بهمنی گفت: پس از شهادت آوینی، دیده شده كه تفكرات وی توسط عده‌ای برای رسیدن به اهداف شخصی، مصادره به مطلوب شده است؛ اقدامی كه اجحاف در حق این شهید است.
به گزارش گروه اجتماعی پایگاه خبری شهدای ایران؛حبیب‌الله بهمنی، كارگردان سینما و تلویزیون درباره سینمای شهید آوینی اظهار كرد: سینمای مد نظر آوینی دستخوش تعابیر و تفاسیر مختلف شده است؛ بدین معنا كه برخی به گونه‌ای به شهید آوینی می‌پردازند تا بتوانند از تفكرات وی مصادره به مطلوب كنند، اما آنچه مشخص است و به طور یقین می‌شود گفت این است كه شهید آوینی سینمایش محدود به یك ژانر و گونه‌ای خاص نبود.
وی درباره ویژگی‌های فكری شهید آوینی در سینما گفت: آوینی در دو بخش سینما را ارزیابی می‌كرد؛ ابتدا نگاه وی تولید را در بر می‌گرفت. بدین معنا كه مؤلفان و فیلمسازان چگونه قادرند یك اثر سینمایی تولید كنند. دوم نیز بحث ماهیت سینما و ارتباطش با مخاطب بود كه سینمای آوینی را تشكیل می‌داد. این دو قسم، نگاه كلی این فیلمساز به هنر هفتم بود.
این كارگردان در پاسخ به این سؤال كه سینمای مد نظر آوینی در بخش تولید و ماهیت چه شاخصه‌هایی دارد؟ گفت: در شكل اول آوینی به دنبال یك سینمای اشراقی بود؛ بدین معناكه هنرمند فیلمساز باید با قلبش با اثر ارتباط برقرار كند، زیرا آنچه در پشت دوربین می‌گذرد در جلوی دوربین نیز قابل رؤیت است. نمونه این كلام را در مجموعه «روایت فتح» می‌توان مشاهده كرد كه ارتباط عارفانه فیلمساز با موضوع مورد نظر را نشان می‌دهد.
كارگردان فیلم «سیب و سلما» ادامه داد: بخش دیگری از نگاه آوینی به سینما مربوط به ماهیت سینما و مخاطب می‌شود. در معنای دیگر سینمای كه مدنظر آوینی بود متكی بر سلامت و جذابیت بود؛ سلامت از این منظر كه احكام و فرامین اسلامی باید در سینما لحاظ شود و جذابیت نیز به این معنا بود كه اثر تولید شده بتواند با مخاطب ارتباط برقرار كند. در مجموع آوینی تئوری‌های مختلفی را در سینما پیاده كرد، ولی اینكه هر كس بیاید و متناسب با نگاه خودش اندیشه‌های آوینی را تفسیر كند، صحیح نیست و نوعی جفا به آوینی محسوب می‌شود.
وی در پاسخ به این سؤال كه انتقاداتی كه در زمان حیات آوینی از اندیشه و آثار شهید آوینی می‌شد تا چه حد مبنای كارشناسانه داشته؟ گفت: به طور كلی صحیح نیست كه بگوییم تمام انتقاداتی كه به اندیشه‌ها و آثار شهید آوینی می‌شده اشتباه بوده، چون در ابتدا باید انتقاد مورد نظر مشخص شود، سپس درباره آن بحث شود. برای درك بهتر مثالی می‌زنم آن نیز این است كه برخی‌ها از نوع مونولوگ‌گویی آوینی در آثارش انتقاد داشتند، البته این نقدها به عنوان رد آن رویكرد نبود، بلكه در پی تفسیر و تشریح آن شكل از كار بود.
وی اضافه كرد: به هر حال، ممكن است برخی‌ها مونولوگ گویی را عملی فنی در سینما ندادند، اما این نقدها به دلیل اینكه سینما استاندارد مشخصی ندارند، فاقد اعتبار است، پس اینكه برخی‌ها با اندیشه‌های شهید آوینی موافق یا مخالف بودند دارای اهمیت نیست، بلكه آنچه اهمیت دارد این است كه آن اثر هنری تا چه حد توانسته با مخاطبان ارتباط برقرار كند. بر پایه این اصل معتقدم كه كارهای آوینی توانسته با تماشاگران ارتباط مناسب را پیدا كند.
این كارگردان در پاسخ به سؤال پایانی مبنی بر اینكه نگاه اشراقی مد نظر شهید آوینی تا چه حد در سینمای این روزها قابل ارائه شدن است؟ خاطرنشان كرد: برای اینكه تفكرات مد نظر شهید آوینی در سینما حاصل شود باید هنرمندانی وجود داشته باشند كه با اندیشه‌های فلسفی، عرفانی و ایدولوژیك آشنا باشند، البته این خصیصه نیز نباید تنها در یك شكل باشد، بدین معنا كه متناسب با توانایی هر هنرمند به شكلی خاص نگاه و تفكرات شهید آوینی كه متكی بر اعتقادات، فرهنگ، انقلاب و سنت‌های بود، در كارهای سینما تصویر شود.
منبع:ایکنا
