به گزارش شهدای ایران به نقل از فردا، حالی که دولت یازدهم آغازین روزهای سال پایانی خود را سپری می کند، گمانه زنی های متعددی درباره ۴ یا ۸ ساله شدن این دولت مطرح است.

اگر به سیر انتخابات روسای جمهور در جمهوری اسلامی توجه کنیم؛ خواهیم دید که مردم ایران هر ۴ سال به حفظ وضع موجود رای داده اند و هر ۸ سال خواهان تغییر وضع موجود بودند به همین دلیل است که از دل دولت سازندگی، دوم خرداد به وجود می آید و از درون تفکر توسعه سیاسی و دغدغه جامعه مدنی بازگشت به عدالت خواهی و آرمان های اول انقلاب بیرون می آید. هر چند که بخشی از شعارهای عدالت محور در حد حرف باقی ماند! و به همین سبب خرداد ۹۲ حسن روحانی توانست با لفظ گفتمان اعتدال (تاکنون تفسیر روشنی از این کلید واژه توسط متولیان آن نشده است) رئیس جمهور یازدهم شود. اگر بخواهیم همین روند را در انتخابات ۹۶ ادامه دهیم یعنی رئیس جمهور دوازدهم از همین حالا مشخص است؛ اما لاینحل ماندن مشکلات اقتصادی و مسئله معیشت مردم و همچنین محقق نشدن اغلب وعده های رئیس جمهور و مهم تر از همه بین زمین و آسمان ماندن اجرای برجام که دل بسیاری از افراد به آن خوش بود، سبب شد نگرانی در طرفداران دولت به وجود آید که از همین حالا برای روحانی رقیب تراشی کرده و یک به یک آنان را از معرکه رقابت خارج کنند.

فعالیت های چند ماه اخیر محمود احمدی نژاد اذهان کارشناسان و صاحب نظران سیاسی را به خود مشغول کرده است و قریب به اتفاق آنان وی را رقیب اصلی روحانی می دانند. احمدی نژاد در ماه های گذشته به چند سفر استانی رفته و چند جلسه و دیدار نیز با استاندارن و مدیران دولتش برگزار کرده و اینکه اصولگرایان در این انتخابات از وی حمایت خواهند کرد یا نه تاکنون در هاله ای از ابهام است. از سوی دیگر این روزها اغلب رسانه های حامی دولت و اصلاحات به مرور عملکرد رئیس جمهور پیشین پرداخته و تلاش می کنند وضعیت موجود جامعه را صرفا نتیجه عملکرد ۸ ساله احمدی نژاد جلوه دهند.

آمدن علی لاریجانی به عرصه انتخابات آینده در شک و تردید است. بسیاری معتقدند در صورتی که لاریجانی کاندیدای انتخابات شود، ممکن است حمایت اکثر گروه‌های اصولگرا را به همراه داشته و حامیان اصول‌گرای روحانی را نیز جذب نماید. لاریجانی در مجلس نقش تعیین کننده ای ایفا کرده و سیاستمداری با نفوذی است. وی در مسئله برجام مهم ترین نقش خود در مجلس نهم را ایفا کرد؛ اقدامی که کاملا به مذاق دولت روحانی خوش آمد؛ بنابراین دولتی ها ترجیح می دهند وی به عنوان حامی دولت بر کرسی ریاست مجلس بنشیند.

از محمدرضا عارف به عنوان یک گزینه اصلاح طلب در انتخابات آتی یاد می شود که به نظر می رسد با وجود حضور وی در مجلس دهم احتمال آن بسیار ضعیف باشد؛ چه آنکه وی در انتخابات ریاست مجلس و همچنین رئیس مرکز پژوهش های مجلس نیز توفیقی نیافت. با این حال برخی بر این عقیده‌اند که با توجه به سابقه انتخابات ۹۲ و همچنین نوع معامله لیست امید با وی در مجلس دهم او را به این سمت سوق داده است که به صورت مستقل در انتخابات حاضر گردد. عارف در انتخابات مجلس رای اول تهران بود.

محسن رضایی را مرد در صحنه انتخابات می دانند و رسانه های اصلاح طلب از احتمال حضورش در انتخابات آینده سخن می گویند. هر چند بازگشت آقا محسن به سپاه پاسداران حضور او به عنوان یک کاندیدا را منتفی کرده‌ است. رضایی در سه انتخابات ریاست جمهوری گذشته کاندیدا بود.

محمد رضا باهنر در مصاحبه ای گفته بود روحانی در انتخابات ۹۶ رقیب انتخاباتی دارد، همین اظهارنظر کافی بود که اصلاح طلبان این شائبه را مطرح کنند که باهنر گزینه اصلی اصولگرایان برای انتخابات ریاست جمهوری خواهد بود؛ زیرا او هم انگیزه و هم ابراز لازم برای ورود به این رقابت را در اختیار دارد.

در اين رابطه «احمد شيرزاد» فعال سياسي اصلاح‌طلب گفت: اصولگرايان اگر قصد رقابت با روحاني را داشته باشند حول محور محمدرضا باهنر اجماع خواهند كرد. زيرا او تا به امروز كاندیداي رياست‌جمهوري نبوده و شكستي در كارنامه خود ندارد. همچنين مهندس باهنر از مشكلات كشور به خوبي آگاه است و تجربه اجرايي بالايي دارد. اگر باهنركانديدا شوند انتخابات دو قطبي خواهد شد. البته باهنر يك اصولگراي جدي است؛ اما به هيچ‌وجه تندرو نيست و قدرت مديریت قوي دارد. اگر باهنر قبول كند كه در مقابل روحاني كانديدا شود فضاي انتخابات مانند ۷۶ خواهد شد.

پرویز فتاح، وزیر نیروی دولت نهم و رئیس کمیته امداد امام خمینی نیز گزینه ای است که اصلاح طلبان از او به عنوان رقیب انتخاباتی روحانی یاد کرده و تلاش می کنند اخبار مربوط به اقدامات وی در کمیته امداد را پروپاگاندای انتخاباتی تلقی کنند.

رئیس اسبق تیم مذاکره کننده هسته ای، فرد دیگری است که حامیان دولت او را به عنوان رقیب احتمالی مطرح می کنند و با اعلام موفقیت اجرای برجام توسط تیم روحانی و ظریف مدعی هستند که هم اکنون ضعف های دیپلماتیک و تندروی های امثال جلیلی هرچه بیشتر عیان شده و مطمئنا چهره ای چون جلیلی از پایگاه اجتماعی در جامعه ایران برخوردار نخواهد بود.

صادق زیباکلام که این روزها به تئوریسین اصلاحات تبدیل شده است اخیرا در میزگردی به میزبانی روزنامه آرمان و به بهانه انتخابات ریاست جمهوری ۹۶ تشکیل شده بود، به رئیس جمهور پیشنهاد کرد شخصی مانند ظریف را برای انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۶ به جای خودش معرفی کند این طیف از اصلاح طلبان معتقدند محبوبیت ظریف در جامعه به مراتب از حسن روحانی بیشتر است و شانس بیشتری برای پیروزی در انتخابات دارد.

محمد باقر قالیباف نیز گزینه ای است که اصلاح طلبان و حامیان دولت بارها از او به عنوان کاندیدای انتخابات آینده نام برده اند.

با این تفاسیر به نظر می رسد اردوگاه اصلاح طلبی از حدود یک سال پیش از انتخابات ۹۶ در تلاش است با مطرح کردن گزینه های متعدد اصولگرایان که بعضی حتی کوچکترین کنش انتخاباتی نداشتند به عنوان رقیب انتخاباتی برای حسن روحانی مطرح کنند و در فضای رسانه ای به آن دامن بزنند. باشد که بتوانند با استفاده از این روش فشارهایی را به روحانی آورند تا در صورت حمایت از وی در انتخابات آتی، حسن روحانی بیش از گذشته به خواست و نظر آنان توجه و رفتار کند.