مهم این است که قبور شهدا ساماندهی شد. سنگ های بی روح و بی جان، صاف و بی نقص چیده شده اند کنار هم، درخت ها قطع شد، سایه بان ها برداشته شد، و حالا میتوانید زیر آفتاب داغ تمام حرف هایی که با شهید خود داشتید در یکی دو جمله خلاصه کنید که زیر آفتاب "مغز پخت" نشوید.
شهدای ایران: به یک اتفاق جزئی توجه کنید: شهید عزیز نامش قبل از حمله لودر و بیل مکانیکی "سهراب تقی زاده قرقشه" بود. بعد که یکسان سازی اش کردند شد "سهراب نقی زاده فراخنه ای" و آن "شهید" قرمز قبل از نامش هم حذف شد. جای گله از مورد مضحک پایین سنگ قبر نیست که برای شهید آذری زبان "شعر لُری" حک شده است. عکس و باقی محتویات آن کمد کوچک بالای سرش هم رفت توی تاریخ گم شد. از متولی امر پرسیدیم فرمودند "تحویل خانواده شهدا دادیم " گفتیم این شهید خانواده ندارد. گفتند "پس هیچی".
"بی مادری" و بی کس و کار بودن سهراب شاید این آشفتگی ها را به بار آورد که حالا حتی بستگان دوری که گاهی برای فاتحه ای و درد دلی خود را به زیر سایه ی درخت‌ها میرساندند، حالا قبر سهراب را گم کرده اند. مسئولیت این گم شدن و پیدا نشدن با کیست؟
الان همه چیز خوب است. کاملا عالی...
روی سنگ مزار شهدای "مادر دار" عکسی چاپ شده که تنها یک سال بعد از پروژه یکسان سازی کدر و محو و بی حال، دارد خانواده را نگاه میکند. آقایان حتی ابتکار عمل به خرج داده اند و قبور شهدا را با "ارتفاع بیشتر" از متوفایان مدفون در قطعه شهدا "متمایز" کرده اند(حقیقتاً جای تشکر دارد که متوفایان به بیرون از قطعه شهدا منتقل نشده اند). در چنین "بیداد نظم"ی باز بی مادری سهراب را یادآور نمیشوم که مزارش هم ارتفاع با سایر شهدا اما بدون ذکر "شهید" مانده است. سنگ قبر متمایزی ساخته اند برای او...
از آقایانی که ایستاده اند و به هنرنمایی خود در پروژه یکسان سازی نگاه میکنند و کیف میکنند پرس و جو کردیم که گفتند مسئولیت پروژه با خانم "میم" در بنیاد است، که هفته ها بعلت اشغالی خطوط نشد که دستمان به ایشان برسد و بگوییم سهراب بی مادر است و انصاف نیست روی یک سنگ قبر این قدر غلط دیکته و غلط محتوایی باشد. کاش جایی غیر مزار شهید، این بازی ها تمرین میشد.
و جالب اینجاست که یکسانی قبور شهدا به همه جای این شهر می آید. به یکسانی نمای همه ی خانه های کوچه ها، به یکسانی پوشش و حتی آرایش زن و مرد در خیابان، به یکسانی ترکیدگی لوله و ترک سقف خانه ی خانواده شهدا و حتا سوراخ کف کولر خانه ی مادران شهدایی که "بی مادر" نشدند.
عرض شد، این یک اتفاق جزئی است و مهم این است که قبور شهدا ساماندهی شد. سنگ های بی روح و بی جان، صاف و بی نقص چیده شده اند کنار هم، درخت ها قطع شد، سایه بان ها برداشته شد و حالا می توانید زیر آفتاب داغ تمام حرف هایی که با شهید خود داشتید در یکی دو جمله خلاصه کنید که زیر آفتاب "مغز پخت" نشوید و فرار...
اهمیتی برای آن کمیته ساماندهی ندارد که کسی صدا نمی زند "سهراب"...
"بی مادری" و بی کس و کار بودن سهراب شاید این آشفتگی ها را به بار آورد که حالا حتی بستگان دوری که گاهی برای فاتحه ای و درد دلی خود را به زیر سایه ی درخت‌ها میرساندند، حالا قبر سهراب را گم کرده اند. مسئولیت این گم شدن و پیدا نشدن با کیست؟
الان همه چیز خوب است. کاملا عالی...
روی سنگ مزار شهدای "مادر دار" عکسی چاپ شده که تنها یک سال بعد از پروژه یکسان سازی کدر و محو و بی حال، دارد خانواده را نگاه میکند. آقایان حتی ابتکار عمل به خرج داده اند و قبور شهدا را با "ارتفاع بیشتر" از متوفایان مدفون در قطعه شهدا "متمایز" کرده اند(حقیقتاً جای تشکر دارد که متوفایان به بیرون از قطعه شهدا منتقل نشده اند). در چنین "بیداد نظم"ی باز بی مادری سهراب را یادآور نمیشوم که مزارش هم ارتفاع با سایر شهدا اما بدون ذکر "شهید" مانده است. سنگ قبر متمایزی ساخته اند برای او...
از آقایانی که ایستاده اند و به هنرنمایی خود در پروژه یکسان سازی نگاه میکنند و کیف میکنند پرس و جو کردیم که گفتند مسئولیت پروژه با خانم "میم" در بنیاد است، که هفته ها بعلت اشغالی خطوط نشد که دستمان به ایشان برسد و بگوییم سهراب بی مادر است و انصاف نیست روی یک سنگ قبر این قدر غلط دیکته و غلط محتوایی باشد. کاش جایی غیر مزار شهید، این بازی ها تمرین میشد.
و جالب اینجاست که یکسانی قبور شهدا به همه جای این شهر می آید. به یکسانی نمای همه ی خانه های کوچه ها، به یکسانی پوشش و حتی آرایش زن و مرد در خیابان، به یکسانی ترکیدگی لوله و ترک سقف خانه ی خانواده شهدا و حتا سوراخ کف کولر خانه ی مادران شهدایی که "بی مادر" نشدند.
عرض شد، این یک اتفاق جزئی است و مهم این است که قبور شهدا ساماندهی شد. سنگ های بی روح و بی جان، صاف و بی نقص چیده شده اند کنار هم، درخت ها قطع شد، سایه بان ها برداشته شد و حالا می توانید زیر آفتاب داغ تمام حرف هایی که با شهید خود داشتید در یکی دو جمله خلاصه کنید که زیر آفتاب "مغز پخت" نشوید و فرار...
اهمیتی برای آن کمیته ساماندهی ندارد که کسی صدا نمی زند "سهراب"...
سمیرا قره داغی
*راه دانا
مرگ بر منافق فتنه گر 
