در صورت تایید نهایی این توافقنامه ایران متعهد به محدودیت واحدهای صنعتی و به طور کلی تمامی بخش‌های مصرف کننده انرژی های فسیلی از جمله نفت و گاز خواهد بود و توسعه صنایع پتروشیمی، راه‌آهن، نیروگاه، پالایشگاه و حتی کشاورزی با محدودیت جدی روبرو خواهد شد.
به گزارش شهدای ایران به نقل از نسیم، پس از تصویب هیات دولت، 23 آبانماه سال 95 مجلس نیز توافقنامه تغییرات اقلیمى پاریس را تصویب کرده است. در متن این توافقنامه که تعهد به آن از لحاظ قانونی الزامی است از کشورهای جهان خواسته شده برای کاهش تولید گازهای گلخانه ای و محدود ماندن افزایش گرمایش زمین زیر 2 درجه سانتیگراد تلاش کنند. برنامه مشارکت داوطلبانه ایران برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای شامل دو بخش ۴ درصد غیر مشروط و ۸ درصد مشروط به رفع تحریم‌ها است.
نگرانی اصلی در مورد تصویب این لایحه در مجلس، قبول محدودیت‌هایی در حوزه‌های اقتصادی و صنعتی در سال های آینده با پذیرش این توافق نامه است، زیرا منبع گسیل عمده گازهای گلخانه‌ای مربوط به بخش‌های تولید انرژی و واحدهای صنعتی و به طور کلی تمامی بخش‌های مصرف کننده انرژی های فسیلی از جمله نفت و گاز است.
کارشناسان عقیده دارند که محدود کردن استفاده از منابع فسیلی مغایر با مسیر پیشرفت کشور و تحقق اقتصاد مقاومتی ارزیابی می‌شود. تجربه برجام به خوبی نشان داده است که معاندان کشور ایران قصد دارند با تحمیل تعهدات بین المللی و رویارویی و همراهی کشورهای دنیا اهداف از پیش تعیین شده خود را در قالبی جدید با نقابی از مسائل زیست‌محیطی و اقدامات بشردوستانه جلو ببرند. از دید کشورهای توسعه یافته توافقنامه پاریس ابزاری است که قدرت رقابت رقبای آینده مخصوصا ایران را به عنوان دارنده منابع عظیم نفت کنترل خواهد کرد
برخی از نمایندگان مجلس با بی اطلاعی کامل از این توافقنامه، اجرای آن را با اجرای برنامه‌های کاهش آلودگی هوا یکسان دانسته‌اند. حال آنکه کاهش گازهای گلخانه‌ای که موضوع اصلی این توافقنامه است ارتباطی با آلاینده های محیط زیست ندارد.
محدودیت و کاهش قدرت رقابت کشورهای در حال توسعه مخصوصا کشور ایران تا جایی پیش خواهد رفت که توسعه صنایع پتروشیمی، راه‌آهن، نیروگاه، پالایشگاه و حتی کشاورزی کشور را نیز در بر خواهد گرفت. اینموضوع تا جایی دارای اهمیت است که کشور آمریکا برای امضای این توافقنامه بررسی جامعی برای چشم‌انداز گاوداری این کشور به عنوان یکی از منابع تولیدکننده گاز متان داشته است.
امضای این توافقنامه به بهانه‌هایی مانند خروج کشور از انزوا و نشان دادن توسعه روابط بین المللی بدون تحقیق و بررسی از جزییات این تعهد جای تعجب دارد. چراکه در آینده نزدیک دنیا به منابع نفت و گاز ایران نیاز دارد و امضای این تعهدنامه به معنای حذف قدرت رقابت و ایجاد مداخله جدید برای اعمال فشاربه کشور است.
گرمایش کره زمین نیز مانند مباحثی مثل حقوق بشر، مبارزه باتروریست و مسائل هسته‌ای بهانه جدیدی برای محدود نمودن فعالیتهای صنعتی کشورخواهد بود.
نکته قابل توجه این است که اگر برای بهانه‌های حقوق بشر به زندانهای گوانتانامو و ابوغریب آمریکا و شکنجه‌ها و تجاوزات بهکشورهای مختلف استناد می‌نمودیم، در زمینه مسائل زیست‌محیطی با توجه به توسعه نیروگاه‌های بادی،هسته‌ای، پیل‌های سوختی و تکنولوژی‌های جدید در مقابل مصرف سوخت فسیلی کشور مورد هجمه بین المللی قرار خواهدگرفت. این اتفاق باعث همراه شدن موج رسانه‌ای بزرگی علیه کشوردرمسائل زیست‌محیطی و بهانه‌ای برای اعمال تحریم‌های جدیدی خواهد بود.
توافقنامه پاریس در دولت و مجلس به تصویب رسیده است و در صورت تصویب شورای نگهبان کشور ایران متعهد به اجرای مفاد آن خواهد بود. بنابر این لازم است که شورای نگهبان بادرخواست مهلت برای بررسی دقیق‌تر این موضوع از نهایی شدن این تعهد بین المللی جلوگیری کنند.
نگرانی اصلی در مورد تصویب این لایحه در مجلس، قبول محدودیت‌هایی در حوزه‌های اقتصادی و صنعتی در سال های آینده با پذیرش این توافق نامه است، زیرا منبع گسیل عمده گازهای گلخانه‌ای مربوط به بخش‌های تولید انرژی و واحدهای صنعتی و به طور کلی تمامی بخش‌های مصرف کننده انرژی های فسیلی از جمله نفت و گاز است.
کارشناسان عقیده دارند که محدود کردن استفاده از منابع فسیلی مغایر با مسیر پیشرفت کشور و تحقق اقتصاد مقاومتی ارزیابی می‌شود. تجربه برجام به خوبی نشان داده است که معاندان کشور ایران قصد دارند با تحمیل تعهدات بین المللی و رویارویی و همراهی کشورهای دنیا اهداف از پیش تعیین شده خود را در قالبی جدید با نقابی از مسائل زیست‌محیطی و اقدامات بشردوستانه جلو ببرند. از دید کشورهای توسعه یافته توافقنامه پاریس ابزاری است که قدرت رقابت رقبای آینده مخصوصا ایران را به عنوان دارنده منابع عظیم نفت کنترل خواهد کرد
برخی از نمایندگان مجلس با بی اطلاعی کامل از این توافقنامه، اجرای آن را با اجرای برنامه‌های کاهش آلودگی هوا یکسان دانسته‌اند. حال آنکه کاهش گازهای گلخانه‌ای که موضوع اصلی این توافقنامه است ارتباطی با آلاینده های محیط زیست ندارد.
محدودیت و کاهش قدرت رقابت کشورهای در حال توسعه مخصوصا کشور ایران تا جایی پیش خواهد رفت که توسعه صنایع پتروشیمی، راه‌آهن، نیروگاه، پالایشگاه و حتی کشاورزی کشور را نیز در بر خواهد گرفت. اینموضوع تا جایی دارای اهمیت است که کشور آمریکا برای امضای این توافقنامه بررسی جامعی برای چشم‌انداز گاوداری این کشور به عنوان یکی از منابع تولیدکننده گاز متان داشته است.
امضای این توافقنامه به بهانه‌هایی مانند خروج کشور از انزوا و نشان دادن توسعه روابط بین المللی بدون تحقیق و بررسی از جزییات این تعهد جای تعجب دارد. چراکه در آینده نزدیک دنیا به منابع نفت و گاز ایران نیاز دارد و امضای این تعهدنامه به معنای حذف قدرت رقابت و ایجاد مداخله جدید برای اعمال فشاربه کشور است.
گرمایش کره زمین نیز مانند مباحثی مثل حقوق بشر، مبارزه باتروریست و مسائل هسته‌ای بهانه جدیدی برای محدود نمودن فعالیتهای صنعتی کشورخواهد بود.
نکته قابل توجه این است که اگر برای بهانه‌های حقوق بشر به زندانهای گوانتانامو و ابوغریب آمریکا و شکنجه‌ها و تجاوزات بهکشورهای مختلف استناد می‌نمودیم، در زمینه مسائل زیست‌محیطی با توجه به توسعه نیروگاه‌های بادی،هسته‌ای، پیل‌های سوختی و تکنولوژی‌های جدید در مقابل مصرف سوخت فسیلی کشور مورد هجمه بین المللی قرار خواهدگرفت. این اتفاق باعث همراه شدن موج رسانه‌ای بزرگی علیه کشوردرمسائل زیست‌محیطی و بهانه‌ای برای اعمال تحریم‌های جدیدی خواهد بود.
توافقنامه پاریس در دولت و مجلس به تصویب رسیده است و در صورت تصویب شورای نگهبان کشور ایران متعهد به اجرای مفاد آن خواهد بود. بنابر این لازم است که شورای نگهبان بادرخواست مهلت برای بررسی دقیق‌تر این موضوع از نهایی شدن این تعهد بین المللی جلوگیری کنند.
