در حاشيه برگزاري سومین همايش بزرگداشت روز شهدا كه 22 اسفند ماه در تالار الغدير وزارت كشور برگزار شد، گل بانو سوري مادر شهيد عزتالله كرمعلي، قاليچهاي كه وصيتنامه فرزند شهيدش را روي آن بافته بود به رئيسجمهور اهدا كرد.
به گزارش شهدای ایران، در حاشيه برگزاري سومین همايش بزرگداشت روز شهدا كه 22 اسفند ماه در تالار الغدير وزارت كشور برگزار شد، گل بانو سوري مادر شهيد عزتالله كرمعلي، قاليچهاي كه وصيتنامه فرزند شهيدش را روي آن بافته بود به رئيسجمهور اهدا كرد.
آقاي روحاني بعد از دريافت اين هديه گفت: «بهترين هديه دوران رياست جمهوري را از دست اين مادر گرانقدر شهيد گرفتهام كه آن را تقديم موزه شهدا ميكنم تا به يادگار بماند و بازديدكنندگان از آن موزه بدانند كه خانواده شهداي ما چه كساني هستند و چه روح بلندي دارند.»
به گزارش «جوان»، گل بانو سوري، مادر شهيد عزتالله كرمعلي است كه هنر قاليبافي را مثل خيلي از بانوان ايراني نسل به نسل و سينه به سينه آموخته است. او كه در شصت و اندي سالگي تصميم ميگيرد با بافتن وصيتنامه فرزند شهيدش آن را ماندگار سازد، به مشكلي برميخورد كه زندگي در محيط روستايي باعث شده بود تا كنون كمتر به آن توجه داشته باشد. گل بانو از نعمت سواد بيبهره بود و حالا براي اينكه بتواند متن وصيتنامه را بخواند و ببافد، توانايي اين كار را نداشت. اما او تصميم ميگيرد با همت و كوشش سواد ياد بگيرد و نهايتاً با آموزش مقدماتي حروف الفبا و كسب توانايي خواندن و نوشتن، قاليچهاي ارزشمند ببافد.
وقتي كه از كار ارزشمند اين مادر شهيد مطلع شديم، گفتوگويي با او انجام داديم كه 16 دي ماه 94 با تيتر «باسواد شدم تا يادگار شهيدم ماندگار شود» در صفحه پايداري روزنامه جوان منتشر شد. حالا كه اين مادر شهيد با اهداي وصيتنامه فرزندش به رئيسجمهور خبرساز شد، تصميم گرفتيم دوباره مروري به زندگي گلبانوسوری و همچنين شهيد عزتالله كرمعلي داشته باشيم تا خوانندگان صفحه پايداري بيشتر با اهداكننده بهترين هديه دوران رياست جمهوري روحاني آشنا شوند.
وقتي كه تماس ما با گلبانو برقرار شد، گلواژههاي او از دردانه شهيدش بسيار شنيدني بود؛ مادري كه قاليچه را با عمق عشق و ارادت مادرانه نسبت به فرزندش بافت و وصيتنامهاي كه بهانهاي شد براي سوادآموزي اين مادر شهيد در شصت و چند سالگي. 9 ماه طول ميكشد تا گلبانو سوري سواد خواندن و نوشتن را ياد بگيرد. مادر پيري كه شش فرزند دارد و اولين فرزندش يعني عزتالله كرمعلي را براي دفاع از ناموس و شرف كشور اسلاميمان روانه جبهههاي جنگ ميكند.
عزتالله فرزند اول خانواده بود و متولد 1344. روستازادهاي كه با توجه به شرايط خاص جامعه، خود را به صفوف مبارزان انقلابي ميرساند و براي آشنايي با آرمانها و عقايد امام خميني(ره ) تمام تلاش خود را انجام ميدهد. او در همان سنين كودكي با پاره كردن عكس شاه، از طرف معلم خود به شدت تنبيه ميشود. عزتالله در 14 سالگي ميتواند حافظ قرآن شود.
آن طور كه گلبانو برايمان تعريف كرد، فرزندش بعد از پيروزي انقلاب در مسجد محله براي آشنايي نوجوانان و هممحليهاي خود كلاسهاي قرآن را برگزار ميكرد. او نماز، اذان، اقامه و احكام مورد نياز بچهها را روي برگههاي كوچك مينوشت و به آنها ميداد تا راههاي بندگي خدا را ياد بگيرند. عزتالله علاقه زيادي به طلبگي داشت اما فضا و شرايط زندگياش اين اجازه را به او نميداد. بعد از شروع جنگ تحميلي، عزتالله هم يكي از هزاران نيروي بسيجي ميشود كه عزم خود را براي مقابله با دشمن متجاوز جزم ميكند. او با حضور در جبهههاي جنگ افتخار ميآفريند و عاقبت در 12 ارديبهشت 1362به شهادت ميرسد. پيكرش براي مدتي مفقود ميشود اما نهايتاً تفحص شده و به خانواده تحويل داده ميشود. حالا وصيتنامه كرمعلي روي قاليچهاي بافته شده كه بهترين هديه دريافتي يك رئيسجمهور است. مادر شهيد سعي كرده بود با بافتن اين وصيتنامه آن را جاودانه سازد؛ وصيتنامهاي كه در آن به حفظ ايران اسلامي و تبعيت از ولايت فقيه توصيه شده بود.
آقاي روحاني بعد از دريافت اين هديه گفت: «بهترين هديه دوران رياست جمهوري را از دست اين مادر گرانقدر شهيد گرفتهام كه آن را تقديم موزه شهدا ميكنم تا به يادگار بماند و بازديدكنندگان از آن موزه بدانند كه خانواده شهداي ما چه كساني هستند و چه روح بلندي دارند.»
به گزارش «جوان»، گل بانو سوري، مادر شهيد عزتالله كرمعلي است كه هنر قاليبافي را مثل خيلي از بانوان ايراني نسل به نسل و سينه به سينه آموخته است. او كه در شصت و اندي سالگي تصميم ميگيرد با بافتن وصيتنامه فرزند شهيدش آن را ماندگار سازد، به مشكلي برميخورد كه زندگي در محيط روستايي باعث شده بود تا كنون كمتر به آن توجه داشته باشد. گل بانو از نعمت سواد بيبهره بود و حالا براي اينكه بتواند متن وصيتنامه را بخواند و ببافد، توانايي اين كار را نداشت. اما او تصميم ميگيرد با همت و كوشش سواد ياد بگيرد و نهايتاً با آموزش مقدماتي حروف الفبا و كسب توانايي خواندن و نوشتن، قاليچهاي ارزشمند ببافد.
وقتي كه از كار ارزشمند اين مادر شهيد مطلع شديم، گفتوگويي با او انجام داديم كه 16 دي ماه 94 با تيتر «باسواد شدم تا يادگار شهيدم ماندگار شود» در صفحه پايداري روزنامه جوان منتشر شد. حالا كه اين مادر شهيد با اهداي وصيتنامه فرزندش به رئيسجمهور خبرساز شد، تصميم گرفتيم دوباره مروري به زندگي گلبانوسوری و همچنين شهيد عزتالله كرمعلي داشته باشيم تا خوانندگان صفحه پايداري بيشتر با اهداكننده بهترين هديه دوران رياست جمهوري روحاني آشنا شوند.
وقتي كه تماس ما با گلبانو برقرار شد، گلواژههاي او از دردانه شهيدش بسيار شنيدني بود؛ مادري كه قاليچه را با عمق عشق و ارادت مادرانه نسبت به فرزندش بافت و وصيتنامهاي كه بهانهاي شد براي سوادآموزي اين مادر شهيد در شصت و چند سالگي. 9 ماه طول ميكشد تا گلبانو سوري سواد خواندن و نوشتن را ياد بگيرد. مادر پيري كه شش فرزند دارد و اولين فرزندش يعني عزتالله كرمعلي را براي دفاع از ناموس و شرف كشور اسلاميمان روانه جبهههاي جنگ ميكند.
عزتالله فرزند اول خانواده بود و متولد 1344. روستازادهاي كه با توجه به شرايط خاص جامعه، خود را به صفوف مبارزان انقلابي ميرساند و براي آشنايي با آرمانها و عقايد امام خميني(ره ) تمام تلاش خود را انجام ميدهد. او در همان سنين كودكي با پاره كردن عكس شاه، از طرف معلم خود به شدت تنبيه ميشود. عزتالله در 14 سالگي ميتواند حافظ قرآن شود.
آن طور كه گلبانو برايمان تعريف كرد، فرزندش بعد از پيروزي انقلاب در مسجد محله براي آشنايي نوجوانان و هممحليهاي خود كلاسهاي قرآن را برگزار ميكرد. او نماز، اذان، اقامه و احكام مورد نياز بچهها را روي برگههاي كوچك مينوشت و به آنها ميداد تا راههاي بندگي خدا را ياد بگيرند. عزتالله علاقه زيادي به طلبگي داشت اما فضا و شرايط زندگياش اين اجازه را به او نميداد. بعد از شروع جنگ تحميلي، عزتالله هم يكي از هزاران نيروي بسيجي ميشود كه عزم خود را براي مقابله با دشمن متجاوز جزم ميكند. او با حضور در جبهههاي جنگ افتخار ميآفريند و عاقبت در 12 ارديبهشت 1362به شهادت ميرسد. پيكرش براي مدتي مفقود ميشود اما نهايتاً تفحص شده و به خانواده تحويل داده ميشود. حالا وصيتنامه كرمعلي روي قاليچهاي بافته شده كه بهترين هديه دريافتي يك رئيسجمهور است. مادر شهيد سعي كرده بود با بافتن اين وصيتنامه آن را جاودانه سازد؛ وصيتنامهاي كه در آن به حفظ ايران اسلامي و تبعيت از ولايت فقيه توصيه شده بود.