مالزی روز پنجشنبه برای دو شناگر این کشور که موفق به دریافت مدال نقره المپیک ریو 2016 شدند، پاداش 75 هزار دلاری و پرداخت ماهیانه 750 دلار جایزه مادام العمر بازنشستگی از اکنون در نظر گرفت.
به گزارش شهدای ایران به نقل از ایرنا، 'چئونگ جون هونگ' و 'پاندلا رینونگ'دو مالزیایی هستند که موفق شدند نخستین مدال این کشور در مسابقات المپیک ریو را در رقابت های شیرجه کسب کنند.
براساس این طرح تشویقی شورای ملی ورزش مالزی در بازی های المپیک، هر بازیکن این کشور که موفق به کسب مدال طلای المپیک ریو 2016 شود، یک میلیون رینگیت (250 هزار دلار) پاداش دریافت کرده و ماهیانه 5 هزار رینگیت (یکهزار و 250 دلار) حقوق بازنشستگی ماهیانه دریافت می کند.
به نوشته تارنمای 'نیو استریت تایمز'، قهرمانان مالزی که بتوانند مدال نقره کسب کنند معادل دوشناگری که مدال نقره کسب کردند پاداش و حقوق مادام العمر دریافت می کنند و برندگان مدال برنز نیز 100 هزار رینگیت (25 هزار دلار) پاداش و حقوق بازنشستگی ماهیانه دو هزار رینگیتی (500 دلاری) تا پایان عمر خواهند گرفت.
'پاندلا رینونگ' نخستین زن مالزیایی است که موفق به کسب مدال نقره در المپیک شده است. وی در المپیک 2012 لندن نیز مدال برنز کسب کرد.
کسب نخستین مدال المپیک ریو 2016 ریو توسط مالزی باعث شد شهروندان این کشور جنوب شرق آسیا رکورد پیام های اینترنتی را نیز بشکنند.
مالزیایی ها در دادن پیام و تعطیلی عمومی پس از پیروزی تیم های ورزشی و حتی باشگاهی داخلی پرآوازه اند.
مردم عادی تا مشاهیر سیاسی و هنری مالزی طی روز چهارشنبه پس از کسب مدال نقره شنا توسط دو ورزشکار این کشور ده ها میلیون پیام تبریک برای یکدیگر فرستادند و یا بر روی صفحات مجازی خود منتشر کردند. برخی از این پیام صدها هزار لایک و بازنشر داشته است.
کاربران مالزیایی توئیتر نیز چند میلیون بار از هشتک نام دو قهرمان شیرجه زنان مالزی استفاده کردند. بیش از نیمی از جمعیت 30 میلیون نفری مالزی در فیسبوک عضویت دارند و حدود 70 درصد مردم از کاربران فضای مجازی هستند.
کاروان ورزشی مالزی در المپیک ریو 2016 شامل 32 ورزشکار است که در 11 رشته ورزشی از جمله شنا، بدمینتون، گلف، وزنه برداری، قایقرانی و تیراندازی با حریفان به رقابت می پردازند.
53 درصد این کاروان ورزشی را مردان و 43 درصد را زنان تشکیل می دهند و یک ورزشکار زن 17 ساله جوان ترین عضو و ورزشکاری 43 ساله مسن ترین عضو این کاروان را تشکیل می دهند.
مالزی پیش از این در رشته بدمینتون نیز در المپیک 2008 پکن و 2012 لندن موفق به دریافت مدال برنز شده است.
براساس این طرح تشویقی شورای ملی ورزش مالزی در بازی های المپیک، هر بازیکن این کشور که موفق به کسب مدال طلای المپیک ریو 2016 شود، یک میلیون رینگیت (250 هزار دلار) پاداش دریافت کرده و ماهیانه 5 هزار رینگیت (یکهزار و 250 دلار) حقوق بازنشستگی ماهیانه دریافت می کند.
به نوشته تارنمای 'نیو استریت تایمز'، قهرمانان مالزی که بتوانند مدال نقره کسب کنند معادل دوشناگری که مدال نقره کسب کردند پاداش و حقوق مادام العمر دریافت می کنند و برندگان مدال برنز نیز 100 هزار رینگیت (25 هزار دلار) پاداش و حقوق بازنشستگی ماهیانه دو هزار رینگیتی (500 دلاری) تا پایان عمر خواهند گرفت.
'پاندلا رینونگ' نخستین زن مالزیایی است که موفق به کسب مدال نقره در المپیک شده است. وی در المپیک 2012 لندن نیز مدال برنز کسب کرد.
کسب نخستین مدال المپیک ریو 2016 ریو توسط مالزی باعث شد شهروندان این کشور جنوب شرق آسیا رکورد پیام های اینترنتی را نیز بشکنند.
مالزیایی ها در دادن پیام و تعطیلی عمومی پس از پیروزی تیم های ورزشی و حتی باشگاهی داخلی پرآوازه اند.
مردم عادی تا مشاهیر سیاسی و هنری مالزی طی روز چهارشنبه پس از کسب مدال نقره شنا توسط دو ورزشکار این کشور ده ها میلیون پیام تبریک برای یکدیگر فرستادند و یا بر روی صفحات مجازی خود منتشر کردند. برخی از این پیام صدها هزار لایک و بازنشر داشته است.
کاربران مالزیایی توئیتر نیز چند میلیون بار از هشتک نام دو قهرمان شیرجه زنان مالزی استفاده کردند. بیش از نیمی از جمعیت 30 میلیون نفری مالزی در فیسبوک عضویت دارند و حدود 70 درصد مردم از کاربران فضای مجازی هستند.
کاروان ورزشی مالزی در المپیک ریو 2016 شامل 32 ورزشکار است که در 11 رشته ورزشی از جمله شنا، بدمینتون، گلف، وزنه برداری، قایقرانی و تیراندازی با حریفان به رقابت می پردازند.
53 درصد این کاروان ورزشی را مردان و 43 درصد را زنان تشکیل می دهند و یک ورزشکار زن 17 ساله جوان ترین عضو و ورزشکاری 43 ساله مسن ترین عضو این کاروان را تشکیل می دهند.
مالزی پیش از این در رشته بدمینتون نیز در المپیک 2008 پکن و 2012 لندن موفق به دریافت مدال برنز شده است.
از بیش از هفتصد سال قبل از میلاد مسیح تا قرن چهارم میلادی، ورزشکاران از سراسر یونان به آتن میآمدند تا برای نشان دادن احترامشان به خدای خدایان، زئوس، در رشتههای مختلف با هم رقابت کنند.
اینکه چه چیزهایی از زمان یونان باستان تا به حال در المپیک تغییر کرده است را در شش دسته میتوان طبقه بندی کرد:
۱. ایدهآلهای المپیک امروزی، جایی در یونان باستان نداشتند: بسیاری از نظریاتی که در مورد رابطه و شباهت المپیک باستان به آنچه امروزه ما به عنوان المپیک میشناسیم، کاملا به خطا رفته اند.
به عنوان مثال المپیک مدرن با شعارهایی مثل صلح و عدالت برای همه مردم جهان برگراز میشود. یا اینکه گفته میشود ورزشکاران فقط برای یک بازی جوانمردانه به مسابقات میایند و این ارزشها به بازیهای یونان باستان ربط داده میشود. در صورتیکه حالا میدانیم مسابقات باستانی برای جایزه مالی آن برگزار میشد و هدف ورزشکاران از برنده شدن، صرفا پول بوده است. و همینطور میدانیم که آتش بسی که در زمان المپیکهای باستان بین طرفین دعوا انجام میشد برای حفاظت جان افرادی بود که برای دیدن این مسابقات به آتن سفر میکردند و نه اینکه لزوما المپیک صلح را برای کشور به ارمغان می آورده است.
۲. قربانی کردن حیوانات: بسیاری از مناسکی که در زمان یونان باستان در مسابقات المپیک برگزار میشد جنبه کاملا مذهبی داشته و حالا دیگر حتی به آنها ارجاعی هم داده نمیشود. مثلا آن زمان، در بین مسابقات حیواناتی مانند گاو به عنوان هدیه، قربانی خدایان میشدند! حالا تصور کنید که در مسابقات مدرن هم چنین رفتاری انجام شود!
۳. تاریخ دقیق برگزاری مسابقات: باز هم بر خلاف آنچه که امروزه تصور میشود تاریخ بندی و کارهای اداری مربوط به مسابقات المپیک مختص دوران مدرن نیست. شواهد نشان میدهد که مسابقات المپیک همواره در راس تقویمها و برنامه ریزیهای دوران باستان جای داشتند. جای ورزشکاران مشخص بود و این مسابقات از سوی امپراطوران کشورهای یونان و بعد هم روم باستان، حمایت مالی میشدند.
۴. ساخت و ساز و بنایی!: در آستانه برگزاری مسابقات ریو، خبرها مملو از داستانهایی در مورد ساختمانهای ناتمام و ساخت و سازهایی هست که شاید حتی تا شب مسابقات هم آماده نشوند. اما این ساختو سازها و بناییها مختص عصر مدرن نیست که هر چهار سال در یک شهر برگزار میشود. حتی در زمان یونان باستان که مسابقات همیشه در یک مجموعه ورزشی ثابت انجام میشد، باز هم مدارکی در دست است که نشان می دهد این مجموعه در طول سال زیر ساخت و ساز و آماده سازی برای برگزاری مسابقات بود.
۵. مراسم افتتاحیه: تصویر یک ورزشکار یونان باستان که کلاهی از برگهای زیتون و همینطور مشعلی در دست دارد، تبدیل به یکی از تصاویر آشنا برای المپیک شده است، اما خوب است بدانیم که اصلا در یونان باستان چیزی به اسم مشعل مسابقات وجود نداشت! روشن کردن مشعل المپیک و روشن نگاه داشتن آن یک مراسم بسیار مدرن است که در سال ۱۹۳۶ برای اولین بار در مسابقات المپیک برلین در آلمان اجرا شد. کارگردان آلمانی فیلم المپیا، این مراسم برای باشکوه تر کردن فیلمش انجام داد و این سنت از آن زمان برای مسابقات المپیک باقی ماند.
۶. امنیت: درست است که نیروهای امنیتی یونان باستان مثل پلیسهای برزیلی نگران حملات تروریستی گروههای افراطی به ورزشکاران و ساکنان شهر نبودند، اما شواهد نشان میدهد که سربازانی در آن زمان هم مسئول حفاظت از جان تماشاچیان و همینطور نظارت بر رفتار ورزشکاران بودند. از وظایف آنها بررسی تقلب نکردن ورزشکاران هم بود. داستان معروفی از شورش گلادیتورها در مسابقات سال ۵۹ میلادی هم وجود دارد!