خانواده پسر دانشجو که براثر سقوط از طبقه پنجم ساختمان محل زندگی‌شان در مهرشهر کرج مرگ مغزی شده بود، کبد و دریچه قلب او را در ماه رحمت به بیماران اهدا کردند.
به گزارش شهدای ایران به نقل از جام‌جم ، شامگاه بیست و یکم خرداد امسال همزمان با چهارمین شب ماه رمضان، خانواده احسان عزتی سراسیمه او را به بیمارستان مدنی شهرستان کرج منتقل و اعلام کردند پسرشان براثر سقوط از بلندی صدمه دیده است. بلافاصله پسر 21 ساله به اتاق عمل منتقل و تلاش برای نجات وی آغاز شد. پزشکان ساعاتی بعد از عمل نظر دادند که احسان مرگ مغزی شده و دیگری امیدی به زندگی‌اش نیست. خانواده او که باورشان نمی‌شد دیگر فرزندشان چشمانش را روی آنها و زندگی باز نمی‌کند، تصمیم گرفتند در این ماه خدایی در اقدامی خداپسندانه اعضای بدن پسر دانشجویشان را به بیماران اهدا کنند. بنابراین پیکر او به بیمارستان سینای تهران منتقل و کبد و دریچه قلب این جوان به بیماران اهدا شد .
بایرام عزتی، پدر داغدیده احسان درباره تصمیم مهم و زیبایی که در ماه رمضان و مهمانی خدا گرفته بود، به جام‌جم گفت: احسان دومین فرزندم بود. او در رشته مهندسی رایانه در دانشگاه شهرستان آبیک درس می‌خواند. جمعه شب بعد از آن‌که افطار کردیم، صدای زنگ تلفن پسر 21 ساله‌ام به صدا درآمد. او برای حرف زدن به تراس خانه‌مان که طبقه پنجم مجتمع مسکونی بود، رفت. در جریان مکالمه تلفنی بود که احسان تعادلش را از دست دادو از تراس به پایین پرت شد .
وی اضافه کرد: همان موقع پسر بزرگ‌ترم و مادرش سراسیمه به سمت تراس رفتند و من هم بسرعت خودم را به حیاط ساختمان رساندم. احسان را که سرش محکم به موزائیک‌های حیاط خورده و خون‌آلود بود، سراسیمه روی دوشم گذاشتم و به مرکز درمانی نزدیک خانه مان منتقل کردم.
پدر داغدیده تصریح کرد: پزشکان پس از بررسی وضع پسرم، گفتند باید او را به بیمارستان مدنی منتقل کنم که از همان‌جا با خودرو به بیمارستان بردم. پس از این‌که پزشکان احسان را عمل کردند، گفتند او مرگ مغزی شده و دیگر امیدی به بازگشتش به زندگی نیست. اما اگر اعضای بدنش را اهدا کنیم، می توانیم به بیماران چشم انتظار جان دوباره ببخشیم. با شنیدن این حرف‌ها، از آنها فرصت خواستم.
وی ادامه داد: موضوع اهدای اعضای بدن احسان را با همسر و پسرم در میان گذاشتم که آنها با توجه به داغ سنگینی که در دل داشتند، با اهدای اعضای بدن پسرمان موافقت کردند. آن شب تصمیم مهم زندگی مان را گرفتیم و بعد موضوع رضایتمان را به پزشک بیمارستان اطلاع دادم. سپس به بیمارستان رفتیم و برگه اهدای عضو را امضا کردیم. کبد و دریچه قلب پسر مهربانم در ماه خدا، مهمان زندگی دو بیمار شد که مدت‌ها بود با مرگ دست و پنجه نرم می کردند.
پدر احسان از خانواده‌هایی که در چنین شرایطی قرار می‌گیرند، خواست تا آنها نیز بهترین تصمیم زندگی‌شان را بگیرند و اعضای بدن فرزندان مرگ مغزی‌شان را به بیماران اهدا کنند تا روح فرزندانشان به آرامش برسد و نجات‌بخش زندگی بیماران چشم انتظار شوند.
بایرام عزتی، پدر داغدیده احسان درباره تصمیم مهم و زیبایی که در ماه رمضان و مهمانی خدا گرفته بود، به جام‌جم گفت: احسان دومین فرزندم بود. او در رشته مهندسی رایانه در دانشگاه شهرستان آبیک درس می‌خواند. جمعه شب بعد از آن‌که افطار کردیم، صدای زنگ تلفن پسر 21 ساله‌ام به صدا درآمد. او برای حرف زدن به تراس خانه‌مان که طبقه پنجم مجتمع مسکونی بود، رفت. در جریان مکالمه تلفنی بود که احسان تعادلش را از دست دادو از تراس به پایین پرت شد .
وی اضافه کرد: همان موقع پسر بزرگ‌ترم و مادرش سراسیمه به سمت تراس رفتند و من هم بسرعت خودم را به حیاط ساختمان رساندم. احسان را که سرش محکم به موزائیک‌های حیاط خورده و خون‌آلود بود، سراسیمه روی دوشم گذاشتم و به مرکز درمانی نزدیک خانه مان منتقل کردم.
پدر داغدیده تصریح کرد: پزشکان پس از بررسی وضع پسرم، گفتند باید او را به بیمارستان مدنی منتقل کنم که از همان‌جا با خودرو به بیمارستان بردم. پس از این‌که پزشکان احسان را عمل کردند، گفتند او مرگ مغزی شده و دیگر امیدی به بازگشتش به زندگی نیست. اما اگر اعضای بدنش را اهدا کنیم، می توانیم به بیماران چشم انتظار جان دوباره ببخشیم. با شنیدن این حرف‌ها، از آنها فرصت خواستم.
وی ادامه داد: موضوع اهدای اعضای بدن احسان را با همسر و پسرم در میان گذاشتم که آنها با توجه به داغ سنگینی که در دل داشتند، با اهدای اعضای بدن پسرمان موافقت کردند. آن شب تصمیم مهم زندگی مان را گرفتیم و بعد موضوع رضایتمان را به پزشک بیمارستان اطلاع دادم. سپس به بیمارستان رفتیم و برگه اهدای عضو را امضا کردیم. کبد و دریچه قلب پسر مهربانم در ماه خدا، مهمان زندگی دو بیمار شد که مدت‌ها بود با مرگ دست و پنجه نرم می کردند.
پدر احسان از خانواده‌هایی که در چنین شرایطی قرار می‌گیرند، خواست تا آنها نیز بهترین تصمیم زندگی‌شان را بگیرند و اعضای بدن فرزندان مرگ مغزی‌شان را به بیماران اهدا کنند تا روح فرزندانشان به آرامش برسد و نجات‌بخش زندگی بیماران چشم انتظار شوند.
