به گزارش شهدای ایران، خبرنگار ایرنا نوشت: از صبح امروز به نداشته های خبرنگاری فکر می کردم و هزاران کلام و نوشته ای که قرار است در باره خودم و همکارانم بنویسم.
از عدم امنیت شغلی و بیمه ای گرفته تا مشکل مسکن و دستمزدهای اندک ، از لحظه های پر از دغدغه پوشش اخبار تا انتشار و بازخورد آن در جامعه ، اما مراسم سرد و سنگین روز خبرنگار امسال ، همه این ها را از یاد برد و نه تنها موضوع درگیری ذهنی مرا بلکه محور سخنرانی های جلسه را نیز تغییر داد.
در ردیف اول مهمانان ویژه مراسم روز خبرنگار در خرم آباد ، بانویی مهربان و آرام نشسته بود، بانویی سالخورده که با چهره ای با صلابت در کنار مادر شهید صارمی مهمان امروز شده بود.
در حالیکه قصدم نوشتن از شهید صارمی مظلوم بود، سخنان این بانو در مراسم امروز تا حدودی مرا از دغدغه های ذهنی ام دور کرد، تا جایی که مجبور شدم از این مادر دلسوخته بنویسم.
مادر شهید 'علیرضا حیدریان'، نخستین خبرنگار شهید لرستانی دقایقی سخنران مراسم بود، سخنرانی که کمتر کسی خود را برای کلام شیوا و غم انگیزش آماده کرده بود.
مهرانگیز حیدریان که ' غلامرضا' فرزند دیگر خود را نیز تقدیم انقلاب کرده و به گفته خودش پس از سالها استخوان بی نشانی از دلبندش برایش آوردند، چنان شیوا و آرام سخن می گفت که سکوتی سرشار از فریاد در سالن طنین انداز شد.
در کلامش شعر بود و دلدادگی، شعر فریدون مشیری را خطاب به علیرضایش خواند ' از خواب برخیز، شکر خندی بزن و شوری برانگیز
گل اقبال من ای غنچه ی ناز ، بهار آمد تو هم با او بیامیز'.
دلش پر بود از بی مهری ها و بی مبالاتی برخی ها، متانت در کلامش موج می زد و غم در حلقه چشمانش خانه کرده بود.
می گفت: پس از 34 سال درخواست هنور نام علیرضا، شهید خبرنگار را بر یکی از معابر عمومی و یا خیابان های شهر خرم آباد ننهاده اند در حالیکه این خواسته کوچک و چندین ساله او بوده است.
از مزار هر دو فرزند شهیدش نیز سخن گفت، قبور مطهری که به گفته این مادر دلسوخته، هنوز سیمان سیاه بوده و ساماندهی نشده اند.
به ظاهر امر پس از سال ها مراجعه برای این مهم، دیگر خجالت می کشد به بنیاد شهید و امور ایثارگران مراجعه کند، چراکه هر بار به او جواب داده اند: ' بودجه نیست'.
با این کلام مادر شهید، تمامی توقعات و خواسته هایم را از یاد بردم، چراکه گفتن از خواسته ها در حالیکه مادرشهید خبرنگار پس از 34 سال هنوز چشم براه اقدام مسئولان است، کاری بسیار سخت و به نظرتوقعی بالا است.
بسیاری از حاضران در جلسه با سخنان این شیرزن اشک ریختند و بدون شک، نامگذاری یکی از خیابان ها و ساماندهی قبور شهدا به یکی از مطالبان همه تبدیل شد.
سخنان مادری که عرق شرم را بر چهره مسئولان و خبرنگاران نشاند و یادآوری کرد هنوز هم خبرنگارانی هستند که برای دفاع از میهن اسلامی جان دهند.
خبرنگاران شهیدی که به گفته امام جمعه خرم آباد ، عشق، پاکی و شهامت انگیزه و خصوصیت انها بوده است.
نماینده ولی فقیه در لرستان و امام جمعه خرم آباد در این باره گفت: مادر شهید خبرنگار علیرضا حیدریان ازسال 61 تاکنون درخواست نامگذاری یکی از معابر خرم آباد بنام فرزند شهید خود را داشته که تاکنون انجام نشده که باید به دلیل عدم اجرای این درخواست شرمنده باشیم.
آیت الله میرعمادی با بیان اینکه در این شرایط تکریم و تجلیل معنا ندارد، افزود: این رفتار، مصیبت و درد و فاصله گرفتن از شهدا و ارزش ها است.
وی با طرح این پرسش که آیا قشر خبرنگار شایسته نامگذاری یکی از خیابان های شهر بنام خبرنگار شهید نبودند؟ ادامه داد: زمانی که در نامگذاری پل ها و یا خیابان ها انتقاد می شود عده ای ناراحت می شوند در حالیکه این نامگذاری ها از بهترین مصادیق تکریم است.
وی اظهار کرد: امید می ورد مسئولان از این مساله متنبه شوند چراکه نظام و آرامش امروزی به برکت خود شهدا است.
آیت الله میرعمادی همچنین اضافه کرد: مهمترین خصوصیت شهیدان خبرنگار، علیرضا حیدریان و محمود صارمی عشق، پاکی و شجاعت بوده است.
به هر حال جامه عمل پوشاندن به خواسته 34 ساله مادر خبرنگار شهید سخت نیست و نیازی به بودجه و اعتبار ندارد، بلکه باید با اندکی توجه این کار را در اولویت قرار داد.
شهید علیرضا حیدریان در سال 39همزمان با میلاد امام رضا(ع) در خانواده ای مذهبی و انقلابی در خرم آباد چشم به جهان گشود، وی فعالیت های خود علیه رژم شاهنشاهی را از دوران دبیرستان آغاز و با شروع جنگ تحمیلی راهی جبهه های نبرد شد و سرانجام 12 آذر سال 61 مصادف با اربعین حسینی در سن 22سالگی در عملیات محرم بعد از نبردی سخت با دشمن بعثی بر اثر اصابت ترکش به ناحیه سر مجروح و بعد از انتقال به بیمارستان تهران بر اثر شدت جراحات به درجه رفیع شهادت نائل آمد.