به گزارش شهدای ایران به نقل از فارس، حجاج بن یوسف ثقفی از ستم‏کاران تاریخ به شمار می‌‏آید و طی مدت بیست سال حکومت خویش، تلاش وافری در تحکیم و تثبیت حکومت مروانیان به عمل آورد.

وی پس از کشتن عبداللَّه بن‏ زبیر و به منجنیق بستن خانه‏ خدا و پایان دادن به حکومت آل ‏زبیر، علاوه بر حجاز، حکومت عراق و شرق عالم اسلام (تا مرزهای هند و مغولستان) را نیز بدست آورد.

غیر از افرادی که در جنگ‏‌ها به دست این حکمران خونخوار کشته شدند، وی حکم قتل حدود صد و بیست هزار نفر را نیز در دوران حکومتش صادر کرد. حجاج بن یوسف، تلاش وافری در کشتن طرفداران امام علی(ع) و براندازی نام و نشان اهل‏بیت از خود نشان داد و در این راه، از هیچ ظلم و تعدی فروگذار نکرد.

حجاج سرانجام در حالی که به دلیل جنایاتش دچار اختلال روانی و کابوس شده بود در 55 سالگی از دنیا رفت و جسد وی را مخفیانه در محلی که مردم خشمگین متوجه‏ آن نشوند، دفن کردند. در آن هنگام بیش از 50 هزار مرد و 30 هزار زن در زندان او به سر می‏بردند که بسیاری از آنان برهنه بودند.

حجاج بن یوسف ثقفی از سختگیرترین و وفادارترین فرمانداران دوران خلافت بنی مروان است که همواره خود را مدیون عبدالملک بن مروان ودیگر خلفای اموی دانسته و با تمام وجود خود را وقف آنان کرده و دشمنان دستگاه خلافت اموی را به بدترین کیفر، مجازات وتنبیه می نمود.
او نخستین کسی است که خلیفه  اموی (عبدالملک بن مروان) را به عنوان (خلیفة الله) یاد می کند. پیش از این، هیچ یک از خلفا هرگز خود را خلیفه و جانشین مستقیم خداوند معرفی نکرده بودند  وهیچ کدام از زمامداران نیز ایشان را به این صفت، موصوف ننموده بودند.

حجاج بن یوسف همواره برای خوشنودی عبدالملک و پس از مرگ او فرزندش ولید، از هیچ تلاش و رفتار غیر انسانی فروگذاری نمی کرد و در حقیقت حجاج کسی بود که پایه خلافت را در میان فرزندان مروان بن حکم با خشونت زائد الوصفی استوار کرد.
هنگامی که حجاج به همراه غلامش و با نامه ی عبدالملک بن مروان وارد کوفه گردید، خطبه ای ایراد نمود و در آن به تهدید مردم عراق پرداخت.