از زمانی که رژیم صهیونیستی فعالیتهای سینمایی خود را آغاز کرد تلاش می‌کند تا به منظور تبلیغ و ترویج فیلم‌های سینمایی خود در سطح جهان، با کمک لابی صهیونیستی بر جشنواره های بین المللی فیلم نفوذ و سیطره یابد.
شهدای ایران:از زمانی که رژیم صهیونیستی فعالیتهای سینمایی خود را آغاز کرد تلاش می‌کند تا به منظور تبلیغ و ترویج فیلم‌های سینمایی خود در سطح جهان، با کمک لابی صهیونیستی بر جشنواره های بین المللی فیلم نفوذ و سیطره یابد.
خبرگزاری تسنیم: مرکز پژوهشی آرا در کتاب گزارش راهبردی سیاست‌های فرهنگی کشورهای جهان به بررسی سیطره و نفوذ دستگاه‌های اطلاعاتی امنیتی رژیم صهیونیستی می‌پردازد. در این کتاب آمده است: از زمانی که رژیم صهیونیستی فعالیتهای سینمایی خود را آغاز کرد تلاش می‌کند تا به منظور تبلیغ و ترویج فیلم‌های سینمایی خود در سطح جهان، با کمک لابی صهیونیستی بر جشنواره های بین المللی فیلم نفوذ و سیطره یابد. لذا سیطره و تسلط بر جشنواره فیلم کن و برلین را در دستور کار خود قرار داد و پس از مدت زمانی کوتاه توانست در این دو جشنواره نفوذ پیدا کرد.
نفوذ اسرائیل در جشنواره فیلم کن
در دور 47 جشنواره کن، جهان شاهد یک رسوایی هنری در این جشنواره بود که تاریخ سینما آن را به ثبت خواهد رساند، قضیه از این قرار بود که یک کارگردان یهودی فرانسوی به نام ایریک شارون با افتخار خود را عامل موساد (سازمان اطلاعات اسرائیل) خواند. این فیلم به نمایندگی از فرانسه در مسابقه رسمی شرکت کرد و پس از پخش آن کتابچه های کوچکی از فعالیتهای تروریستی موساد تحت عنوان تاریخ فعالیتهای قهرمانانه و مقدس موساد که به نفع اسرائیل و یهودیان جهان فعالیت کرده است در میان حاضران توزیع شد.
این فیلم آشکارا حمله با رآکتورهای هسته ای عراق و ترور فیزیکدان عرب دکتر «المنشد» را (که برای اعراب داستان غم انگیزی است) توجیه می کند. تمامی این کارها اعمالی تروریستی هستند که فیلم بدان‌ها قداست و شرف بخشیده و آنها را مایه افتخار سامی‌ها و صهیونیستها می داند. مطبوعات غرب نیز این فیلم را فیلمی جسور به حساب آوردند.
جزئیات ماجرا را می توان از پیام جشنواره کن که محمودعلی (منتقد سینما) در مجله الاذاعه منتشر کرده است فهمید. وی می‌گوید: برای منتقدان عرب غافلگیرکننده و باعث تأسف بود که فرانسه با فیلمی که آشکارا و با ذکر اسامی و وقایع به تمجید از موساد می پردازد در یک مسابقه رسمی شرکت کند. این فیلم با نام ملی گرایان به کارگردانی ایریک شارون ساخته شد و نمونه آشکاری از عدم رعایت بی طرفی توسط جشنواره است. البته نه به دلیل اینکه فیلم از موساد تعریف وتمجید می کند بلکه به این دلیل که فیلم حتی در سطح هنری نیز علی رغم هزینه 10 میلیون دلاری و مدت زمان شش ماه که برای تصویربرداری آن بین پاریس و تل آویو صرف شده، یک فیلم بسیار عادی است.
مناحم جولان از کارگردانان مشهور اسرائیلی در یکی از نشستها در جشنواره سینمایی کن اظهار داشته بود که نمی تواند نفرت خود را نسبت به اعراب و مصریان از دل بیرون کند. وی گفته است: هنگامی که پورسعید را با هواپیمای خود در جنگ 1956 بمباران می کرد بسیار خوشحال بود.
این جشنواره بین المللی را وزارت جهانگردی اسرائیل به همراه تلویزیون این رژیم و با کمک مالی بانک ملی اسرائیل سازماندهی می کند. «روزنامه البعث ارگان حزب حاکم سوریه، جشنواره سینمایی کن فرانسه را مهمترین مصادیق سوءاستفاده رژیم صهیونیستی از صنعت سینما خوانده و نوشته است: جنبش نژادپرست صهیونیستی سالهاست در صدد تسلط بر فعالیتهای این جشنواره می باشد.»
به نوشته این روزنامه، در همین چارچوب، صهیونیستها چند سال پیش تلاش کردند تا مناحم جولان را - که به حمایت از گروههای تروریستی صهیونیستی و دشمنی با اعراب شهرت دارد - به ریاست کمیته داوران جشنواه کن بگمارند.
البعث افزود با وجود اینکه این تلاش بر اثر فشارهای اعراب و جهان ناکام ماند اما آنان توانستند از راه دیگری نفوذ کنند. به طوری که جنبش صهیونیستی، بسیاری از نشریات کثیرالانتشار جهان را برای تبلیغ فیلم های مناحم جولان به کار گرفت و همچنین هیأت مدیره جشنواره کنن را واداشت تا از وی به خاطر کنار گذاشته شدن از ریاست کمیته داوری، عذرخواهی کرده و حتی از وی تقدیر به عمل آورد.
دومین جشنواره در دست صهیونیستها، جشنواره سینمایی برلین
جشنواره برلین تازه ترین جشنواره ای است که مؤسسات سینمایی رژیم صهیونیستی با کمک لابی صهیونیستی در این جشنواره سعی کرده در آن نفوذ کرده و تصمیم گیری های این جشنواره را به سیطره خود درآورد.
در دوره 45 جشنواره در مارس 1995 بیشترین تعداد فیلم های اسرائیلی در تاریخ جشنواره ها (12 فیلم) در این جشنواره ارائه شد. این تعداد فیلم حتی بیشتر از تعداد کشورهایی بود که جشنواره را ترتیب داده بودند. برای تکمیل سیطره صهیونیسم بر این جشنواره یک کارگردان خانم اسرائیلی به عنوان رئیس کمیته داوری جشنواره انتخاب شد. فیلم رسمی مسابقه به نام سحر که اسرائیل با آن در مسابقه شرکت کرده بود اعراب را شدیدا مورد حمله قرار داد و سرشار از کینه و نفرت و تمسخر و خشم نسبت به تمدن اعراب بود، همین امر (توطئه) موجب شد منتقدان و سینماگران جهان که در جشنواره شرکت کرده بودند آزرده خاطر شوند.
علی رغم وجود فیلم های ایتالیایی، فرانسوی، آلمانی و آمریکایی که در سطح بالاتری از این فیلم قرار داشتند فیلم سحر، گواهی تقدیر جشنواره را - با وجود ضعف سطح هنری خود - دریافت کرد.
خبرگزاری تسنیم: مرکز پژوهشی آرا در کتاب گزارش راهبردی سیاست‌های فرهنگی کشورهای جهان به بررسی سیطره و نفوذ دستگاه‌های اطلاعاتی امنیتی رژیم صهیونیستی می‌پردازد. در این کتاب آمده است: از زمانی که رژیم صهیونیستی فعالیتهای سینمایی خود را آغاز کرد تلاش می‌کند تا به منظور تبلیغ و ترویج فیلم‌های سینمایی خود در سطح جهان، با کمک لابی صهیونیستی بر جشنواره های بین المللی فیلم نفوذ و سیطره یابد. لذا سیطره و تسلط بر جشنواره فیلم کن و برلین را در دستور کار خود قرار داد و پس از مدت زمانی کوتاه توانست در این دو جشنواره نفوذ پیدا کرد.
نفوذ اسرائیل در جشنواره فیلم کن
در دور 47 جشنواره کن، جهان شاهد یک رسوایی هنری در این جشنواره بود که تاریخ سینما آن را به ثبت خواهد رساند، قضیه از این قرار بود که یک کارگردان یهودی فرانسوی به نام ایریک شارون با افتخار خود را عامل موساد (سازمان اطلاعات اسرائیل) خواند. این فیلم به نمایندگی از فرانسه در مسابقه رسمی شرکت کرد و پس از پخش آن کتابچه های کوچکی از فعالیتهای تروریستی موساد تحت عنوان تاریخ فعالیتهای قهرمانانه و مقدس موساد که به نفع اسرائیل و یهودیان جهان فعالیت کرده است در میان حاضران توزیع شد.
این فیلم آشکارا حمله با رآکتورهای هسته ای عراق و ترور فیزیکدان عرب دکتر «المنشد» را (که برای اعراب داستان غم انگیزی است) توجیه می کند. تمامی این کارها اعمالی تروریستی هستند که فیلم بدان‌ها قداست و شرف بخشیده و آنها را مایه افتخار سامی‌ها و صهیونیستها می داند. مطبوعات غرب نیز این فیلم را فیلمی جسور به حساب آوردند.
جزئیات ماجرا را می توان از پیام جشنواره کن که محمودعلی (منتقد سینما) در مجله الاذاعه منتشر کرده است فهمید. وی می‌گوید: برای منتقدان عرب غافلگیرکننده و باعث تأسف بود که فرانسه با فیلمی که آشکارا و با ذکر اسامی و وقایع به تمجید از موساد می پردازد در یک مسابقه رسمی شرکت کند. این فیلم با نام ملی گرایان به کارگردانی ایریک شارون ساخته شد و نمونه آشکاری از عدم رعایت بی طرفی توسط جشنواره است. البته نه به دلیل اینکه فیلم از موساد تعریف وتمجید می کند بلکه به این دلیل که فیلم حتی در سطح هنری نیز علی رغم هزینه 10 میلیون دلاری و مدت زمان شش ماه که برای تصویربرداری آن بین پاریس و تل آویو صرف شده، یک فیلم بسیار عادی است.
مناحم جولان از کارگردانان مشهور اسرائیلی در یکی از نشستها در جشنواره سینمایی کن اظهار داشته بود که نمی تواند نفرت خود را نسبت به اعراب و مصریان از دل بیرون کند. وی گفته است: هنگامی که پورسعید را با هواپیمای خود در جنگ 1956 بمباران می کرد بسیار خوشحال بود.
این جشنواره بین المللی را وزارت جهانگردی اسرائیل به همراه تلویزیون این رژیم و با کمک مالی بانک ملی اسرائیل سازماندهی می کند. «روزنامه البعث ارگان حزب حاکم سوریه، جشنواره سینمایی کن فرانسه را مهمترین مصادیق سوءاستفاده رژیم صهیونیستی از صنعت سینما خوانده و نوشته است: جنبش نژادپرست صهیونیستی سالهاست در صدد تسلط بر فعالیتهای این جشنواره می باشد.»
به نوشته این روزنامه، در همین چارچوب، صهیونیستها چند سال پیش تلاش کردند تا مناحم جولان را - که به حمایت از گروههای تروریستی صهیونیستی و دشمنی با اعراب شهرت دارد - به ریاست کمیته داوران جشنواه کن بگمارند.
البعث افزود با وجود اینکه این تلاش بر اثر فشارهای اعراب و جهان ناکام ماند اما آنان توانستند از راه دیگری نفوذ کنند. به طوری که جنبش صهیونیستی، بسیاری از نشریات کثیرالانتشار جهان را برای تبلیغ فیلم های مناحم جولان به کار گرفت و همچنین هیأت مدیره جشنواره کنن را واداشت تا از وی به خاطر کنار گذاشته شدن از ریاست کمیته داوری، عذرخواهی کرده و حتی از وی تقدیر به عمل آورد.
دومین جشنواره در دست صهیونیستها، جشنواره سینمایی برلین
جشنواره برلین تازه ترین جشنواره ای است که مؤسسات سینمایی رژیم صهیونیستی با کمک لابی صهیونیستی در این جشنواره سعی کرده در آن نفوذ کرده و تصمیم گیری های این جشنواره را به سیطره خود درآورد.
در دوره 45 جشنواره در مارس 1995 بیشترین تعداد فیلم های اسرائیلی در تاریخ جشنواره ها (12 فیلم) در این جشنواره ارائه شد. این تعداد فیلم حتی بیشتر از تعداد کشورهایی بود که جشنواره را ترتیب داده بودند. برای تکمیل سیطره صهیونیسم بر این جشنواره یک کارگردان خانم اسرائیلی به عنوان رئیس کمیته داوری جشنواره انتخاب شد. فیلم رسمی مسابقه به نام سحر که اسرائیل با آن در مسابقه شرکت کرده بود اعراب را شدیدا مورد حمله قرار داد و سرشار از کینه و نفرت و تمسخر و خشم نسبت به تمدن اعراب بود، همین امر (توطئه) موجب شد منتقدان و سینماگران جهان که در جشنواره شرکت کرده بودند آزرده خاطر شوند.
علی رغم وجود فیلم های ایتالیایی، فرانسوی، آلمانی و آمریکایی که در سطح بالاتری از این فیلم قرار داشتند فیلم سحر، گواهی تقدیر جشنواره را - با وجود ضعف سطح هنری خود - دریافت کرد.
*تسنیم
