رضایی نوشته است: همان حسي كه به فرزندانم داشتم به فرماندهان و سربازان و بسيجيان نيز داشتم با اين تفاوت كه آنها را بيشتر از خانواده ام می دیدم. در گیر و دار جنگ فرصتی برای رفتن به تهران و دیدار با خانواده ام نبود و آنها به جبهه مي آمدند تا چند روزي با هم باشيم، این تصویر با اصرار فرماندهان و برادرانم در جبهه شوش برای یادگاری گرفته شد، مرحوم احمد و ساير فرزندانم در عكس حضور دارند.
ازاول تافته جدابافته بودبخاطرهمین خداوندشهادت راروزیش نکردمگه بقیه همسروفرزندنداشتند 
