ارتش کویت تنها پس از ۴۸ ساعت مقاومت در برابر عراق تن به شکست داد که در نهایت منجر به اشغال این کشور شد.
شهدای ایران: منطقه غرب آسیا در طول سالیان بسیار بستر درگیری و ناامنی های فراوانی بوده است. گسترش تروریسم و ناامنی های ساخته و پرداخته کشورهای غربی سالهاست که گریبان گیر این منطقه است. ایجاد اختلاف و تشدید درگیری در غرب آسیا علاوه بر اینکه باعث تامین امنیت رژیم صهیونیستی خواهد شد باعث به وجود آمدن بازار خوبی نیز برای تجهیزات نظامی ساخت کشورهای غربی می شود.
به همین علت در سلسله گزارش هایی به صورت تفصیلی به توان و استعداد ارتش های کشورهای این منطقه(که عمدتا با تکیه بر تولیدات کشورهای خارجی و تهی از محصولات داخلی است) به خصوص همسایگان جمهوری اسلامی ایران خواهیم پرداخت. در سه قسمت گذشته به ارتش کشورهای جمهوری آذربایجان، ترکیه و عراق پرداختیم در این قسمت ارتش کویت را بررسی خواهیم کرد.
ارتش کویت در سال ۱۹۳۸ میلادی تاسیس شد. در ابتدا نیروهای مسلح این کشور تحت فرماندهی اداره امنیت عمومی قرار داشت که پس از تشکیل وزارت دفاع به زیرمجموعه این وزارتخانه تبدیل گشت و از سه نیروی زمینی، هوایی و دریایی تشکیل شد.
ارتش کویت با وجود نیروی انسانی بالغ بر ۵۰ هزار نفر، در صحنه نبرد عملکرد ضعیفی از خود نشان داده است. در جدی ترین نبرد ارتش این کشور که در جریان اشغال کویت توسط ارتش عراق رخ داد، ارتش این کشور تنها پس از ۴۸ ساعت مقاومت در برابر عراق تن به شکست داد که در نهایت منجر به اشغال کویت شد.
تجهیزات و امکانات ارتش کویت مانند بسیاری دیگر از ارتش های منطقه تماماً وارداتی است که در این بین ایالات متحده آمریکا نسبت به رقبای اروپایی سهم بیشتری را به خود اختصاص داده است. دامنه نفوذ ایالات متحده در این کشور فقط به تجهیزات ختم نشده بطوری که پلیس کویت نیز از نظر ظاهری مشابه پلیس فدرال آمریکا است.
نیروی زمینی ارتش کویت در سال ۱۹۴۹ بصورت مستقل و سازمان یافته تشکیل شد. استعداد این نیرو در حال حاضر بیش از ۴۰ هزار نفر براورد شده است که در ۹ مجموعه شامل ۳ تیپ مکانیزه، ۲ تیپ زرهی، تیپ تکاور مستقل، تیپ گارد پادشاهی، واحد پلیس و واحد آتش نشانی سازمان دهی شده است.
ستون فقرات زرهی نیروی زمینی ارتش کویت از تانک های آمریکایی آبرامز تشکیل شده است و در کنار آنها تانک M-۸۴ نیز بعنوان دومین تانک پرتعداد این نیرو در حال خدمت است. عمده زره پوش های این نیرو شامل نفربرهای انگلیسی Warrior نفربرهای روسی سری BMP، نفربرهای آمریکایی M۱۱۳ و خودروهای تاکتیکی آمریکایی هاموی است.
نیروی زمینی کویت در زمینه سامانه های راکت انداز و موشکی در بخش ضد زره از موشک های هدایت پذیر TOW آمریکایی و AT-۴ و AT-۱۰ روسی استفاده می کند. در بخش سامانه های زمین به زمین نیز راکت انداز روسی BM-۳۰ در اختیار این نیرو قرار دارد.
نیروی هوایی ارتش کویت در سال ۱۹۵۳ تشکیل شد و در حال حاضر داری ۳ پایگاه هوایی در خاک این کشور است. استعداد این نیرو حدود ۵ هزار نفر برآورد شده است که در گردان های ترابری، آموزشی، بالگرد، شکاری و پدافند هوایی سازمان دهی شده اند.
جنگنده اصلی این نیرو اف-۱۸ آمریکایی است که مدل F-۱۸C آن در گردان های شکاری و مدل F-۱۸D آن در گردان های آموزشی استفاده می شود. علاوه بر آن در بخش آموزشی هواپیمای Hawk ۶۴ انگلیسی نیز در نیروی هوایی کویت موجود است که برای آموزش های اولیه از آن استفاده می شود. دیگر پرنده های این نیرو شامل هواپیماهای ترابری C-۱۷، L-۱۰۰ و هواپیمای ترابری-سوخت رسان KC-۱۳۰ است که همگی ساخت آمریکا است.
در اواخر سال گذشته میلادی نیز کویت با سفارش ۲۸ فروند جنگنده «تایفون» برای نوسازی نیروی هوایی خود قراردادی را با کنسرسیوم یوروفایتر منعقد کرد.
نیروی هویی کویت در ناوگان بالگرد خود از بالگردهای تهاجمی آپاچی بعنوان بالگرد اصلی استفاده می کند. در بخش بالگردهای پشتیبانی نیز از بالگردهای فرانسوی A۳۳۰ و A۳۴۲ بهره می برد.
پدافند هوایی کویت نیز که بخشی از نیروی هوایی این کشور است از بخش برد بلند و متوسط از سامانه های آمریکایی MiM-۱۰۴ ملقب به پاتریوت و MiM-۲۳ ملقب به هاگ استفاده می کند. در بخش موشک های برد کوتاه نیز سامانه انگلیسی Starburst در خدمت این نیروست.
نیروی دریایی ارتش کویت بعنوان کوچکترین بخش این ارتش در حدود ۲ هزار نفر پرسنل دارد. این نیرو از سه بخش ناوگان، تفنگداران دریایی و تکاوران ویژه دریایی تشکیل شده است.
نیروی دریایی کویت در حدود ۱۰۰ شناور مختلف در اختیار دارد که اصلی ترین آنها شامل مدل های FPB-۵۷، TNC-۴۵ و P۳۷-BRL است. سایر شناور های این نیرو شامل قایق های گشتی و موشک انداز است.
به همین علت در سلسله گزارش هایی به صورت تفصیلی به توان و استعداد ارتش های کشورهای این منطقه(که عمدتا با تکیه بر تولیدات کشورهای خارجی و تهی از محصولات داخلی است) به خصوص همسایگان جمهوری اسلامی ایران خواهیم پرداخت. در سه قسمت گذشته به ارتش کشورهای جمهوری آذربایجان، ترکیه و عراق پرداختیم در این قسمت ارتش کویت را بررسی خواهیم کرد.
ارتش کویت در سال ۱۹۳۸ میلادی تاسیس شد. در ابتدا نیروهای مسلح این کشور تحت فرماندهی اداره امنیت عمومی قرار داشت که پس از تشکیل وزارت دفاع به زیرمجموعه این وزارتخانه تبدیل گشت و از سه نیروی زمینی، هوایی و دریایی تشکیل شد.
ارتش کویت با وجود نیروی انسانی بالغ بر ۵۰ هزار نفر، در صحنه نبرد عملکرد ضعیفی از خود نشان داده است. در جدی ترین نبرد ارتش این کشور که در جریان اشغال کویت توسط ارتش عراق رخ داد، ارتش این کشور تنها پس از ۴۸ ساعت مقاومت در برابر عراق تن به شکست داد که در نهایت منجر به اشغال کویت شد.
تجهیزات و امکانات ارتش کویت مانند بسیاری دیگر از ارتش های منطقه تماماً وارداتی است که در این بین ایالات متحده آمریکا نسبت به رقبای اروپایی سهم بیشتری را به خود اختصاص داده است. دامنه نفوذ ایالات متحده در این کشور فقط به تجهیزات ختم نشده بطوری که پلیس کویت نیز از نظر ظاهری مشابه پلیس فدرال آمریکا است.
نیروی زمینی ارتش کویت در سال ۱۹۴۹ بصورت مستقل و سازمان یافته تشکیل شد. استعداد این نیرو در حال حاضر بیش از ۴۰ هزار نفر براورد شده است که در ۹ مجموعه شامل ۳ تیپ مکانیزه، ۲ تیپ زرهی، تیپ تکاور مستقل، تیپ گارد پادشاهی، واحد پلیس و واحد آتش نشانی سازمان دهی شده است.
ستون فقرات زرهی نیروی زمینی ارتش کویت از تانک های آمریکایی آبرامز تشکیل شده است و در کنار آنها تانک M-۸۴ نیز بعنوان دومین تانک پرتعداد این نیرو در حال خدمت است. عمده زره پوش های این نیرو شامل نفربرهای انگلیسی Warrior نفربرهای روسی سری BMP، نفربرهای آمریکایی M۱۱۳ و خودروهای تاکتیکی آمریکایی هاموی است.
نیروی زمینی کویت در زمینه سامانه های راکت انداز و موشکی در بخش ضد زره از موشک های هدایت پذیر TOW آمریکایی و AT-۴ و AT-۱۰ روسی استفاده می کند. در بخش سامانه های زمین به زمین نیز راکت انداز روسی BM-۳۰ در اختیار این نیرو قرار دارد.
جنگنده اصلی این نیرو اف-۱۸ آمریکایی است که مدل F-۱۸C آن در گردان های شکاری و مدل F-۱۸D آن در گردان های آموزشی استفاده می شود. علاوه بر آن در بخش آموزشی هواپیمای Hawk ۶۴ انگلیسی نیز در نیروی هوایی کویت موجود است که برای آموزش های اولیه از آن استفاده می شود. دیگر پرنده های این نیرو شامل هواپیماهای ترابری C-۱۷، L-۱۰۰ و هواپیمای ترابری-سوخت رسان KC-۱۳۰ است که همگی ساخت آمریکا است.
در اواخر سال گذشته میلادی نیز کویت با سفارش ۲۸ فروند جنگنده «تایفون» برای نوسازی نیروی هوایی خود قراردادی را با کنسرسیوم یوروفایتر منعقد کرد.
نیروی هویی کویت در ناوگان بالگرد خود از بالگردهای تهاجمی آپاچی بعنوان بالگرد اصلی استفاده می کند. در بخش بالگردهای پشتیبانی نیز از بالگردهای فرانسوی A۳۳۰ و A۳۴۲ بهره می برد.
پدافند هوایی کویت نیز که بخشی از نیروی هوایی این کشور است از بخش برد بلند و متوسط از سامانه های آمریکایی MiM-۱۰۴ ملقب به پاتریوت و MiM-۲۳ ملقب به هاگ استفاده می کند. در بخش موشک های برد کوتاه نیز سامانه انگلیسی Starburst در خدمت این نیروست.
نیروی دریایی ارتش کویت بعنوان کوچکترین بخش این ارتش در حدود ۲ هزار نفر پرسنل دارد. این نیرو از سه بخش ناوگان، تفنگداران دریایی و تکاوران ویژه دریایی تشکیل شده است.
نیروی دریایی کویت در حدود ۱۰۰ شناور مختلف در اختیار دارد که اصلی ترین آنها شامل مدل های FPB-۵۷، TNC-۴۵ و P۳۷-BRL است. سایر شناور های این نیرو شامل قایق های گشتی و موشک انداز است.
*مهر
