سینما، یک رسانه مجازی نیست، هرجا که فکر و اندیشه و هنر در جریان است فضا فضای حقیقت است لذا همه ما در فضای حقیقت زندگی می‌کنیم، کسانی که از برخی هنرها و رسانه‌ها به «مجازی» یاد می‌کنند اگر راه‌اندیشه را راه مستقیم می‌دانستند هرگز از این فضا به فضای مجازی یاد نمی‌کردند.
به گزارش شهدای ایران، حجت الله ایوبی رئیس سازمان سینمایی و رضا میرکریمی دبیر سی و چهارمین جشنواره جهانی فیلم فجر به همراه جمعی از مدیران جشنواره با حضرت آیت‌الله جوادی آملی دیدار کردند.
به گزارش ایران، آیت‌الله جوادی آملی در این دیدار اظهار داشت: باید توجه داشت که سینما، یک رسانه مجازی نیست، هرجا که فکر و اندیشه و هنر در جریان است فضا فضای حقیقت است لذا همه ما در فضای حقیقت زندگی می‌کنیم، کسانی که از برخی هنرها و رسانه‌ها به «مجازی» یاد می‌کنند اگر راه‌اندیشه را راه مستقیم می‌دانستند هرگز از این فضا به فضای مجازی یاد نمی‌کردند.
ایشان خاطرنشان کردند: بسیاری از جوامع بشری با حس و تجربه حسی زندگی می‌کنند و نه تجرید، تجرید به حکما تعلق دارد، بشر در یک قرن گذشته با از سر گذراندن جنگ جهانی اول و دوم و جنگ‌های نیابتی اخیر، تجربه کرده و فهمیده است که با جنگ، کشتار و زور نمی‌شود جهان را اداره کرد منتهی راه بعدی و جایگزین آن را بلد نیست! کشتن نه! جنگ نه! اما چه؟
ایشان با اشاره به تأثیر گذاری بسیار رسانه سینما در نهادینه‌سازی فرهنگ وحیانی افزودند: قرآن کریم زبان مشترک همه انسان‌های جهان را کاملاً بیان می‌کند و می‌فرماید من همه جهان را با یک عنصر مشترک آفریده‌ام و آن «حق» است؛ یعنی مصالح ساختمانی همه جهان حق و حقیقت است و هاضمه جهان، باطل را قبول نمی‌کند. از طبیعت که به مرحله بالاتر یعنی مرحله فطرت برسیم دیگر دروغ، فریب، خیانت و ترک وفای عهد را هیچ کس نمی‌پذیرد.
این حرف از سخنان بین‌المللی اسلام است که انسان با انسان بی‌ایمان می‌تواند زندگی کند اما با انسان بی‌اَیمان یعنی کسی که وفای به عهد ندارد و به پیمان خود وفادار نیست نمی‌تواند زندگی کند. زبان مشترک بشر، زبانی است که این پیمان را تحکیم می‌کند و سینما این قدرت را دارد که ایمان و وفای به عهد را در جامعه متعالی کند و این را همه افراد جهان می‌پذیرند. لذا زبان سینما باید زبان مشترک همه جهانیان یعنی زبان فطرت باشد.
آیت‌الله جوادی آملی در ادامه، فرهنگ اصیل و غنی کشور را یادآور شدند: فرهنگ غنی کشور به وسیله زبان مشترک بین همه افراد جهان قابل انتقال به دیگر تمدن هاست؛ اکنون بسیاری از سخنان اسلام را جهان براحتی می‌پذیرد؛ مانند وفای به عهد و حفظ حریم شخصی افراد، اگر این زبان مشترک به یک زبان معقول تبدیل شود و ما بتوانیم این معقول را هنرمندانه محسوس کنیم، جامعه استقبال می‌کند و هنر این قدرت را دارد تا در جامعه تأثیر بگذارد و جامعه را به جامعه‌ای که دروغ نمی‌گوید، خیانت و اختلاس نمی‌کند و فریب نمی‌دهد و حتی بالاتر از آن، تبدیل کند.
ایشان با بیان روایتی از رسول اکرم در خصوص اجازه ورود مسیحیان به مسجد جهت عبادت بیان داشتند: برخی تنگ‌نظری‌ها در محدوده سینما کاری از پیش نمی‌برد، آن وسعت نظر پیامبر(ص) بود که باعث شد مسیحیانی که جهت عبادت با اجازه پیامبر وارد مسجد مدینه شدند پس از مدتی ناقوس خود را کنار گذاشته و به اسلام متمایل شوند.
این مرجع تقلید هنر را ابزار بیداری انسان از خواب غفلت دانستند و ابراز داشتند: در مقام مثال سینمای غرب مانند برخی از آهنگ‌هاست که انسان را به خواب فرو می‌برد اما برخی از آهنگ‌ها انسان را بیدار می‌کند؛ ممکن است آهنگی که جلوی خواب انسان را می‌گیرد در ابتدا برای او ناخوشایند باشد اما بعد از مدتی انسان از این بیداری و هشیاری خرسند خواهد شد، سینمای ما باید همانند این‌گونه آهنگ ها باشد که خوابیده‌ها را بیدار می‌کند.
ایشان ادامه دادند: ما در این جهان مانند افراد خوابی هستیم که خواب می‌بینیم اما خواب ما تعبیری دارد که پس از این جهان چه خبر است؟! از کجا آمده‌ایم و به کجا می‌رویم؟! هر رؤیایی یک تعبیری دارد که معبّر می‌تواند آن را بفهمد، باید از ظاهر خواب عبور کرد و به باطن آن پی برد. هنر اگر توانست ما را به آن مقصد اصلی برساند و معبّر ما باشد و ما خوابیده‌ها را بیدار کند و هنر معقول باشد، خواهد توانست جامعه را احیا کند.
به گزارش ایران، آیت‌الله جوادی آملی در این دیدار اظهار داشت: باید توجه داشت که سینما، یک رسانه مجازی نیست، هرجا که فکر و اندیشه و هنر در جریان است فضا فضای حقیقت است لذا همه ما در فضای حقیقت زندگی می‌کنیم، کسانی که از برخی هنرها و رسانه‌ها به «مجازی» یاد می‌کنند اگر راه‌اندیشه را راه مستقیم می‌دانستند هرگز از این فضا به فضای مجازی یاد نمی‌کردند.
ایشان خاطرنشان کردند: بسیاری از جوامع بشری با حس و تجربه حسی زندگی می‌کنند و نه تجرید، تجرید به حکما تعلق دارد، بشر در یک قرن گذشته با از سر گذراندن جنگ جهانی اول و دوم و جنگ‌های نیابتی اخیر، تجربه کرده و فهمیده است که با جنگ، کشتار و زور نمی‌شود جهان را اداره کرد منتهی راه بعدی و جایگزین آن را بلد نیست! کشتن نه! جنگ نه! اما چه؟
ایشان با اشاره به تأثیر گذاری بسیار رسانه سینما در نهادینه‌سازی فرهنگ وحیانی افزودند: قرآن کریم زبان مشترک همه انسان‌های جهان را کاملاً بیان می‌کند و می‌فرماید من همه جهان را با یک عنصر مشترک آفریده‌ام و آن «حق» است؛ یعنی مصالح ساختمانی همه جهان حق و حقیقت است و هاضمه جهان، باطل را قبول نمی‌کند. از طبیعت که به مرحله بالاتر یعنی مرحله فطرت برسیم دیگر دروغ، فریب، خیانت و ترک وفای عهد را هیچ کس نمی‌پذیرد.
این حرف از سخنان بین‌المللی اسلام است که انسان با انسان بی‌ایمان می‌تواند زندگی کند اما با انسان بی‌اَیمان یعنی کسی که وفای به عهد ندارد و به پیمان خود وفادار نیست نمی‌تواند زندگی کند. زبان مشترک بشر، زبانی است که این پیمان را تحکیم می‌کند و سینما این قدرت را دارد که ایمان و وفای به عهد را در جامعه متعالی کند و این را همه افراد جهان می‌پذیرند. لذا زبان سینما باید زبان مشترک همه جهانیان یعنی زبان فطرت باشد.
آیت‌الله جوادی آملی در ادامه، فرهنگ اصیل و غنی کشور را یادآور شدند: فرهنگ غنی کشور به وسیله زبان مشترک بین همه افراد جهان قابل انتقال به دیگر تمدن هاست؛ اکنون بسیاری از سخنان اسلام را جهان براحتی می‌پذیرد؛ مانند وفای به عهد و حفظ حریم شخصی افراد، اگر این زبان مشترک به یک زبان معقول تبدیل شود و ما بتوانیم این معقول را هنرمندانه محسوس کنیم، جامعه استقبال می‌کند و هنر این قدرت را دارد تا در جامعه تأثیر بگذارد و جامعه را به جامعه‌ای که دروغ نمی‌گوید، خیانت و اختلاس نمی‌کند و فریب نمی‌دهد و حتی بالاتر از آن، تبدیل کند.
ایشان با بیان روایتی از رسول اکرم در خصوص اجازه ورود مسیحیان به مسجد جهت عبادت بیان داشتند: برخی تنگ‌نظری‌ها در محدوده سینما کاری از پیش نمی‌برد، آن وسعت نظر پیامبر(ص) بود که باعث شد مسیحیانی که جهت عبادت با اجازه پیامبر وارد مسجد مدینه شدند پس از مدتی ناقوس خود را کنار گذاشته و به اسلام متمایل شوند.
این مرجع تقلید هنر را ابزار بیداری انسان از خواب غفلت دانستند و ابراز داشتند: در مقام مثال سینمای غرب مانند برخی از آهنگ‌هاست که انسان را به خواب فرو می‌برد اما برخی از آهنگ‌ها انسان را بیدار می‌کند؛ ممکن است آهنگی که جلوی خواب انسان را می‌گیرد در ابتدا برای او ناخوشایند باشد اما بعد از مدتی انسان از این بیداری و هشیاری خرسند خواهد شد، سینمای ما باید همانند این‌گونه آهنگ ها باشد که خوابیده‌ها را بیدار می‌کند.
ایشان ادامه دادند: ما در این جهان مانند افراد خوابی هستیم که خواب می‌بینیم اما خواب ما تعبیری دارد که پس از این جهان چه خبر است؟! از کجا آمده‌ایم و به کجا می‌رویم؟! هر رؤیایی یک تعبیری دارد که معبّر می‌تواند آن را بفهمد، باید از ظاهر خواب عبور کرد و به باطن آن پی برد. هنر اگر توانست ما را به آن مقصد اصلی برساند و معبّر ما باشد و ما خوابیده‌ها را بیدار کند و هنر معقول باشد، خواهد توانست جامعه را احیا کند.
