آقای زیدآبادی در حالت خوشبینانه! مرتکب تجاهل العارف و قیاس مع الفارق شده اند و از عقلانیت موجود در قدرت هژمونیک نظام جمهوری اسلامی ایران نیز غافل بوده اند.
به گزارش شهدای ایران، احمد زیدآبادی، فعال اصلاح طلب و از دستگیرشدگان فتنه ۸۸ در بخشی از یک یادداشت در شماره شنبه گذشته روزنامه آرمان ملی با اشاره به عقب نشینی آمریکا از افغانستان نوشته است: رهبران آمریکا از تاریخ امپراتوری‌های جهانی این درس را آموخته‌اند که تعهدات امنیتی فزاینده و پرهزینۀ بین‌المللی، نهایتاً به تضعیف و سقوط آن امپراتوری‌ها منجر شده است و بنابراین نمی‌خواهند آن سرنوشت را برای خود تکرار کنند. از این رو آنان در این اندیشه‌اند که دخالت نظامی خود را به حوزۀ منافع حیاتی آمریکا در سطح جهان محدود کنند تا هزینۀ کنترل دیگر بحران‌ها بین همۀ بازیگران بین‌المللی تقسیم شود.
او تصریح می کند:
"در این میان، دستگاه تبلیغاتی جمهوری اسلامی نیز عقب‌نشینی آمریکا از افغانستان را به معنای ضعف و بیچارگی واشنگتن معرفی می‌کند. از یک زاویه، این عقب‌نشینی، نشانۀ ضعف است زیرا قدرت و توان ایالات متحده قطعاً لایزال و نامحدود نیست. اما از زاویۀ دیگر شناخت ضعف و تلاش برای رهایی از آن، به نوبۀ خودش قدرت است و مانع فرو رفتن در باتلاقی بی‌انتهاء و هدر دادن بی‌نتیجۀ منابع به صرفِ قدرت‌نمایی کاذب می‌شود. کاش ما هم در مورد هزینه‌های حضور برون مرزی خود، از همین نقطه نظر می‌نگریست. در واقع بزرگترین ضعف در این عالم، نداشتنِ قدرت عقب‌نشینی است! "[۲]
*آقای زیدآبادی در حالت خوشبینانه! مرتکب تجاهل العارف و قیاس مع الفارق شده اند و از عقلانیت موجود در قدرت هژمونیک نظام جمهوری اسلامی ایران نیز غافل بوده اند.
زیرا اولا آمریکا در افغانستان یک متجاوز بوده است و ایران در موارد حضور برون مرزی خود هرگز تجاوز نکرده و قصد آنرا هم نداشته.
ثانیا آمریکا بدون دعوت پا به افغانستان گذاشت اما ایران تاکنون بدون درخواست رسمی پا به هیچ کشوری نگذاشته است.
و ثالثا الگوی ایران اسلامی نه عمکرد مقامات حیوان صفت و تروریست آمریکایی که "عقلانیت دینی" است.
عقلانیت دینی هم در یکی از بارزترین سفارشات خود بر گزینه "مصلحت" تأکید دارد و اقتضائات عقلانی آنرا به رسمیت می شناسد.
پس آقای زیدآبادی حاکمیت ایران را به چیزی متهم کرده که اساسا وجود خارجی ندارد و ایران اسلامی نشان داده که در عین برخورداری از قدرت لازم برای دفاع از منافع خود در هر کجای جهان و نیز حمایت از متحدان خود، اما از عقلانیتی مثلا زدنی نیز برخوردار است و عملکرد ایران باید سرمشق آمریکایی ها قرار گیرد نه عملکرد آمریکایی ها سرمشق ایران!
چه اینکه اگر آمریکایی ها از ایران الگو می گرفتند امروز مثل یک متجاوز شکست خورده از افغانستان خارج نمی شدند و ننگ تاریخ بر پیشانی آنها حک نمی شد.
زیدآبادی پیش از این و در جریان کمک ایران به لبنان برای ارسال سوخت نیز یادداشتی اعتراض گونه را درباره این قضیه منتشر کرد.
او تصریح می کند:
"در این میان، دستگاه تبلیغاتی جمهوری اسلامی نیز عقب‌نشینی آمریکا از افغانستان را به معنای ضعف و بیچارگی واشنگتن معرفی می‌کند. از یک زاویه، این عقب‌نشینی، نشانۀ ضعف است زیرا قدرت و توان ایالات متحده قطعاً لایزال و نامحدود نیست. اما از زاویۀ دیگر شناخت ضعف و تلاش برای رهایی از آن، به نوبۀ خودش قدرت است و مانع فرو رفتن در باتلاقی بی‌انتهاء و هدر دادن بی‌نتیجۀ منابع به صرفِ قدرت‌نمایی کاذب می‌شود. کاش ما هم در مورد هزینه‌های حضور برون مرزی خود، از همین نقطه نظر می‌نگریست. در واقع بزرگترین ضعف در این عالم، نداشتنِ قدرت عقب‌نشینی است! "[۲]
*آقای زیدآبادی در حالت خوشبینانه! مرتکب تجاهل العارف و قیاس مع الفارق شده اند و از عقلانیت موجود در قدرت هژمونیک نظام جمهوری اسلامی ایران نیز غافل بوده اند.
زیرا اولا آمریکا در افغانستان یک متجاوز بوده است و ایران در موارد حضور برون مرزی خود هرگز تجاوز نکرده و قصد آنرا هم نداشته.
ثانیا آمریکا بدون دعوت پا به افغانستان گذاشت اما ایران تاکنون بدون درخواست رسمی پا به هیچ کشوری نگذاشته است.
و ثالثا الگوی ایران اسلامی نه عمکرد مقامات حیوان صفت و تروریست آمریکایی که "عقلانیت دینی" است.
عقلانیت دینی هم در یکی از بارزترین سفارشات خود بر گزینه "مصلحت" تأکید دارد و اقتضائات عقلانی آنرا به رسمیت می شناسد.
پس آقای زیدآبادی حاکمیت ایران را به چیزی متهم کرده که اساسا وجود خارجی ندارد و ایران اسلامی نشان داده که در عین برخورداری از قدرت لازم برای دفاع از منافع خود در هر کجای جهان و نیز حمایت از متحدان خود، اما از عقلانیتی مثلا زدنی نیز برخوردار است و عملکرد ایران باید سرمشق آمریکایی ها قرار گیرد نه عملکرد آمریکایی ها سرمشق ایران!
چه اینکه اگر آمریکایی ها از ایران الگو می گرفتند امروز مثل یک متجاوز شکست خورده از افغانستان خارج نمی شدند و ننگ تاریخ بر پیشانی آنها حک نمی شد.
زیدآبادی پیش از این و در جریان کمک ایران به لبنان برای ارسال سوخت نیز یادداشتی اعتراض گونه را درباره این قضیه منتشر کرد.
