به گزارش گروه سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ دوازدهم تیرماه 1367 همچون برخی دیگر از روزهای تاریخ کشورمان، رنگ و بوی جنایت آمریکا علیه ملت ایران دارد؛ جنایتی که در آن 290 نفر انسان بیگناه کشته شدند در حالی که 66 نفر از آنها شامل کودکان خردسال بودند.

ذهن و خاطره ملت ایران در این روز به سمت هواپیمای مسافری ایرباس ایران که از بندرعباس عازم دُبی بود، می رود.

هواپیمایی که دقایقی پس از پرواز بر فراز آب های خلیج فارس و در نزدیکی جزیره «هنگام» با موشک ناو جنگی وینسنس از رادار خارج شد.

گرچه این هواپیما 290 مسافر و خدمه داشت که علاوه شهروندان ایرانی، تبعه هایی از امارات، هند، پاکستان، یوگسلاوی وقت و ایتالیا نیز جزو مسافران این هواپیما بودند که هیچ یک زنده نمانده و حتی پیکر برخی از مسافران پیدا نشد، اما تبعات این جنایت و آثار زیانبار مادی و معنوی آن تنها به کودکان، زنان و مردان مسافر این هواپیما محدود نشد چرا که چه بسیار خانواده هایی که در این حادثه سرپرست و نون آور خود را از دست داده و چه بسیار فرزندانی که با از دست دادن پدر و ماد خود بی سرپرست شدند.

اما آنچه در پس این جنایت دردناکتر بود، حمایت مقامات آمریکایی از این جنایت، بسنده کردن به اعلام اشتباه و دادن مدال شجاعت به ناخدای این ناو بود.

پس از این جنایت، جمهوری اسلامی ایران به خاطر نقض حقوق بین المللی هوایی خود، به شورای امنیت سازمان ملل و شورای ایکائو (سازمان هواپیمایی کشوری بین المللی) شکایت کرد.

شورای امنیت در 25 تیر همان سال جلسه تشکیل داد و قطعنامه ایی به شماره 616 تصویب کرد.

با نگاهی به متن این قطعنامه مشخص است حقوق ملت ایران آنطور که باید ایفا نشد.

ابراز تاسف البته عمیق و خشک و خالی این شورا به همراه تسلیت به خاطر این حادثه، اعلام همدردی و استقبال از ایجاد گروه تحقیق برای بررسی تمام حقایق موجود جمهوری اسلامی از جمله موارد ذکر شده در این قطعنامه بود.

شورای ایکائو نیز اقدامی برای اقناع افکار عمومی انجام نداد و به ذکر تسلیت اکتفا و حتی از محکومیت اقدام آمریکا خودداری کرد.

اما علاوه بر شورای امنیت و شورای ایکائو، شکایت ایران در دیوان بین المللی دادگستری نیز نشان می داد که افکار عمومی از قطعنامه شورای امنیت و عملکرد ایکائو راضی نیست.

اما چند نکته درباره این جنایت آمریکا:

- زمانی که هواپیما مورد اصابت موشک ناو وینسنس قرار گرفت، هنوز در فضای هوایی جمهوری اسلامی ایران قرار داشت.

- آمریکا از نوع هواپیما، مسافربری و غیرنظامی بودن آن پرواز اطلاع کاملی داشت.

- دولت آمریکا هیچگاه مسئولیت سرنگونی این هواپیما را برعهده نگرفت اما با پرداخت غرامت به ایران عملا این مسئولیت را برعهده گرفت.

- ویل راجرز فرمانده ناو جنگی مذکور پس از این جنایت و در زمان پایان خدمت خود در ارتش آمریکا مدال لیاقت را از دستان جورج بوش، رئیس جمهور وقت آمریکا دریافت کرد.

- هیچ‌کدام از خدمه جنگی ناو وینسنس تحت پیگیرد قرار نگرفتند و حتی تمام سربازان ناو جنگی وینسنس پس از این حادثه، به‌خاطر تکمیل سفر خود به یک منطقهٔ جنگی، مدال مبارزه دریافت کردند.

- آمریکائی‌ها برای فرار از اقدام بی شرمانه خود ادعاهای واهی همچون «در پشت هواپیمای مسافربری ایرباس، یک هواپیمای جنگی پنهان شده بود و هواپیمای ایرباس در حال انجام یک مأموریت انتحاری بود» را مطرح کردند.

- با شکایت ایران در دیوان بین المللی لاهه، دولت آمریکا ملزم به پرداخت 55 میلیون دلار برای خانواده های قربانیان و 40 میلیون دلار هم برای غرامت ناشی از سقوط هواپیما به ایران شد.