یکی از مدافعان حرم: شهدای ساکن دلیجان قرار بود در مکانی بیابانی و در 5 کیلومتری شهر، در جایی دفن شوند که تنها یک تابلوی ساده با عنوان «قطعه ایثارگران» داشت؛ بدون هیچ ساخت و سازی! نه از آب و برق خبری بود و نه حتی جاده‌ای برای رفت‌وآمد..
به گزارش شهدای ایران؛ طی روزهای گذشته چند تن از شهدای مدافع حرم به شکلی غریبانه و دور از شأن شهید به صورت کاملا گمنام در قطعه شهدای بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شدند؛ بدون اینکه چشمی برای غربتشان بگرید و یا بر دست مردم شهر تشییع شوند.
با پخش شدن خبر این بی حرمتی به شهدا، مسئولان امر به جای عذرخواهی از مردم و خانواده معظم شهدا، بیانیه ای صادر کرده و بر سر تعداد این شهدا چانه‌زنی کرده و اعلام کردند تعداد شهدا آنطور که در برخی رسانه‌ها اعلام شده نبودند!
هفته گذشته نیز فیلمی در فضای مجازی منتشر شد که نشان می داد 2 شهید دیگر مدافع حرم در شهرستان دلیجان، به جای قطعه شهدای این شهر در مکانی پرت و دور از شأن یک شهید به خاک سپرده شدند.
ما برای پیگیری این موضوع، در تماس با شهردار دلیجان ماجرا را از وی پرسید که با «عدم اطلاع» شهردار مواجه شد اما قرار بر این شد تا تصاویری از محل دفن این 2 شهید برای خبرگزاری ارسال شود اما آنچه فرستاده شد، تصاویری فاقد هرگونه استناد بود.
مجددا برای روشن شدن موضوع با آقای شهردار تماس گرفته شد ولی پیگیری‌ها به جایی نرسید تا اینکه یکی از همرزمان این شهدا که خود اخیرا از جبهه سوریه به کشور بازگشته روایت دقیقی از این ماجرا بیان کرد که در زیر می‌خوانید:
«من یکی از رزمندگان یگان زرهی هستم که با تعدادی از دوستان پس از بازگشت از سوریه برای تشییع همرزمان مان به شهر دلیجان رفتیم.
برای من جالب بود که یک ارگان دولتی، حتی یک بنر برای عرض تسلیت درب منزل این شهیدا نصب نکرده بودند، اما این تنها غصه ما نبود.
پدر یکی از شهدا که فرزندش متولد 79 بود، به ما گفت می‌خواهند بچه مرا ببرند در یک بیابان دفن کنند و اجازه نمی‌دهند پیکرش در گلزار شهدای اصلی دفن شود.
من با دوستان پیگیر شدیم تا ببینیم آیا این حرف درست است یا نه. همان موقع به همراه برخی مردم پیگیر شدیم تا ببینیم این موضوع صحت دارد یا نه؟
برای همین با چند نفر از مردم حزب‌اللهی دلیجان از محل دفن شهدا بازدید کردیم که فیلم آن هم پخش شد.
متأسفانه باید بگویم این پدر شهید حق داشت. این شهدا قرار بود در مکانی بیابانی و در 5 کیلومتری شهر، در جایی دفن شوند که تنها یک تابلوی ساده با عنوان «قطعه ایثارگران» داشت؛ بدون هیچ ساخت و سازی! نه از آب و برق خبری بود و نه حتی جاده‌ای برای رفت و آمد..
به همراه دوستان تصمیم گرفتیم با مسئولان شهر صحبت کنیم، اما آنها هیچ همراهی نکردند.
این موضوع باعث اعتراض تعدادی از خانواده شهدا و جانبازان شد که به فرمانداری شهر رفتند. سرانجام با بالا گرفتن اعتراضات، توانستیم با زور، درب گلزار اصلی شهدای شهر را باز کرده و پس از کندن قبرها، و کلی دردسر، خودمان شهدا را دفن کنیم.».
این رزمنده مدافع حرم در ادامه گفت: «این تنها برخورد مسئولان با شهدای مدافع حرم نیست، قبل از آن در مورد تشییع تعدادی از شهدای دیگر نیز در بهشت‌زهرا شاهد این بی‌حرمتی/ها بودیم و در مورد دیگر نیز همزمان با سفر آقای رئیس جمهور به سمنان، بنرهای شهدا مدافع حرم در این شهر جمع آوری شد و اگر با این موارد برخورد نشود، ما خودمان برخورد انقلابی خواهیم کرد.
این رزمنده مدافع حرم در پایان موضوع عجیب دیگری را اینگونه نقل می‌کند: «در آخر مراسم و پس از دفن شهدا، مسئولان آمدند و تهدید کردند که فردا همه مهاجران را از اینجا خارج می‌کنیم.
من وظیفه خودم دانستم که این موضوع را به گوش مسئولان ذی‌ربط برسانم و از آنها می‌خواهم این موضوع را پیگیری کنند.
با پخش شدن خبر این بی حرمتی به شهدا، مسئولان امر به جای عذرخواهی از مردم و خانواده معظم شهدا، بیانیه ای صادر کرده و بر سر تعداد این شهدا چانه‌زنی کرده و اعلام کردند تعداد شهدا آنطور که در برخی رسانه‌ها اعلام شده نبودند!
هفته گذشته نیز فیلمی در فضای مجازی منتشر شد که نشان می داد 2 شهید دیگر مدافع حرم در شهرستان دلیجان، به جای قطعه شهدای این شهر در مکانی پرت و دور از شأن یک شهید به خاک سپرده شدند.
ما برای پیگیری این موضوع، در تماس با شهردار دلیجان ماجرا را از وی پرسید که با «عدم اطلاع» شهردار مواجه شد اما قرار بر این شد تا تصاویری از محل دفن این 2 شهید برای خبرگزاری ارسال شود اما آنچه فرستاده شد، تصاویری فاقد هرگونه استناد بود.
مجددا برای روشن شدن موضوع با آقای شهردار تماس گرفته شد ولی پیگیری‌ها به جایی نرسید تا اینکه یکی از همرزمان این شهدا که خود اخیرا از جبهه سوریه به کشور بازگشته روایت دقیقی از این ماجرا بیان کرد که در زیر می‌خوانید:
«من یکی از رزمندگان یگان زرهی هستم که با تعدادی از دوستان پس از بازگشت از سوریه برای تشییع همرزمان مان به شهر دلیجان رفتیم.
برای من جالب بود که یک ارگان دولتی، حتی یک بنر برای عرض تسلیت درب منزل این شهیدا نصب نکرده بودند، اما این تنها غصه ما نبود.
پدر یکی از شهدا که فرزندش متولد 79 بود، به ما گفت می‌خواهند بچه مرا ببرند در یک بیابان دفن کنند و اجازه نمی‌دهند پیکرش در گلزار شهدای اصلی دفن شود.
من با دوستان پیگیر شدیم تا ببینیم آیا این حرف درست است یا نه. همان موقع به همراه برخی مردم پیگیر شدیم تا ببینیم این موضوع صحت دارد یا نه؟
برای همین با چند نفر از مردم حزب‌اللهی دلیجان از محل دفن شهدا بازدید کردیم که فیلم آن هم پخش شد.
متأسفانه باید بگویم این پدر شهید حق داشت. این شهدا قرار بود در مکانی بیابانی و در 5 کیلومتری شهر، در جایی دفن شوند که تنها یک تابلوی ساده با عنوان «قطعه ایثارگران» داشت؛ بدون هیچ ساخت و سازی! نه از آب و برق خبری بود و نه حتی جاده‌ای برای رفت و آمد..
به همراه دوستان تصمیم گرفتیم با مسئولان شهر صحبت کنیم، اما آنها هیچ همراهی نکردند.
این موضوع باعث اعتراض تعدادی از خانواده شهدا و جانبازان شد که به فرمانداری شهر رفتند. سرانجام با بالا گرفتن اعتراضات، توانستیم با زور، درب گلزار اصلی شهدای شهر را باز کرده و پس از کندن قبرها، و کلی دردسر، خودمان شهدا را دفن کنیم.».
این رزمنده مدافع حرم در ادامه گفت: «این تنها برخورد مسئولان با شهدای مدافع حرم نیست، قبل از آن در مورد تشییع تعدادی از شهدای دیگر نیز در بهشت‌زهرا شاهد این بی‌حرمتی/ها بودیم و در مورد دیگر نیز همزمان با سفر آقای رئیس جمهور به سمنان، بنرهای شهدا مدافع حرم در این شهر جمع آوری شد و اگر با این موارد برخورد نشود، ما خودمان برخورد انقلابی خواهیم کرد.
این رزمنده مدافع حرم در پایان موضوع عجیب دیگری را اینگونه نقل می‌کند: «در آخر مراسم و پس از دفن شهدا، مسئولان آمدند و تهدید کردند که فردا همه مهاجران را از اینجا خارج می‌کنیم.
من وظیفه خودم دانستم که این موضوع را به گوش مسئولان ذی‌ربط برسانم و از آنها می‌خواهم این موضوع را پیگیری کنند.
چقدر مسئولان بی شرم شده اند. حالا دوباره انتخابات که شد مردم با بی فکری می خواند به کی رای بدهند؟ 
