جمال شورجه که از جمله فیلمسازان ارزشی سینمای ایران به حساب می‌آید به تازگی اظهار نظر جالبی درباره فیلم‌های ترسناک کرده است، به گفته او در روایات آمده که در صورت ترساندن افراد باید به آنها دیه بدهیم و ترساندن بی‌دلیل، امر ناخوشایندی است با این‌حال برخی فیلمسازان تمام سعی‌شان را برای ایجاد ترس و وحشت در دل مخاطبان می‌کنند.
به گزارش شهدای ایران،او از تحریم فیلم‌های سینمایی توسط حوزه هنری هم دفاع کرده است. اما جالب‌ترین بخش این گفت‌وگو به اظهار نظر عجیب او درباره صحنه‌های ترسناک سینمای باز می‌گردد، شورجه در بخشی از صحبت‌هایش در این‌باره می‌گوید: «در روایات هم آمده که در صورت ترساندن افراد باید به آنها دیه بدهیم و ترساندن افراد بی دلیل امری غیرمعمول و ناخوشایند است و باید هیجان را در جوان‌ها مدیریت کرد. حال می‌بینیم که برخی فیلمسازان تمام تلاش خود را در جهت ایجاد وحشت و ترس در دل مخاطبان سینما می‌کنند.»
به گفته او نکته مهم این است که دین ما یکسری محدودیت‌هایی دارد که فیلمسازان باید تابع این قوانین باشند و نباید در فیلم‌هایشان به ترویج خشونت، ترس، بزهکاری، صحنه‌های اروتیک یا ترویج همجنس گرایی بپردازند، البته نه تنها در ایران که در بسیاری از جوامع هم این عرف و قانون است.
شورجه در بخش دیگری از صحبت‌هایش با دفاع ازعملکرد حوزه هنری در تحریم برخی از فیلم‌ها می‌گوید: «چرا از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انتقاد نمی‌کنید که به این فیلم‌ها مجوز ساخت می‌دهد؟»
به گفته او در تمام کشورهای صاحب سینما، برای پاره‌ای از فیلم‌ها محدودیت‌های اکران قائل می‌شوند و این مسئله کاملا طبیعی است و در آیین نامه وزارت ارشاد ایران هم چنین قانونی وجود داشته: «حتی پیش از انقلاب هم این مقررات وجود داشت، چراکه برخی فیلم‌ها برای نمایش برخی سنین مناسب نیست.»
او با اشاره به اینکه در کشور ما ژانرهای متنوعی وجود ندارد ادامه می‌دهد: «به همین دلیل کمتر شاهد هستیم که برای فیلمی شرایط سنی قائل شوند و وقتی هم برای برخی فیلم‌ها محدودیت سنی قائل می‌شوند؛ انگار اقدام غیرمترقبه‌ای رخ داده و همه تعجب می‌کنند و بعضا، از این پارامتر برای تبلیغ فیلم خود هم استفاده می‌کنند.»
با اینکه شورجه معتقد است نمی‌توان در مضامین فیلم‌ها از مشکلات جامعه سخن نگفت و نگاه نقادانه و ارشادی به مشکلات پیرامون نداشت، در ادامه می‌گوید: «تا جایی که می‌دانم نقد مشوقانه همواره با استقبال مسئولان ما همراه بوده است و باید جامعه برای رشد و پیشرفت از نقد هنرمندان بهره ببرد اما به این نکته مهم باید توجه داشت که نقد با تخریب دو مقوله کاملا جداست. نمی‌توانیم فیلم‌های تلخ و گزنده که اساس نظام را زیر سوال می‌برند نقد بدانیم.»
این کارگردان و تهیه‌کننده با همین استدلال بازهم از تحریم فیلم‌ها از سوی حوزه هنری دفاع می‌کند: «حوزه هنری یک نهاد دینی و انقلابی است و باید در این مکان سینمای انقلابی ترویج شود، وقتی فیلمی مغایر اهداف انقلاب باشد و کل نظام را زیر سوال ببرد و با اهداف کلان این حوزه مغایرت داشته باشد کاملا طبیعی است که مسئولین نتوانند تعدادی فیلم ها را در سالن هایشان به نمایش بگذارند چون در صورت اکران باید پاسخگو باشند.»
و در ادامه اضافه می‌کند: «من به حوزه هنری حق می‌دهم که در عدم نمایش تعدادی فیلم‌ها ملاحظاتی داشته باشد چون آنها در جهت آرمان‌ها و خواسته‌های رهبری گام بر می‌دارند.»
شورجه در بخش دیگری از صحبت‌هایش از وزارت ارشاد این‌طور انتفاد می‌کند: «به نظر من انتقادات در نمایش تعدادی از فیلم‌ها را باید از وزارت فرهنگ و ارشاد داشته باشیم که چرا به فیلم‌هایی با مضامین بعضا تلخ و گزنده، پروانه ساخت می‌دهد. مگر نام این وزارتخانه وزارت فرهنگ و هنر است؟ وزارت فرهنگ و ارشاد باید متناسب با نام خودش گام بر دارد و برای فیلم‌هایی پروانه ساخت صادر نکند که اشاعه ناهنجاری‌ها در جامعه باشد. صدور مجوز ساخت و پروانه نمایش فیلم‌های نابهنجار در ماموریت این وزارتخانه نیست.»
*آی سینما
به گفته او نکته مهم این است که دین ما یکسری محدودیت‌هایی دارد که فیلمسازان باید تابع این قوانین باشند و نباید در فیلم‌هایشان به ترویج خشونت، ترس، بزهکاری، صحنه‌های اروتیک یا ترویج همجنس گرایی بپردازند، البته نه تنها در ایران که در بسیاری از جوامع هم این عرف و قانون است.
شورجه در بخش دیگری از صحبت‌هایش با دفاع ازعملکرد حوزه هنری در تحریم برخی از فیلم‌ها می‌گوید: «چرا از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انتقاد نمی‌کنید که به این فیلم‌ها مجوز ساخت می‌دهد؟»
به گفته او در تمام کشورهای صاحب سینما، برای پاره‌ای از فیلم‌ها محدودیت‌های اکران قائل می‌شوند و این مسئله کاملا طبیعی است و در آیین نامه وزارت ارشاد ایران هم چنین قانونی وجود داشته: «حتی پیش از انقلاب هم این مقررات وجود داشت، چراکه برخی فیلم‌ها برای نمایش برخی سنین مناسب نیست.»
او با اشاره به اینکه در کشور ما ژانرهای متنوعی وجود ندارد ادامه می‌دهد: «به همین دلیل کمتر شاهد هستیم که برای فیلمی شرایط سنی قائل شوند و وقتی هم برای برخی فیلم‌ها محدودیت سنی قائل می‌شوند؛ انگار اقدام غیرمترقبه‌ای رخ داده و همه تعجب می‌کنند و بعضا، از این پارامتر برای تبلیغ فیلم خود هم استفاده می‌کنند.»
با اینکه شورجه معتقد است نمی‌توان در مضامین فیلم‌ها از مشکلات جامعه سخن نگفت و نگاه نقادانه و ارشادی به مشکلات پیرامون نداشت، در ادامه می‌گوید: «تا جایی که می‌دانم نقد مشوقانه همواره با استقبال مسئولان ما همراه بوده است و باید جامعه برای رشد و پیشرفت از نقد هنرمندان بهره ببرد اما به این نکته مهم باید توجه داشت که نقد با تخریب دو مقوله کاملا جداست. نمی‌توانیم فیلم‌های تلخ و گزنده که اساس نظام را زیر سوال می‌برند نقد بدانیم.»
این کارگردان و تهیه‌کننده با همین استدلال بازهم از تحریم فیلم‌ها از سوی حوزه هنری دفاع می‌کند: «حوزه هنری یک نهاد دینی و انقلابی است و باید در این مکان سینمای انقلابی ترویج شود، وقتی فیلمی مغایر اهداف انقلاب باشد و کل نظام را زیر سوال ببرد و با اهداف کلان این حوزه مغایرت داشته باشد کاملا طبیعی است که مسئولین نتوانند تعدادی فیلم ها را در سالن هایشان به نمایش بگذارند چون در صورت اکران باید پاسخگو باشند.»
و در ادامه اضافه می‌کند: «من به حوزه هنری حق می‌دهم که در عدم نمایش تعدادی فیلم‌ها ملاحظاتی داشته باشد چون آنها در جهت آرمان‌ها و خواسته‌های رهبری گام بر می‌دارند.»
شورجه در بخش دیگری از صحبت‌هایش از وزارت ارشاد این‌طور انتفاد می‌کند: «به نظر من انتقادات در نمایش تعدادی از فیلم‌ها را باید از وزارت فرهنگ و ارشاد داشته باشیم که چرا به فیلم‌هایی با مضامین بعضا تلخ و گزنده، پروانه ساخت می‌دهد. مگر نام این وزارتخانه وزارت فرهنگ و هنر است؟ وزارت فرهنگ و ارشاد باید متناسب با نام خودش گام بر دارد و برای فیلم‌هایی پروانه ساخت صادر نکند که اشاعه ناهنجاری‌ها در جامعه باشد. صدور مجوز ساخت و پروانه نمایش فیلم‌های نابهنجار در ماموریت این وزارتخانه نیست.»
*آی سینما
