گلوریا هاردی بازیگر «کیمیا» می گوید بعد از بازی در این مجموعه با روزهای جنگ در ایران بیشتر آشنا شده و از نزدیک با مردمی که اعضای خانواده شان شهیده شده‌اند برخورد داشته است.
به گزارش شهدای ایران؛ گلوریا هاردی بازیگر مجموعه «کیمیا» درباره اولین تجربه بازیگری خود گفت: بعد از ازدواج با ساعد سهیلی به ایران آمدم و مدت کوتاهی در کلاس بازیگری آزیتا حاجیان حضور داشتم و چیزهای زیادی آموختم. خانم حاجیان می دانست که برای این سریال دنبال یک بازیگر خارجی بودند و من تست دادم و پذیرفته شدم تا در فاز سوم این مجموعه نقش رها را بازی کنم.
وی درباره مضمون قصه «کیمیا» و آگاهی اش از روزهای انقلاب و جنگ در ایران عنوان کرد: تا قبل از اینکه به ایران بیایم از انقلاب و جنگ چیزهایی شنیده بودم اما مثل همه خارجی هایی بودم که فقط از طریق اخبار اطلاعاتی را به دست می آورند. وقتی به ایران آمدم و درگیر این نقش شدم ناخودآگاه با کسانی روبه رو شدم که برای من از آن سال ها گفتند. بعضی از آدم‌ها یک نفر از اعضای خانواده یا دوستان شان را از دست داده بودند و آنها برای من تعریف می کردند که چطور آن روزها را با ناراحتی سپری کردند.
هاردی ادامه داد: هرچه از بیشتر از روزهای بازی ام در «کیمیا» می گذشت اطلاعاتم بیشتر می شد. برای ایفای نقشم همه تمرکزم را گذاشتم تا آن را درست اجرا کنم ولی بعد از کارم که هر شب «کیمیا» را می دیدم بیشتر متوجه می شدم چه اتفاق های زمان جنگ رخ داده و خانواده های ایرانی چه سختی هایی کشیده اند.
وی با اشاره به اینکه بعد از «کیمیا» هنوز پیشنهادی برای بازی نداشته است، بیان کرد: قبل از این تجربه هم در فرانسه دنبال بازیگری نبودم و موسیقی را دنبال می کردم. ساز اصلی من گیتار است اما از وقتی به ایران آمدم موسیقی را ادامه ندادم.
هاردی درباره تازه ترین های سینمای ایران نیز گفت: اخیرا دو فیلم در جشنواره فجر دیدم که همسرم در آنها حضور داشت. هر دو فیلم «پل خواب» و «مالاریا» را خیلی دوست داشتم. ولی به نظرم «مالاریا» بهتر بود چون نقش ها خیلی طبیعی بودند و من که سینمای رئال را بیشتر دوست دارم احساس می کردم در جمع شخصیت های «مالاریا» حضور دارم.
وی در پایان گفت: ژانر کمدی را خیلی دوست دارم و دلم می خواهد وقتی سینما می روم بخندم. شوخی های فیلم های ایرانی با اینکه ممیزی زیاد دارند اما همین هم خنده دار است. در ایران خیلی از شوخی ها را نمی گویند که در فرانسه حرف های عادی محسوب می شود و این به خاطر تفاوت فرهنگ هاست و همه جای دنیا وجود دارد.
وی درباره مضمون قصه «کیمیا» و آگاهی اش از روزهای انقلاب و جنگ در ایران عنوان کرد: تا قبل از اینکه به ایران بیایم از انقلاب و جنگ چیزهایی شنیده بودم اما مثل همه خارجی هایی بودم که فقط از طریق اخبار اطلاعاتی را به دست می آورند. وقتی به ایران آمدم و درگیر این نقش شدم ناخودآگاه با کسانی روبه رو شدم که برای من از آن سال ها گفتند. بعضی از آدم‌ها یک نفر از اعضای خانواده یا دوستان شان را از دست داده بودند و آنها برای من تعریف می کردند که چطور آن روزها را با ناراحتی سپری کردند.
هاردی ادامه داد: هرچه از بیشتر از روزهای بازی ام در «کیمیا» می گذشت اطلاعاتم بیشتر می شد. برای ایفای نقشم همه تمرکزم را گذاشتم تا آن را درست اجرا کنم ولی بعد از کارم که هر شب «کیمیا» را می دیدم بیشتر متوجه می شدم چه اتفاق های زمان جنگ رخ داده و خانواده های ایرانی چه سختی هایی کشیده اند.
وی با اشاره به اینکه بعد از «کیمیا» هنوز پیشنهادی برای بازی نداشته است، بیان کرد: قبل از این تجربه هم در فرانسه دنبال بازیگری نبودم و موسیقی را دنبال می کردم. ساز اصلی من گیتار است اما از وقتی به ایران آمدم موسیقی را ادامه ندادم.
هاردی درباره تازه ترین های سینمای ایران نیز گفت: اخیرا دو فیلم در جشنواره فجر دیدم که همسرم در آنها حضور داشت. هر دو فیلم «پل خواب» و «مالاریا» را خیلی دوست داشتم. ولی به نظرم «مالاریا» بهتر بود چون نقش ها خیلی طبیعی بودند و من که سینمای رئال را بیشتر دوست دارم احساس می کردم در جمع شخصیت های «مالاریا» حضور دارم.
وی در پایان گفت: ژانر کمدی را خیلی دوست دارم و دلم می خواهد وقتی سینما می روم بخندم. شوخی های فیلم های ایرانی با اینکه ممیزی زیاد دارند اما همین هم خنده دار است. در ایران خیلی از شوخی ها را نمی گویند که در فرانسه حرف های عادی محسوب می شود و این به خاطر تفاوت فرهنگ هاست و همه جای دنیا وجود دارد.
