پیامبر اکرم (ص) در حدیثی مردن آدمی بر اثر گناه را بیشتر از مردن به دلیل أجل بیان میکنند، لذا باید از اصلیترین عامل مردن قلب که همان گناه است، پرهیز کرد و اهلبیت (ع) در این زمینه راهکارهایی را نیز ارائه کردهاند.
به گزارش شهدای ایران به نقل از تسنیم، یکی از مهمترین تذکرات و توصیههایی که در فرهنگ قرآن و عترت (ع) بسیار بر آن تأکید شده است، پرهیز از عمل گناه و حتی فکر کردن به آن است. این توصیهای است که پیوسته تمام ائمه (ع) و حتی انبیاء و رسل (ع) بر آن متذکر شدهاند و این نشان میدهد که پرهیز از محرمات از پایههای اساسی ایمان و اعتقاد و حتی از ارکان اصلی سعادت به شمار میرود. حتی بسیاری از علمای معاصر نیز به شاگردانشان این توصیه را میکردند که صرف انجام واجبات و پرهیز از محرمات آدمی را به درجات والایی میرساند.
به طور کلی در روایاتی که به موضوع مرگ انسانها اشاره شده است، غلبه بر مردن روح انسانهاست تا جسم آنان، لذا شاید بتوان اینگونه بیان کرد که مردن روح و قلب امری بسیار مهمتر از مردن جسم آدمی است، پس باید از عواملی که منجر به مرگ قلب و روح میشود، پرهیز کرد. از جمله راهکارهایی که از سوی اهل بیت(ع) برای ترک گناه ارائه شده است، دور از شدن از فضایی است که امکان گناه در آن میرود، فکر نکردن به گناه، توجه به محضریت الهی، عدم خلوت با زن نامحرم، اندیشیدن درباره عاقبت آن و ... است.
پیامبر اکرم (ص) در حدیثی چنین میفرمایند: «مَنْ یَمُوتُ بالذُنوب أَکْثَرُ مِمَّنْ یَمُوتُ بالآجال وَ مَنْ یَعیشُ بالإحْسان أَکْثَرُ ممَّن یَعیشُ بالأَعمار»، آنها که بر اثر گناه میمیرند از آنها که با مرگ طبیعی از دنیا میروند بیشترند و آنها که بر اثر نیکوکاری عمر میکنند از آنها که با عمر طبیعی زندگی میکنند، بیشترند. این حدیث با کمی تغییر نیز چنین نقل شده است: «موت الإنسان بالذنوب أکثر من موته بالأجل، وحیاته بالبر أکثر من حیاته بالعمر». (أمالی طوسی، ص 701/ منتخب میزان الحکمه، ص222).
به نظر میرسد منظور از مرگ در این حدیث، مردن روح آدمی است و این یعنی بسیاری از انسانها بر اثر گناه زیاد و به تعبیری «ذنب علی ذنب»، حیات حقیقی خودشان را از دست میدهند ولو در ظاهر نفس بکشند. پس «گناه» یکی از مهمترین عوامل اصلی مردن روح و قلب انسانهاست که باید برای ادامه این حیات حقیقی و بهره از آن با عامل اصلی آن یعنی گناه مقابله کرد.
در ادامه کلیپی از سخنرانی حسین خیراندیش، مدیرعامل مؤسسه تحقیقات حجامت ایران پخش میشود که در آن به مصداقی از تأثیر گناه در تسریع مرگ اشاره میکند، جوانی که به دلیل سرطان اندکی از عمرش باقی مانده بود، اما با توبه به درگاه خداوند، پیشرفت غده سرطانی در او متوقف شد.
به طور کلی در روایاتی که به موضوع مرگ انسانها اشاره شده است، غلبه بر مردن روح انسانهاست تا جسم آنان، لذا شاید بتوان اینگونه بیان کرد که مردن روح و قلب امری بسیار مهمتر از مردن جسم آدمی است، پس باید از عواملی که منجر به مرگ قلب و روح میشود، پرهیز کرد. از جمله راهکارهایی که از سوی اهل بیت(ع) برای ترک گناه ارائه شده است، دور از شدن از فضایی است که امکان گناه در آن میرود، فکر نکردن به گناه، توجه به محضریت الهی، عدم خلوت با زن نامحرم، اندیشیدن درباره عاقبت آن و ... است.
پیامبر اکرم (ص) در حدیثی چنین میفرمایند: «مَنْ یَمُوتُ بالذُنوب أَکْثَرُ مِمَّنْ یَمُوتُ بالآجال وَ مَنْ یَعیشُ بالإحْسان أَکْثَرُ ممَّن یَعیشُ بالأَعمار»، آنها که بر اثر گناه میمیرند از آنها که با مرگ طبیعی از دنیا میروند بیشترند و آنها که بر اثر نیکوکاری عمر میکنند از آنها که با عمر طبیعی زندگی میکنند، بیشترند. این حدیث با کمی تغییر نیز چنین نقل شده است: «موت الإنسان بالذنوب أکثر من موته بالأجل، وحیاته بالبر أکثر من حیاته بالعمر». (أمالی طوسی، ص 701/ منتخب میزان الحکمه، ص222).
به نظر میرسد منظور از مرگ در این حدیث، مردن روح آدمی است و این یعنی بسیاری از انسانها بر اثر گناه زیاد و به تعبیری «ذنب علی ذنب»، حیات حقیقی خودشان را از دست میدهند ولو در ظاهر نفس بکشند. پس «گناه» یکی از مهمترین عوامل اصلی مردن روح و قلب انسانهاست که باید برای ادامه این حیات حقیقی و بهره از آن با عامل اصلی آن یعنی گناه مقابله کرد.
در ادامه کلیپی از سخنرانی حسین خیراندیش، مدیرعامل مؤسسه تحقیقات حجامت ایران پخش میشود که در آن به مصداقی از تأثیر گناه در تسریع مرگ اشاره میکند، جوانی که به دلیل سرطان اندکی از عمرش باقی مانده بود، اما با توبه به درگاه خداوند، پیشرفت غده سرطانی در او متوقف شد.