چند مقام استرالیایی اعلام کردند که نگهبانان پناهجویان حبس شده در اردوگاه های دور افتاده این کشور، آنان را به خودآزاری تشویق می‌کنند.
به گزارش شهدای ایران به نقل از العالم، این مقامات استرالیایی که به نام آنها اشاره نشده است، اعلام کردند که یک زن سومالیایی خود را در اردوگاه پناه جویان در جزیره "ناورو" واقع در جنوب اقیانوس آرام، آتش زد که به بیمارستان منتقل شد، اما حال وی وخیم است.
پایگاه اینترنتی "روسیا الیوم" در این باره نوشت: استرالیا پناهجویان را به اردوگاه های جزیره ناورو اعزام می کند که 500 نفر در آن ساکنند.
استرالیا همچنین بخشی دیگر از پناه جویان را به جزیره "مانوس" در "پاپوآ گینه نو" اعزام و یا به آنها ابلاغ می کند که قادر به پذیرش آنان نیست.
پاپوآ گینه نو پیشتر دستور بستن اردوگاه جزیره مانوس که 850 نفر در آن ساکن هستند را بر اساس حکم دادگاه عالی این کشور صادر کرده بود. این دادگاه، ساختمان های اردوگاه پناه جویان را غیرقانونی می داند.
شرایط دشوار و بدرفتاری با کودکان در اردوگاه های مزبور انتقادات گسترده ای در داخل و خارج استرالیا به همراه داشت و "مالکوم ترنبول" نخست وزیر استراالیا را در جریان تبلیغات انتخاباتی اش در ماه ژوئیه 2015 با مشکلاتی مواجه کرد.
"پیتر دوتون" وزیر مهاجرت استرالیا به افزایش خودکشی در اردوگاه های کشورش اعتراف، ما مدافعین پناه جویان را متهم کرد که به آنان درباره اقامت در استرالیا وعده دروغ می دهند.
وی گفت: برخی از مدافعین، پناه جویان را به رفتارهای خاصی تشویق می کنند، اما رفتارهای اخیر آنان در اعتراض به شرایط معیشتی نیست.
اما کمیساریای پناهندگان سازمان ملل متحد اعلام کرد که حوادث اخیر در اردوگاه های استرالیا که فراریان از خشونت در خاورمیانه و جنوب آسیا در آن ساکنند، نتیجه بازداشت پناه جویان در اردوگاه های مزبور توسط استرالیا است.
بیانیه دفتر کمیساریای پناهندگان سازمان ملل دمتحد در استرالیا حاکیست: کارشناسان بهداشتی گفته اند که شرایط بازداشت و اسکان ضرر زیادی به سلامت جسمی و عقلی پناه جویان وارد ساخته است.
پاپوآ گینه نو کشوری است واقع در اقیانوس آرام و قاره اقیانوسیه، شمال استرالیا و شرق اندونزی که پایتخت آن پورت مورسبی است.
جمعیت این کشور در حدود ۶ میلیون نفر و زبان‌های رسمی آن انگلیسی، توک پیسین و هیری موتو است.
واحد پول این کشور کینای پاپوآ گینه نو است و شیوه حکومتی آن دموکراسی پارلمانی و پادشاهی مشروطه است.
پاپوآ گینه نو پس از آنکه از سال ۱۸۸۴ از سوی سه قدرت خارجی اداره می‌شد در سال ۱۹۷۵ از استرالیا مستقل شد.
پایگاه اینترنتی "روسیا الیوم" در این باره نوشت: استرالیا پناهجویان را به اردوگاه های جزیره ناورو اعزام می کند که 500 نفر در آن ساکنند.
استرالیا همچنین بخشی دیگر از پناه جویان را به جزیره "مانوس" در "پاپوآ گینه نو" اعزام و یا به آنها ابلاغ می کند که قادر به پذیرش آنان نیست.
پاپوآ گینه نو پیشتر دستور بستن اردوگاه جزیره مانوس که 850 نفر در آن ساکن هستند را بر اساس حکم دادگاه عالی این کشور صادر کرده بود. این دادگاه، ساختمان های اردوگاه پناه جویان را غیرقانونی می داند.
شرایط دشوار و بدرفتاری با کودکان در اردوگاه های مزبور انتقادات گسترده ای در داخل و خارج استرالیا به همراه داشت و "مالکوم ترنبول" نخست وزیر استراالیا را در جریان تبلیغات انتخاباتی اش در ماه ژوئیه 2015 با مشکلاتی مواجه کرد.
"پیتر دوتون" وزیر مهاجرت استرالیا به افزایش خودکشی در اردوگاه های کشورش اعتراف، ما مدافعین پناه جویان را متهم کرد که به آنان درباره اقامت در استرالیا وعده دروغ می دهند.
وی گفت: برخی از مدافعین، پناه جویان را به رفتارهای خاصی تشویق می کنند، اما رفتارهای اخیر آنان در اعتراض به شرایط معیشتی نیست.
اما کمیساریای پناهندگان سازمان ملل متحد اعلام کرد که حوادث اخیر در اردوگاه های استرالیا که فراریان از خشونت در خاورمیانه و جنوب آسیا در آن ساکنند، نتیجه بازداشت پناه جویان در اردوگاه های مزبور توسط استرالیا است.
بیانیه دفتر کمیساریای پناهندگان سازمان ملل دمتحد در استرالیا حاکیست: کارشناسان بهداشتی گفته اند که شرایط بازداشت و اسکان ضرر زیادی به سلامت جسمی و عقلی پناه جویان وارد ساخته است.
پاپوآ گینه نو کشوری است واقع در اقیانوس آرام و قاره اقیانوسیه، شمال استرالیا و شرق اندونزی که پایتخت آن پورت مورسبی است.
جمعیت این کشور در حدود ۶ میلیون نفر و زبان‌های رسمی آن انگلیسی، توک پیسین و هیری موتو است.
واحد پول این کشور کینای پاپوآ گینه نو است و شیوه حکومتی آن دموکراسی پارلمانی و پادشاهی مشروطه است.
پاپوآ گینه نو پس از آنکه از سال ۱۸۸۴ از سوی سه قدرت خارجی اداره می‌شد در سال ۱۹۷۵ از استرالیا مستقل شد.
