حسن روحانی در تور اروپاگردی خود حتی به مقدار لازم برای خالی نبودن عریضه هم ادبیات انقلابی مصرف نکرد؛ ظاهر امر این است که شیخ حسن روحانی فعلا همه همت خود را بر جذب سرمایه خارجی قرار داده است و طبعا انقلابی بودن برای نشست و برخاست با کلان سرمایه داران اروپایی و آمریکایی چندان دلچسب نیست.
به گزارش شهدای ایران، مهدی محمدی، کارشناس مسائل سیاسی طی یادداشتی در خصوص سفر روحانی به ایتالیا و فرانسه نوشت:
حسن روحانی در تور اروپا گردی اش حتی به مقدار لازم برای خالی نبودن عریضه هم ادبیات انقلابی مصرف نکرد. سخنان او در این دو کشور را اگر بخوانید چندان تفاوتی با دیدگاه های رییس یک کشور متوسط الحال سکولار مسلک ندارد. ظاهر امر این است که شیخ حسن روحانی فعلا همه همت خود را بر جذب سرمایه خارجی قرار داده است و طبعا انقلابی بودن برای نشست و برخاست با کلان سرمایه داران اروپایی و امریکایی چندان دلچسب نیست.
ژست ها فعلا همه در این باره است که پول غربی ها به ایران خواهد آمد همه خبرها، برعکس می گوید این پول ایران است که در اثر خریدهای نجومی به غرب خواهد رفت. خوب است آقای رییس جمهور وقتی برگشت به ملت گزارشی بدهد از اینکه ته کیسه ده ها میلیارد دلار ناشی از توافق چیزی هم باقی مانده یا نه؟
خاطرم هست در سال های ٨٢-٨٣ حسین موسویان می گفت بهترین تضمین برای پایدار ماندن یک توافق با غرب ارتقاء روابط به حدی است که به هم زدن آن برای هیچ یک از دو طرف نصرفد. حالا ظاهرا روحانی مشغول همان کار است با این تفاوت که این دولت ایران است که به عنوان عضو تازه وارد به جامعه جهانی -به تعبیر لوران فابیوس- باید مراقبت کند ادبیات و عمل انقلابی یک وقت خاطر مبارک برادران بزرگتر را در این جامعه جهانی کذایی نیازارد.
حسن روحانی در تور اروپا گردی اش حتی به مقدار لازم برای خالی نبودن عریضه هم ادبیات انقلابی مصرف نکرد. سخنان او در این دو کشور را اگر بخوانید چندان تفاوتی با دیدگاه های رییس یک کشور متوسط الحال سکولار مسلک ندارد. ظاهر امر این است که شیخ حسن روحانی فعلا همه همت خود را بر جذب سرمایه خارجی قرار داده است و طبعا انقلابی بودن برای نشست و برخاست با کلان سرمایه داران اروپایی و امریکایی چندان دلچسب نیست.
ژست ها فعلا همه در این باره است که پول غربی ها به ایران خواهد آمد همه خبرها، برعکس می گوید این پول ایران است که در اثر خریدهای نجومی به غرب خواهد رفت. خوب است آقای رییس جمهور وقتی برگشت به ملت گزارشی بدهد از اینکه ته کیسه ده ها میلیارد دلار ناشی از توافق چیزی هم باقی مانده یا نه؟
خاطرم هست در سال های ٨٢-٨٣ حسین موسویان می گفت بهترین تضمین برای پایدار ماندن یک توافق با غرب ارتقاء روابط به حدی است که به هم زدن آن برای هیچ یک از دو طرف نصرفد. حالا ظاهرا روحانی مشغول همان کار است با این تفاوت که این دولت ایران است که به عنوان عضو تازه وارد به جامعه جهانی -به تعبیر لوران فابیوس- باید مراقبت کند ادبیات و عمل انقلابی یک وقت خاطر مبارک برادران بزرگتر را در این جامعه جهانی کذایی نیازارد.
