سرویس فرهنگی شهدای ایران: دیروز مهمان برنامه ی ماه عسل، همسر جانبازی بود که در دوران جنگ،  چند ماهی را در دزفول زندگی کرده بود. ایشان متأسفانه آن چنان شهر دزفول را در دوران جنگ توصیف کردند که انگار شهر خالی از سکنه بوده است و چنان از سوت و کور بودن و ترسناکی شهر و تنهاییشان در خانه  گفتند، که انگار نه انگار دزفولی ها هشت سال، زیر بیش از سه هزار توپ و موشک و راکت های عراقی زندگی کردند و شهر را ترک نکردند و بیش از 2600 شهید دادند که قریب به هزار شهید آن موبوط به شهدای موشکی است.



خانمه از دوران جنگ که در دزفول بود، می گفت:شهر خالی از سکنه بود و من خودم تنها در منزلی در دزفول بود و شوهرم در جبهه...



شوهرم به من یک کلت داد تا در صورت لزوم از خودم دفاع کنم.

خانمه گفت: من با یک بچه یکسال و نیمه تنها بودیم هیچ غذایی در خانه نداشتیم. قدری نان خشک کپک زده بود که قدری آب روی آنها می ریختم و به دخترم می دادم و اشک می ریختم.



خانمه گفت: اینقدر ترسیده بودم. پنجره های منزل را با پتو پوشانده بودیم و با یک فانوس در آن شرایط بودیم و حتی نور فانوس را بسیار کم می کردم تا دشمن متوجه نشود.



صدایی در خیابان از ماشینهای نظامی شنیدم از لایه پنجره نگاه کردم . هر آن می گفتم عراقیها الانه که از دیوار وارد منزلمان شوند!!

کلتی که شوهرم داده بود آماده کردم که اگر عراقی ها آمدن خودم را بکشم و حتی تمرین هم کردم، حتی توی فکر بودم که بچه ام را چکار کنم......



اینها همه صحبتهای مهمان برنامه امشب ماه عسل بود. خانمی که به همراه شوهر رزمنده اش به برنامه آمده بود و از دزفولی گفت که در واقعیت اصلا اینگونه نبوده است! چرا که در خاطرات بسیاری از فرماندهان جنگ هست که دزفول را با شناخت از مقاومت مردمش انتخاب می کردند.

جالب است که بدلیل مقاومت مردم دزفول و ترک نکردن شهر، دزفول شهر نمونه شد و در تقویم رسمی کشور یک روز به نام این شهر ثبت شد و همین چند روز پیش این روز را گرامی داشتند.

اما در برنامه جمعه شب، بسیار جفا در حق این مردم شد و مهمان برنامه انگار دزفول را با شهری اشغال شده، اشتباه گرفته بود .

ما در دزفولِ دوران جنگ زندگی کردیم،به مدرسه رفتیم، در خیابانهای شهر در زمان جنگ و عملیاتها بازی می کردیم و شبها مساجد مامن همه مردم بودند.

اگر شهر تا این حد خالی بود پس بیش از 700 شهید در حملات موشکی در کجا شهید شدند؟! زهرا جوادی خردسال سه روزه کجا شهید شد؟ خانواده خوشروانی که همگی در شهر شهید شدند و منزل آنان تبدیل به حسینیه شد در کجا بودند؟! و....

ما در جنگ در دزفول پرشورترین نمازجمعه را داشتیم! بازار دزفول تعطیل نبود و مردم دزفول اگر می فهمیدند که خانواده یک رزمنده از شهرهای دیگر کشور به دزفول آمده اند آنها را مثل خانواده خود تحویل می گرفتند.



ما در این شهر زندگی کردیم و بزرگ شدیم و هیچ وقت شرایط شهر اینگوما در این شهر زندگی کردیم و بزرگ شدیم و هیچ وقت شرایط شهر اینگونه نبود که مردم نان کپک زده بخورند! مگر در محاصره بودیم؟!

در برنامه جمعه شبِ ماه عسل، به دزفول جفا شد و به خانواده شهدای موشکی ظلم کرد و به مهمان نوازی مردم دزفول اهانت کرد!

امید که مسئولان این برنامه و رسانه ملی این بی عدالتی را در حق مردم دزفول جبران کنند.