نرم نرمک حال و هوایمان دارد رمضانی می‌شود، خدایا چنانمان کن که در ضیافت رمضانت وقتی وارد شدیم انگشت نمای ملائک نباشیم.
به گزارش سرویس اجتماعی پایگاه خبری شهدای ایران؛ در وبلاگ علیرضا مخبر دزفولی آمده است:
نرم نرمک حال و هوایمان دارد رمضانی می‌شود...
صدای اذان مغرب که بلند می‌شود دلمان می‌لرزد
خدایا آیا مقدر فرموده‌ای که رمضانی دیگر را درک کنیم و میهمان خوان گسترده کرمت باشیم؟
اگر چنین است خودت کمک کن گفتارمان، کردارمان حتی خیال هایمان رمضانی شود
خدایا چنانمان کن که در ضیافت رمضانت وقتی وارد شدیم انگشت نمای ملائک نباشیم!
نگویند نگاه کن به این مهمان با چه ظاهری، با چه باطنی وارد مهمانی خدا شده
خدایا ما قدر رمضان را نمی‌فهمیم و قدر شب‌های قدر را و قدر کرامت سحرها را و شرافت طلوع را و عظمت مغرب را و خیلی چیزهای دیگر را ...
ما چه می‌دانیم قدر نفس‌هایی را که تسبیح است و چرت‌هایی را که عبادت است؟
ما چه می‌دانیم احیاء یعنی چه، یک یا الله یعنی چه، ابوحمزه یعنی چه، جوشن یعنی چه، مکارم الاخلاق یعنی چه؟
ما مثل طوطی، چیزهایی را از بر کرده‌ایم یا از رو می‌خوانیم، بی‌آنکه از باطنشان چیزی بدانیم
خدایا ولی تو که می‌دانی که چقدر دوستت داریم و چقدر در تنهایی‌هایمان با تو نجوا داریم و چقدر به تو محتاجیم...
خدایا به کارهایمان نگاه نکن که دستمان به سوی همه دراز است ولی از تو که منبع همه قدرت‌هایی غافلیم، هر کاری می‌کنیم تا در چشم مردم محبوب شویم و از تو که سرچشمه عزتی غافلیم...
از همه آنها که ناامید می‌شویم دوباره رو به تو می‌کنیم و می‌گوییم یا الله!
پس ته ته دلمان به تو باور داریم و اینکه قدر قدرتی و قوی شوکتی و البته سخت مهربان و دوست داشتنی
خدایا ما نه اراده‌اش را داریم نه معرفتش را که رمضانی شویم خودت به قدرت بی‌منتهایت رمضانیمان کن!
خدایا خودت ظاهر و باطنمان را به حق اولیائت چنان کن که شایسته ورود به ضیافتت شویم.
