پانصد سال پیش فقط ۵ تا ۷ میلیون نفر به زبان انگلیسی صحبت میکردند ولی امروزه بیش از یک میلیارد و هشتصد میلیون نفر در سراسر دنیا به زبان انگلیسی صحبت میکنند.
شهدای ایران: پانصد سال پیش فقط ۵ تا ۷ میلیون نفر به زبان انگلیسی صحبت میکردند و تقریباً همه آنها ساکن انگلیس بودند ولی امروزه بیش از یک میلیارد و هشتصد میلیون نفر در سراسر دنیا به زبان انگلیسی صحبت میکنند.
* گسترش زبان انگلیسی دلایل سیاسی داشت نه دلایل ماهیتی
گسترش زبان انگلیسی تقریباً هیچ ربطی به ساختار و ماهیت این زبان ندارد و دلایل اجتماعی و سیاسی باعث گسترش این زبان شده اند.
بعد از هزار سال گسترش زبان انگلیسی در انگلیس، زبان انگلیسی توسط دریانوردان، سربازان، مسافران، تجار و مبلغان مذهبی این امپراتوری به سراسر دنیا کشیده شد
* آمریکا تدریس هر زبانی به جز انگلیسی را در مدارس و خانه ها ممنوع کرده بود!
بعدها در فرآیند طراحی ایالات متحده آمریکا پدران بنیانگذار آمریکا اهمیت زبان برای هویت ملی را بخوبی میدانستند. زبان اکثریت ساکنان آمریکا انگلیسی بود و باید این زبان را رواج میدادند. در اوایل قرن بیستم چندین ایالت آمریکا تدریس زبان خارجی در مدارس خصوصی و در خانه ها را ممنوع اعلام کردند
این فقط آمریکا نبود که به زبان انگلیسی روی خوش نشان داد. در اوایل قرن بیستم بیش از یک چهارم کره زمین تحت لوای امپراتوری انگلیس بود و تازه این رقم جدای از آمریکاست که آنهم زبانش انگلیسی بود. بهمین جهت این جمله رایج شد که «آفتاب در امپراتوری بریتانیا غروب نمیکند»!
* گسترش زبان انگلیسی میراث نامبارک امپراطوری!
امروزه دیگر آن امپراتوری به آن وسعت سابق نیست ولی زبان انگلیسی هنوز هم در مستعمرات سابق انگلیس نقش مهمی دارد
اکنون زبان انگلیسی در ۷۵ کشور زبان رسمی یا زبان غالب است که اینهم میراث امپراتوری انگلیس است.
* رواج اجباری زبان انگلیسی زبان های بومی را منقرض کرد
در بعضی از مستعمرات انگلیس همچون آمریکا، کانادا و استرالیا که انگلیسیهای زیادی به آنجا مسافرت کرده بودند، حضور فرهنگ و زبان انگلیسی باعث انقراض تقریبی زبان و فرهنگ بومی ساکنان آن مناطق شد.
البته زبان انگلیسی اولین زبان استعمار اروپایی نبود و قبل از آن زبان پرتغالی و زبان هلندی هر کدام یک قاره را فتح کرده بودند. همین اواخر و در قرن نوزده میلادی زبان انگلیسی هنوز زبان رسمی و غالب بین المللی نبود و زبان فرانسوی این نقش را برعهده گرفته بود.
اگر آمریکا در قرن بیستم اوج نمیگرفت امروزه نیز زبانهای دنیا وضعیت متفاوتی داشتند.
* گسترش جبری زبان انگلیسی پس از جنگ جهانی دوم
ضمناً میراث فرهنگی دهه های پس از جنگ جهانی دوم نیز در رشد زبان انگلیسی بعنوان زبانی جهانی نقش مهمی دارد.
آمریکا در سالهای پس از جنگ جهانی دوم دهها میلیارد دلار وام بلاعوض در اختیار کشورهای اروپایی گذاشت تا به بازسازی کشورشان بپردازند و همین باعث گسترش روزافزون زبان انگلیسی شد. در عین حال موسیقی آمریکایی هم به آن کشورها صادر میشد، فیلمهای هالیوودی علاقه بسیاری را در سراسر جهان جلب کرد و سریالهای تلویزیونی آمریکایی همچون الگوهای نفوذ فرهنگی شدند!
این فقط موسیقی آمریکایی نبود که زبان انگلیسی را به دیسکوها و خانه های سراسر دنیا برد بلکه گروههای موسیقی انگلیسی نیز زبان انگلیسی را به ملتها غالب می کردند
دلایل بسیاری که اغلب سیاسی هستند و کمتر مربوط به ساختار زبان انگلیسی، در دیکته شدن این زبان به کشورها دخیل بوده اند.
* جهانی شدن زبان انگلیسی به دلیل یادگیری آسان و انعطاف پذیری، حرف نامربوطی است/ زبان لاتین 10 قرن مهمترین زبان اروپا بود
بسیاری بر این باورند که دلیل جهانی شدن زبان انگلیسی، یادگیری آسان و انعطاف پذیری زبان انگلیسی است ولی نگاهی به تاریخ نشان میدهد که این حرف نامربوطی است. زبان لاتین بیش از هزار سال مهمترین زبان اروپا بود در حالیکه بطرزی باورنکردنی سخت و پیچیده است. آن زمان زبان لاتین را بهمان دلایلی یاد میگرفتند که امروزه انگلیسی یاد میگیرند
* زبان های دیگر می توانند مانع از نفوذ فرهنگی انگلیس از طریق زبان شوند، اگر ...
زبانها و مرزها در طول تاریخ همیشه تغییر کرده اند ولی به احتمال زیاد ما شاهد به زیر افتادن زبان انگلیسی در طی حیاتمان خواهیم بود و این بستگی به اراده ملتها برای درهم شکستن هژمونی فرهنگی انگلیس دارد.
* پیش بینی افول زبان انگلیسی تا سال 2050
مدتهاست اما گفته می شود تا سال ۲۰۵۰ میلادی، ۲۲۰ میلیون نفر گویشور فعلی زبان فرانسوی به ۷۵۰ میلیون نفر خواهد رسید.
ضمن آنکه نرخ رشد جوامع فرانسوی زبان از نرخ رشد جوامع انگلیسی زبان سریعتر است.
بجز کشور فرانسه و مستعمرات سابق مشهور آن یعنی مراکش و تونس و الجزایر، زبان مولیر و مانه در ۲۸ کشور دیگر صحبت میشود که از قضا از جمله کشورهایی هستند که بیشترین رشد جمعیت را دارند. در آفریقا زبان آموزشی در کشورهای مالی و گینه و چاد و کنگو فرانسوی است که نرخ رشد جمعیت در آنها بسیار بالاست.
نرخ بالای رشد جمعیت در این کشورهای آفریقایی باعث خواهد شد که تعداد فرانسوی زبان ها از ۳ درصد کنونی به ۸ درصد در سال ۲۰۵۰ برسد.
علاوه بر این، بسیاری از کشورهای انگلیسی زبان احتمالاً دچار کاهش جمعیت خواهند شد و پیشبینی میشود تعداد انگلیسی زبانها از ۸ درصد کنونی به ۳ درصد کاهش یابد.
الکساندر ولف که یکی از تحلیلگران زبان فرانسوی است میگوید: «تعداد کسانی که به زبان فرانسوی صحبت میکنند در حال افزایش است و پیشبینی ها هم واقعاً حیرت انگیز هستند».
* سنین کودکی زمان مناسبی برای یادگیری زبان دوم نیست
یک باور غلط رایج این است که سنین کودکی بهترین سن یادگیری زبان دوم است ولی تحقیقات نشان داده است که بغیر از یادگیری تلفظ، نوجوانان و بزرگسالان از بسیاری جهات بهتر از خردسالان میتوانند زبان دوم را یاد بگیرند. شاید به این دلیل که با گذشت عمر در زبان اولشان مهارت پیدا کرده اند و میتوانند از تجربیات زبان اول برای یادگیری زبان دوم استفاده کنند. البته این موضوع پاسخی به این سوال مهم نمیدهد که بهترین سن برای یادگیری زبان چه سنی است. این سوال هم مانند هر سوال دیگری در مورد یادگیری زبان پاسخ آسان و سرراستی ندارد و درواقع بستگی به شرایط دارد.
مثلاً اگر کسی در آمریکا و از پدری آمریکایی و مادری آلمانی متولد شود مشخصاً از همان روز اول میتواند زبان انگلیسی و زبان آلمانی را همزمان یاد بگیرد. این شرایط ایده آل هرکسی است که آرزو دارد بتواند در بزرگسالی دو زبان را براحتی و روان صحبت کند. مثلاً وقتی خانواده کودکی به یک کشور انگلیسی زبان مهاجرت میکنند، کودک هم مجبور است از همان روز اول زبان انگلیسی را یاد بگیرد و بسته به سنش، چندین سال طول میکشد تا به سطح گویشوران بومی آن زبان برسد. مساله مهم این است که در این مدت باید یادگیری و تقویت زبان اول هم ادامه پیدا کند و والدین و استاد کودک هم انتظار نداشته باشند که یادگیری خیلی سریع و آسان روی دهد.
دو موقعیتی که شرح دادیم هیچ انتخابی در مورد سن شروع به یادگیری در اختیار نمیگذاشتند و درواقع همه چیز اجباری بود ولی بحث ما حالتی است که والدین یا آموزگار کودک میتواند انتخاب کند که چه زمانی کودک میتواند شروع به یادگیری زبان خارجی بکند.
بعضی متخصصان یادگیری زبان مدعی اند یادگیری زبان دوم هرچه در سنین پایینتری شروع شود بهتر است. شاید در وهله اول ادعای درستی بنظر برسد ولی شواهدی در دست است که نشان میدهد همیشه هم اینطور نیست مخصوصاً وقتی که زبان اول بخوبی آموخته و تثبیت نشده است و ممکن است زبان دوم جای آنرا بگیرد.
* مهارت ذهنی افراد دو زبانه کمتر از افراد یک زبانه
وقتی زبان انگلیسی حرف میزنیم، زبان فارسی من هم هنوز فعال است. وقتی یک شخص دوزبانه مشغول صحبت است، هر دو زبان در ذهنش فعال است و این یعنی بار مضاعف بر روی قوه تحلیل و پردازش چون ذهن باید در آن واحد دو کار انجام دهد و این باعث میشود – آنچنانکه در یک تحقیق مشخص شده است – که مهارت کلامی افراد دوزبانه در هر یک از دو زبان ضعیف تر از کسانی است که هرکدام از آن زبانها را بصورت تک زبانه صحبت میکنند.
معمولاً افراد دوزبانه مهارتهای کلامی ضعیفتری دارند.
افراد دوزبانه مستعد این هستند که در هر دسته بندی سمانتیک تعداد لغات کمتری تولید کنند بعبارت دیگر تعداد لغات دایره واژگانشان در هر زبان معمولاً کمتر از کسانی است که آن زبان را بصورت تک زبانه صحبت میکنند.
تحقیقی دیگر نشان داده است که افراد دوزبانه دو برابر افراد تک زبانه لحظات «نوک زبونمه» را تجربه میکنند. البته این معایب دو زبانه بودن محدود به حوزه لغات نیست و بر گرامر هم تاثیر میگذارد.
* میهن پرستی یک آمریکایی علیه زبان انگلیسی
نوآ وبستر کسی که هنوز هم نامش روی بسیاری از دیکشنریهای آمریکایی یافت میشود مردی میهن پرست بود. در سال ۱۷۵۸ در وستهارتفورد ایالت کانکتیکات بدنیا آمد و بر این باور بود ملت نوظهور و بزرگی همچون آمریکا باید زبان مخصوص خود را داشته باشد: انگلیسی آمریکایی.
بنظر وبستر، زبان انگلیسی که در کتابهای آن دوران میدید توسط اشراف و طبقه حاکم انگلستان منحط و فاسد شده بود و تاثیر زبان فرانسوی و سنتها در آن بسیار زیاد بود. او بود که کتابهایی آمریکایی برای خوانندگان و دانشجویان آمریکایی نوشت که نماینده ملتی جوان، مغرور و آینده نگر بودند.
وبستر میخواست املای لغات را منطقی تر کند تا شایسته ملتی شود که بر اساس اصولی پیشرفته بنا نهاده شده بود. وبستر مثالی نایاب از یک نویسنده دیکشنری است که بجای توصیف زبان به تغییر آن اقدام کرد.
تکبر انگلیسی ها برای غالب کردن زبانشان به گونه ای است که اگر در انگلیس از اصطلاحات آمریکایی استفاده کنید تقریباً همه انگلیسی ها آزرده خواهند شد.
منبع: اتاق خبر
* گسترش زبان انگلیسی دلایل سیاسی داشت نه دلایل ماهیتی
گسترش زبان انگلیسی تقریباً هیچ ربطی به ساختار و ماهیت این زبان ندارد و دلایل اجتماعی و سیاسی باعث گسترش این زبان شده اند.
بعد از هزار سال گسترش زبان انگلیسی در انگلیس، زبان انگلیسی توسط دریانوردان، سربازان، مسافران، تجار و مبلغان مذهبی این امپراتوری به سراسر دنیا کشیده شد
* آمریکا تدریس هر زبانی به جز انگلیسی را در مدارس و خانه ها ممنوع کرده بود!
بعدها در فرآیند طراحی ایالات متحده آمریکا پدران بنیانگذار آمریکا اهمیت زبان برای هویت ملی را بخوبی میدانستند. زبان اکثریت ساکنان آمریکا انگلیسی بود و باید این زبان را رواج میدادند. در اوایل قرن بیستم چندین ایالت آمریکا تدریس زبان خارجی در مدارس خصوصی و در خانه ها را ممنوع اعلام کردند
این فقط آمریکا نبود که به زبان انگلیسی روی خوش نشان داد. در اوایل قرن بیستم بیش از یک چهارم کره زمین تحت لوای امپراتوری انگلیس بود و تازه این رقم جدای از آمریکاست که آنهم زبانش انگلیسی بود. بهمین جهت این جمله رایج شد که «آفتاب در امپراتوری بریتانیا غروب نمیکند»!
* گسترش زبان انگلیسی میراث نامبارک امپراطوری!
امروزه دیگر آن امپراتوری به آن وسعت سابق نیست ولی زبان انگلیسی هنوز هم در مستعمرات سابق انگلیس نقش مهمی دارد
اکنون زبان انگلیسی در ۷۵ کشور زبان رسمی یا زبان غالب است که اینهم میراث امپراتوری انگلیس است.
* رواج اجباری زبان انگلیسی زبان های بومی را منقرض کرد
در بعضی از مستعمرات انگلیس همچون آمریکا، کانادا و استرالیا که انگلیسیهای زیادی به آنجا مسافرت کرده بودند، حضور فرهنگ و زبان انگلیسی باعث انقراض تقریبی زبان و فرهنگ بومی ساکنان آن مناطق شد.
البته زبان انگلیسی اولین زبان استعمار اروپایی نبود و قبل از آن زبان پرتغالی و زبان هلندی هر کدام یک قاره را فتح کرده بودند. همین اواخر و در قرن نوزده میلادی زبان انگلیسی هنوز زبان رسمی و غالب بین المللی نبود و زبان فرانسوی این نقش را برعهده گرفته بود.
اگر آمریکا در قرن بیستم اوج نمیگرفت امروزه نیز زبانهای دنیا وضعیت متفاوتی داشتند.
* گسترش جبری زبان انگلیسی پس از جنگ جهانی دوم
ضمناً میراث فرهنگی دهه های پس از جنگ جهانی دوم نیز در رشد زبان انگلیسی بعنوان زبانی جهانی نقش مهمی دارد.
آمریکا در سالهای پس از جنگ جهانی دوم دهها میلیارد دلار وام بلاعوض در اختیار کشورهای اروپایی گذاشت تا به بازسازی کشورشان بپردازند و همین باعث گسترش روزافزون زبان انگلیسی شد. در عین حال موسیقی آمریکایی هم به آن کشورها صادر میشد، فیلمهای هالیوودی علاقه بسیاری را در سراسر جهان جلب کرد و سریالهای تلویزیونی آمریکایی همچون الگوهای نفوذ فرهنگی شدند!
این فقط موسیقی آمریکایی نبود که زبان انگلیسی را به دیسکوها و خانه های سراسر دنیا برد بلکه گروههای موسیقی انگلیسی نیز زبان انگلیسی را به ملتها غالب می کردند
دلایل بسیاری که اغلب سیاسی هستند و کمتر مربوط به ساختار زبان انگلیسی، در دیکته شدن این زبان به کشورها دخیل بوده اند.
* جهانی شدن زبان انگلیسی به دلیل یادگیری آسان و انعطاف پذیری، حرف نامربوطی است/ زبان لاتین 10 قرن مهمترین زبان اروپا بود
بسیاری بر این باورند که دلیل جهانی شدن زبان انگلیسی، یادگیری آسان و انعطاف پذیری زبان انگلیسی است ولی نگاهی به تاریخ نشان میدهد که این حرف نامربوطی است. زبان لاتین بیش از هزار سال مهمترین زبان اروپا بود در حالیکه بطرزی باورنکردنی سخت و پیچیده است. آن زمان زبان لاتین را بهمان دلایلی یاد میگرفتند که امروزه انگلیسی یاد میگیرند
* زبان های دیگر می توانند مانع از نفوذ فرهنگی انگلیس از طریق زبان شوند، اگر ...
زبانها و مرزها در طول تاریخ همیشه تغییر کرده اند ولی به احتمال زیاد ما شاهد به زیر افتادن زبان انگلیسی در طی حیاتمان خواهیم بود و این بستگی به اراده ملتها برای درهم شکستن هژمونی فرهنگی انگلیس دارد.
* پیش بینی افول زبان انگلیسی تا سال 2050
مدتهاست اما گفته می شود تا سال ۲۰۵۰ میلادی، ۲۲۰ میلیون نفر گویشور فعلی زبان فرانسوی به ۷۵۰ میلیون نفر خواهد رسید.
ضمن آنکه نرخ رشد جوامع فرانسوی زبان از نرخ رشد جوامع انگلیسی زبان سریعتر است.
بجز کشور فرانسه و مستعمرات سابق مشهور آن یعنی مراکش و تونس و الجزایر، زبان مولیر و مانه در ۲۸ کشور دیگر صحبت میشود که از قضا از جمله کشورهایی هستند که بیشترین رشد جمعیت را دارند. در آفریقا زبان آموزشی در کشورهای مالی و گینه و چاد و کنگو فرانسوی است که نرخ رشد جمعیت در آنها بسیار بالاست.
نرخ بالای رشد جمعیت در این کشورهای آفریقایی باعث خواهد شد که تعداد فرانسوی زبان ها از ۳ درصد کنونی به ۸ درصد در سال ۲۰۵۰ برسد.
علاوه بر این، بسیاری از کشورهای انگلیسی زبان احتمالاً دچار کاهش جمعیت خواهند شد و پیشبینی میشود تعداد انگلیسی زبانها از ۸ درصد کنونی به ۳ درصد کاهش یابد.
الکساندر ولف که یکی از تحلیلگران زبان فرانسوی است میگوید: «تعداد کسانی که به زبان فرانسوی صحبت میکنند در حال افزایش است و پیشبینی ها هم واقعاً حیرت انگیز هستند».
* سنین کودکی زمان مناسبی برای یادگیری زبان دوم نیست
یک باور غلط رایج این است که سنین کودکی بهترین سن یادگیری زبان دوم است ولی تحقیقات نشان داده است که بغیر از یادگیری تلفظ، نوجوانان و بزرگسالان از بسیاری جهات بهتر از خردسالان میتوانند زبان دوم را یاد بگیرند. شاید به این دلیل که با گذشت عمر در زبان اولشان مهارت پیدا کرده اند و میتوانند از تجربیات زبان اول برای یادگیری زبان دوم استفاده کنند. البته این موضوع پاسخی به این سوال مهم نمیدهد که بهترین سن برای یادگیری زبان چه سنی است. این سوال هم مانند هر سوال دیگری در مورد یادگیری زبان پاسخ آسان و سرراستی ندارد و درواقع بستگی به شرایط دارد.
مثلاً اگر کسی در آمریکا و از پدری آمریکایی و مادری آلمانی متولد شود مشخصاً از همان روز اول میتواند زبان انگلیسی و زبان آلمانی را همزمان یاد بگیرد. این شرایط ایده آل هرکسی است که آرزو دارد بتواند در بزرگسالی دو زبان را براحتی و روان صحبت کند. مثلاً وقتی خانواده کودکی به یک کشور انگلیسی زبان مهاجرت میکنند، کودک هم مجبور است از همان روز اول زبان انگلیسی را یاد بگیرد و بسته به سنش، چندین سال طول میکشد تا به سطح گویشوران بومی آن زبان برسد. مساله مهم این است که در این مدت باید یادگیری و تقویت زبان اول هم ادامه پیدا کند و والدین و استاد کودک هم انتظار نداشته باشند که یادگیری خیلی سریع و آسان روی دهد.
دو موقعیتی که شرح دادیم هیچ انتخابی در مورد سن شروع به یادگیری در اختیار نمیگذاشتند و درواقع همه چیز اجباری بود ولی بحث ما حالتی است که والدین یا آموزگار کودک میتواند انتخاب کند که چه زمانی کودک میتواند شروع به یادگیری زبان خارجی بکند.
بعضی متخصصان یادگیری زبان مدعی اند یادگیری زبان دوم هرچه در سنین پایینتری شروع شود بهتر است. شاید در وهله اول ادعای درستی بنظر برسد ولی شواهدی در دست است که نشان میدهد همیشه هم اینطور نیست مخصوصاً وقتی که زبان اول بخوبی آموخته و تثبیت نشده است و ممکن است زبان دوم جای آنرا بگیرد.
* مهارت ذهنی افراد دو زبانه کمتر از افراد یک زبانه
وقتی زبان انگلیسی حرف میزنیم، زبان فارسی من هم هنوز فعال است. وقتی یک شخص دوزبانه مشغول صحبت است، هر دو زبان در ذهنش فعال است و این یعنی بار مضاعف بر روی قوه تحلیل و پردازش چون ذهن باید در آن واحد دو کار انجام دهد و این باعث میشود – آنچنانکه در یک تحقیق مشخص شده است – که مهارت کلامی افراد دوزبانه در هر یک از دو زبان ضعیف تر از کسانی است که هرکدام از آن زبانها را بصورت تک زبانه صحبت میکنند.
معمولاً افراد دوزبانه مهارتهای کلامی ضعیفتری دارند.
افراد دوزبانه مستعد این هستند که در هر دسته بندی سمانتیک تعداد لغات کمتری تولید کنند بعبارت دیگر تعداد لغات دایره واژگانشان در هر زبان معمولاً کمتر از کسانی است که آن زبان را بصورت تک زبانه صحبت میکنند.
تحقیقی دیگر نشان داده است که افراد دوزبانه دو برابر افراد تک زبانه لحظات «نوک زبونمه» را تجربه میکنند. البته این معایب دو زبانه بودن محدود به حوزه لغات نیست و بر گرامر هم تاثیر میگذارد.
* میهن پرستی یک آمریکایی علیه زبان انگلیسی
نوآ وبستر کسی که هنوز هم نامش روی بسیاری از دیکشنریهای آمریکایی یافت میشود مردی میهن پرست بود. در سال ۱۷۵۸ در وستهارتفورد ایالت کانکتیکات بدنیا آمد و بر این باور بود ملت نوظهور و بزرگی همچون آمریکا باید زبان مخصوص خود را داشته باشد: انگلیسی آمریکایی.
بنظر وبستر، زبان انگلیسی که در کتابهای آن دوران میدید توسط اشراف و طبقه حاکم انگلستان منحط و فاسد شده بود و تاثیر زبان فرانسوی و سنتها در آن بسیار زیاد بود. او بود که کتابهایی آمریکایی برای خوانندگان و دانشجویان آمریکایی نوشت که نماینده ملتی جوان، مغرور و آینده نگر بودند.
وبستر میخواست املای لغات را منطقی تر کند تا شایسته ملتی شود که بر اساس اصولی پیشرفته بنا نهاده شده بود. وبستر مثالی نایاب از یک نویسنده دیکشنری است که بجای توصیف زبان به تغییر آن اقدام کرد.
تکبر انگلیسی ها برای غالب کردن زبانشان به گونه ای است که اگر در انگلیس از اصطلاحات آمریکایی استفاده کنید تقریباً همه انگلیسی ها آزرده خواهند شد.
منبع: اتاق خبر
