اصلاح طلبانی که تا پیش از این ریاست عارف بر مجلس دهم را قطعی میدانستند، این روزها بعد از مشخص شدن وزن گروههای سیاسی در مجلس، معتقدند رقیب، نمایندگان مجلس دهم (که برخی اصلاحطلبان نیز در بین آنها هستند) را تطمیع کرده است.
به گزارش شهدای ایران
به نقل از فارس، «لاریجانی در میان منتخبان سیبزمینی پخش کرده است...»
این جدیدترین اتهام اصلاح طلبان به علی لاریجانی است؛ میگویند او برای
آنکه دوباره بر کرسی ریاست مجلس تکیه بزند، در بین نمایندگان جدیدالورود
سیبزمینیهایی از جنس خانه و ماشین و امتیازهایی از این دست پخش میکند.
اصلاح طلبانی که تا پیش از این ریاست عارف بر مجلس دهم را قطعی میدانستند، این روزها بعد از مشخص شدن وزن گروههای سیاسی در مجلس، معتقدند رقیب، نمایندگان مجلس دهم (که برخی اصلاحطلبان نیز در بین آنها هستند) را تطمیع کرده است.
کنایه اصلاحطلبان درباره پخش سیبزمینی! از سوی لاریجانی مربوط به برگزاری همایش «فرآیند قانونگذاری؛ الزامات و راهکارها» و همچنین همایش «فراکسیون فراگیر» است؛ همایش دوم که همزمان با گردهمایی منتخبان لیست امید در تهران برگزار شد به نوعی وزنکشی برای انتخاب ریاست مجلس بعدی محسوب میشد.
اصلاحطلبان اصرار داشتند که حاضران در همایش آنها عددی نزدیک به 160 نماینده است ولی خبرهایی که از همایش «فراکسیون فراگیر» منتشر شد، نشان می داد که آمارهای اعلام شده از سوی یکی از دو جریان با تناقض همراه است؛ تناقضی که تنها چند روز بعد نشانههای آن در اردوگاه اصلاحطلبان آشکار شد.
اصلاحطلبان؛ از بیشمار بودن در مجلس! تا ریاست عارف
پس از برگزاری انتخابات مرحله دوم انتخابات مجلس، تیتر رسانههای اصلاحطلب یک چیز بود؛ «پیروزی بزرگ اصلاح طلبان در سراسر کشور»؛ این اقدام که برخی ناظران آن را نوعی پیروزی نمایی از سوی اصلاح طلبان می دانستند، دستاویزی برای تاکید برخی چهره های سیاسی نزدیک به اصلاحات برای تغییر در ترکیب ریاست مجلس بود.
ریاست عارف بر مجلس دهم همان نکته ای بود که اصلاح طلبان آنرا به دلیل حضور بالای اصلاح طلبان و چهره های مستقل نزدیک به این جریان در مجلس دهم، موضوعی قطعی جلوه می دادند.
آنها معتقد بودند ضمن اینکه ریاست عارف به دلیل حضور پرشمارتر اصلاح طلبان در مجلس نسبت به اصولگرایان قطعی است، ریاست نفر اول تهران به دلیل رای بالای وی در تهران، در راستای دموکراسی خواهد بود؛ علی تاجرنیا عضو حزب منحله مشارکت با اشاره به همین موضوع میگوید: «انتخاب کسی که بالاترین میزان اعتماد افکار عمومی را به دست آورد، احترام و توجه به خواست مردم است.»
هادی خانیکی فعال اصلاحطلب نیز ضمن دعوت از عارف برای حضور در عرصه ریاست مجلس، دلیل این درخواست را کسب اکثریت مجلس توسط اصلاح طلبان می خواند؛ «نامزدی آقای عارف برای ریاست مجلس دهم، پاسخ به انتظارات و خواسته مردم و لیست امیدی است که اکثریت مجلس را در انتخابات اخیر به دست آورده است.»
دیگر چهره های اصلاحات نیز با دلایلی مشابه، بر لزوم ریاست عارف در مجلس دهم تاکید داشتند و دوران ریاست اصولگرایان بر مجلس را تمام شده میخواندند.
در این میان اما برخی چهره های اصلاح طلب در اقدامی که برخی آن را نوعی دور اندیشی و تحلیل واقعی نسبت به شرایط انتخابات مجلس دهم میدانستند، تاکید داشتند که لاریجانی بهترین گزینه برای نشستن بر کرسی ریاست مجلس بعدی است؛ اظهارنظری که در میان هیاهوی رسانههای اصلاحطلب پس از برگزاری مرحله دوم انتخابات مجلس، چندان دیده نشد.
اما حاشیههای ریاست مجلس دهم، تنها به اینجا ختم نشد، برگزاری دو همایش در تهران، در اواسط اردیبهشت ماه، معادله را برای اصلاح طلبان در راه رسیدن به ریاست مجلس پیچیده کرد.
حمله به لاریجانی برای رسیدن به کرسی ریاست!
18 اردیبهشت ماه؛ تهران میزبان 3 همایش بود، یک همایش برای همه نمایندگان منتخب کشور در ساختمان مجلس قدیم، دیگری مربوط به نمایندگان عضو فراکسیون فراگیر و بعدی نیز همایش منتخبان لیست امید در مسجد سلمان نهاد ریاست جمهوری.
بسیاری برگزاری دو همایش آخر را نوعی وزن کشی میان اصولگرایان و اصلاحطلبان برای مجلس بعدی می دانستند و معتقد بودند که این دو همایش در واقع تکلیف ریاست مجلس آینده را تا حدود زیادی مشخص خواهد کرد.
همزمانی برگزاری این دو گردهمایی، گمانه زنی های رسانه ای را بیشتر میکرد؛ از مسجد سلمان نهاد و مجلس قدیم، اخبار ضد و نقیضی می رسید؛ برخی رسانه های اصلاح طلب تعداد حاضران همایش منتخبان لیست امید را 156 نفر و حاضران در همایش اصولگرایان را عددی نزدیک به 130 نفر ذکر می کردند.
از سوی دیگر برخی رسانه ها بر حضور بیش از 150 نماینده در همایش فراکسیون فراگیر و اعلام حمایت حدود 28 نماینده از این فراکسیون با امضای یک طومار، تاکید داشتند؛ موضوعی که برخی رسانه های نزدیک به جریان اصلاح طلب به دلیل محدودیت چند دقیقه ای برای حضور خبرنگاران در این همایش، سعی داشتند در آن تشکیک کنند.
چند روز بعد اما زمزمههای جدیدی از میان رسانه های اصلاح طلب به گوش میرسد؛ اصلاحطلبان که بعد از برگزاری دو همایش مذکور درباره وزن خود در مجلس دهم، به اطمینان رسیدهاند، انگشت اتهام را به سمت گزینه اصلی جریان رقیب برای ریاست مجلس دهم و حتی برخی کاندیداهای لیست امید چرخاندهاند.
روزنامه آفتاب یزد روز گذشته در گزارشی با عنوان «سیب زمینی مجلسی»، لاریجانی و اطرافیان وی را به تطمیع برخی نمایندگان منتخب در حاشیه برگزاری همایش «قانون گذاری، الزامات و راهکارها» کرد و نوشت: «اطرافیان رئیس فعلی بهارستان نگاهی گذرا به چیدمان مجلس آتی انداخته و دریافتهاند که جمعآوری آراء 158 نماینده عضو فراکسیون امید برای علی لاریجانی، از راههای قانونی و معمول میسر نیست؛ از همین روی دست به دامان توزیع سیب زمینی در میان منتخبان ملت شدهاند.»
در ادامه این گزارش سه گروه به عنوان عامل تطمیع منتخبان مجلس دهم به عنوان بازوهای لاریجانی معرفی می شوند؛ «کارمندان مجلس نهم با وجود آنکه هنوز از شیوه مدیریت عارف اطلاعی ندارند، ترجیح می دهند که ریاست لاریجانی همچنان استمرار یابد؛ مجلس نهمی های بازنده [نیز] ترجیح می دهند تا با وجود از دست دادن کرسی های مجلس دهم، ریاست یکی از قوا تحت سلطه یک فرد اصولگرا باشد تا به واسطه او اهدافشان را پیش ببرند»
گروه سومی که این روزنامه اصلاح طلب از آنها نام می برد، برخی حاضران در لیست امید هستند؛ کاظم جلالی و بهروز نعمتی از سوی اصلاح طلبان به عنوان کسانی یاد می شوند که حضورشان در لیست امید به نوعی سواستفاده از این جریان برای رسیدن به مجلس دهم، بوده است و حالا همین افراد به اردوگاه اصولگرایی بازگشته و برای ریاست لاریجانی بر مجلس تلاش می کنند.
البته جلالی و نعمتی تنها کسانی نیستند که از سوی اصلاح طلبان متهم به «آدم لاریجانی» بودن می شوند؛ آنها به خوبی دریافته اند که برخی دیگر از چهره های لیست امید نیز راهی را در انتخابات ریاست مجلس طی خواهند کرد که انتهای آن ریاست لاریجانی بر مجلس دهم خواهد بود نه عارف.
حالا باید دید اصلاح طلبان این چند روز مانده به افتتاح مجلس دهم را با چه استراتژی طی خواهند کرد؛ آیا با اتهام تطمیع نمایندگان از سوی لاریجانی، ریاست احتمالی وی بر مجلس دهم را نظاره می کنند یا در نهایت پس از تکیه فردی جز عارف به صندلی سبز بالای مجلس، برای دوران «پساریاست» برنامهریزی خواهند کرد.
کنایه اصلاحطلبان درباره پخش سیبزمینی! از سوی لاریجانی مربوط به برگزاری همایش «فرآیند قانونگذاری؛ الزامات و راهکارها» و همچنین همایش «فراکسیون فراگیر» است؛ همایش دوم که همزمان با گردهمایی منتخبان لیست امید در تهران برگزار شد به نوعی وزنکشی برای انتخاب ریاست مجلس بعدی محسوب میشد.
اصلاحطلبان اصرار داشتند که حاضران در همایش آنها عددی نزدیک به 160 نماینده است ولی خبرهایی که از همایش «فراکسیون فراگیر» منتشر شد، نشان می داد که آمارهای اعلام شده از سوی یکی از دو جریان با تناقض همراه است؛ تناقضی که تنها چند روز بعد نشانههای آن در اردوگاه اصلاحطلبان آشکار شد.
اصلاحطلبان؛ از بیشمار بودن در مجلس! تا ریاست عارف
پس از برگزاری انتخابات مرحله دوم انتخابات مجلس، تیتر رسانههای اصلاحطلب یک چیز بود؛ «پیروزی بزرگ اصلاح طلبان در سراسر کشور»؛ این اقدام که برخی ناظران آن را نوعی پیروزی نمایی از سوی اصلاح طلبان می دانستند، دستاویزی برای تاکید برخی چهره های سیاسی نزدیک به اصلاحات برای تغییر در ترکیب ریاست مجلس بود.
ریاست عارف بر مجلس دهم همان نکته ای بود که اصلاح طلبان آنرا به دلیل حضور بالای اصلاح طلبان و چهره های مستقل نزدیک به این جریان در مجلس دهم، موضوعی قطعی جلوه می دادند.
آنها معتقد بودند ضمن اینکه ریاست عارف به دلیل حضور پرشمارتر اصلاح طلبان در مجلس نسبت به اصولگرایان قطعی است، ریاست نفر اول تهران به دلیل رای بالای وی در تهران، در راستای دموکراسی خواهد بود؛ علی تاجرنیا عضو حزب منحله مشارکت با اشاره به همین موضوع میگوید: «انتخاب کسی که بالاترین میزان اعتماد افکار عمومی را به دست آورد، احترام و توجه به خواست مردم است.»
هادی خانیکی فعال اصلاحطلب نیز ضمن دعوت از عارف برای حضور در عرصه ریاست مجلس، دلیل این درخواست را کسب اکثریت مجلس توسط اصلاح طلبان می خواند؛ «نامزدی آقای عارف برای ریاست مجلس دهم، پاسخ به انتظارات و خواسته مردم و لیست امیدی است که اکثریت مجلس را در انتخابات اخیر به دست آورده است.»
دیگر چهره های اصلاحات نیز با دلایلی مشابه، بر لزوم ریاست عارف در مجلس دهم تاکید داشتند و دوران ریاست اصولگرایان بر مجلس را تمام شده میخواندند.
در این میان اما برخی چهره های اصلاح طلب در اقدامی که برخی آن را نوعی دور اندیشی و تحلیل واقعی نسبت به شرایط انتخابات مجلس دهم میدانستند، تاکید داشتند که لاریجانی بهترین گزینه برای نشستن بر کرسی ریاست مجلس بعدی است؛ اظهارنظری که در میان هیاهوی رسانههای اصلاحطلب پس از برگزاری مرحله دوم انتخابات مجلس، چندان دیده نشد.
اما حاشیههای ریاست مجلس دهم، تنها به اینجا ختم نشد، برگزاری دو همایش در تهران، در اواسط اردیبهشت ماه، معادله را برای اصلاح طلبان در راه رسیدن به ریاست مجلس پیچیده کرد.
حمله به لاریجانی برای رسیدن به کرسی ریاست!
18 اردیبهشت ماه؛ تهران میزبان 3 همایش بود، یک همایش برای همه نمایندگان منتخب کشور در ساختمان مجلس قدیم، دیگری مربوط به نمایندگان عضو فراکسیون فراگیر و بعدی نیز همایش منتخبان لیست امید در مسجد سلمان نهاد ریاست جمهوری.
بسیاری برگزاری دو همایش آخر را نوعی وزن کشی میان اصولگرایان و اصلاحطلبان برای مجلس بعدی می دانستند و معتقد بودند که این دو همایش در واقع تکلیف ریاست مجلس آینده را تا حدود زیادی مشخص خواهد کرد.
همزمانی برگزاری این دو گردهمایی، گمانه زنی های رسانه ای را بیشتر میکرد؛ از مسجد سلمان نهاد و مجلس قدیم، اخبار ضد و نقیضی می رسید؛ برخی رسانه های اصلاح طلب تعداد حاضران همایش منتخبان لیست امید را 156 نفر و حاضران در همایش اصولگرایان را عددی نزدیک به 130 نفر ذکر می کردند.
از سوی دیگر برخی رسانه ها بر حضور بیش از 150 نماینده در همایش فراکسیون فراگیر و اعلام حمایت حدود 28 نماینده از این فراکسیون با امضای یک طومار، تاکید داشتند؛ موضوعی که برخی رسانه های نزدیک به جریان اصلاح طلب به دلیل محدودیت چند دقیقه ای برای حضور خبرنگاران در این همایش، سعی داشتند در آن تشکیک کنند.
چند روز بعد اما زمزمههای جدیدی از میان رسانه های اصلاح طلب به گوش میرسد؛ اصلاحطلبان که بعد از برگزاری دو همایش مذکور درباره وزن خود در مجلس دهم، به اطمینان رسیدهاند، انگشت اتهام را به سمت گزینه اصلی جریان رقیب برای ریاست مجلس دهم و حتی برخی کاندیداهای لیست امید چرخاندهاند.
روزنامه آفتاب یزد روز گذشته در گزارشی با عنوان «سیب زمینی مجلسی»، لاریجانی و اطرافیان وی را به تطمیع برخی نمایندگان منتخب در حاشیه برگزاری همایش «قانون گذاری، الزامات و راهکارها» کرد و نوشت: «اطرافیان رئیس فعلی بهارستان نگاهی گذرا به چیدمان مجلس آتی انداخته و دریافتهاند که جمعآوری آراء 158 نماینده عضو فراکسیون امید برای علی لاریجانی، از راههای قانونی و معمول میسر نیست؛ از همین روی دست به دامان توزیع سیب زمینی در میان منتخبان ملت شدهاند.»
در ادامه این گزارش سه گروه به عنوان عامل تطمیع منتخبان مجلس دهم به عنوان بازوهای لاریجانی معرفی می شوند؛ «کارمندان مجلس نهم با وجود آنکه هنوز از شیوه مدیریت عارف اطلاعی ندارند، ترجیح می دهند که ریاست لاریجانی همچنان استمرار یابد؛ مجلس نهمی های بازنده [نیز] ترجیح می دهند تا با وجود از دست دادن کرسی های مجلس دهم، ریاست یکی از قوا تحت سلطه یک فرد اصولگرا باشد تا به واسطه او اهدافشان را پیش ببرند»
گروه سومی که این روزنامه اصلاح طلب از آنها نام می برد، برخی حاضران در لیست امید هستند؛ کاظم جلالی و بهروز نعمتی از سوی اصلاح طلبان به عنوان کسانی یاد می شوند که حضورشان در لیست امید به نوعی سواستفاده از این جریان برای رسیدن به مجلس دهم، بوده است و حالا همین افراد به اردوگاه اصولگرایی بازگشته و برای ریاست لاریجانی بر مجلس تلاش می کنند.
البته جلالی و نعمتی تنها کسانی نیستند که از سوی اصلاح طلبان متهم به «آدم لاریجانی» بودن می شوند؛ آنها به خوبی دریافته اند که برخی دیگر از چهره های لیست امید نیز راهی را در انتخابات ریاست مجلس طی خواهند کرد که انتهای آن ریاست لاریجانی بر مجلس دهم خواهد بود نه عارف.
حالا باید دید اصلاح طلبان این چند روز مانده به افتتاح مجلس دهم را با چه استراتژی طی خواهند کرد؛ آیا با اتهام تطمیع نمایندگان از سوی لاریجانی، ریاست احتمالی وی بر مجلس دهم را نظاره می کنند یا در نهایت پس از تکیه فردی جز عارف به صندلی سبز بالای مجلس، برای دوران «پساریاست» برنامهریزی خواهند کرد.
اصلاح طلبانی که تا پیش از این ریاست عارف بر مجلس دهم را قطعی میدانستند، این روزها بعد از مشخص شدن وزن گروههای سیاسی در مجلس، معتقدند رقیب، نمایندگان مجلس دهم (که برخی اصلاحطلبان نیز در بین آنها هستند) را تطمیع کرده است.
کنایه اصلاحطلبان درباره پخش سیبزمینی! از سوی لاریجانی مربوط به برگزاری همایش «فرآیند قانونگذاری؛ الزامات و راهکارها» و همچنین همایش «فراکسیون فراگیر» است؛ همایش دوم که همزمان با گردهمایی منتخبان لیست امید در تهران برگزار شد به نوعی وزنکشی برای انتخاب ریاست مجلس بعدی محسوب میشد.
اصلاحطلبان اصرار داشتند که حاضران در همایش آنها عددی نزدیک به 160 نماینده است ولی خبرهایی که از همایش «فراکسیون فراگیر» منتشر شد، نشان می داد که آمارهای اعلام شده از سوی یکی از دو جریان با تناقض همراه است؛ تناقضی که تنها چند روز بعد نشانههای آن در اردوگاه اصلاحطلبان آشکار شد.
اصلاحطلبان؛ از بیشمار بودن در مجلس! تا ریاست عارف
پس از برگزاری انتخابات مرحله دوم انتخابات مجلس، تیتر رسانههای اصلاحطلب یک چیز بود؛ «پیروزی بزرگ اصلاح طلبان در سراسر کشور»؛ این اقدام که برخی ناظران آن را نوعی پیروزی نمایی از سوی اصلاح طلبان می دانستند، دستاویزی برای تاکید برخی چهره های سیاسی نزدیک به اصلاحات برای تغییر در ترکیب ریاست مجلس بود.
ریاست عارف بر مجلس دهم همان نکته ای بود که اصلاح طلبان آنرا به دلیل حضور بالای اصلاح طلبان و چهره های مستقل نزدیک به این جریان در مجلس دهم، موضوعی قطعی جلوه می دادند.
آنها معتقد بودند ضمن اینکه ریاست عارف به دلیل حضور پرشمارتر اصلاح طلبان در مجلس نسبت به اصولگرایان قطعی است، ریاست نفر اول تهران به دلیل رای بالای وی در تهران، در راستای دموکراسی خواهد بود؛ علی تاجرنیا عضو حزب منحله مشارکت با اشاره به همین موضوع میگوید: «انتخاب کسی که بالاترین میزان اعتماد افکار عمومی را به دست آورد، احترام و توجه به خواست مردم است.»
هادی خانیکی فعال اصلاحطلب نیز ضمن دعوت از عارف برای حضور در عرصه ریاست مجلس، دلیل این درخواست را کسب اکثریت مجلس توسط اصلاح طلبان می خواند؛ «نامزدی آقای عارف برای ریاست مجلس دهم، پاسخ به انتظارات و خواسته مردم و لیست امیدی است که اکثریت مجلس را در انتخابات اخیر به دست آورده است.»
دیگر چهره های اصلاحات نیز با دلایلی مشابه، بر لزوم ریاست عارف در مجلس دهم تاکید داشتند و دوران ریاست اصولگرایان بر مجلس را تمام شده میخواندند.
در این میان اما برخی چهره های اصلاح طلب در اقدامی که برخی آن را نوعی دور اندیشی و تحلیل واقعی نسبت به شرایط انتخابات مجلس دهم میدانستند، تاکید داشتند که لاریجانی بهترین گزینه برای نشستن بر کرسی ریاست مجلس بعدی است؛ اظهارنظری که در میان هیاهوی رسانههای اصلاحطلب پس از برگزاری مرحله دوم انتخابات مجلس، چندان دیده نشد.
اما حاشیههای ریاست مجلس دهم، تنها به اینجا ختم نشد، برگزاری دو همایش در تهران، در اواسط اردیبهشت ماه، معادله را برای اصلاح طلبان در راه رسیدن به ریاست مجلس پیچیده کرد.
حمله به لاریجانی برای رسیدن به کرسی ریاست!
18 اردیبهشت ماه؛ تهران میزبان 3 همایش بود، یک همایش برای همه نمایندگان منتخب کشور در ساختمان مجلس قدیم، دیگری مربوط به نمایندگان عضو فراکسیون فراگیر و بعدی نیز همایش منتخبان لیست امید در مسجد سلمان نهاد ریاست جمهوری.
بسیاری برگزاری دو همایش آخر را نوعی وزن کشی میان اصولگرایان و اصلاحطلبان برای مجلس بعدی می دانستند و معتقد بودند که این دو همایش در واقع تکلیف ریاست مجلس آینده را تا حدود زیادی مشخص خواهد کرد.
همزمانی برگزاری این دو گردهمایی، گمانه زنی های رسانه ای را بیشتر میکرد؛ از مسجد سلمان نهاد و مجلس قدیم، اخبار ضد و نقیضی می رسید؛ برخی رسانه های اصلاح طلب تعداد حاضران همایش منتخبان لیست امید را 156 نفر و حاضران در همایش اصولگرایان را عددی نزدیک به 130 نفر ذکر می کردند.
از سوی دیگر برخی رسانه ها بر حضور بیش از 150 نماینده در همایش فراکسیون فراگیر و اعلام حمایت حدود 28 نماینده از این فراکسیون با امضای یک طومار، تاکید داشتند؛ موضوعی که برخی رسانه های نزدیک به جریان اصلاح طلب به دلیل محدودیت چند دقیقه ای برای حضور خبرنگاران در این همایش، سعی داشتند در آن تشکیک کنند.
چند روز بعد اما زمزمههای جدیدی از میان رسانه های اصلاح طلب به گوش میرسد؛ اصلاحطلبان که بعد از برگزاری دو همایش مذکور درباره وزن خود در مجلس دهم، به اطمینان رسیدهاند، انگشت اتهام را به سمت گزینه اصلی جریان رقیب برای ریاست مجلس دهم و حتی برخی کاندیداهای لیست امید چرخاندهاند.
روزنامه آفتاب یزد روز گذشته در گزارشی با عنوان «سیب زمینی مجلسی»، لاریجانی و اطرافیان وی را به تطمیع برخی نمایندگان منتخب در حاشیه برگزاری همایش «قانون گذاری، الزامات و راهکارها» کرد و نوشت: «اطرافیان رئیس فعلی بهارستان نگاهی گذرا به چیدمان مجلس آتی انداخته و دریافتهاند که جمعآوری آراء 158 نماینده عضو فراکسیون امید برای علی لاریجانی، از راههای قانونی و معمول میسر نیست؛ از همین روی دست به دامان توزیع سیب زمینی در میان منتخبان ملت شدهاند.»
در ادامه این گزارش سه گروه به عنوان عامل تطمیع منتخبان مجلس دهم به عنوان بازوهای لاریجانی معرفی می شوند؛ «کارمندان مجلس نهم با وجود آنکه هنوز از شیوه مدیریت عارف اطلاعی ندارند، ترجیح می دهند که ریاست لاریجانی همچنان استمرار یابد؛ مجلس نهمی های بازنده [نیز] ترجیح می دهند تا با وجود از دست دادن کرسی های مجلس دهم، ریاست یکی از قوا تحت سلطه یک فرد اصولگرا باشد تا به واسطه او اهدافشان را پیش ببرند»
گروه سومی که این روزنامه اصلاح طلب از آنها نام می برد، برخی حاضران در لیست امید هستند؛ کاظم جلالی و بهروز نعمتی از سوی اصلاح طلبان به عنوان کسانی یاد می شوند که حضورشان در لیست امید به نوعی سواستفاده از این جریان برای رسیدن به مجلس دهم، بوده است و حالا همین افراد به اردوگاه اصولگرایی بازگشته و برای ریاست لاریجانی بر مجلس تلاش می کنند.
البته جلالی و نعمتی تنها کسانی نیستند که از سوی اصلاح طلبان متهم به «آدم لاریجانی» بودن می شوند؛ آنها به خوبی دریافته اند که برخی دیگر از چهره های لیست امید نیز راهی را در انتخابات ریاست مجلس طی خواهند کرد که انتهای آن ریاست لاریجانی بر مجلس دهم خواهد بود نه عارف.
حالا باید دید اصلاح طلبان این چند روز مانده به افتتاح مجلس دهم را با چه استراتژی طی خواهند کرد؛ آیا با اتهام تطمیع نمایندگان از سوی لاریجانی، ریاست احتمالی وی بر مجلس دهم را نظاره می کنند یا در نهایت پس از تکیه فردی جز عارف به صندلی سبز بالای مجلس، برای دوران «پساریاست» برنامهریزی خواهند کرد.
کنایه اصلاحطلبان درباره پخش سیبزمینی! از سوی لاریجانی مربوط به برگزاری همایش «فرآیند قانونگذاری؛ الزامات و راهکارها» و همچنین همایش «فراکسیون فراگیر» است؛ همایش دوم که همزمان با گردهمایی منتخبان لیست امید در تهران برگزار شد به نوعی وزنکشی برای انتخاب ریاست مجلس بعدی محسوب میشد.
اصلاحطلبان اصرار داشتند که حاضران در همایش آنها عددی نزدیک به 160 نماینده است ولی خبرهایی که از همایش «فراکسیون فراگیر» منتشر شد، نشان می داد که آمارهای اعلام شده از سوی یکی از دو جریان با تناقض همراه است؛ تناقضی که تنها چند روز بعد نشانههای آن در اردوگاه اصلاحطلبان آشکار شد.
اصلاحطلبان؛ از بیشمار بودن در مجلس! تا ریاست عارف
پس از برگزاری انتخابات مرحله دوم انتخابات مجلس، تیتر رسانههای اصلاحطلب یک چیز بود؛ «پیروزی بزرگ اصلاح طلبان در سراسر کشور»؛ این اقدام که برخی ناظران آن را نوعی پیروزی نمایی از سوی اصلاح طلبان می دانستند، دستاویزی برای تاکید برخی چهره های سیاسی نزدیک به اصلاحات برای تغییر در ترکیب ریاست مجلس بود.
ریاست عارف بر مجلس دهم همان نکته ای بود که اصلاح طلبان آنرا به دلیل حضور بالای اصلاح طلبان و چهره های مستقل نزدیک به این جریان در مجلس دهم، موضوعی قطعی جلوه می دادند.
آنها معتقد بودند ضمن اینکه ریاست عارف به دلیل حضور پرشمارتر اصلاح طلبان در مجلس نسبت به اصولگرایان قطعی است، ریاست نفر اول تهران به دلیل رای بالای وی در تهران، در راستای دموکراسی خواهد بود؛ علی تاجرنیا عضو حزب منحله مشارکت با اشاره به همین موضوع میگوید: «انتخاب کسی که بالاترین میزان اعتماد افکار عمومی را به دست آورد، احترام و توجه به خواست مردم است.»
هادی خانیکی فعال اصلاحطلب نیز ضمن دعوت از عارف برای حضور در عرصه ریاست مجلس، دلیل این درخواست را کسب اکثریت مجلس توسط اصلاح طلبان می خواند؛ «نامزدی آقای عارف برای ریاست مجلس دهم، پاسخ به انتظارات و خواسته مردم و لیست امیدی است که اکثریت مجلس را در انتخابات اخیر به دست آورده است.»
دیگر چهره های اصلاحات نیز با دلایلی مشابه، بر لزوم ریاست عارف در مجلس دهم تاکید داشتند و دوران ریاست اصولگرایان بر مجلس را تمام شده میخواندند.
در این میان اما برخی چهره های اصلاح طلب در اقدامی که برخی آن را نوعی دور اندیشی و تحلیل واقعی نسبت به شرایط انتخابات مجلس دهم میدانستند، تاکید داشتند که لاریجانی بهترین گزینه برای نشستن بر کرسی ریاست مجلس بعدی است؛ اظهارنظری که در میان هیاهوی رسانههای اصلاحطلب پس از برگزاری مرحله دوم انتخابات مجلس، چندان دیده نشد.
اما حاشیههای ریاست مجلس دهم، تنها به اینجا ختم نشد، برگزاری دو همایش در تهران، در اواسط اردیبهشت ماه، معادله را برای اصلاح طلبان در راه رسیدن به ریاست مجلس پیچیده کرد.
حمله به لاریجانی برای رسیدن به کرسی ریاست!
18 اردیبهشت ماه؛ تهران میزبان 3 همایش بود، یک همایش برای همه نمایندگان منتخب کشور در ساختمان مجلس قدیم، دیگری مربوط به نمایندگان عضو فراکسیون فراگیر و بعدی نیز همایش منتخبان لیست امید در مسجد سلمان نهاد ریاست جمهوری.
بسیاری برگزاری دو همایش آخر را نوعی وزن کشی میان اصولگرایان و اصلاحطلبان برای مجلس بعدی می دانستند و معتقد بودند که این دو همایش در واقع تکلیف ریاست مجلس آینده را تا حدود زیادی مشخص خواهد کرد.
همزمانی برگزاری این دو گردهمایی، گمانه زنی های رسانه ای را بیشتر میکرد؛ از مسجد سلمان نهاد و مجلس قدیم، اخبار ضد و نقیضی می رسید؛ برخی رسانه های اصلاح طلب تعداد حاضران همایش منتخبان لیست امید را 156 نفر و حاضران در همایش اصولگرایان را عددی نزدیک به 130 نفر ذکر می کردند.
از سوی دیگر برخی رسانه ها بر حضور بیش از 150 نماینده در همایش فراکسیون فراگیر و اعلام حمایت حدود 28 نماینده از این فراکسیون با امضای یک طومار، تاکید داشتند؛ موضوعی که برخی رسانه های نزدیک به جریان اصلاح طلب به دلیل محدودیت چند دقیقه ای برای حضور خبرنگاران در این همایش، سعی داشتند در آن تشکیک کنند.
چند روز بعد اما زمزمههای جدیدی از میان رسانه های اصلاح طلب به گوش میرسد؛ اصلاحطلبان که بعد از برگزاری دو همایش مذکور درباره وزن خود در مجلس دهم، به اطمینان رسیدهاند، انگشت اتهام را به سمت گزینه اصلی جریان رقیب برای ریاست مجلس دهم و حتی برخی کاندیداهای لیست امید چرخاندهاند.
روزنامه آفتاب یزد روز گذشته در گزارشی با عنوان «سیب زمینی مجلسی»، لاریجانی و اطرافیان وی را به تطمیع برخی نمایندگان منتخب در حاشیه برگزاری همایش «قانون گذاری، الزامات و راهکارها» کرد و نوشت: «اطرافیان رئیس فعلی بهارستان نگاهی گذرا به چیدمان مجلس آتی انداخته و دریافتهاند که جمعآوری آراء 158 نماینده عضو فراکسیون امید برای علی لاریجانی، از راههای قانونی و معمول میسر نیست؛ از همین روی دست به دامان توزیع سیب زمینی در میان منتخبان ملت شدهاند.»
در ادامه این گزارش سه گروه به عنوان عامل تطمیع منتخبان مجلس دهم به عنوان بازوهای لاریجانی معرفی می شوند؛ «کارمندان مجلس نهم با وجود آنکه هنوز از شیوه مدیریت عارف اطلاعی ندارند، ترجیح می دهند که ریاست لاریجانی همچنان استمرار یابد؛ مجلس نهمی های بازنده [نیز] ترجیح می دهند تا با وجود از دست دادن کرسی های مجلس دهم، ریاست یکی از قوا تحت سلطه یک فرد اصولگرا باشد تا به واسطه او اهدافشان را پیش ببرند»
گروه سومی که این روزنامه اصلاح طلب از آنها نام می برد، برخی حاضران در لیست امید هستند؛ کاظم جلالی و بهروز نعمتی از سوی اصلاح طلبان به عنوان کسانی یاد می شوند که حضورشان در لیست امید به نوعی سواستفاده از این جریان برای رسیدن به مجلس دهم، بوده است و حالا همین افراد به اردوگاه اصولگرایی بازگشته و برای ریاست لاریجانی بر مجلس تلاش می کنند.
البته جلالی و نعمتی تنها کسانی نیستند که از سوی اصلاح طلبان متهم به «آدم لاریجانی» بودن می شوند؛ آنها به خوبی دریافته اند که برخی دیگر از چهره های لیست امید نیز راهی را در انتخابات ریاست مجلس طی خواهند کرد که انتهای آن ریاست لاریجانی بر مجلس دهم خواهد بود نه عارف.
حالا باید دید اصلاح طلبان این چند روز مانده به افتتاح مجلس دهم را با چه استراتژی طی خواهند کرد؛ آیا با اتهام تطمیع نمایندگان از سوی لاریجانی، ریاست احتمالی وی بر مجلس دهم را نظاره می کنند یا در نهایت پس از تکیه فردی جز عارف به صندلی سبز بالای مجلس، برای دوران «پساریاست» برنامهریزی خواهند کرد.