به عنوان مُشتی از خروار، حسین امیرعبداللهیان در تیرماه ۱۳۹۹ صراحتاً درخصوص ناکارآمدی برجام، اظهار داشته است: «اگر صد‌ها برجام نیز امضا شود، نفعی برای ملت ما نخواهد داشت. ملت ایران شاهد عهدشکنی غربی‌ها در بحث برجام بود.»

افزون بر این، علی باقری کنی نیز در آبانماه ۱۳۹۶ پیرامون برجام بیان نموده است: «دیگر نمی‌توان گفت که دستاورد برجام «تقریباً هیچ» بوده است، بلکه «خسارت محض» بهترین تعبیر برای توصیف برجسته‌ترین دستاورد دولت تدبیر و امید است.»

خوشبختانه مواضع و سخنان مقامات ارشد جدید در وزارت خارجه درباره ضدیت با برجام، بحدی واضح و مبرهن می‌باشد که راه را بر هرگونه مصادره به مطلوب یا نیت خوانی بسته است. با اینحال، اگرچه هشت سال عمر ایرانیان در انتظار گشایش‌های دروغین برجام به هدر رفته و تیم مذاکره کنندگان ساده لوح اعتدالیون، ماترکی جز خسران و ناکامی برای وارثین خود به یادگار نگذاشته اند؛ اما باید امید داشت که هیچوقت برای شروع دوباره و جبران گذشته دیر نیست و می‌توان با خروج هرچه سریع‌تر از این توافق مهلک، جلوی وارد آمدن ضرر‌های مضاعف به کشور و ملت را از هم اینک گرفت.

کنار رفتن از زیر بار تعهدات خسارت محضی همچون برجام، دقیقاً همان رویکردی است که رهبر فرزانه انقلاب در خردادماه ۱۳۹۵ بر آن تاکید داشتند و فرمودند: «جمهوری اسلامی برجام را نقض نمی‌کند، زیرا وفای به عهد، دستور قرآنی است، اما اگر تهدید مقامات آمریکایی مبنی بر پاره کردن برجام عملی شود، جمهوری اسلامی برجام را آتش خواهد زد که این کار هم دستوری قرآنی درباره نقض عهد متقابل است.»

حال با توجه به اثبات مکرر بدعهدی غربی‌ها پیرامون برجام و همچنین خروج ایالات متحده از این توافق در سال ۱۳۹۷، باید از تیم جدید مستقر در وزارت خارجه دولت سیزدهم پرسید که آیا ایشان به توصیه رهبر انقلاب مبنی بر به آتش کشیدن این خسارت محض عمل خواهند نمود یا رویه محافظه کارانه دیگری را در پیش خواهند گرفت؟!