"علی ورسه ای" نگارنده این یادداشت ضمن اشاره به جملات جنجالی رییس مجمع تشخیص مصلحت مبنی بر لزوم کاهش توجه به بُعد نظامی گری در کشور خواستار رعایت انصاف در برخورد با این مباحث حاشیه ای شده و در عین حال با دادن آدرس غلط به مخاطب، بدون دلیل و منطقِ مستدل ، تنها به دفاع از هاشمی رفسنجانی پرداخته است.


البته در همان روزهای نخستی که این سخنان در رسانه ها انعکاس یافت بسیاری از فرماندهان و شخصیت های دلسوز و آگاه کشور به این جملات واکنش نشان داده و در فضای مجازی و سایت ها ، بر مبنای آمار مستند اهتمام ویژه کشورهایی چون ژاپن و آلمان که به زعم هاشمی به خاطر محرومیت از نیروی نظامی به رشد و پیشرفت رسیده اند، به اثبات رسید و این گونه خط بطلانی بر ادعاهای غیرواقع گرایانه پدرخوانده جریان مدعی اعتدال کشیده شد!
به عنوان مثال محسن رضایی در همان روزها اعلام داشت: "این‌که بعضی می‌گویند آلمان و ژاپن روی اقتدار سرمایه‌گذاری نکردند، از بی‌اطلاعی آن‌هاست..."


یا حسین شریعتمداری دست به قلم شد و صراحتاً در کیهان نگاشت که" ... اظهارات آقای هاشمی رفسنجانی ـ چه بداند و بخواهد و چه نداند و نخواهد ـ دعوت از آمریکا و سایر دشمنان تابلودار جمهوری اسلامی ایران برای حمله به کشورمان است... آیا جناب هاشمی برای جمهوری اسلامی ایران نسخه سلطه‌پذیری و تن دادن به قیمومیت آمریکا و متحدانش را می‌پیچد؟ آقای رفسنجانی به خوبی می‌دانند که نسخه ایشان بازگشت به دوران اختناق، فقر، عقب‌افتادگی و فلاکت دوران طاغوت و تبدیل شدن به نوکر حلقه به گوش آمریکاست..."


ستون نویسی روزنامه همیشه سینه چاکِ هاشمی رفسنجانی البته در خاتمه مطلب خود برای این که خود را در موضع حق قرار دهد، گریزی هم به فرمایشات مقام معظم رهبری در سال 84 زده مبنی بر این که باید در عرصه تولید علم نیز قوی شویم؛ این در حالی است که مقام معظم رهبری روز گذشته در دیدار فرماندهان سپاه به صراحت با اشاره به برخی اظهارنظرهای اخیر مبنی بر اینکه علت پیشرفت برخی کشورها، جمع آوری سازمان‌های نظامی آنها بوده است، فرمودند:" باور این سخنان از کسانی که به آنها نسبت داده شده، بسیار سخت است، اما اگر چنین سخنانی واقعاً بیان شده باشد، حرف غلطی است".


معظم له البته همان ایام که سخنان تنش زای هاشمی مبنی بر این که دوران کنونی دوران موشک نیست بلکه دوران مذاکره است صراحتی دیگر نشان داده و فرمودند: امروز هم دوران موشک است و هم دوران مذاکره.
به نظر می رسد رسانه هایی از این دست به جای آن که چشم خود را بر واقعیات باز کنند و صراحت کلام سکاندار انقلاب را به درستی و بدون غرض ورزی درک کنند، می کوشند که چشم بسته از شخصیتِ محبوب سیاسی خود دفاع کنند.
اینجاست که باید برای این دوستان اندکی تامل و بصیرت انقلابی آرزو کرد، دست کم واقع بینی رسانه ای.