میشل عون، همپیمان جریان مقاومت لبنان، امروز (دوشنبه) از سوی پارلمان این کشور به عنوان سیزدهمین رئیس جمهور لبنان انتخاب شد.
به گزارش شهدای ایران به نقل از ایسنا، پارلمان لبنان پس از دو سال و نیم بالاخره امروز با حضور تمام ۱۲۷ نماینده از ۱۲۸ نماینده پارلمان (یک نماینده استعفا کرده است) به حدنصاب رسید و در یک رای‌گیری مخفی در دور دوم، ژنرال میشل عون به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد تا به طولانی‌ترین دوره خالی ماندن پست حساس ریاست جمهوری در تاریخ این کشور، پایان داده شود.
در جلسه امروز میشل عون در دور اول رای‌گیری ۸۴ رای به دست آورد و کار به دور دوم رای گیری کشید. در دور دوم رای گیری پس از سه بار رای انداختن که دو بارش مخدوش اعلام شد، عون توانست ۸۳ رای برای ریاست جمهوری را به دست آورد. در دور دوم رای گیری نیم بعلاوه یک رای (۶۵ رای) برای انتخاب رئیس جمهوری کافی بود.
در دور دوم رای گیری علاوه بر ۸۳ رای عون، ۳۶ رای سفید و ۶ رای باطله نیز به صندوق انداخته شد.
از ۲۴ می ۲۰۱۴ که دوره ریاست جمهوری میشل سلیمان، رئیس جمهوری سابق لبنان به پایان رسید پارلمان این کشور در میان اختلافات جریان‌های سیاسی و بده بستان‌های قدرت‌های خارجی ۴۵ بار تشکیل جلسه داد اما در تمام این مدت نتوانست به حدنصاب لازم برای انتخاب رئیس جمهوری دست یابد.
گرچه پیشتر و در سال‌های ۱۹۵۲ بعد از استعفای بشاره الخوری، ۱۹۸۸ با پایان ریاست جمهوری امین الجمیل و سال ۲۰۰۷ با پایان دوره امیل لحود کرسی ریاست جمهوری لبنان برای مدتی خالی مانده بود اما دوره اخیر که با خاتمه مدت ریاست جمهوری میشل سلیمان آغاز شد، بیشترین زمان خالی ماندن این پست کلیدی از زمان استقلال لبنان از فرانسه در سال ۱۹۴۳ محسوب می‌شود.
در قانون اساسی لبنان به دین یا قومیت کسی که ریاست جمهوری را برعهده می‌گیرد اشاره‌ای نشده است اما براساس عرف سیاسی این کشور از زمان استقلال لبنان، همواره مسیحیان مارونی بر این کرسی حساس تکیه زده‌اند.
در قانون اساسی لبنان به دین یا قومیت کسی که ریاست جمهوری را برعهده می‌گیرد اشاره‌ای نشده است اما براساس عرف سیاسی این کشور که از زمان استقلال لبنان رعایت شده، همواره شخصی از مسیحیان مارونی بر کرسی حساس ریاست جمهوری تکیه زده است. برای این منظور توافق دیگر جریان‌های سیاسی داخلی یعنی سنی‌ها و شیعیان نیز لازم است و بر همین اساس پست نخست وزیری به عنوان مقام اول اجرایی کشور به احزاب اهل سنت که در جریان ۱۴ مارس گردهم آمده‌اند می‌رسد و ریاست پارلمان نیز به شیعیان و ائتلاف آنها یعنی ۸ مارس تعلق دارد.
البته پس از پایان جنگ داخلی لبنان در سال ۱۹۹۰ علاوه بر سازش‌های سیاسی داخلی، انتخاب رئیس جمهور در گرو توافقات سیاسی و بده بستان‌های قدرت‌های جهانی و منطقه‌ای یعنی کشورهای آمریکا، فرانسه، ایران، عربستان و سوریه نیز بوده است و می‌توان گفت بدون موافقت این بازیگران اصلی عرصه سیاسی لبنان، کسی راهی کاخ بعبدا نمی‌شود. گرچه بعد از خروج سوریه از لبنان در سال ۲۰۰۵ و به ویژه با آغاز بحران این کشور، تاثیر دمشق بر روند انتخاب رئیس جمهور لبنان تا حدود زیادی کاسته شده است.
خالی ماندن پست ریاست جمهوری که نقش متعادل کننده جریان سیاسی این کشور را بر عهده دارد، تقریبا باعث فلج شدن روند سیاسی کشور می‌شود کما اینکه در دو سال و نیم گذشته نبود اتفاق نظر میان جریان‌های سیاسی و خالی ماندن کرسی ریاست‌جمهوری باعث شد که انتخابات پارلمانی و به تبع آن انتخاب نخست وزیر جدید و کابینه جدید نیز به تعویق بیفتد.
گشایش در بن‌بست سیاسی لبنان ۲۰ ماه جاری میلادی حاصل شد. در این تاریخ سعد حریری، رهبر جریان المستقبل که به تنهایی بیش از ۳۰ کرسی پارلمان ۱۲۸ عضوی لبنان را در اختیار دارد، پس از سفرهای متعدد خارجی، با عقب نشینی از مواضع پیشین خود حمایت‌اش را از میشل عون اعلام کرد تا آرای لازم برای رفتن عون به کاخ بعبدا فراهم شود.
پیش از این تاریخ جریان ۱۴ مارس و مهمترین فراکسیون آن یعنی المستقبل که حمایت عربستان و اهل سنت لبنان را پشت سر خود دارد بر کاندیداتوری سلیمان فرنجیه تاکید می‌کرد و جریان ۸ مارس با پشتیبانی جبهه مقاومت، ایران و سوریه بر نامزدی میشل عون اصرار داشت.
سرلشکر میشل عون
میشل عون، رهبر نظامی و سیاسی سرشناس لبنانی؛ او بعد از جنگ داخلی لبنان از تبعیدگاه خود یعنی کشور فرانسه بازگشت و حزب (جریان آزاد ملی) را پایه گذاشت که اکنون ۲۰ کرسی پارلمان را در اختیار دارد و اصلی‌ترین همپیمان حزب‌الله در ائتلاف ۸ مارس است.
ژنرال عون ۸۱ ساله در کارنامه خود سال‌ها مبارزه مسلحانه با نیروهای ارتش سوریه حاضر در لبنان و دیگر گروه‌های لبنانی به ویژه تشکیلات شبه نظامی مسیحی "نیروهای لبنانی" به رهبری سمیر جعجع را دارد و در واقع فشار ارتش و دولت سوریه او را مجبور کرد که به فرانسه برود.
ژنرال عون در سال‌های جنگ داخلی
عون که بعد از خروج نیروهای سوریه از لبنان در سال ۲۰۰۵ به لبنان بازگشت، با نزدیک شدن به حزب‌الله و جریان مقاومت آرام آرام مواضع خود درباره دولت سوریه را نیز تعدیل کرد و در سال ۲۰۰۹ به دمشق رفت و با بشار اسد، رئیس جمهور این کشور دیدار کرد. اسد نیز در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۱۴ اعلام کرد که دمشق از ریاست جمهوری میشل عون به عنوان "کسی که به مقاومت ایمان دارد"، حمایت می‌کند.
میشل عون یکی از حامیان اصلی مقاومت مسلحانه علیه اشغالگری اسرائیل بوده است و در سال ۲۰۰۶ تفاهم نامه‌ای را برای ایجاد یک ائتلاف قوی با حزب الله به امضا رسانند که هنوز هم پابرجاست.
او در زمان حمله رژیم صهیونیستی به لبنان در سال ۱۹۸۲ فرمانده لشکر هشتم ارتش لبنان بود که مسئولیت حفاظت از کاخ ریاست جمهوری را بر عهده داشت و به دلیل توانایی‌های نظامی‌اش در سال ۱۹۸۴ به فرماندهی کل ارتش این کشور رسید. عون یک دوره از سال ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۰ نیز کفیل ریاست جمهوری بوده است.
نام میشل عون به عنوان نامزد ریاست جمهوری مدتی بعد از آغاز بحران ریاست جمهوری و اختلافات بر سر جانشینی میشل سلیمان مطرح شد که از همان ابتدا با حمایت قوی همپیمان خود یعنی حزب الله و دیگر گروه‌های سیاسی حاضر در ائتلاف ۸ مارس مواجه شد.
میشل عون و سید حسن نصرالله
حال با راه یابی میشل عون به کاخ بعبدا، بر اساس توافقات پیشین میان جریان‌های سیاسی باید منتظر معرفی سعد حریری به عنوان نخست‌وزیر لبنان از سوی عون و نیز برگزاری انتخابات پارلمانی باشیم تا طولانی‌ترین بحران ریاست‌جمهوری این کشور کوچک اما استراتژیک ساحل مدیترانه خاتمه یابد گرچه با توجه به دسته‌بندی‌های سیاسی موجود احتمالا قانون انتخابات و تشکیل دولت، خود به بحرانی دیگر تبدیل خواهد شد.
در جلسه امروز میشل عون در دور اول رای‌گیری ۸۴ رای به دست آورد و کار به دور دوم رای گیری کشید. در دور دوم رای گیری پس از سه بار رای انداختن که دو بارش مخدوش اعلام شد، عون توانست ۸۳ رای برای ریاست جمهوری را به دست آورد. در دور دوم رای گیری نیم بعلاوه یک رای (۶۵ رای) برای انتخاب رئیس جمهوری کافی بود.
در دور دوم رای گیری علاوه بر ۸۳ رای عون، ۳۶ رای سفید و ۶ رای باطله نیز به صندوق انداخته شد.
از ۲۴ می ۲۰۱۴ که دوره ریاست جمهوری میشل سلیمان، رئیس جمهوری سابق لبنان به پایان رسید پارلمان این کشور در میان اختلافات جریان‌های سیاسی و بده بستان‌های قدرت‌های خارجی ۴۵ بار تشکیل جلسه داد اما در تمام این مدت نتوانست به حدنصاب لازم برای انتخاب رئیس جمهوری دست یابد.
گرچه پیشتر و در سال‌های ۱۹۵۲ بعد از استعفای بشاره الخوری، ۱۹۸۸ با پایان ریاست جمهوری امین الجمیل و سال ۲۰۰۷ با پایان دوره امیل لحود کرسی ریاست جمهوری لبنان برای مدتی خالی مانده بود اما دوره اخیر که با خاتمه مدت ریاست جمهوری میشل سلیمان آغاز شد، بیشترین زمان خالی ماندن این پست کلیدی از زمان استقلال لبنان از فرانسه در سال ۱۹۴۳ محسوب می‌شود.
در قانون اساسی لبنان به دین یا قومیت کسی که ریاست جمهوری را برعهده می‌گیرد اشاره‌ای نشده است اما براساس عرف سیاسی این کشور از زمان استقلال لبنان، همواره مسیحیان مارونی بر این کرسی حساس تکیه زده‌اند.
در قانون اساسی لبنان به دین یا قومیت کسی که ریاست جمهوری را برعهده می‌گیرد اشاره‌ای نشده است اما براساس عرف سیاسی این کشور که از زمان استقلال لبنان رعایت شده، همواره شخصی از مسیحیان مارونی بر کرسی حساس ریاست جمهوری تکیه زده است. برای این منظور توافق دیگر جریان‌های سیاسی داخلی یعنی سنی‌ها و شیعیان نیز لازم است و بر همین اساس پست نخست وزیری به عنوان مقام اول اجرایی کشور به احزاب اهل سنت که در جریان ۱۴ مارس گردهم آمده‌اند می‌رسد و ریاست پارلمان نیز به شیعیان و ائتلاف آنها یعنی ۸ مارس تعلق دارد.
البته پس از پایان جنگ داخلی لبنان در سال ۱۹۹۰ علاوه بر سازش‌های سیاسی داخلی، انتخاب رئیس جمهور در گرو توافقات سیاسی و بده بستان‌های قدرت‌های جهانی و منطقه‌ای یعنی کشورهای آمریکا، فرانسه، ایران، عربستان و سوریه نیز بوده است و می‌توان گفت بدون موافقت این بازیگران اصلی عرصه سیاسی لبنان، کسی راهی کاخ بعبدا نمی‌شود. گرچه بعد از خروج سوریه از لبنان در سال ۲۰۰۵ و به ویژه با آغاز بحران این کشور، تاثیر دمشق بر روند انتخاب رئیس جمهور لبنان تا حدود زیادی کاسته شده است.
خالی ماندن پست ریاست جمهوری که نقش متعادل کننده جریان سیاسی این کشور را بر عهده دارد، تقریبا باعث فلج شدن روند سیاسی کشور می‌شود کما اینکه در دو سال و نیم گذشته نبود اتفاق نظر میان جریان‌های سیاسی و خالی ماندن کرسی ریاست‌جمهوری باعث شد که انتخابات پارلمانی و به تبع آن انتخاب نخست وزیر جدید و کابینه جدید نیز به تعویق بیفتد.
گشایش در بن‌بست سیاسی لبنان ۲۰ ماه جاری میلادی حاصل شد. در این تاریخ سعد حریری، رهبر جریان المستقبل که به تنهایی بیش از ۳۰ کرسی پارلمان ۱۲۸ عضوی لبنان را در اختیار دارد، پس از سفرهای متعدد خارجی، با عقب نشینی از مواضع پیشین خود حمایت‌اش را از میشل عون اعلام کرد تا آرای لازم برای رفتن عون به کاخ بعبدا فراهم شود.
پیش از این تاریخ جریان ۱۴ مارس و مهمترین فراکسیون آن یعنی المستقبل که حمایت عربستان و اهل سنت لبنان را پشت سر خود دارد بر کاندیداتوری سلیمان فرنجیه تاکید می‌کرد و جریان ۸ مارس با پشتیبانی جبهه مقاومت، ایران و سوریه بر نامزدی میشل عون اصرار داشت.
سرلشکر میشل عون
میشل عون، رهبر نظامی و سیاسی سرشناس لبنانی؛ او بعد از جنگ داخلی لبنان از تبعیدگاه خود یعنی کشور فرانسه بازگشت و حزب (جریان آزاد ملی) را پایه گذاشت که اکنون ۲۰ کرسی پارلمان را در اختیار دارد و اصلی‌ترین همپیمان حزب‌الله در ائتلاف ۸ مارس است.
ژنرال عون ۸۱ ساله در کارنامه خود سال‌ها مبارزه مسلحانه با نیروهای ارتش سوریه حاضر در لبنان و دیگر گروه‌های لبنانی به ویژه تشکیلات شبه نظامی مسیحی "نیروهای لبنانی" به رهبری سمیر جعجع را دارد و در واقع فشار ارتش و دولت سوریه او را مجبور کرد که به فرانسه برود.
ژنرال عون در سال‌های جنگ داخلی
عون که بعد از خروج نیروهای سوریه از لبنان در سال ۲۰۰۵ به لبنان بازگشت، با نزدیک شدن به حزب‌الله و جریان مقاومت آرام آرام مواضع خود درباره دولت سوریه را نیز تعدیل کرد و در سال ۲۰۰۹ به دمشق رفت و با بشار اسد، رئیس جمهور این کشور دیدار کرد. اسد نیز در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۱۴ اعلام کرد که دمشق از ریاست جمهوری میشل عون به عنوان "کسی که به مقاومت ایمان دارد"، حمایت می‌کند.
میشل عون یکی از حامیان اصلی مقاومت مسلحانه علیه اشغالگری اسرائیل بوده است و در سال ۲۰۰۶ تفاهم نامه‌ای را برای ایجاد یک ائتلاف قوی با حزب الله به امضا رسانند که هنوز هم پابرجاست.
او در زمان حمله رژیم صهیونیستی به لبنان در سال ۱۹۸۲ فرمانده لشکر هشتم ارتش لبنان بود که مسئولیت حفاظت از کاخ ریاست جمهوری را بر عهده داشت و به دلیل توانایی‌های نظامی‌اش در سال ۱۹۸۴ به فرماندهی کل ارتش این کشور رسید. عون یک دوره از سال ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۰ نیز کفیل ریاست جمهوری بوده است.
نام میشل عون به عنوان نامزد ریاست جمهوری مدتی بعد از آغاز بحران ریاست جمهوری و اختلافات بر سر جانشینی میشل سلیمان مطرح شد که از همان ابتدا با حمایت قوی همپیمان خود یعنی حزب الله و دیگر گروه‌های سیاسی حاضر در ائتلاف ۸ مارس مواجه شد.
میشل عون و سید حسن نصرالله
حال با راه یابی میشل عون به کاخ بعبدا، بر اساس توافقات پیشین میان جریان‌های سیاسی باید منتظر معرفی سعد حریری به عنوان نخست‌وزیر لبنان از سوی عون و نیز برگزاری انتخابات پارلمانی باشیم تا طولانی‌ترین بحران ریاست‌جمهوری این کشور کوچک اما استراتژیک ساحل مدیترانه خاتمه یابد گرچه با توجه به دسته‌بندی‌های سیاسی موجود احتمالا قانون انتخابات و تشکیل دولت، خود به بحرانی دیگر تبدیل خواهد شد.
