شهدای ایران: «حمید رحیمی‌نژاد» در روزنامه «وطن‌امروز» نوشت:
یکی از بزرگ‌ترین معضلاتی که می‌تواند در یک نظام اجرایی وجود داشته باشد این است که کسانی که در مقام اجرا قرار می‌گیرند به جای پاسخگویی و توضیح درباره عملکرد خود، با «مسؤولیت‌گریزی» درباره مسؤولیت‌های خود در جایگاه اپوزیسیون قرار بگیرند و از وضع موجود انتقاد کنند که بله! ما هم مخالفیم و وضعیت نباید چنین باشد و... متاسفانه این نوع از مسؤولیت‌گریزی در بین مسؤولان جمهوری اسلامی شایع است اما از لطف دولت تدبیر و امید و ریاست محترم این دولت فخیمه طی این سال‌ها با ترقی معکوس چشمگیری از فاز «مسؤولیت‌گریزی» وارد فاز «فرافکنی» شده‌ایم به این صورت که دولت و در رأس آن ریاست محترم جمهور نه‌تنها از وضعیت بدی که مسؤول آنند گله می‌کنند بلکه از اموری شاکی‌اند و مدام از مذمت آنها دم می‌زنند که خود از عاملان به آنند. به نوعی ما با پارادوکس «مسؤول اپوزیسیون» مواجهیم. ایشان در سخنانی در نمایشگاه مطبوعات گفتند: «از قلم شکسته و دهان بسته کاری ساخته نیست». رئیس‌جمهوری با تأکید بر اینکه نباید با بهانه‌های واهی، قلم‌ها را شکسته و دهان‌ها را ببندیم، گفت: «باید در جامعه با صدای بلند آزادی مسؤولانه را فریاد بزنیم. امنیت برای ما اصل است اما تنها با تفنگ این امنیت ساخته و حفظ نمی‌شود». رئیس‌جمهوری با بیان اینکه جامعه به انتقاد سازنده و نقاد نیاز دارد و هتاک نمی‌خواهد، گفت: «این هنر نیست که نشریه‌ای داشته باشیم و مدام به هتاکی بپردازیم. هتاکی هنر نیست اما انتقاد و نقد سازنده هنر است». درباره این سخنان ریاست محترم جمهور 2 نکته قابل ذکر است: ابتدا اینکه احتمالا ریاست محترم جمهور به‌رغم گذشت بیش از 3 سال از مدت ریاست‌جمهوری‌شان هنوز به این امر واقف نیستند که سکان ریاست دولت را در دست دارند اگرنه باید به این نتیجه می‌رسیدند که علی‌الاصول این دولت است که برای «شکستن قلم‌ها و بستن دهان‌ها» مسؤول است و اگر قلمی می‌شکند و دهانی بسته می‌شود بیشتر در حوزه مسؤولیت ایشان است و پای ایشان و دولت محترم‌شان گیر است، چون دولت متکفل امر رسانه‌ها و مطبوعات است و اگر دولت ایشان با این دستگاه عریض و طویل خود نتواند شرایط مناسبی برای آزادی بیان فراهم کند لاجرم از عهده دیگر دستگاه‌ها نیز خارج است پس بهتر است ریاست محترم جمهور به جای بیانیه‌خوانی گزارش کار بخوانند.
ثانیاً باید به ریاست محترم جمهور و دولت محترم عرض کرد شما که اینچنین اهل توبه‌فرمایی هستید، چرا خود توبه کمتر می‌کنید؟ اصلا تضمین آزادی رسانه و مطبوعات پیشکش! بهتر نیست دولت محترم و شخص ریاست محترم جمهور برای کم شدن «قلم‌های شکسته» و «دهان‌های بسته» خود همت گمارند و کمتر اقدام به شکستن و بستن کنند؟ نگاهی کوتاه به برخورد دولت و ریاست محترم جمهور با رسانه‌ها و مطبوعات در این دولت خود گویای همه چیز خواهد بود. تنها برای مثال در همین روزنامه «وطن‌امروز» مطالب متعددی مورد شکایت دولت واقع شدند که «روحانی یعنی طالقانی» و گزارش‌هایی درباره «کرسنت» از جمله آنهاست ولی این تنها تحلیل‌های سیاسی و انتقاد از دولت نبوده است که مورد شکایت دولت واقع شده است بلکه حتی گزارش‌های خبری مانند «سقوط آزاد بورس» نیز از «بسته شدن دهان‌ها با بهانه‌های واهی» در امان نبوده‌اند، امری که حتی باعث حیرت و ادخال سرور هیات منصفه دادگاه مطبوعات شد! و در مجموع باید خطاب به رئیس‌جمهور محترم گفت «پناه می‌برم به خدا از بستن دهان منتقدان».
یک نکته اساسی اما این است که نمود آزادی بیان کجا عیان می‌شود؟ آنجا که رسانه دولتی در حمایت از دولت متبوعش هر آنچه در دل دارد بر زبان جاری کند و پشتش به قدرت حکومتی‌اش گرم باشد؟! یا اصولا اگر بناست فضای آزادی برای مطبوعات شکل گیرد علی‌الاصول این آزادی باید برای رسانه‌های منتقد حس شود تا فضا برای طرح «انتقادات سازنده» آماده شود اگرنه که فراهم کردن فضای مناسب برای دوستان و طرفداران که تنها تسهیل‌کننده مجیزه‌گویی است که نه هنر است و نه شکستن گردن رستم! البته شاید در این میان گفته شود «وطن‌امروز» حتما خبطی کرده است و به جای طرح «انتقادات سازنده» زبان به «هتاکی» علیه دولت گشوده است که چنین مورد غضب دولت اعتدال واقع شده است و هتاک را چنین سزاست، اگرنه دولت را چه به برخورد با داغ و درفش با «انتقادات سازنده». ما اصل را بر صحت این ادعا می‌گذاریم، اصلا «به جهنم» فرض می‌گیریم که نه‌تنها «وطن‌امروز» بلکه کیهان، مهر، فارس، تسنیم، رجا، مرحوم جهان‌نیوز و دیگر رسانه‌های منتقد از جمله «اقلیت کوچک افراطی»، «هتاک»، «بی‌شناسنامه»، «کم‌سواد»، «متوهم»، «کودک» و «تخریبگری» هستند که «در فساد غوطه‌ور»اند و «از جای معدودی تغذیه می‌شوند» و بهتر است وقتی به دلیل «ترسو بودن می‌لرزند» «به جایی گرم بروند تا نلرزند» اما این فقط رسانه‌های منتقد نیستند که اینچنین مورد عنایت دولت واقع شده‌اند، این دولت از این نظر نمونه است که حتی کوچک‌ترین انتقاد رسانه‌های همسوی خود را نیز برنتابیده و سایت انتخاب را که به نوعی در نقش ستاد انتخاباتی دولت فعالیت کرد و می‌کند نیز با کوچک‌ترین انتقاد یک ماه فیلتر کرده است. در پایان باید گفت اگر ریاست محترم جمهور واقعا نگران فضای آزادی بیان مطبوعاتند خود و دولت‌شان سعی کنند کمتر بگیرند و «بشکنند» و «ببندند» و اگر طبق رویه معمول بحث ایشان چیز دیگری است و می‌خواهند کمی‌ها و کاستی‌ها را در زیر این اظهارات پنهان کنند که بهتر است بالا غیرتاً همان وارد عرصه‌هایی مانند کنسرت و... شوند و به «آزادی بیان» و «فساد» و... نپردازند که با کارنامه درخشان دولت این پرداختن‌ها نه‌تنها باعث پوشش کاستی‌های دولت نمی‌شود بلکه در نهایت می‌تواند نقش تف سربالا را برای دولت بازی کند.
یکی از بزرگ‌ترین معضلاتی که می‌تواند در یک نظام اجرایی وجود داشته باشد این است که کسانی که در مقام اجرا قرار می‌گیرند به جای پاسخگویی و توضیح درباره عملکرد خود، با «مسؤولیت‌گریزی» درباره مسؤولیت‌های خود در جایگاه اپوزیسیون قرار بگیرند و از وضع موجود انتقاد کنند که بله! ما هم مخالفیم و وضعیت نباید چنین باشد و... متاسفانه این نوع از مسؤولیت‌گریزی در بین مسؤولان جمهوری اسلامی شایع است اما از لطف دولت تدبیر و امید و ریاست محترم این دولت فخیمه طی این سال‌ها با ترقی معکوس چشمگیری از فاز «مسؤولیت‌گریزی» وارد فاز «فرافکنی» شده‌ایم به این صورت که دولت و در رأس آن ریاست محترم جمهور نه‌تنها از وضعیت بدی که مسؤول آنند گله می‌کنند بلکه از اموری شاکی‌اند و مدام از مذمت آنها دم می‌زنند که خود از عاملان به آنند. به نوعی ما با پارادوکس «مسؤول اپوزیسیون» مواجهیم. ایشان در سخنانی در نمایشگاه مطبوعات گفتند: «از قلم شکسته و دهان بسته کاری ساخته نیست». رئیس‌جمهوری با تأکید بر اینکه نباید با بهانه‌های واهی، قلم‌ها را شکسته و دهان‌ها را ببندیم، گفت: «باید در جامعه با صدای بلند آزادی مسؤولانه را فریاد بزنیم. امنیت برای ما اصل است اما تنها با تفنگ این امنیت ساخته و حفظ نمی‌شود». رئیس‌جمهوری با بیان اینکه جامعه به انتقاد سازنده و نقاد نیاز دارد و هتاک نمی‌خواهد، گفت: «این هنر نیست که نشریه‌ای داشته باشیم و مدام به هتاکی بپردازیم. هتاکی هنر نیست اما انتقاد و نقد سازنده هنر است». درباره این سخنان ریاست محترم جمهور 2 نکته قابل ذکر است: ابتدا اینکه احتمالا ریاست محترم جمهور به‌رغم گذشت بیش از 3 سال از مدت ریاست‌جمهوری‌شان هنوز به این امر واقف نیستند که سکان ریاست دولت را در دست دارند اگرنه باید به این نتیجه می‌رسیدند که علی‌الاصول این دولت است که برای «شکستن قلم‌ها و بستن دهان‌ها» مسؤول است و اگر قلمی می‌شکند و دهانی بسته می‌شود بیشتر در حوزه مسؤولیت ایشان است و پای ایشان و دولت محترم‌شان گیر است، چون دولت متکفل امر رسانه‌ها و مطبوعات است و اگر دولت ایشان با این دستگاه عریض و طویل خود نتواند شرایط مناسبی برای آزادی بیان فراهم کند لاجرم از عهده دیگر دستگاه‌ها نیز خارج است پس بهتر است ریاست محترم جمهور به جای بیانیه‌خوانی گزارش کار بخوانند.
ثانیاً باید به ریاست محترم جمهور و دولت محترم عرض کرد شما که اینچنین اهل توبه‌فرمایی هستید، چرا خود توبه کمتر می‌کنید؟ اصلا تضمین آزادی رسانه و مطبوعات پیشکش! بهتر نیست دولت محترم و شخص ریاست محترم جمهور برای کم شدن «قلم‌های شکسته» و «دهان‌های بسته» خود همت گمارند و کمتر اقدام به شکستن و بستن کنند؟ نگاهی کوتاه به برخورد دولت و ریاست محترم جمهور با رسانه‌ها و مطبوعات در این دولت خود گویای همه چیز خواهد بود. تنها برای مثال در همین روزنامه «وطن‌امروز» مطالب متعددی مورد شکایت دولت واقع شدند که «روحانی یعنی طالقانی» و گزارش‌هایی درباره «کرسنت» از جمله آنهاست ولی این تنها تحلیل‌های سیاسی و انتقاد از دولت نبوده است که مورد شکایت دولت واقع شده است بلکه حتی گزارش‌های خبری مانند «سقوط آزاد بورس» نیز از «بسته شدن دهان‌ها با بهانه‌های واهی» در امان نبوده‌اند، امری که حتی باعث حیرت و ادخال سرور هیات منصفه دادگاه مطبوعات شد! و در مجموع باید خطاب به رئیس‌جمهور محترم گفت «پناه می‌برم به خدا از بستن دهان منتقدان».
یک نکته اساسی اما این است که نمود آزادی بیان کجا عیان می‌شود؟ آنجا که رسانه دولتی در حمایت از دولت متبوعش هر آنچه در دل دارد بر زبان جاری کند و پشتش به قدرت حکومتی‌اش گرم باشد؟! یا اصولا اگر بناست فضای آزادی برای مطبوعات شکل گیرد علی‌الاصول این آزادی باید برای رسانه‌های منتقد حس شود تا فضا برای طرح «انتقادات سازنده» آماده شود اگرنه که فراهم کردن فضای مناسب برای دوستان و طرفداران که تنها تسهیل‌کننده مجیزه‌گویی است که نه هنر است و نه شکستن گردن رستم! البته شاید در این میان گفته شود «وطن‌امروز» حتما خبطی کرده است و به جای طرح «انتقادات سازنده» زبان به «هتاکی» علیه دولت گشوده است که چنین مورد غضب دولت اعتدال واقع شده است و هتاک را چنین سزاست، اگرنه دولت را چه به برخورد با داغ و درفش با «انتقادات سازنده». ما اصل را بر صحت این ادعا می‌گذاریم، اصلا «به جهنم» فرض می‌گیریم که نه‌تنها «وطن‌امروز» بلکه کیهان، مهر، فارس، تسنیم، رجا، مرحوم جهان‌نیوز و دیگر رسانه‌های منتقد از جمله «اقلیت کوچک افراطی»، «هتاک»، «بی‌شناسنامه»، «کم‌سواد»، «متوهم»، «کودک» و «تخریبگری» هستند که «در فساد غوطه‌ور»اند و «از جای معدودی تغذیه می‌شوند» و بهتر است وقتی به دلیل «ترسو بودن می‌لرزند» «به جایی گرم بروند تا نلرزند» اما این فقط رسانه‌های منتقد نیستند که اینچنین مورد عنایت دولت واقع شده‌اند، این دولت از این نظر نمونه است که حتی کوچک‌ترین انتقاد رسانه‌های همسوی خود را نیز برنتابیده و سایت انتخاب را که به نوعی در نقش ستاد انتخاباتی دولت فعالیت کرد و می‌کند نیز با کوچک‌ترین انتقاد یک ماه فیلتر کرده است. در پایان باید گفت اگر ریاست محترم جمهور واقعا نگران فضای آزادی بیان مطبوعاتند خود و دولت‌شان سعی کنند کمتر بگیرند و «بشکنند» و «ببندند» و اگر طبق رویه معمول بحث ایشان چیز دیگری است و می‌خواهند کمی‌ها و کاستی‌ها را در زیر این اظهارات پنهان کنند که بهتر است بالا غیرتاً همان وارد عرصه‌هایی مانند کنسرت و... شوند و به «آزادی بیان» و «فساد» و... نپردازند که با کارنامه درخشان دولت این پرداختن‌ها نه‌تنها باعث پوشش کاستی‌های دولت نمی‌شود بلکه در نهایت می‌تواند نقش تف سربالا را برای دولت بازی کند.
