در نظام سیاسی خود دچار سوء هاضمه شده ایم. این خیل عظیم ثبت نام کنندگان و اتفاقات دوران انتخابات، اثبات می کند راه زیادی در پیش داریم.
به گزارش شهدای ایران،هزار و اندی نفر در انتخابات ریاست جمهوری، ثبت نام کرده اند. صندلی های وزارت کشور، مثل صف اورژانس و بانک و کبابی، پر از متقاضیان ثبت نام است. خیل کثیری از زن و مرد و کودک و نوجوان، صبح که از خواب بلند شده اند، ناگهان در اعماق وجودشان، احساس تکلیف کرده و خود را تنها منجی کشور دانسته اند.
شاید هم برای عده ای، ثبت نام ریاست جمهوری بهترین نمایشگاه دیده شدن باشد که می تواند آن ها را با کمترین هزینه، مطرح کند؛ چیزی شبیه نیازمندی های همشهری یا خنداننده برتر در خندوانه یا ترقه ترکاندن در چهارشنبه سوری!
شروط قانون اساسی واضح است، اما سال هاست واضعان قانون و سیاستمداران این کشور، از مسؤولیت های خود برای وضع قوانین تکمیلی شروط نامزدهای ریاست جمهوری، شانه خاله کرده اند تا هربار در فصل انتخابات، دسته جمعی غر بزنیم که چرا این همه آدم کج و معوج برای ثبت نام می آید؟ چرا کسی جلوشان را نمی گیرد؟ مگر اینجا نانوایی است یا حلوا خیرات می کنند؟
آبرو حیثیت مان را در صحنه جهانی، سکه یک پول کرده اند! و البته این غر زدن های متصدیان امر، به این می ماند که فوروارد تیم ملی، دروازه خالی را گل نزند و در عوض روی سکوی تماشاچی ها بنشیند، موج مکزیکی برود و علیه کم کاری بازیکنان، شعار ناموس بدهد!
نه عوام الناس که برخی وکلای مجلس، نفراتی از وزرا، تعدادی از روحانیون نام آشنا و عده ای از هنرمندان صاحب تریبون نیز، بی اعتنا به شروط قانونی، شناسنامه به دست، خود را به حیاط وزارت کشور رسانده و عوامانه، در برابر لنزهای دوربین، نیم رخ نشان می دهند.
رسانه های مجازی و غیر مجازی نیز، عطشناک از مخابره خبرهای جذاب و متفاوت، دقیقه به دقیقه بر آتش معرکه افزوده و بی توجه به رسالت های تبیینی آموزشی خود، به سوژه های کج و معوج، ضریب داده تا شاید رتبه شان در جستجوگر الکسا بالاتر بیاید که شاید بتوانند تبلیغات گرانتری را تصاحب کنند!
از آن سو، خبر نامزد شدن یا نشدن برخی چهره ها، مثل یک سونامی ویرانگر، بافت اجتماع را دچار تنش کرده و گسست های اجتماعی را تکان می دهد و برای مدتی میلیون ها نفر را درگیر تحلیل های کوچه بازاری می کند.
این همه التهاب برای یک انتخابات سیاسی، همه انرژی های جامعه را هدر می دهد.
مردم را خسته و سیاسیون را فرسوده می کند. دوستان را به دشمنی باهم می کشاند و دشمنان را به طمع می اندازد. گروه های تلگرامی پر است از مجادله و مباحثه که گهگاهی به ناسزاگویی و تکفیر و تفسیق می انجامد و قدیمی ترین دوستان را به کینه توزترین اعداء تبدیل می کند. نظام سیاسی ما باید آنقدر ایمن شود و هاضمه سیاسی مردم باید آنقدر قوی شود که فصل انتخابات در این کشور این همه اضطراب و تلاطم نیافریند.
البته تجربه نشان داده برگزاری هر دوره انتخابات، بر قدرت سیاسی جمهوری اسلامی افزوده و مردم را به پله بالاتری از قدرت استدلال و تحمل رسانده است. اما تا وضع مطلوب فاصله زیادی متصور است که با مشارکت نخبگان و تلاش حکمرانان، قابل پیمودن است.
از این جهت انتخابات جاری، فرصت مغتنمی است که مثل دو واحد درسی، دانش آموختگان کلاسش را قوی تر کند. پس خوب است نامزدها، نخبگان سیاسی، احزاب و رسانه ها، از این معنا غافل نشده و در تلاطم پر زد و خورد انتخابات، از نقش آموزگاری خود غفلت نکنند.
جامعه اسلامی باید در مسیر انتخابات سیاسی و تحقق مردم سالاری، رشد کند، پس همه به ویژه زمامداران و حکمرانان این مرز و بوم، به تکلیف و وظیفه اصلی خود در این زمینه عمل کنند تا این مردم، زندگی بهتر و متین تری را تجربه کنند. ان شاءالله.
*جهان نیوز
شاید هم برای عده ای، ثبت نام ریاست جمهوری بهترین نمایشگاه دیده شدن باشد که می تواند آن ها را با کمترین هزینه، مطرح کند؛ چیزی شبیه نیازمندی های همشهری یا خنداننده برتر در خندوانه یا ترقه ترکاندن در چهارشنبه سوری!
شروط قانون اساسی واضح است، اما سال هاست واضعان قانون و سیاستمداران این کشور، از مسؤولیت های خود برای وضع قوانین تکمیلی شروط نامزدهای ریاست جمهوری، شانه خاله کرده اند تا هربار در فصل انتخابات، دسته جمعی غر بزنیم که چرا این همه آدم کج و معوج برای ثبت نام می آید؟ چرا کسی جلوشان را نمی گیرد؟ مگر اینجا نانوایی است یا حلوا خیرات می کنند؟
آبرو حیثیت مان را در صحنه جهانی، سکه یک پول کرده اند! و البته این غر زدن های متصدیان امر، به این می ماند که فوروارد تیم ملی، دروازه خالی را گل نزند و در عوض روی سکوی تماشاچی ها بنشیند، موج مکزیکی برود و علیه کم کاری بازیکنان، شعار ناموس بدهد!
نه عوام الناس که برخی وکلای مجلس، نفراتی از وزرا، تعدادی از روحانیون نام آشنا و عده ای از هنرمندان صاحب تریبون نیز، بی اعتنا به شروط قانونی، شناسنامه به دست، خود را به حیاط وزارت کشور رسانده و عوامانه، در برابر لنزهای دوربین، نیم رخ نشان می دهند.
رسانه های مجازی و غیر مجازی نیز، عطشناک از مخابره خبرهای جذاب و متفاوت، دقیقه به دقیقه بر آتش معرکه افزوده و بی توجه به رسالت های تبیینی آموزشی خود، به سوژه های کج و معوج، ضریب داده تا شاید رتبه شان در جستجوگر الکسا بالاتر بیاید که شاید بتوانند تبلیغات گرانتری را تصاحب کنند!
از آن سو، خبر نامزد شدن یا نشدن برخی چهره ها، مثل یک سونامی ویرانگر، بافت اجتماع را دچار تنش کرده و گسست های اجتماعی را تکان می دهد و برای مدتی میلیون ها نفر را درگیر تحلیل های کوچه بازاری می کند.
این همه التهاب برای یک انتخابات سیاسی، همه انرژی های جامعه را هدر می دهد.
مردم را خسته و سیاسیون را فرسوده می کند. دوستان را به دشمنی باهم می کشاند و دشمنان را به طمع می اندازد. گروه های تلگرامی پر است از مجادله و مباحثه که گهگاهی به ناسزاگویی و تکفیر و تفسیق می انجامد و قدیمی ترین دوستان را به کینه توزترین اعداء تبدیل می کند. نظام سیاسی ما باید آنقدر ایمن شود و هاضمه سیاسی مردم باید آنقدر قوی شود که فصل انتخابات در این کشور این همه اضطراب و تلاطم نیافریند.
البته تجربه نشان داده برگزاری هر دوره انتخابات، بر قدرت سیاسی جمهوری اسلامی افزوده و مردم را به پله بالاتری از قدرت استدلال و تحمل رسانده است. اما تا وضع مطلوب فاصله زیادی متصور است که با مشارکت نخبگان و تلاش حکمرانان، قابل پیمودن است.
از این جهت انتخابات جاری، فرصت مغتنمی است که مثل دو واحد درسی، دانش آموختگان کلاسش را قوی تر کند. پس خوب است نامزدها، نخبگان سیاسی، احزاب و رسانه ها، از این معنا غافل نشده و در تلاطم پر زد و خورد انتخابات، از نقش آموزگاری خود غفلت نکنند.
جامعه اسلامی باید در مسیر انتخابات سیاسی و تحقق مردم سالاری، رشد کند، پس همه به ویژه زمامداران و حکمرانان این مرز و بوم، به تکلیف و وظیفه اصلی خود در این زمینه عمل کنند تا این مردم، زندگی بهتر و متین تری را تجربه کنند. ان شاءالله.
*جهان نیوز
