اي عزيز! ما و خاندان‌مان را ناراحتی فرا گرفته... و متاع كمی با خود آورده‌ايم؛ پيمانه را برای ما كامل كن؛ و بر ما تصدّق و بخشش نما كه خداوند بخشندگان را پاداش مي دهد.
شهدای ایران:اي فرزند آقايان، اي فرزند اصيل ترين و بزرگوارترين اهل عالم، اي زاده‌ي هدايت‌گران ره‌يافته، اي زاده‌ي برگزيدگان پاكيزه، اي فرزند شريف‌ترين مردمان، اي فرزند نيكوترين پاكان، اي فرزند جوان مردان برگزيده، اي فرزند گرامي ترين بزرگواران، اي زاده ي ماه هاي تابان، اي زاده ي چراغ هاي درخشان، اي زاده ي شهاب هاي تابان، اي زاده ي ستارگان فروزان، اي فرزند راه هاي روشن به سوي خدا، اي فرزند نشانه اي آشكار، اي زاده ي علوم كامل، اي زاده ي سنت مشهور، اي فرزند آثار قيد شده (و در زبان انبياء و اولياء آمده) اي فرزند معجزه هاي موجود ( و پايدار)، اي فرند راهنمايان مشهود خلق، اي فرزند صراط مستقيم، اي فرزند نبأ عظيم(اميرالمومنين سلام الله عليه).
مي گويد نوشتن كتاب را امامش به او امر كرده اند، در خوابي شيرين و روح انگيز.
نام كتاب را هم خود امام پيشنهاد داده اند: « مكيال المكارم في فوائد الدّعاء للقائم»
كتاب را آيت الله سيد محمد تقي موسوي نوشته كه در اصفهان مي زيسته و شيداي امامش بوده است.
"ميكال المكارم" يعني "پيمانه‌ي خوبي‌ها".
كتاب شامل روايات و احاديثي است در شناخت امام عصر(جان‌هاي ما به فداي خاك پايش)، ويژگي هاي امام، نتايج دعا براي فرج امام، اوقات و حالات تاكيد شده براي دعا، چگونگي دعا براي تعجيل فرج امام و تكاليف شيعيان نسبت به امام زمان‌شان.
و اين صفحات جرعه اي است از اين پيمانه بزرگوار.
جرعه نه به قدر تشنگي، كه تشنگي و عطش دوست داران حضرت صاحب الزمان (عجل الله تعالي فرجه الشريف) بيشتر از اين است كه با اين جرعه ها سيراب شود، اما جرعه اي متناسب با توان ناچيز اين نگارنده كه خود از خداوند مي خواهد تا لطف و رحمتش را كامل كرده و به او توفيق دهد در نخستين فرصت، جرعه هاي ديگري از شهد شيرين مكيال المكارم بنوشد و بنوشاند.
نخستين تبليغ كننده براي مهدي(عج)
پيامبر(صلي الله عليه و آله و سلم) كه رفت معراج، چيزهاي زيادي ديد و شنيد.
با خدا گفتگو كرد و برگشت.
پس از معراج گفتني هاي زيادي داشت. درباره خليي چيزها، يكي اش هم خلافت روي زمين بود پس از خودش.
پيامبر گفته اند: خداوند من را صدا زد: « اي محمد تو بنده من هستي و من پروردگارت. مرا عبادت كن و بر من توكل كن كه تو نور من در بندگانم هستي و رسول من در ميان مخلوقاتم. حجت من در ميان آفريدگانم تو هستي. بهشتم را براي كسي كه از تو پيروي كند آفريدم و دوزخم را براي كسي كه از تو نافرماني كند. كرامتم را براي اوصياي تو واجب كردم و ثوابم را براي پيروانت لازم ساختم.»
پرسيدم:« پروردگار من! اوصياي من چه كساني‌اند؟»
جواب آمد:« اي محمد! اوصياي تو همان هايي هستند كه بر ساق عرش، نامشان نوشته شده است. اول آنها علي بن ابي طالب است و آخرين‌شان مهدي امتم... قسم به عزت و جلالم كه دينم را به وسيله ايشان ظاهر مي كنم و كلامم را به وجود آنان بلند مي نمايم. و زمين را به آخرين ايشان از دشمنان پاك مي كنم. تمام زمين را ملك او مي كنم و بادها را در تسخير او قرار مي دهم. افراد گردن‌كش را مطيع‌اش مي كنم و او را بر وسائل پيروزي مسلط مي كنم... تا همه را به بانگ بلند به سوي من فرا بخواند و خلقم را بر مدار فرمان‌هاي من گرد آورد...»
ادامه دارد...
مي گويد نوشتن كتاب را امامش به او امر كرده اند، در خوابي شيرين و روح انگيز.
نام كتاب را هم خود امام پيشنهاد داده اند: « مكيال المكارم في فوائد الدّعاء للقائم»
كتاب را آيت الله سيد محمد تقي موسوي نوشته كه در اصفهان مي زيسته و شيداي امامش بوده است.
"ميكال المكارم" يعني "پيمانه‌ي خوبي‌ها".
كتاب شامل روايات و احاديثي است در شناخت امام عصر(جان‌هاي ما به فداي خاك پايش)، ويژگي هاي امام، نتايج دعا براي فرج امام، اوقات و حالات تاكيد شده براي دعا، چگونگي دعا براي تعجيل فرج امام و تكاليف شيعيان نسبت به امام زمان‌شان.
و اين صفحات جرعه اي است از اين پيمانه بزرگوار.
جرعه نه به قدر تشنگي، كه تشنگي و عطش دوست داران حضرت صاحب الزمان (عجل الله تعالي فرجه الشريف) بيشتر از اين است كه با اين جرعه ها سيراب شود، اما جرعه اي متناسب با توان ناچيز اين نگارنده كه خود از خداوند مي خواهد تا لطف و رحمتش را كامل كرده و به او توفيق دهد در نخستين فرصت، جرعه هاي ديگري از شهد شيرين مكيال المكارم بنوشد و بنوشاند.
نخستين تبليغ كننده براي مهدي(عج)
پيامبر(صلي الله عليه و آله و سلم) كه رفت معراج، چيزهاي زيادي ديد و شنيد.
با خدا گفتگو كرد و برگشت.
پس از معراج گفتني هاي زيادي داشت. درباره خليي چيزها، يكي اش هم خلافت روي زمين بود پس از خودش.
پيامبر گفته اند: خداوند من را صدا زد: « اي محمد تو بنده من هستي و من پروردگارت. مرا عبادت كن و بر من توكل كن كه تو نور من در بندگانم هستي و رسول من در ميان مخلوقاتم. حجت من در ميان آفريدگانم تو هستي. بهشتم را براي كسي كه از تو پيروي كند آفريدم و دوزخم را براي كسي كه از تو نافرماني كند. كرامتم را براي اوصياي تو واجب كردم و ثوابم را براي پيروانت لازم ساختم.»
پرسيدم:« پروردگار من! اوصياي من چه كساني‌اند؟»
جواب آمد:« اي محمد! اوصياي تو همان هايي هستند كه بر ساق عرش، نامشان نوشته شده است. اول آنها علي بن ابي طالب است و آخرين‌شان مهدي امتم... قسم به عزت و جلالم كه دينم را به وسيله ايشان ظاهر مي كنم و كلامم را به وجود آنان بلند مي نمايم. و زمين را به آخرين ايشان از دشمنان پاك مي كنم. تمام زمين را ملك او مي كنم و بادها را در تسخير او قرار مي دهم. افراد گردن‌كش را مطيع‌اش مي كنم و او را بر وسائل پيروزي مسلط مي كنم... تا همه را به بانگ بلند به سوي من فرا بخواند و خلقم را بر مدار فرمان‌هاي من گرد آورد...»
ادامه دارد...
