در روزهایی که ترکیب طیف بندی های سیاسی مجلس تا حدودی مشخص شده، اصلاح طلبان به دنبال راه حلی هستند تا با کمترین تنش، موضوع ریاست مجلس را حل کنند.
به گزارش شهدای ایران، اصلاح طلبان پس از چند دوره از مجلس، در نهایت توانستند کرسی های از مجلس دهم را در اختیار گیرند اما رسیدن به این جایگاه ها آنچنان هم سهل و آسان نبود و به همین دلیل در موضوع انتخاب ریئس مجلس در حال سبک و سنگین کردن اوضاع سیاسی و طیف بندی ها هستند. جریان اصلاح طلب در ائتلافی که تحت عنوان امید جمع بندی کرده بود، مجبور بود حتی از اصولگرایان نیز در لیست خود استفاده کند و نام علی لاریجانی را نیز در شهر قم به نام خود ثبت کنند.
ترکیب مجلس دهم به گونه ای است که هیچ یک از جریان های سیاسی پیروز مطلق نبودند و نماینده های مستقل نقش تعیین کننده ای در این بین خواهند داشت. این تنها مساله برای اصلاح طلبان جهت چینش هیات رئیسه و کمیسیون های مجلس نیست، بلکه گلاویز شدن با علی لاریجانی در زمینه ریاست مجلس، می تواند بسیاری از معادلات میان دولت و اصلاح طلبان را برهم بریزد. در همین زمینه تعدادی از فعالین اصلاح طلب عنوان داشته اند تا عطای ریاست مجلس را به لقایش ببخشند و به فکر تسخیر کمیسیون های مهم مجلس باشند.
اما عبور ساده و آسان از صندلی ریاست نیز مطلوب اصلاح طلبان نیست و آنها بارها در اظهارات و برنامه های انتخاباتی خود از تعهد به رای مردم و مطالبات آنها سخن گفته اند که ریاست مجلس نیز بخشی از آن می باشد. محمدرضا عارف به عنوان سرلیست اصلاح طلبان در تهران در پاسخ به سوالات درباره رقابت های مربوط به ریاست مجلس اذعان کرده بود که ترکیب مجلس ریاست را تعیین خواهد کرد و ائتلاف امید نیز یکی از اصلی ترین فراکسیون های مجلس است. اما نتایجی که برای اصلاح طلبان به دست آمده به کمک و حمایت دولت و حامیانش نیز بوده و برای سیاست های بعدی مجلس می بایست میان آنها هماهنگی برقرار باشد.
نام دو نفر تاکنون برای ریاست مجلس بیش از دیگران مطرح بوده است. علی لاریجانی، رئیس مجلس نهم و نماینده مردم قم و محمدرضا عارف، رئیس شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان در انتخابات مجلس و سرلیست تهران، دو نفری هستند که تمامی نگاه ها به سمت آنهاست. اما ذوق اصلاح طلبان برای ریاست عارف زمانی کور می شود که علی لاریجانی در زمان دولت یازدهم بیشترین همراهی ها را با دولت داشته و توانسته به عنوان شخصیتی مهم و تاثیرگذار در زمینه تصویب لوایح و طرح های مدنظر دولت عمل کند. نقطه عطف همنوایی دولت و لاریجانی، در موضوع تصویب کلیات و جزئیات برجام بود، که سیاست و اقدامات علی لاریجانی به عنوان رئیس مجلس در عبور برجام از مجلس، حتی برای اصلاح طلبان نیز قابل انتظار نبود. اظهارات و مصاحبه های برخی از دولتمردان نیز نشاندهنده تمایل دولت به ادمه ریاست علی لاریجانی بر مجلس دهم است.
اما در سوی دیگر، اصلاح طلبان نیز که پس از سال ها واردی فضای بهارستان شده اند به همین راحتی ها نمی خواهند از کنار صندلی ریاست مجلس عبور کنند و عارف را شایسته این جایگاه می دانند. کسب جایگاه ریاست مجلس می تواند فضای سیاسی کشور را تا حدودی به نفع آنها کند و بازگشت قوی تری پس از سه دوره به مجلس داشته باشند. ولی به نظر می رسد همه چیز قرار نیست طبق میل آنها پیش برود و علاوه بر شک و تردید در زمینه حمایت از نامزد احتمالی اصلاح طلبان برای ریاست مجلس، اعداد و ارقام مربوط به تعداد نمایندگان عضو فراکسیون اصلاح طلبان نیز به میزانی نیست که بتوانند خود را قانع به هماوردی با فردی مانند علی لاریجانی کنند. اصولگرایان علی رغم اختلافاتی که با لاریجانی در زمینه همکاری با دولت دارند، اما نگاه مثبتی به ادامه ریاست یک اصولگرا بر مجلس دارند و شانس وی را بیشتر از دیگر افراد می دانند. همین موضوع سبب می شود تا شکافی میان اصولگرایان برای معرفی نامزد واحد برای ریاست نداشته باشند.
پیامدهایی که اصلاح طلبان و حامیان دولت از رقابت با علی لاریجانی نگران آنند آنقدر جدی و چالشی هستند که عده ای فرمول وساطت رئیس دولت را میان عارف و لاریجانی برای مصالحه بر سر ریاست پیشنهاد داده اند. پیش از اینکه رقابت برای صندلی ریاست جدی شود، ریش سفیدی زعمای اصلاح طلب و حامی دولت می تواند از بسیاری از چالش های بعدی جلوگیری کند.
یکی از پیامدهای اصلی رقابت جدی با علی لاریجانی، خارج کردن وی از توافق ضمنی با دولت یازدهم بر سرمسائل اصلی دولت است. قرار گرفتن ائتلافی قوی در مجلس دهم در مقابل سیاست های دولت یازدهم، کار را برای پیشبرد آنها در یکسال باقیمانده بسیار سخت خواهد کرد و مقامات دولتی نیز حاضر نیستند دست به چنین ریسکی بزنند. لابی های میان مسئولان دولت و اصلاح طلبان برای گذشتن از خیر ریاست مجلس دقیقا در همین موضوع قرار دارد.
تاکنون آمارسازی ها و اظهارات امیدوار کننده اصلاح طلبان نیز به کار آنها نیامده و اعتماد به نفس اولیه خود را پس از برگزاری انتخابات به شدت از دست داده اند. اینکه پس از تبلیغات گسترده درباره پیروز اصلی انتخابات بودن، بخواهند جایگاه ریاست مجلس را دو دستی تقدیم علی لاریجانی کنند، تناقضات آشکار را در این جریان به نمایش خواهد گذاشت. تناقضاتی که ممکن است با از دست دادن اعتماد حامیانشان نسبت به شعارها و وعدهای آنها تمام شود.
ریاست مجلس دهم برای اصلاح طلبان آزمون سختی است که آنها را در میان خوف و رجاء قرار داده است. از یکسو تمایل شدیدی به کسب جایگاه ریاست دارند از سوی دیگر، توان زورآزمایی واقعی را برخلاف شعارها و آمارسازی ها در مجلس دهم ندارند. ادامه و اصرار بر این موضوع حتی می تواند به اختلاف میان اصلاح طلبان و دولت یازدهم نیز بینجامد و ائتلاف شکننده میان آنها را پیش از پیش شکننده تر کند. خروج عارف از رقابت با علی لاریجانی، در حال حاضر حالت دستوری به خود گرفته و وی توسط برخی از اصلاح طلبان و حامیان دولت نسبت به چالشی کردن و ایجاد دوقطبی در زمینه ریاست مجلس، بر حذر قرار گرفته است. پیش از این نیز عارف در انتخابات ریاست جمهوری 92 نیز با فشار و دستور زعمای اصلاح طلب مجبور به کناره گیری به نفع حسن روحانی شد و به نظر می رسد حسرت رئیس شدن همچنان پشت سر او حرکت می کند.
*فرهنگ‌نیوز
ترکیب مجلس دهم به گونه ای است که هیچ یک از جریان های سیاسی پیروز مطلق نبودند و نماینده های مستقل نقش تعیین کننده ای در این بین خواهند داشت. این تنها مساله برای اصلاح طلبان جهت چینش هیات رئیسه و کمیسیون های مجلس نیست، بلکه گلاویز شدن با علی لاریجانی در زمینه ریاست مجلس، می تواند بسیاری از معادلات میان دولت و اصلاح طلبان را برهم بریزد. در همین زمینه تعدادی از فعالین اصلاح طلب عنوان داشته اند تا عطای ریاست مجلس را به لقایش ببخشند و به فکر تسخیر کمیسیون های مهم مجلس باشند.
اما عبور ساده و آسان از صندلی ریاست نیز مطلوب اصلاح طلبان نیست و آنها بارها در اظهارات و برنامه های انتخاباتی خود از تعهد به رای مردم و مطالبات آنها سخن گفته اند که ریاست مجلس نیز بخشی از آن می باشد. محمدرضا عارف به عنوان سرلیست اصلاح طلبان در تهران در پاسخ به سوالات درباره رقابت های مربوط به ریاست مجلس اذعان کرده بود که ترکیب مجلس ریاست را تعیین خواهد کرد و ائتلاف امید نیز یکی از اصلی ترین فراکسیون های مجلس است. اما نتایجی که برای اصلاح طلبان به دست آمده به کمک و حمایت دولت و حامیانش نیز بوده و برای سیاست های بعدی مجلس می بایست میان آنها هماهنگی برقرار باشد.
نام دو نفر تاکنون برای ریاست مجلس بیش از دیگران مطرح بوده است. علی لاریجانی، رئیس مجلس نهم و نماینده مردم قم و محمدرضا عارف، رئیس شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان در انتخابات مجلس و سرلیست تهران، دو نفری هستند که تمامی نگاه ها به سمت آنهاست. اما ذوق اصلاح طلبان برای ریاست عارف زمانی کور می شود که علی لاریجانی در زمان دولت یازدهم بیشترین همراهی ها را با دولت داشته و توانسته به عنوان شخصیتی مهم و تاثیرگذار در زمینه تصویب لوایح و طرح های مدنظر دولت عمل کند. نقطه عطف همنوایی دولت و لاریجانی، در موضوع تصویب کلیات و جزئیات برجام بود، که سیاست و اقدامات علی لاریجانی به عنوان رئیس مجلس در عبور برجام از مجلس، حتی برای اصلاح طلبان نیز قابل انتظار نبود. اظهارات و مصاحبه های برخی از دولتمردان نیز نشاندهنده تمایل دولت به ادمه ریاست علی لاریجانی بر مجلس دهم است.
اما در سوی دیگر، اصلاح طلبان نیز که پس از سال ها واردی فضای بهارستان شده اند به همین راحتی ها نمی خواهند از کنار صندلی ریاست مجلس عبور کنند و عارف را شایسته این جایگاه می دانند. کسب جایگاه ریاست مجلس می تواند فضای سیاسی کشور را تا حدودی به نفع آنها کند و بازگشت قوی تری پس از سه دوره به مجلس داشته باشند. ولی به نظر می رسد همه چیز قرار نیست طبق میل آنها پیش برود و علاوه بر شک و تردید در زمینه حمایت از نامزد احتمالی اصلاح طلبان برای ریاست مجلس، اعداد و ارقام مربوط به تعداد نمایندگان عضو فراکسیون اصلاح طلبان نیز به میزانی نیست که بتوانند خود را قانع به هماوردی با فردی مانند علی لاریجانی کنند. اصولگرایان علی رغم اختلافاتی که با لاریجانی در زمینه همکاری با دولت دارند، اما نگاه مثبتی به ادامه ریاست یک اصولگرا بر مجلس دارند و شانس وی را بیشتر از دیگر افراد می دانند. همین موضوع سبب می شود تا شکافی میان اصولگرایان برای معرفی نامزد واحد برای ریاست نداشته باشند.
پیامدهایی که اصلاح طلبان و حامیان دولت از رقابت با علی لاریجانی نگران آنند آنقدر جدی و چالشی هستند که عده ای فرمول وساطت رئیس دولت را میان عارف و لاریجانی برای مصالحه بر سر ریاست پیشنهاد داده اند. پیش از اینکه رقابت برای صندلی ریاست جدی شود، ریش سفیدی زعمای اصلاح طلب و حامی دولت می تواند از بسیاری از چالش های بعدی جلوگیری کند.
یکی از پیامدهای اصلی رقابت جدی با علی لاریجانی، خارج کردن وی از توافق ضمنی با دولت یازدهم بر سرمسائل اصلی دولت است. قرار گرفتن ائتلافی قوی در مجلس دهم در مقابل سیاست های دولت یازدهم، کار را برای پیشبرد آنها در یکسال باقیمانده بسیار سخت خواهد کرد و مقامات دولتی نیز حاضر نیستند دست به چنین ریسکی بزنند. لابی های میان مسئولان دولت و اصلاح طلبان برای گذشتن از خیر ریاست مجلس دقیقا در همین موضوع قرار دارد.
تاکنون آمارسازی ها و اظهارات امیدوار کننده اصلاح طلبان نیز به کار آنها نیامده و اعتماد به نفس اولیه خود را پس از برگزاری انتخابات به شدت از دست داده اند. اینکه پس از تبلیغات گسترده درباره پیروز اصلی انتخابات بودن، بخواهند جایگاه ریاست مجلس را دو دستی تقدیم علی لاریجانی کنند، تناقضات آشکار را در این جریان به نمایش خواهد گذاشت. تناقضاتی که ممکن است با از دست دادن اعتماد حامیانشان نسبت به شعارها و وعدهای آنها تمام شود.
ریاست مجلس دهم برای اصلاح طلبان آزمون سختی است که آنها را در میان خوف و رجاء قرار داده است. از یکسو تمایل شدیدی به کسب جایگاه ریاست دارند از سوی دیگر، توان زورآزمایی واقعی را برخلاف شعارها و آمارسازی ها در مجلس دهم ندارند. ادامه و اصرار بر این موضوع حتی می تواند به اختلاف میان اصلاح طلبان و دولت یازدهم نیز بینجامد و ائتلاف شکننده میان آنها را پیش از پیش شکننده تر کند. خروج عارف از رقابت با علی لاریجانی، در حال حاضر حالت دستوری به خود گرفته و وی توسط برخی از اصلاح طلبان و حامیان دولت نسبت به چالشی کردن و ایجاد دوقطبی در زمینه ریاست مجلس، بر حذر قرار گرفته است. پیش از این نیز عارف در انتخابات ریاست جمهوری 92 نیز با فشار و دستور زعمای اصلاح طلب مجبور به کناره گیری به نفع حسن روحانی شد و به نظر می رسد حسرت رئیس شدن همچنان پشت سر او حرکت می کند.
*فرهنگ‌نیوز
