یک پایگاه تحلیلی با اشاره به گسترش فساد در عربستان اعلام کرد واشنگتن باید برای فروپاشی این رژیم آماده شود.
به گزارش شهدای ایران به نقل از شبکه پرس تی وی، پایگاه خبری تحلیلی دیفنس وان نوشت: عربستان حدود نیم قرن است که محور اصلی سیاستهای امریکا در خاورمیانه بوده و واشنگتن با چشمپوشی از اقدامات استبدادی و اشاعه وهابیگری از سوی ریاض، با لجاجت همپیمان خود را «میانه رو» میخواند.
این اعتماد به حدی است که شرکت ها و عوامل امریکا در دلارهای نفتی عربستان غوطه ور شده اند و بدون لحظهای تامل نسبت به این منبع مالی نامشروع، از آنها برای کمک به گروههای معارض دولت سوریه استفاده کردند.
در واقع عربستان هرگز یک کشور نیست. و دو شکل برای توصیف آن وجود دارد. یک بنگاهی سیاسی که دارای مدل تجاری هوشمندانه اما ناپایدار بوده یا به قدری دچار فساد است که از همه لحاظ به سازمانهای تبهکاری شباهت دارد که بهرحال نمیشود دوام آنرا متصور شد.
آنگونه که برمیآید، پادشاه عربستان مدیرعامل یک شرکت خانوادگی است که پول نفت را برای باج دهی و کسب وفاداری سیاسی صرف می کند.
این روش به دو شکل انجام میشود؛ پرداختهای نقدی یا امتیازهای تجاری برای فرزندان بیشمار خاندان سلطنتی و یا عرضه فرصتهای اندک شغلی و کالاهای عمومی برای مردم عادی.
اهرم زور و فشار نیز به دست سرویس امنیت داخلی خشن عربستان که با تجهیزات امریکایی مجهز شده است، اعمال میشود.
امریکا از دیرباز روی پولهای بیاندازه خاندان سلطنتی عربستان برای خرید وفاداری حساب میکرده است. حتی امروز با وجود کاهش بهای نفت و همزمان با ماجراجوییهای عربستان در یمن و دیگر نقاط و افزایش خرید تسلیحات، دولت ریاض با کمبود بودجه مواجه نیست.
در همین حال، تولید روز به فزونی نفت در شرایطی که بهای این ماده سیاه به شدت تنزل یافته ممکن است بیانگر نیاز فوری برای درآمدزایی و دیگر ملزومات راهبردی باشد. همینطور صحبتها درباره عرضه اولیه سهام شرکت نفتی آرامکو عربستان نشان دهنده نیاز به ارزهای قابل تبدیل هستند.
این اعتماد به حدی است که شرکت ها و عوامل امریکا در دلارهای نفتی عربستان غوطه ور شده اند و بدون لحظهای تامل نسبت به این منبع مالی نامشروع، از آنها برای کمک به گروههای معارض دولت سوریه استفاده کردند.
در واقع عربستان هرگز یک کشور نیست. و دو شکل برای توصیف آن وجود دارد. یک بنگاهی سیاسی که دارای مدل تجاری هوشمندانه اما ناپایدار بوده یا به قدری دچار فساد است که از همه لحاظ به سازمانهای تبهکاری شباهت دارد که بهرحال نمیشود دوام آنرا متصور شد.
آنگونه که برمیآید، پادشاه عربستان مدیرعامل یک شرکت خانوادگی است که پول نفت را برای باج دهی و کسب وفاداری سیاسی صرف می کند.
این روش به دو شکل انجام میشود؛ پرداختهای نقدی یا امتیازهای تجاری برای فرزندان بیشمار خاندان سلطنتی و یا عرضه فرصتهای اندک شغلی و کالاهای عمومی برای مردم عادی.
اهرم زور و فشار نیز به دست سرویس امنیت داخلی خشن عربستان که با تجهیزات امریکایی مجهز شده است، اعمال میشود.
امریکا از دیرباز روی پولهای بیاندازه خاندان سلطنتی عربستان برای خرید وفاداری حساب میکرده است. حتی امروز با وجود کاهش بهای نفت و همزمان با ماجراجوییهای عربستان در یمن و دیگر نقاط و افزایش خرید تسلیحات، دولت ریاض با کمبود بودجه مواجه نیست.
در همین حال، تولید روز به فزونی نفت در شرایطی که بهای این ماده سیاه به شدت تنزل یافته ممکن است بیانگر نیاز فوری برای درآمدزایی و دیگر ملزومات راهبردی باشد. همینطور صحبتها درباره عرضه اولیه سهام شرکت نفتی آرامکو عربستان نشان دهنده نیاز به ارزهای قابل تبدیل هستند.