محمد حقیقی در خانه است و نمی تواند راه برود چه برسد به اینکه ورزش کند.
به گزارش شهدای ایران، اواخر آذرماه امسال بود که محمد حقیقی ووشوکار نجف‌آبادی و قهرمان مسابقات دانشجویان ایران که در هفته نخست لیگ برتر ووشو به عنوان بهترین ووشوکار این مسابقات انتخاب شد،تصادف شدیدی کرد.خودرویش واژگون شد و نخایش آسیب دید تا دیگر نتواند ورزش کند.دیگر نتواند روی پاهایش راه برود و دیگر نتواند...
حرف پزشکان داخلی و خارجی یک چیز بود"از درمان این ووشوکار جوان قطع امید کرده‌اند" و حقیقی تا آخر عمر با ضایعه نخاعی دست و پنجه نرم خواهد کرد.خبر،خبری تلخ بود.در ابتدای خود حقیقی نمی خواست این حقیقت را باور کند اما اتفاق افتاده بود.به گفته دوستانش او مدام می گفت:«کی از بیمارستان مرخص می شوم؟من تمرین دارم.باید تمرین کنم.»
محمدجواد کاویان‌پی مربی این درباره حقثیقی می گوید:«مدتی قبل اتفاقی مشابه با این حادثه برای سارا عبدالمالکی (ملی‌پوش راگبی) پیش آمد و با پیگیری رسانه‌ها، مسئولان ورزش، وزیر ورزش و جوانان، علی دایی، بازیگران سینما و ... و با تشکیل کمپینی برای او، کمک زیادی به این ورزشکار کردند؛ اما با وجود اینکه ما در این مدت از همه مسئولان، ورزشکاران و دیگران کمک خواستیم، متأسفانه هیچ اتفاق خاصی نیفتاد. قرار است مسابقه ای روز 20 و 21 اسفندماه در زادگاه خودش،در شهر نجف آباد برگزار کنیم. محمدحسین میثاقی مجری تلویزیون هم پیگیر است که بزرگان ورزش کشور در این مسابقه و مراسم گلریزانی که قرار است فردای روز مسابقه برگزار شود، حضور داشته باشند تا بتوانیم کمک خوبی به این ورزشکار اصفهانی کنیم. در حال حاضر کار محمد حقیقی را فقط و فقط پول حل می‌کند تا بتواند کمی به شرایط قبلی خود برگردد.»
شرایط سختی است.جدا از تحمل درد و رنج و نخاعی که شاید اجازه ندهد حقیقی تا ابد راه برود هزینه های سنگین درمان برای ورزشکاری که نه حقوقی دارد و نه درآمد آنچنانی از ورزش کسب کرده بیشتر از هر چیز دیگر عذاب آور است.شاید اگر پول باشد همه چیز تغییر کند و عمل جراحی این ورزشکار ایران را به دنیای ورزش برگرداند.
این روزها که دست او از این چیزها کوتاه است خانواده حقیقی حتی توانایی استخدام یک پرستار را ندارند.محمد از کمر به پایین نمی تواند حرکت کند و برای انجام کارهای روزمره اش نیاز به یک پرستار دارد.در حال حاضر دوستان او و ووشو کاران نجف آبادی نوبت به نوبت از او پرستاری می کنند اما این رویه تا چه زمانی باید ادامه داشته باشد؟یک هفته،یک ماه ،یک سال؟خود محمد هم دیگر نمی تواند این شرایط را تحمل کند و مدام به دوستانش می گوید:«کی مرا عمل می کنند تا بتوانم دوباره ورزش کنم؟»
هزینه های عمل سنگین است و چه خوب است که اهالی ورزش،به خصوص آنهایی که دستشان به دهان شان می رسد و دستی در کار خیر دارند پا پیش بگذارند و کاری را برای این ووشو کار نجف آبادی انجام بدهند.به امید روزی که محمد هم مثل سارا عبدالملکی به دنیای ورزش،به آغوش گرم خانواده و به جمع دوستانش برگردد و بتواند مثل چند ماه قبل که صحیح و سالم ورزش می کرد برای ایران افتخار آفرینی کند.
*خبر‌آنلاین
حرف پزشکان داخلی و خارجی یک چیز بود"از درمان این ووشوکار جوان قطع امید کرده‌اند" و حقیقی تا آخر عمر با ضایعه نخاعی دست و پنجه نرم خواهد کرد.خبر،خبری تلخ بود.در ابتدای خود حقیقی نمی خواست این حقیقت را باور کند اما اتفاق افتاده بود.به گفته دوستانش او مدام می گفت:«کی از بیمارستان مرخص می شوم؟من تمرین دارم.باید تمرین کنم.»
محمدجواد کاویان‌پی مربی این درباره حقثیقی می گوید:«مدتی قبل اتفاقی مشابه با این حادثه برای سارا عبدالمالکی (ملی‌پوش راگبی) پیش آمد و با پیگیری رسانه‌ها، مسئولان ورزش، وزیر ورزش و جوانان، علی دایی، بازیگران سینما و ... و با تشکیل کمپینی برای او، کمک زیادی به این ورزشکار کردند؛ اما با وجود اینکه ما در این مدت از همه مسئولان، ورزشکاران و دیگران کمک خواستیم، متأسفانه هیچ اتفاق خاصی نیفتاد. قرار است مسابقه ای روز 20 و 21 اسفندماه در زادگاه خودش،در شهر نجف آباد برگزار کنیم. محمدحسین میثاقی مجری تلویزیون هم پیگیر است که بزرگان ورزش کشور در این مسابقه و مراسم گلریزانی که قرار است فردای روز مسابقه برگزار شود، حضور داشته باشند تا بتوانیم کمک خوبی به این ورزشکار اصفهانی کنیم. در حال حاضر کار محمد حقیقی را فقط و فقط پول حل می‌کند تا بتواند کمی به شرایط قبلی خود برگردد.»
شرایط سختی است.جدا از تحمل درد و رنج و نخاعی که شاید اجازه ندهد حقیقی تا ابد راه برود هزینه های سنگین درمان برای ورزشکاری که نه حقوقی دارد و نه درآمد آنچنانی از ورزش کسب کرده بیشتر از هر چیز دیگر عذاب آور است.شاید اگر پول باشد همه چیز تغییر کند و عمل جراحی این ورزشکار ایران را به دنیای ورزش برگرداند.
این روزها که دست او از این چیزها کوتاه است خانواده حقیقی حتی توانایی استخدام یک پرستار را ندارند.محمد از کمر به پایین نمی تواند حرکت کند و برای انجام کارهای روزمره اش نیاز به یک پرستار دارد.در حال حاضر دوستان او و ووشو کاران نجف آبادی نوبت به نوبت از او پرستاری می کنند اما این رویه تا چه زمانی باید ادامه داشته باشد؟یک هفته،یک ماه ،یک سال؟خود محمد هم دیگر نمی تواند این شرایط را تحمل کند و مدام به دوستانش می گوید:«کی مرا عمل می کنند تا بتوانم دوباره ورزش کنم؟»
هزینه های عمل سنگین است و چه خوب است که اهالی ورزش،به خصوص آنهایی که دستشان به دهان شان می رسد و دستی در کار خیر دارند پا پیش بگذارند و کاری را برای این ووشو کار نجف آبادی انجام بدهند.به امید روزی که محمد هم مثل سارا عبدالملکی به دنیای ورزش،به آغوش گرم خانواده و به جمع دوستانش برگردد و بتواند مثل چند ماه قبل که صحیح و سالم ورزش می کرد برای ایران افتخار آفرینی کند.
*خبر‌آنلاین
