به گزارش شهدای ایران به نقل از تسنیم؛ از بدو پیروزی انقلاب ،آیت‌الله دکتر بهشتی در کنارمشغله‌های فراوان برای اداره کشور، در فکر راه اندازی روزنامه‌ای که سخنگو و ارگان انقلاب باشد، بود. و با جدیت آن را پی گیری می‌کرد.
 
برای این منظور در اسفند سال 1357،یعنی کمتر از یک ماه پس از پیروزی انقلاب، جمعی را انتخاب کرد و دو اتاق در طبقه دوم دفتر مرکزی حزب در اختیار آنان گذاشت و به آنها مأموریت داد تا روزنامه‌ای درحد قد و قواره انقلاب راه اندازی و منتشر کنند. در آن ایام روزنامه نگاری برای طرفداران انقلاب و امام پدیده‌ای کاملاً جدید و ناشناخته بود. از میان آنان حتی یک نفر هم نبود که سابقه‌ای در کار روزنامه نگاری داشته باشد.
 
آیت‌الله دکتر بهشتی تقریباً هر روز به دفتر روزنامه در حال تأسیس در ساختمان حزب سر می‌زد و پی‌گیر پیشرفت کار بود و توصیه‌هایی را متذکر می‌شد. از جمله این که بنا نیست این روزنامه صرفاً ارگان حزب جمهوری اسلامی باشد و حتی المقدور بایستی منعکس کننده صدا و پیام همه اقشار و گروه‌هایی که در انقلاب نقش داشتند باشد. مطالب و مقالات بسیاری در همه زمینه‌ها ، البته بیشتر با رویکرد اندیشه‌ای از همان روزهای اول گردآوری و ذخیره شده بود. گزارش‌های نسبتاً جامعی با استفاده از بولتن‌های محرمانه خبرگزاری پارس تهیه و آماده درج بودند.آیت‌الله دکتر بهشتی در جریان اغلب مطالب بود و بر استفاده از نظرات مختلف توصیه دائم داشت و از یک سو نگری پرهیز می‌داد.
به دلیل مشکلات رفت و آمد مراجعین، دفتر روزنامه ابتدا به دفتر نشر فرهنگ اسلامی در خیابان فردوسی منتقل شد و یاران جدیدی دراین مقطع به روزنامه پیوستند و از آنجا به یکی از بناهای روزنامه کیهان در همان خیابان انتقال یافت. روزنامه کم کم شاکله یک نشریه روزانه را به دست آورد. تحریریه روزنامه، شامل بخش‌های خبر، سیاسی، فرهنگی- هنری، آراء و عقاید، سیاسی خارجی، اقتصادی، کارگری، عکاسی وآرشیو شکل گرفت و برای هر کدام مسئولی انتخاب و مشغول به کار شدند. بخش‌های غیرتحریری نیز در این مقطع ایجاد و مسئولیت آن به آقای مهندس آقازاده سپرده شد. در این مرحله به دلایل امنیتی، شهید بهشتی به دفتر روزنامه تردد کمی داشت و اغلب تلفنی پیگیر مسائل روزنامه بود، حتی برای پیگیری گاهی با معاون سردبیر و یا با دبیر سرویس‌ها تماس می‌گرفت.برای اینجانب چندین نوبت اتفاق افتاد که از آن سوی خط تلفن با صدای ایشان مواجه بودم که مودبانه می‌گفت :من بهشتی هستم با آقا علیرضا کار دارم. منظورشان سید علیرضا بهشتی شیرازی، دبیر بخش سیاسی خارجی روزنامه در آن ایام بود.
 
اولین تجربه کاری این گروه در 11 اردیبهشت 1358 به مناسبت روز کارگر به صورت ویژه نامه‌ای دو برگی انتشار یافت و توزیع گردید.
 
قبل از راه اندازی روزنامه و انتشار بدون توقف آن ،در اردیبهشت ماه سال 58 دست اندرکاران روزنامه باآیت‌الله بهشتی ملاقاتی انجام دادند. در این ملاقات که متأسفانه به دلیل عدم ضبط سخنان ایشان فقط فرازهایی در اذهان باقی مانده است، نکات مهمی یادآوری شد که بر خاسته از روح بلند وانسان باورایشان بود. ازجمله آن که:مابنا نداریم روزنامه صرفا ارگان حزب جمهوری اسلامی باشد.این اولین شکوفه نهال انقلاب اسلامی است.بنابراین سعی کنید از صاحبان قلم و اندیشه بهره مند شوید و تنوع و تازگی لازم در ارائه مطالب را حفظ کنید.
 
هر شماره از روزنامه حداقل یک پیام سازنده داشته باشد. در نقل اخبار صداقت داشته باشید. مراقب باشید مبادا با آبروی کسی بازی کنید و خبر سستی را به چاپ برسانید. همواره جانب انصاف را رعایت کنید… امروزه تبلیغات و رسانه ابزار موثری هم در پیشبرد اهداف خوب و هم اهداف ضد بشری است. آن را خوب بیاموزید وخوب بکار بگیرید. همچون طلبه‌ها که در منبر از یک ساعت سخنرانی، 55دقیقه آن را مقدمه چینی می کنند تا حرف 5دقیقه‌ای خود را بزنند شما هم برای جا انداختن نکته مقاله خود خوب مقدمه چینی کنید.
 
براساس رویکرد آزاد اندیشانه شهید آیت‌الله دکتر بهشتی اولین شماره‌های روزنامه جمهوری اسلامی با مطالبی به قلم افرادی همچون شمس آل احمد، اسلام کاظمیه، دکتر پیمان، طاهره صفارزاده ، حاتم قادری و غیره منتشر می‌گردید و مهمترین صفحه روزنامه که به آن بهای زیادی داده می‌شد صفحه آرا و عقاید بود که امکانی برای طرح دیدگاه‌های مختلف فراهم می‌کرد. البته این شیوه اداره روزنامه مخالفانی نیز درمیان اعضای حزب داشت که در جای خود به آن پرداخته خواهد شد . علی ای‌حال آیت‌الله دکتر بهشتی با شناخت کافی از نقش و نفوذ رسانه از ابتدا در صدد راه اندازی یک نشریه که صدای انقلاب باشد و به تبیین و ترویج باورهای آن بپردازد ،همت گماشت واین نشان از آن داشت که ایشان زمانه و پدیده‌های زمان خود را می‌شناسد و از نقش و تاثیر آنها باخبر است.