حامد زمانی امسال با خوانندگی تیتراژ مجموعه تلویزیونی «آسمان من» در شبکه سه روی آنتن بود و طبعا می‌توانست به خاطر آن تیتراژ که اتفاقا جزو موسیقی های پرطرفدار بود در این لیست قرار گرفته و به رأی مردم گذارده شود.
شهدای ایران: در شب های اخیر احسان علیخانی با برنامه سه ستاره به شبکه سوم سیما آمده تا علاوه بر آن که بخشی از آنتن شب های منتهی به نوروز را با برنامه ای جذاب و مردم پسند پر کند، اتفاق بزرگی را مدیریت کند که طبیعتا هم برای مردم جذاب و نسبتا مهم است و هم برای اهالی تلویزیون اتفاقی بسیار مهم و تعیین کننده به حساب می‌آید. انتخاب بهترین های سیما در سال 1394 همان قدر که می‌تواند جذاب، مهیج و مخاطب پسند باشد به همان میزان نیز حساس، دقیق و جدی است و اجرای جهت دار یا غیر شایسته آن می‌تواند علاوه بر ایجاد شکست در برنامه منجر به دلخوری هایی میان اهالی تلویزیون شود.
به هر حال سه ستاره این شب ها در تلویزیون است و مردم آن را می‌بینند و به بخش های مختلف تلویزیون در سال 94 رای می‌دهند. پر حاشیه ترین رای گیری برنامه سه ستاره اما شب گذشته رقم خورد. در شبی که قرار بود رقابت میان خوانندگان موسیقی کشور رقم بخورد و بهترین اثر تیتراژ تلویزیونی سال 94 به رای مردم گذارده شود. و این انتخاب هر چند نام های آشنا موسیقی کشور نظیر سالار عقیلی، علیرضا قربانی، احسان خواجه امیری در کنار جوان هایی نظیر علی زند وکیلی، میثم ابراهیمی و مهدی یغمایی را در خود جای داده بود اما غیبت نام یک خواننده پرطرفدار به چشم می‌آمد: حامد زمانی.
حامد زمانی امسال با خوانندگی تیتراژ مجموعه تلویزیونی «آسمان من» در شبکه سه روی آنتن بود و طبعا می‌توانست به خاطر آن تیتراژ که اتفاقا جزو موسیقی های پرطرفدار به خصوص در زمان پخش سریال لقب گرفته و به تعداد بالایی دانلود در فضاهای مجازی نیز دست یافته بود در این لیست قرار گرفته و به رای مردم گذارده شود. اما این اتفاق نیافتاد تا از شب گذشته بسیاری از طرفداران او در فضای مجازی از این اتفاق دلگیر شوند و با دلخوری از عبور تعمدی از نام حامد زمانی سخن بگویند. بسیاری در پیج های خود نوشتند این اتفاق عامدانه بوده و قرار است حامد زمانی در چنین رویداد مهمی اساسا نادیده گرفته شود. بعضی هم گفتند اگر نام او در این میان می‌آمد احتمال فراوان داشت که نتایج آرا تغییرات محسوسی کند و چه بسا حامد زمانی، مانند فضای مجازی مورد اقبال گسترده مردمی نائل آید.
البته در این میان نمی توان اختصاصا به علیخانی و سه ستاره او انتقاد جدی وارد کرد. چرا که اجرای چنین برنامه ای با این حساسیت و گستردگی بدون شک با ورود و نظارت و هماهنگی کامل مدیران شبکه و چه بسا مدیران بالا دستی بوده باشد و خود علیخانی نه می خواهد نه باید و نه خواهد توانست چنین رویدادی را رقم بزند. شرایط مسابقه هم روشن است و طبیعتا میزان آرای مردمی در بخش های مختلف به تفکیک و به طور روشن و برخط قابل مشاهده است. پس مشکل کجا بوده که این اثر در این لیست به چشم نمی آید؛ آن هم اثری که هم به شهادت اهالی موسیقی حد مطلوبی از موسیقی را داراست و هم در زمان پخش مجموعه بسیار دست به دست شده و طرفداران نسبتا زیادی پیدا کرده بود.
به نظر می‌رسد که عامل را باید در نحوه معرفی آثار و چینش هیئت انتخاب جستجو کرد. نحوه معرفی که شاید به خاطر احتیاط یا واهمه از برخی موارد از کنار آسمان من گذر کردند و هیئت انتخابی که به وضوح در آن میتوان رسانه ها و افرادی را دید که نه به لحاظ میزان مخاطب در سطح اول کشور هستند و نه در تولید ادبیات گفتمانی رسانه ای و نه تاثیرگزاری بیرونی در فضای فرهنگی. اما در این هیئت هستند و با نگاه های غرض ورزانه ای که برخی از آنها (که کم تعداد هم نیستند) به وضوح بر آنها تاکید دارند و شناخته شده هستند، طبیعی است که کسانی مانند حامد زمانی که نماینده موسیقی ارزشی و انقلابی بوده و یک جوان پرطرفدار حزب اللهی است جایی نداشته باشد.
دیگر آن که در این هیأت انتخاب، هیچ کدام از اهالی موسیقی حضور ندارند. آن هم در حالی که درباره سایر بخش های مسابقه ای افراد متخصصی حاضر هستند. مثلا در شرایطی که چهره های نام آشنای سینمایی و تلویزیونی برای انتخاب برنامه ها، بازیگران و موارد از این دست مناسب به حساب می آیند، اما در این میان هیچکدام از افراد هیئت انتخاب از اهالی موسیقی نیستند و کسانی بهترین موسیقی های امسال را برگزیده اند که هیچ ارتباط جدی با موسیقی ندارند!
به هرحال باید گفت بدون شک می‌شد در این فضا انتخاب های دقیق تری صورت گیرد و هیئت انتخاب، بیش از اکنون عادلانه، منطبق بر گفتمان محوری و تضارب آرا و البته جریان ها و افراد تاثیرگزارتر انتخاب شود و طبعا حاصل این انتخاب ها نیز در آن صورت پخته تر و نزدیک تر به واقعیت می‌بود. شاید این موضوع ما را به یاد جشنواره سی و چهارم انداخت؛ آن جا که بلافاصله بعد از اعلام اسامی هیئت داوران بسیاری از قطعی بودن سیمرغ نگرفتن بادیگارد سخن گفتند و معتقد بودند این افراد، به خاطر خیلی مسائل که ربطی به کیفیت فیلم بادیگارد ندارد دوست ندارند حاتمی کیا سیمرغ بگیرد. و از قضا دقیقا همینطور هم شد و داوران در برابر بادیگارد خود را خواب زدند!
به هر حال سه ستاره این شب ها در تلویزیون است و مردم آن را می‌بینند و به بخش های مختلف تلویزیون در سال 94 رای می‌دهند. پر حاشیه ترین رای گیری برنامه سه ستاره اما شب گذشته رقم خورد. در شبی که قرار بود رقابت میان خوانندگان موسیقی کشور رقم بخورد و بهترین اثر تیتراژ تلویزیونی سال 94 به رای مردم گذارده شود. و این انتخاب هر چند نام های آشنا موسیقی کشور نظیر سالار عقیلی، علیرضا قربانی، احسان خواجه امیری در کنار جوان هایی نظیر علی زند وکیلی، میثم ابراهیمی و مهدی یغمایی را در خود جای داده بود اما غیبت نام یک خواننده پرطرفدار به چشم می‌آمد: حامد زمانی.
حامد زمانی امسال با خوانندگی تیتراژ مجموعه تلویزیونی «آسمان من» در شبکه سه روی آنتن بود و طبعا می‌توانست به خاطر آن تیتراژ که اتفاقا جزو موسیقی های پرطرفدار به خصوص در زمان پخش سریال لقب گرفته و به تعداد بالایی دانلود در فضاهای مجازی نیز دست یافته بود در این لیست قرار گرفته و به رای مردم گذارده شود. اما این اتفاق نیافتاد تا از شب گذشته بسیاری از طرفداران او در فضای مجازی از این اتفاق دلگیر شوند و با دلخوری از عبور تعمدی از نام حامد زمانی سخن بگویند. بسیاری در پیج های خود نوشتند این اتفاق عامدانه بوده و قرار است حامد زمانی در چنین رویداد مهمی اساسا نادیده گرفته شود. بعضی هم گفتند اگر نام او در این میان می‌آمد احتمال فراوان داشت که نتایج آرا تغییرات محسوسی کند و چه بسا حامد زمانی، مانند فضای مجازی مورد اقبال گسترده مردمی نائل آید.
البته در این میان نمی توان اختصاصا به علیخانی و سه ستاره او انتقاد جدی وارد کرد. چرا که اجرای چنین برنامه ای با این حساسیت و گستردگی بدون شک با ورود و نظارت و هماهنگی کامل مدیران شبکه و چه بسا مدیران بالا دستی بوده باشد و خود علیخانی نه می خواهد نه باید و نه خواهد توانست چنین رویدادی را رقم بزند. شرایط مسابقه هم روشن است و طبیعتا میزان آرای مردمی در بخش های مختلف به تفکیک و به طور روشن و برخط قابل مشاهده است. پس مشکل کجا بوده که این اثر در این لیست به چشم نمی آید؛ آن هم اثری که هم به شهادت اهالی موسیقی حد مطلوبی از موسیقی را داراست و هم در زمان پخش مجموعه بسیار دست به دست شده و طرفداران نسبتا زیادی پیدا کرده بود.
به نظر می‌رسد که عامل را باید در نحوه معرفی آثار و چینش هیئت انتخاب جستجو کرد. نحوه معرفی که شاید به خاطر احتیاط یا واهمه از برخی موارد از کنار آسمان من گذر کردند و هیئت انتخابی که به وضوح در آن میتوان رسانه ها و افرادی را دید که نه به لحاظ میزان مخاطب در سطح اول کشور هستند و نه در تولید ادبیات گفتمانی رسانه ای و نه تاثیرگزاری بیرونی در فضای فرهنگی. اما در این هیئت هستند و با نگاه های غرض ورزانه ای که برخی از آنها (که کم تعداد هم نیستند) به وضوح بر آنها تاکید دارند و شناخته شده هستند، طبیعی است که کسانی مانند حامد زمانی که نماینده موسیقی ارزشی و انقلابی بوده و یک جوان پرطرفدار حزب اللهی است جایی نداشته باشد.
دیگر آن که در این هیأت انتخاب، هیچ کدام از اهالی موسیقی حضور ندارند. آن هم در حالی که درباره سایر بخش های مسابقه ای افراد متخصصی حاضر هستند. مثلا در شرایطی که چهره های نام آشنای سینمایی و تلویزیونی برای انتخاب برنامه ها، بازیگران و موارد از این دست مناسب به حساب می آیند، اما در این میان هیچکدام از افراد هیئت انتخاب از اهالی موسیقی نیستند و کسانی بهترین موسیقی های امسال را برگزیده اند که هیچ ارتباط جدی با موسیقی ندارند!
به هرحال باید گفت بدون شک می‌شد در این فضا انتخاب های دقیق تری صورت گیرد و هیئت انتخاب، بیش از اکنون عادلانه، منطبق بر گفتمان محوری و تضارب آرا و البته جریان ها و افراد تاثیرگزارتر انتخاب شود و طبعا حاصل این انتخاب ها نیز در آن صورت پخته تر و نزدیک تر به واقعیت می‌بود. شاید این موضوع ما را به یاد جشنواره سی و چهارم انداخت؛ آن جا که بلافاصله بعد از اعلام اسامی هیئت داوران بسیاری از قطعی بودن سیمرغ نگرفتن بادیگارد سخن گفتند و معتقد بودند این افراد، به خاطر خیلی مسائل که ربطی به کیفیت فیلم بادیگارد ندارد دوست ندارند حاتمی کیا سیمرغ بگیرد. و از قضا دقیقا همینطور هم شد و داوران در برابر بادیگارد خود را خواب زدند!
