گرچه شیوه غالب انقلابیون در قبل از انقلاب و به عنایت رهبری حضرت امام خمینی بر اساس اتکا به قدرت مردمی و و روشنگری مصلحانه و فرهنگ سازی دینی درباره رژیم پهلوی صورت گرفته ولی حذف برخی مبارزات مسلحانه که مورد تایید بزرگان مذهبی در قبل از انقلاب نیز بوده، جفا در حق انقلابیون و کسانی است که در جبهه مبارزات با رژیم شاهنشایی انقلابی تر و گاه امنیتی تر مواجه بوده و بسیار نیز موثر بودند، می باشد.
شهدای ایران:
طی سالهای اخیر بایکوت و مسکوت گذاشتن برخی مبارزات مسلحانه انقلابی قبل
از پیروزی انقلاب اسلامی از طرف برخی چهره های سیاسی عامدا و به علت تظاهر
به برائت از خشونت و معتقد بودن به قرائت رحمانی از دین انجام می شود.
شیوه غالب انقلابیون در قبل از انقلاب و به عنایت آموزه های مبارزاتی حضرت امام خمینی(ره) بر اساس اتکا به قدرت مردمی، و تکیه به گفتمان اسلام انقلابی به جای مبازرات چریکی غرب زده و یا کمونیستی در مواجه با رژیم سراسر مسلح پهلوی بوده است.
اما در این میان حذف برخی محدود مبارزات مسلحانه که مورد تایید بزرگان مذهبی در قبل از انقلاب نیز بوده، جفا در حق انقلابیون و کسانی است که بنا به شرایطی مجبور به مبارزات مسلحانه با رژیم شاهنشایی بوده اند.
از جمله این گروه های مبارز و انقلابی که دست به اسلحه برده و در مبارزات قبل از انقلاب نیز بسیار موثر بودند، گروه فداییان اسلام، شهید نواب صفوی است.
این گروه انقلابی در مسیر مبارزات خود همواره مورد تایید بزرگان مذهبی قرار داشته اند و مسیر مبارزات مسلحانه آنها نیز بر اساس مبانی فقهی و شرعی اسلام طرح ریزی شده بود.
این در حالیست که بسیاری از انقلابیون که بعدها در پیروزی انقلاب اسلامی نیز نقش های مهمی ایفا کردند، از مبارزات فداییان اسلام بسیار تاثیر گرفته اند.
در همین حال حجت‌الاسلام سیدحسن خمینی چندی قبل در حاشیه تجدید میثاق جمعی از اهالی فرهنگ و هنر با آرمان‌های امام راحل اظهار داشت: «علاوه بر خود امام خمینی؛ بقیه رده‌های مدیریتی و رهبری انقلاب نیز همچون آیت‌الله مطهری، مرحوم شریعتی، شهیدان بهشتی، مفتح و باهنر و مرحوم بازرگان همگی از عناصر فرهنگی و دانشگاهی هستند. ما یک حرکت نظامی و چریکی که اسلحه به دست داشته باشد؛ نمی‌بینیم. او حتی به نوعی انقلاب اسلامی را از جریان نواب صفوی جدا می‌داند. حرکت امام مبتنی بر سلاح نیست بلکه در سخن، ارشاد و جذب دل‌ها تاکید دارد.»
اما بر خلاف اظهارات سید حسن خمینی بازخوانی برخی نظرات امام خمینی (ره) در تایید جریان انقلابی فداییان اسلام نکات دیگری را یادآوری می کند.
همچنانکه آقاي جعفريان در كتاب خود درباره نظر امام در مورد نواب صفوی و فدائیان اسلام نوشته است:«آقاي واعظ زاده درباره موضع امام خميني نسسبت به فدائيان مي‌گويد يك روز در جلسه خصوصي از ايشان شنيدم كه فرمود اينان(فدائيان اسلامي) بدون هيچ الت و اسلحه اي، فقط با سخنراني، با دستگاه درافتاده اند و دستگاه را به وحشت انداخته اند. حاج آقا مصطفي نيز با عبدالحسين واحدي دوست بوده و جايي از احساس مثبت خود نسبت به نواب و واحدي و از جريان كتك خوردن آنان در قم، در خاطرات خود گفته است. خانم زهرا مصطفوي هم از موضع حمايت آميز امام خميني با فدائيان اسلام و ناراحتي وي از عدم اعلام حمايت ايت الله بروجردي از آنان سخن گفته است. همسر امام هم تأييد كرده است كه اقا رفتند پيش اقاي بروجردي كه در اين كار دخالت كنند ولي ايشان گفتند من در كار آنها دخالت نمي‌كنم. بعدها يكي از شاگردان امام در وصف ايشان نوشت: روح او (امام خميني) روح نوابي بود به اضافه مرجعيت. همچنین گفته شده است كه امام به خاطر آيت الله بروجردي از حمايت آشكار فدائيان اسلام خودداري كرد».1
مقام معظم رهبری نیز در مصاحبه ای که در تاریخ 22 دی 63 انجام دادند و بر روی تارنمای ایشان نیز منعکس شده است نکاتی را در مورد نواب صفوی مطرح می کنند که می تواند برای روشن شدن موضوع کمک خوبی باشد.
ایشان در آن مصاحبه گفتند:«این را بدانید که اگر مرحوم نواب نبود و تلاش‌های آنها نبود و ارعابی که آنها در محیط جو هیأت حاکمه بوجود آورده بودند یعنی دستگاه سلطنت، نبود ممکن نبود که به آن شکل بتوانند حکومت را بدهند به مصدق، دکتر مصدق در اوایل کارش به طور آشکار متکی بود به گروه فدائیان اسلام.»
این را اشاره نیز باید داشته باشیم که شهید نواب در منظر مقام معظم رهبری، کسی بوده که اولین بار دغدغه‌ی اسلام سیاسی را در ایشان ایجاد کرده است. معظم‌له در توصیف شهید نواب، از این نیز فراتر رفته و ایشان را پیش‌آهنگ جهاد و شهادت در روزگار معاصر می‌دانند.
در این شرایط چطور جناب سید حسن مدعیست که امام خمینی(ره) آمدند تا انقلاب را از جریان نواب جدا کنند؟
*منابع:
1- جريانها و سازمان هاي مذهبي سياسي ايران، رسول جعفريان، نشر مركز اسناد انقلاب اسلامي، چاپ پنجم138
شیوه غالب انقلابیون در قبل از انقلاب و به عنایت آموزه های مبارزاتی حضرت امام خمینی(ره) بر اساس اتکا به قدرت مردمی، و تکیه به گفتمان اسلام انقلابی به جای مبازرات چریکی غرب زده و یا کمونیستی در مواجه با رژیم سراسر مسلح پهلوی بوده است.
اما در این میان حذف برخی محدود مبارزات مسلحانه که مورد تایید بزرگان مذهبی در قبل از انقلاب نیز بوده، جفا در حق انقلابیون و کسانی است که بنا به شرایطی مجبور به مبارزات مسلحانه با رژیم شاهنشایی بوده اند.
از جمله این گروه های مبارز و انقلابی که دست به اسلحه برده و در مبارزات قبل از انقلاب نیز بسیار موثر بودند، گروه فداییان اسلام، شهید نواب صفوی است.
این گروه انقلابی در مسیر مبارزات خود همواره مورد تایید بزرگان مذهبی قرار داشته اند و مسیر مبارزات مسلحانه آنها نیز بر اساس مبانی فقهی و شرعی اسلام طرح ریزی شده بود.
این در حالیست که بسیاری از انقلابیون که بعدها در پیروزی انقلاب اسلامی نیز نقش های مهمی ایفا کردند، از مبارزات فداییان اسلام بسیار تاثیر گرفته اند.
در همین حال حجت‌الاسلام سیدحسن خمینی چندی قبل در حاشیه تجدید میثاق جمعی از اهالی فرهنگ و هنر با آرمان‌های امام راحل اظهار داشت: «علاوه بر خود امام خمینی؛ بقیه رده‌های مدیریتی و رهبری انقلاب نیز همچون آیت‌الله مطهری، مرحوم شریعتی، شهیدان بهشتی، مفتح و باهنر و مرحوم بازرگان همگی از عناصر فرهنگی و دانشگاهی هستند. ما یک حرکت نظامی و چریکی که اسلحه به دست داشته باشد؛ نمی‌بینیم. او حتی به نوعی انقلاب اسلامی را از جریان نواب صفوی جدا می‌داند. حرکت امام مبتنی بر سلاح نیست بلکه در سخن، ارشاد و جذب دل‌ها تاکید دارد.»
اما بر خلاف اظهارات سید حسن خمینی بازخوانی برخی نظرات امام خمینی (ره) در تایید جریان انقلابی فداییان اسلام نکات دیگری را یادآوری می کند.
همچنانکه آقاي جعفريان در كتاب خود درباره نظر امام در مورد نواب صفوی و فدائیان اسلام نوشته است:«آقاي واعظ زاده درباره موضع امام خميني نسسبت به فدائيان مي‌گويد يك روز در جلسه خصوصي از ايشان شنيدم كه فرمود اينان(فدائيان اسلامي) بدون هيچ الت و اسلحه اي، فقط با سخنراني، با دستگاه درافتاده اند و دستگاه را به وحشت انداخته اند. حاج آقا مصطفي نيز با عبدالحسين واحدي دوست بوده و جايي از احساس مثبت خود نسبت به نواب و واحدي و از جريان كتك خوردن آنان در قم، در خاطرات خود گفته است. خانم زهرا مصطفوي هم از موضع حمايت آميز امام خميني با فدائيان اسلام و ناراحتي وي از عدم اعلام حمايت ايت الله بروجردي از آنان سخن گفته است. همسر امام هم تأييد كرده است كه اقا رفتند پيش اقاي بروجردي كه در اين كار دخالت كنند ولي ايشان گفتند من در كار آنها دخالت نمي‌كنم. بعدها يكي از شاگردان امام در وصف ايشان نوشت: روح او (امام خميني) روح نوابي بود به اضافه مرجعيت. همچنین گفته شده است كه امام به خاطر آيت الله بروجردي از حمايت آشكار فدائيان اسلام خودداري كرد».1
مقام معظم رهبری نیز در مصاحبه ای که در تاریخ 22 دی 63 انجام دادند و بر روی تارنمای ایشان نیز منعکس شده است نکاتی را در مورد نواب صفوی مطرح می کنند که می تواند برای روشن شدن موضوع کمک خوبی باشد.
ایشان در آن مصاحبه گفتند:«این را بدانید که اگر مرحوم نواب نبود و تلاش‌های آنها نبود و ارعابی که آنها در محیط جو هیأت حاکمه بوجود آورده بودند یعنی دستگاه سلطنت، نبود ممکن نبود که به آن شکل بتوانند حکومت را بدهند به مصدق، دکتر مصدق در اوایل کارش به طور آشکار متکی بود به گروه فدائیان اسلام.»
این را اشاره نیز باید داشته باشیم که شهید نواب در منظر مقام معظم رهبری، کسی بوده که اولین بار دغدغه‌ی اسلام سیاسی را در ایشان ایجاد کرده است. معظم‌له در توصیف شهید نواب، از این نیز فراتر رفته و ایشان را پیش‌آهنگ جهاد و شهادت در روزگار معاصر می‌دانند.
در این شرایط چطور جناب سید حسن مدعیست که امام خمینی(ره) آمدند تا انقلاب را از جریان نواب جدا کنند؟
*منابع:
1- جريانها و سازمان هاي مذهبي سياسي ايران، رسول جعفريان، نشر مركز اسناد انقلاب اسلامي، چاپ پنجم138
*جهان نیوز
