این یادداشت به دنبال شرح ماجرای یک مراسم رقص در مهد کودک هاست تا از پس آن نظر متولیان و والدین را به آفت های نظام تربیتی جلب کند.
شهدای ایران:هر وقت بی حوصله می شد، گوشی همراه مامانش را می آورد تا برایش بازی جدید دانلود کنم. گرچه پسربچه 6 ساله همسایه، خیلی بیشتر از من به زیر و بم نرم افزارهای موبایل آشنایی و تسلط داشت! اینبار که آمد گفت می خواهی یک فیلم نشانت بدهم؟ منتظر جوابم نماند، فوری موبایل مامانش را دست گرفت و خیلی فرز و چابک رفت سراغ یک فولدر و فیلمی را برایم پخش کرد.
گفت: پیش دبستانی مان را دوست ندارم. پرسیدم چرا؟ اتفاقاً مامانت می گفت جای خوبی است؛ یک سال تحصیلت در آنجا، بیش از 6 میلیون تومان برای پدرت خرج برداشته! با بی تفاوتی نگاهی کرد و گفت: من دوستش ندارم چون فقط اجازه می دهند دخترها برقصند؛ مگر ما پسرها بلد نیستیم؟! موبایل را گرفت جلو صورتم. بیا این را نگاه کن! فیلم مراسم جشنی بود در مدرسه شان، مربی از دختر کوچولو ها که روپوش صورتی به تن داشتند خواست بیایند روی سن و با تشویق بچه ها و والدین شروع کنند به رقصیدن. همزمان از گروه دی جی هم خواست بخوانند و بنوازند. روی سن پر شد از 12 – 13 تا دختر کم سن و سال که با مدل های مختلف و تقریباً حرفه ای پایکوبی می کردند.
دوباره شروع کرد به غر زدن که چرا ما پسرها را روی سن دعوت نکردند. پرسیدم چرا دوست داشتی بروی بالا؟ گفت خوب! خیلی حال می دهد، تازه فیلمت را هم می گیرند و تشویقت می کنند. روی صفحه موبایل، وسط جمعیت دختری را نشان داد: این را خیلی دوست دارم! خیلی قشنگ می رقصد!
این داستان، واقعی است، البته مجاز نیستیم با ذکر این داستان، ماجرا را به همه پیش دبستانی ها و مهدکودک ها تعمیم بدهیم، اما می تواند برای متولیان نظام آموزشی، والدین دغدغه مند و نخبگان جامعه، هشدار خوبی باشد.
کودکی، سن یادگیری است و طلایی ترین دوران برای شناخت هنجارها و باور به قواعد است. کودکان به شدت متأثر از محیطی هستند که برایشان طراحی می شود. چنانچه در دوران کودکی قواعد شرع و هنجارهای اجتماعی را برایشان مدیریت نکنیم و آن ها را در فضایی یله و آزاد، رها و تربیت کنیم، در آینده ای نه چندان دور آفت های بسیاری در ذهن و روان و عملشان شکل می گیرد. شاد کردن کودکان یک اولویت است، اما این مهم نباید بهانه ای باشد برای ارتکاب افعال غلط در محیط های آموزشی. جامعه پذیر کردن کودکان باید در پناه ارزش ها و باورهای صحیح دینی رقم بخورد تا آینده ای درخشان رقم بخورد.
از این جهت شایسته است در نظام آموزشی ما برای ترمیم آفت های موجود، تدابیر مؤثر و ویژه ای اندیشیده شود تا نسل آینده ما، ایمن از خطاها و بلایا و مؤثر برای امر پیشرفت کشور تربیت شود.
*سید مهدی سیدی
گفت: پیش دبستانی مان را دوست ندارم. پرسیدم چرا؟ اتفاقاً مامانت می گفت جای خوبی است؛ یک سال تحصیلت در آنجا، بیش از 6 میلیون تومان برای پدرت خرج برداشته! با بی تفاوتی نگاهی کرد و گفت: من دوستش ندارم چون فقط اجازه می دهند دخترها برقصند؛ مگر ما پسرها بلد نیستیم؟! موبایل را گرفت جلو صورتم. بیا این را نگاه کن! فیلم مراسم جشنی بود در مدرسه شان، مربی از دختر کوچولو ها که روپوش صورتی به تن داشتند خواست بیایند روی سن و با تشویق بچه ها و والدین شروع کنند به رقصیدن. همزمان از گروه دی جی هم خواست بخوانند و بنوازند. روی سن پر شد از 12 – 13 تا دختر کم سن و سال که با مدل های مختلف و تقریباً حرفه ای پایکوبی می کردند.
دوباره شروع کرد به غر زدن که چرا ما پسرها را روی سن دعوت نکردند. پرسیدم چرا دوست داشتی بروی بالا؟ گفت خوب! خیلی حال می دهد، تازه فیلمت را هم می گیرند و تشویقت می کنند. روی صفحه موبایل، وسط جمعیت دختری را نشان داد: این را خیلی دوست دارم! خیلی قشنگ می رقصد!
این داستان، واقعی است، البته مجاز نیستیم با ذکر این داستان، ماجرا را به همه پیش دبستانی ها و مهدکودک ها تعمیم بدهیم، اما می تواند برای متولیان نظام آموزشی، والدین دغدغه مند و نخبگان جامعه، هشدار خوبی باشد.
کودکی، سن یادگیری است و طلایی ترین دوران برای شناخت هنجارها و باور به قواعد است. کودکان به شدت متأثر از محیطی هستند که برایشان طراحی می شود. چنانچه در دوران کودکی قواعد شرع و هنجارهای اجتماعی را برایشان مدیریت نکنیم و آن ها را در فضایی یله و آزاد، رها و تربیت کنیم، در آینده ای نه چندان دور آفت های بسیاری در ذهن و روان و عملشان شکل می گیرد. شاد کردن کودکان یک اولویت است، اما این مهم نباید بهانه ای باشد برای ارتکاب افعال غلط در محیط های آموزشی. جامعه پذیر کردن کودکان باید در پناه ارزش ها و باورهای صحیح دینی رقم بخورد تا آینده ای درخشان رقم بخورد.
از این جهت شایسته است در نظام آموزشی ما برای ترمیم آفت های موجود، تدابیر مؤثر و ویژه ای اندیشیده شود تا نسل آینده ما، ایمن از خطاها و بلایا و مؤثر برای امر پیشرفت کشور تربیت شود.
*سید مهدی سیدی
