برخوردار نبودن برخی روستاهای دورافتاده و مناطق کوهستانی و عدم رسیدگی لازم و کافی به اهالی این مناطق، سوژه سوزناک یکی از کاربران فضای مجازی شده است.
به گزارش شهدای ایران ، امروز در فضای مجازی بارها و بارها پستی اینستاگرامی به اشتراک گذاشته شد که حاوی یادداشت دردناکی بود. در این پست به موضوع درگذشت نوجوانی اشاره شده است که در یکی از روستاهای دورافتاده کرمان زندگی میکرد و به دلیل نداشتن مدرسه در روستا مجبور بوده هر روز مسافتی طولانی را طی کند و بالاخره در این مسیر تصادف کرده و جانش را از دست میدهد.
عدم رسیدگی به مناطق روستایی دورافتاده و نبود امکانات آموزشی و تحصیلی در این مناطق، دغدغه اصلی کسی است که این پست را در اینستاگرامش به اشتراک گذاشته است. در این یادداشت از زبان مادر نوجوان متوفی آمده است: "ما در شعب ابيطالب قرن بيست و يك گير افتاده ايم و در سكوت خبری محو شديم
به زودی آه مادران داغ ديده دامن مسئولين را خواهد گرفت".
متن کامل یادداشت را از نظر میگذرانید:
قطعا اگر اين جاده آسفالت ميشد هر سال جان تعدادی از هموطنان عزيز ما در منطقه جازموريان گرفته نميشد.
قطعا اگر اين جاده آسفالت ميشد بالاترين آمار ترك تحصيل كشور در اين منطقه نبود.
مردم روستاهای كوهستانی و كپرنشين جازموريان از ابتدايی ترين حقوق خود برای زندگی هم محروم هستند.
مادر عرفان ميگفت:
ما در شعب ابيطالب قرن بيست و يك گير افتاده ايم و در سكوت خبری محو شديم
به زودی آه مادران داغ ديده دامن مسئولين را خواهد گرفت".
عدم رسیدگی به مناطق روستایی دورافتاده و نبود امکانات آموزشی و تحصیلی در این مناطق، دغدغه اصلی کسی است که این پست را در اینستاگرامش به اشتراک گذاشته است. در این یادداشت از زبان مادر نوجوان متوفی آمده است: "ما در شعب ابيطالب قرن بيست و يك گير افتاده ايم و در سكوت خبری محو شديم
به زودی آه مادران داغ ديده دامن مسئولين را خواهد گرفت".
متن کامل یادداشت را از نظر میگذرانید:
"عرفان، بدلیل نبود مدرسه در روستای خود مجبور بود مثل بقيه دوستان و همكلاسی هايش ساعتها در کوهستان پیاده برود تا به مدرسه برسد و در روستای چاه ابراهیم بر اثر تصادف و نبودن امکانات جاده ایی و حمل و نقل جان خود را از دست می دهد.
قطعا اگر اين جاده آسفالت ميشد هر سال جان تعدادی از هموطنان عزيز ما در منطقه جازموريان گرفته نميشد.
قطعا اگر اين جاده آسفالت ميشد بالاترين آمار ترك تحصيل كشور در اين منطقه نبود.
مردم روستاهای كوهستانی و كپرنشين جازموريان از ابتدايی ترين حقوق خود برای زندگی هم محروم هستند.
مادر عرفان ميگفت:
ما در شعب ابيطالب قرن بيست و يك گير افتاده ايم و در سكوت خبری محو شديم
به زودی آه مادران داغ ديده دامن مسئولين را خواهد گرفت".