده و اتفاقا مخالف جدی او هستند اما شخص محمد باقر قالیباف مقبول آنهاست و او را برای مسئولیت می پسندند. باید گفت کارآمدی مدیران نظام اسلامی ضمن اعتقاد جدی آنها به اصول انقلاب و امام باید تا حدی باشد که هرفرد منتقدی هم معترف به توانایی او علی رغم طوفان تبلیغات منفی باشد.

در پایان باید گفت که قطع به یقین حجم دوازده سال خدمت ساعت ها گزارش کار و هزاران صفحه کاغذ می طلبد. آن هم وقتی این خدمات با بی مهری بودجه ای دولت های نهم، دهم و به ویژه یازدهم همراه بود. مردم متوجه و قدردان این خدمات جهادی بوده و هستند و به خوبی تفاوت نیروی خدمت با نیروی قدرت را که برای ریاست چانه زنی می کند را متوجه می شوند و آن دست افراد که در باور این موضوع درنگ کرده اند، به زودی متوجه خواهند شد.

*جهان نیوز