به گزارش شهدای ایران، روزنامه‌های ایران و اعتماد و... به نقل از رئیس جمهور و بانک مرکزی از رشد اقتصادی 7/4 درصدی خبر داده اما نوعاً تصریح کرده‌اند جزئیات و کمیت‌های این ادعا منتشر نشده است. «ایران» نوشت: پرسش اساسی در این خصوص این است که چرا با وجود نرخ رشد 7/4 درصدی چندان در زندگی مردم نمی‌توان این بهبود را احساس کرد؟ پاسخ این است که شدت سقوط اقتصاد ایران در سال‌های 91 و 92 به نحوی بود که با وجود همه دستاوردهای گسترده اقتصادی تنها می‌توان امیدوار بود که تا پایان امسال به سطح تولید سال 90 برسیم. اگر از نظر سرانه درآمد هر ایرانی ارزیابی کنیم دست کم 3 تا 4 سال دیگر برای جبران قدرت خرید ملی زمان نیاز است.
بدین ترتیب روزنامه دولت اذعان می‌کند که نهایت ایده‌آل دور از دسترسش، رسیدن به عملکرد دولت دهم در سال 90 است!؟ این روزنامه در عین حال اذعان کرده که تنها کمیت روشن در رشد مدعایی،‌ درآمد نفت است (چیزی که از سوی کارشناسان به عنوان «رشد بی‌کیفیت» ارزیابی می‌شود).
روزنامه ایران براساس شگرد لو رفته حامیان دولت می‌نویسد چند سال دیگر زمان می‌برد تا مردم آثار رشد اقتصادی را لمس کنند. مفهوم دیگر این سخن آن است که حساب 4 سال سپری شده را از دولت نخواهید و 4 سال دیگر از فرصت‌ها و سرمایه‌های کشور را به دولت فعلی بسپارید.
همزمان روزنامه آرمان به سیاق روزنامه ایران از «رکوردزنی رشد اقتصادی نوشته و در عین حال لابلای گزارش تبلیغاتی‌اش مجبور شده به واقعیت‌ها اذعان کند. این روزنامه می‌نویسد: رکورد رشد اقتصادی شکسته شده هر چند که اقتصاددانان این افزایش را به معنای رونق اقتصادی نمی‌دانند.
این روزنامه در ادبیاتی متناقض می‌نویسد: از همین حالا دولت می‌تواند در کارنامه خود این دستاورد را بارها و بارها مطرح کند و از آن به افتخار یاد کند. واکاوی این رشد و اینکه چرا در زندگی مردم مشخص نیست، موضوعی است که شاید در نخستین مواجهه با این خبر، به ذهن خطور کند. چطور رشد اقتصادی به 7/4 می‌رسد، اما هنوز تولیدکننده‌ها از رکود می‌نالند. یا در زندگی مردم این رشد ملموس نیست؟ اقتصاددانان می‌گویند، این رشد به معنای افزایش ظرفیت‌های اقتصادی کشور نیست؛ زیرا اگر چنین بود نرخ بیکاری به شدت کاهش پیدا می‌یافت. در واقع این نرخ نشان‌دهنده استفاده از ظرفیت‌هایی است که پیش‌تر در ایران وجود داشتند، اما به دلیل اعمال تحریم‌ها مسکوت باقی مانده بودند. حالا مشخص است که چرا مردم تأثیر این رشد چشمگیر را در زندگی خود احساس نمی‌کنند؛ مبنای این رشد افزایش ارزش افزوده بود اما رشدی است که اشتغال به دنبال نداشته است.
بانک مرکزی خبر رشد اقتصادی 7/4 درصدی را داده است، اگرچه بانک مرکزی هیچ جزئیاتی از چند و چون نرخ رشد شش ماهه نخست ارایه نکرده و تنها به گفتن اینکه متعاقباً اعلام می‌شود اکتفا کرده است، اما همین رقم نشان دهنده جهش اقتصادی کشور است.(!)
این روزنامه توضیح نداده که چگونه می‌تواند ظرفیت‌های اقتصادی آزاد وبالفعل شود حال آن که اثری از رونق و اشتغال و بهبود فضای کسب و کار با خود نداشته باشد؟!
اعتماد اذعان کرد: تورم تک رقمی هم در زندگی مردم احساس نمی‌شود چرا که مردم بهبود را زمانی حس می‌کنند که قدرت خریدشان افزایش یابد.
جالب اینکه براساس گزارش‌های دیگر روزنامه اعتماد، «رکوردزنی افزایش قیمت دلار تا بالای 3954 تومان به عنوان بالاترین رکورد 2 سال گذشته ادامه دارد»، «شاخص بورس در سرازیری و نزول قرار دارد» و «بازار لوازم خانگی گرانی را تجربه می‌کند»!
شاید واقعی‌ترین وجه رشد، افزایش هزینه‌های جاری دولت از 104 هزار میلیارد تومان در سال 92 به 340 هزار میلیارد تومان در لایحه بودجه 96 (3/2 برابر) است حال آن که بودجه عمرانی در همین لایحه، 60 هزار میلیارد تومان پیش‌بینی شده است.

*کیهان