ما ۴۰ سال است که تحت تحریم آمریکاییم، همین الآن در این شرایط کرونا که همه درگیرند و درد مشترک جهانی است از معضلات ما دارو است؛ زیرا توسط آمریکا تحریم شده‌ایم. مردم ما سال‌ها است که با این تحریم‌ها زندگی می‌کنند.
شهدای ایران؛ مجید مجیدی در نشست خبری فیلم خورشید در جشنواره فیلم ونیز حاضر شد و به سؤالات خبرنگاران پاسخ داد.مجیدی در ابتدا درباره بازی با بچه‌ها که امری دشوار است بیان کرد: کار کردن با بچه‌ها برای من سابقه طولانی دارد از کارهایی مانند بچه‌های آسمان گرفته تا باران با بچه‌ها کار کردم و تجربه خوبی دارم و همیشه سخت‌ترین بخش این است که بتوانی درست انتخاب بکنی و بازی بگیری و برای من این مهم بود که بچه‌هایی را انتخاب بکنیم که از میان کوچه‌ها باشند و در نهایت از میان تعداد زیادی به این تعداد بچه‌ها رسیدیم که در فیلم بازی کردند. از سخت‌ترین نقش‌های بازی نقش علی بود و متأسفانه به‌دلیل ابتلای کرونا نتوانست در اینجا حاضر شود.
این بچه‌ها به‌دلیل چلنجی که با کار و زندگی دارند خارق‌العاده‌اند و استعدادهای زیادی دارند.
کار فیلم کار دشواری است اما این بچه‌ها به‌دلیل شرایطی که دارند خصوصاً به‌خاطر کارهای سختی که دارند سختی در زندگی آنها به کار ما آمد مانند خود شمیلا که از 7سالگی کار کرده است. اینها بچه‌هایی هستند که کار کردند و درس خواندند و سختکوش بودند و برای من قابل تقدیرند، امیدوارم این فیلم کمک بکند تا مسیر آنان نه‌تنها در ایران بلکه در کل دنیا تغییر بکند.
وی در ادامه درباره چرایی تعداد بسیار زیاد کودکان کار در جهان در پاسخ به یک خبرنگار گفت: این واقعیتی تلخ است که وجود دارد که به‌نظر من تعداد آنها بسیار بیشتر از آمار اعلامی است. متأسفانه شرایط اقتصادی در جهان باعث شده است که کشورهای ضعیف ضعیف‌تر بشوند و سفره‌های آنان کوچک‌تر بشود و باعث بشود که بچه‌ها وارد عرصه کار بشوند چیزی که امر بسیار تلخی است. بچه‌ها سرمایه‌های هر ملتی‌ند که متأسفانه محروم می‌شوند. شمیلا از مهاجران افغانستان است که در کشور ما زیادند. خود جنگ‌ها نیز در این امر دخیلند مانند افغانستان که سال‌ها جنگ‌افروزی را در آنجا تجربه کرد.
الآن در سوریه چه فجایعی است یا در یمن و کشورهایی که با جنگ روبه‌رویند که بیشترین آسیب آنان را به خود گرفتار کرده است.
شمیلا بازیگر نوجوان فیلم درباره بازی خود در فیلم و تجربه‌ای که می‌تواند برای او باز کند بیان کرد: از این فیلم و همین‌طور از استاد مجیدی چیزهای زیادی یاد گرفتم که از او تشکر می‌کنم. من در ایران به دنیا آمدم و در مدرسه صبح رویش درس می‌خواندم و ایشان آنجا من را برای بازی انتخاب کردند. من از 5سالگی کار می‌کنم و الآن 11 سال دارم.
جواد عزتی بازیگر فیلم نیز در ادامه درباره تجربه حضور خود در این فیلم بیان کرد: از اینکه در این فیلم بازی می‌کنم افتخار می‌کنم. آثار استاد مجیدی رمان‌گونه و برای من جذاب است. مقوله کودکان کار چیزی نیست که آن را ندیده باشیم و آشنا نباشیم. در مورد خودم و ارتباط با کودکان سال‌ها قبل برای بچه‌ها تئاتر کار می‌کردم و ارتباطم با آنها خوب بود. بچه‌ها نیز بسیار در این فیلم نازنین و باهوش بودند چیزی که فیلم به آن اشاره می‌کند این است که از نظر اقتصادی شاید ما نتوانیم این معضل را ریشه‌کن بکنیم اما چیزی که می‌توان به آن پرداخت فقر فرهنگی است و اینکه کودکان خودشان را بشناسند و بدانند چگونه در مقاطع مختلف سنی زندگی بکنند.
در ادامه مجیدی درباره برخورد سیاسی با فیلم به علت پرداخت به مشکلات جامعه بیان کرد: این مسئله جهانی است و مختص کشور خاص نیست و بستر جهانی است.
آسیب‌های کشورهای خاورمیانه به‌خاطر این جنگ‌افروزی‌ها بسیار تأثیر بدی بر این موضوع گذاشته است. ما 40 سال است که تحت تحریم آمریکاییم. همین الآن در این شرایط کرونا که همه درگیرند و درد مشترک جهانی است از معضلات ما دارو است؛ زیرا توسط آمریکا تحریم شده‌ایم. مردم ما سال‌ها است که با این تحریم‌ها دارند زندگی می‌کنند. کشورهای همسایه نیز با جنگ و داعش روبه‌رو بودند و در نهایت با منطقه‌ای روبه‌رو هستیم که پر از بحران است، در نتیجه آسیب‌ها به بچه‌ها و خانواده‌های فقیر بیشتر وارد می‌شود.
وی ادامه داد: در افغانستان می‌دانیم که جمعیتی از مردم آن به‌دلیل مرز بزرگ مشترک به‌صورت غیرقانونی وارد می‌شوند آمار 3میلیون می‌گوید اما به‌نظر من بسیار بیشتر از این است. مهاجرین عراقی و پاکستانی نیز در ایرانند که در مجموع این کشور را بسیار آسیب‌پذیر کرده است.
نکته دیگر این است که مسئولیت‌هایی در جوامع وجود دارد که فراتر از دولت‌ها است من در این فیلم تنها مسئله‌ام حکومت و دولت نیست بلکه مردم باید آن را به‌عنوان مسئولیت اجتماعی قبول کنند. جامعه مانند خانواده است و زمانی که خانواده آسیب ببیند جامعه آسیب دیده است. مسئولیت‌پذیری چیزی است که مردم باید آن را بپذیرند و به کمک همدیگر بیایند و آن را به‌عنوان بحران خانوادگی ببینند.
طرحی که در این قصه است نشان می‌دهد که بچه‌ها باید کار بکنند اما کنار کار باید درس بخوانند و در مدرسه حاضر باشند. این ایده که در این فیلم هست توسط یک خیریه خوشبختانه ایجاد شد و بچه‌هایی که امکان درس خواندن نداشتند درس می‌خوانند. شمیلا نیز هویت نداشت و برای آمدنش به ایران دچار مشکلاتی بود که با کمک تهیه‌کننده فیلم آقای بنان این امر میسر شد.
بنابراین مشارکت مردمی می‌تواند کمک‌های بزرگی به این خانواده بکند که به کمک این بچه‌ها بیایند.
