از 16 آذر 32 تا امروز
16 آذر را روز دانشجو نامیدند روزی که در تمام سالهای بعد از انقلاب فقط روز دانشجو بوده است، روز دانشجویانی که خود را اسیر احزاب و گروه های چپ و راست می دانند در حالی که غافلند از اینکه 16 آذر روز شهدای دانشجوست، روز آنان که برای دین جنگیدند و سازش نپذیرفتند.
به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ 16 آذر را روز دانشجو نامیدند روزی که در تمام سالهای بعد از انقلاب فقط روز دانشجو بوده است، روز دانشجویانی که خود را اسیر احزاب و گروه های چپ و راست می دانند در حالی که غافلند از اینکه 16 آذر روز شهدای دانشجوست، روز آنان که برای دین جنگیدند و سازش نپذیرفتند.
شاید فقط 16 آذر سال 32 و یا چند سال بعد از آن یادی از شهدای دانشجو زنده شد و بعد از آن آنقدر 16 آذر و روز دانشجو با برچسب های سیاسی گروه های صاحب قدرت مورد توجه قرار گرفت که فلسفه قیام 16 آذر نادیده گرفته شد.
16 آذر 32: اعطای نشان دکترا به مقامات ایران توسط امریکا
بعد از كودتای 28 مرداد، رژیم شاه كه توانسته بود با كمك اربابان بر اریكه قدرت باز گردد، درصدد برآمد تا پایه های حكومت خود را تثبیت كند، اما غافل از اینكه مردم در اولین فرصت خشم و انزجار خویش را نشان خواهند داد. " آیزنهاور" طی نطقی در كنگره آمریكا، كودتای 28 مرداد را چنین توصیف كرده بود:" پیروزی سیاسی امید بخشی نصیب قوای طرفدار تثبیت اوضاع و قوای آزادی شده است"!
نیكسون معاون رئیس جمهور آمریكا در سال 1332، راهی ایران گردید تا نتیجه سرمایه گذاری بیست و یك میلیون دلاری"سیا" را كه در راه كودتا و سرنگونی دولت مصدق هزینه كرده بود، از نزدیك مشاهده كند.
ملت ایران در حالت افسردگی به سر می برد و از نفاق و تفرقه ای كه استبداد توانسته بود در میان ملت ایجاد كند، ناراحت بود. رهبری نهضت مقاومت، قصد رساندن صدای اعتراض مردم را به گوش جهانیان داشت و تلاش لندن و واشنگتن را كه می خواستند با مشروع جلوه دادن رژیم كودتا، امتیازات مورد نظر خود را در محیط آرام به دست آورند، خنثی كند. اجرای این برنامه به عهده كمیته هماهنگی دانشگاه واگذار شد.
دانشجویان دانشكده های حقوق و علوم سیاسی، علوم، دندانپزشكی، فنی، پزشكی و داروسازی در دانشكده های خود، تظاهرات پرشوری علیه رژیم كودتا برپا كردند. رژیم با تمام قوا متوجه دانشگاه شد.
روز 15 آذر تظاهرات به خارج از دانشگاه كشیده شد و مأموران انتظامی، در زد وخورد با دانشجویان، شماری را مجروح و گروهی را دستگیر و زندانی كردند.
صبح روز 16 آذر 1332، گارد برای اولین بار وارد صحن دانشگاه شد تا فریاد مخالفان را در گلو خفه كند. در یكی از كلاسهای درس دانشكده فنی، چند تن از دانشجویان در اعتراض به حضور مأموران گارد، آنها را به مسخره می گیرند و مأموران گارد با حمله به دانشجویان بی پناه، سه تن از آنان را به شهادت می رسانند. فردای آن روز در جو خفقان و وحشت، نیكسون به دانشگاه تهران می آید و از دست قاتلان " دكترای حقوق " دریافت می كند. 16 آذر به نام دانشجویان ثبت شد، دانشجویانی که سینه خود را دربرابر استکبار جهانی قرار دادند و تا آخرین قطره خون خود پای استقلال کشورشان ایستادند.
16 آذر 88: روزی که منافقین عنوان دانشجو را ربودند
سالها گذشت تا اینکه یاد شهدای 16 آذر که با تمام وجود در مقابل شیاطین جهان ایستادند و فریاد اسلام خواهی را سردادند جای خود را به بازی های سیاسی کودکانه داد. البته همواره در تمام برهه های تاریخ افرادی را می توان در فضای دانشگاه ها یافت که با الگو پذیری از شهدای 16 آذر در مقابل مدعیان دموکراسی می ایستند اما آنچه امروز جایگزین قیام شهدای دانشجو شده است پیروی از گروه ها و اندیشه ها و جریانات سیاسی است.
در 16 آذر سال 88 فتنه گری یکی از جریانات سیاسی بازنده در انتخابات ریاست جمهوری 88 منجر به ورود جریانات معاند و منافق در داخل کشور شد.
گروه های سازمان یافته ای که عنوان دانشجو را ربوده بودند پا در محیط علم و دانش دانشجویان گذاشته و فضای دانشگاه را متشنج کردند تا جایی که دیگر نه از ظلم ستیزی شهدای دانشجوی دانشگاه خبری بود و نه از فریاد اسلام خواهی بلکه قید اسلامیت را از ایران اسلامی برداشته و پا به پای شیطان جهان حرکت کردند.
دانشجو نماها تا جایی پیش رفتند که از عکس شهدای دانشجوی دانشگاه نیز شرم نکرده و تصویر رهبر فرزانه انقلاب را به آتش کشیدند.
اگر نگاهی کمی و کیفی به وضعیت دانشگاه ها داشته باشیم به راحتی مشاهده می کنیم که هرزمان محیط دانشگاه از جوزدگی و سیاست زدگی فاصله گرفت و تبدیل به یک محیط آرام علمی شد، کشور با پیشرفت علمی بی نظیری همراه شد اما هرزمان جریانات تندرو سیاسی درصدد سوءاستفاده از دانشجویان برآمدند و محیط علمی و مقدس دانشگاه را عرصه ی تاخت و تاز دارودسته ی خود قلمداد کردند، سرعت علمی کشور به شدت کم شده و به نوعی جلوی پیشرفت ایران عزیز گرفته می شود.
فتنه سیاسی 88 دانشگاه را چند هفته به بهانه 16 آذر اسیر وسوسه های سیاسی خود کرد تا جایی که نه این دانشجویان معترض فریاد اسلام داشتند و نه بویی از مرام شهدا برده بودند و جز لکه ی سیاهی برای روز مقدسی چون 16 آذر هیچ نبودند.
16 آذر 1394:یاد شهدا زنده می شود؟
هر چند دولت تدبیر و امید آنگونه که در شعارها اعلام می شود دولت اعتدال است اما وابستگی و حضور برخی اشخاص تندرو در کنار دولت فضای حاکم در دانشگاه را تندرو کرده است البته این تندروی ها از نوع تندروی های دینی نیست بلکه دعواهای سیاسی میان طیف های موافق و مخالف دولت در دانشگاه است که بیش از هر چیز دانشگاه را از محیط علمی خود خارج کرده است.
بدون شک 16 آذر روز آگاهی و بیداری دانشجو برای مبارزه با استکبار جهانی به رهبری آمریکاست که امروزه برای دانشجو، موثرین راه مبارزه با شیطان بزرگ، جهاد علمی است. داشتن شور همراه با شعور و الگو پذیری از شهدای یوم الله 16 آذر برای دانشجویانی که از میان رنگ های مختلف و خط های متفاوت سیاسی خط ولایت پذیری را بر می گزینند یک معنا بیشتر ندارد و آن هم ادامه دادن خط خون سرخ شهدای 16 آذر بوده است که نه برای دفاع از جریان سیاسی بلکه برای دفاع از دین، نظام و مبارزه با استکبار دشمنان آنجا که لازم بود ایستادگی می کردند و هر جای که کشور نیاز به علم و تخصصشان داشت متواضعانه به کسب دانش پرداختند.
شاید فقط 16 آذر سال 32 و یا چند سال بعد از آن یادی از شهدای دانشجو زنده شد و بعد از آن آنقدر 16 آذر و روز دانشجو با برچسب های سیاسی گروه های صاحب قدرت مورد توجه قرار گرفت که فلسفه قیام 16 آذر نادیده گرفته شد.
16 آذر 32: اعطای نشان دکترا به مقامات ایران توسط امریکا
بعد از كودتای 28 مرداد، رژیم شاه كه توانسته بود با كمك اربابان بر اریكه قدرت باز گردد، درصدد برآمد تا پایه های حكومت خود را تثبیت كند، اما غافل از اینكه مردم در اولین فرصت خشم و انزجار خویش را نشان خواهند داد. " آیزنهاور" طی نطقی در كنگره آمریكا، كودتای 28 مرداد را چنین توصیف كرده بود:" پیروزی سیاسی امید بخشی نصیب قوای طرفدار تثبیت اوضاع و قوای آزادی شده است"!
نیكسون معاون رئیس جمهور آمریكا در سال 1332، راهی ایران گردید تا نتیجه سرمایه گذاری بیست و یك میلیون دلاری"سیا" را كه در راه كودتا و سرنگونی دولت مصدق هزینه كرده بود، از نزدیك مشاهده كند.
ملت ایران در حالت افسردگی به سر می برد و از نفاق و تفرقه ای كه استبداد توانسته بود در میان ملت ایجاد كند، ناراحت بود. رهبری نهضت مقاومت، قصد رساندن صدای اعتراض مردم را به گوش جهانیان داشت و تلاش لندن و واشنگتن را كه می خواستند با مشروع جلوه دادن رژیم كودتا، امتیازات مورد نظر خود را در محیط آرام به دست آورند، خنثی كند. اجرای این برنامه به عهده كمیته هماهنگی دانشگاه واگذار شد.
دانشجویان دانشكده های حقوق و علوم سیاسی، علوم، دندانپزشكی، فنی، پزشكی و داروسازی در دانشكده های خود، تظاهرات پرشوری علیه رژیم كودتا برپا كردند. رژیم با تمام قوا متوجه دانشگاه شد.
روز 15 آذر تظاهرات به خارج از دانشگاه كشیده شد و مأموران انتظامی، در زد وخورد با دانشجویان، شماری را مجروح و گروهی را دستگیر و زندانی كردند.
صبح روز 16 آذر 1332، گارد برای اولین بار وارد صحن دانشگاه شد تا فریاد مخالفان را در گلو خفه كند. در یكی از كلاسهای درس دانشكده فنی، چند تن از دانشجویان در اعتراض به حضور مأموران گارد، آنها را به مسخره می گیرند و مأموران گارد با حمله به دانشجویان بی پناه، سه تن از آنان را به شهادت می رسانند. فردای آن روز در جو خفقان و وحشت، نیكسون به دانشگاه تهران می آید و از دست قاتلان " دكترای حقوق " دریافت می كند. 16 آذر به نام دانشجویان ثبت شد، دانشجویانی که سینه خود را دربرابر استکبار جهانی قرار دادند و تا آخرین قطره خون خود پای استقلال کشورشان ایستادند.
16 آذر 88: روزی که منافقین عنوان دانشجو را ربودند
سالها گذشت تا اینکه یاد شهدای 16 آذر که با تمام وجود در مقابل شیاطین جهان ایستادند و فریاد اسلام خواهی را سردادند جای خود را به بازی های سیاسی کودکانه داد. البته همواره در تمام برهه های تاریخ افرادی را می توان در فضای دانشگاه ها یافت که با الگو پذیری از شهدای 16 آذر در مقابل مدعیان دموکراسی می ایستند اما آنچه امروز جایگزین قیام شهدای دانشجو شده است پیروی از گروه ها و اندیشه ها و جریانات سیاسی است.
در 16 آذر سال 88 فتنه گری یکی از جریانات سیاسی بازنده در انتخابات ریاست جمهوری 88 منجر به ورود جریانات معاند و منافق در داخل کشور شد.
گروه های سازمان یافته ای که عنوان دانشجو را ربوده بودند پا در محیط علم و دانش دانشجویان گذاشته و فضای دانشگاه را متشنج کردند تا جایی که دیگر نه از ظلم ستیزی شهدای دانشجوی دانشگاه خبری بود و نه از فریاد اسلام خواهی بلکه قید اسلامیت را از ایران اسلامی برداشته و پا به پای شیطان جهان حرکت کردند.
دانشجو نماها تا جایی پیش رفتند که از عکس شهدای دانشجوی دانشگاه نیز شرم نکرده و تصویر رهبر فرزانه انقلاب را به آتش کشیدند.
اگر نگاهی کمی و کیفی به وضعیت دانشگاه ها داشته باشیم به راحتی مشاهده می کنیم که هرزمان محیط دانشگاه از جوزدگی و سیاست زدگی فاصله گرفت و تبدیل به یک محیط آرام علمی شد، کشور با پیشرفت علمی بی نظیری همراه شد اما هرزمان جریانات تندرو سیاسی درصدد سوءاستفاده از دانشجویان برآمدند و محیط علمی و مقدس دانشگاه را عرصه ی تاخت و تاز دارودسته ی خود قلمداد کردند، سرعت علمی کشور به شدت کم شده و به نوعی جلوی پیشرفت ایران عزیز گرفته می شود.
فتنه سیاسی 88 دانشگاه را چند هفته به بهانه 16 آذر اسیر وسوسه های سیاسی خود کرد تا جایی که نه این دانشجویان معترض فریاد اسلام داشتند و نه بویی از مرام شهدا برده بودند و جز لکه ی سیاهی برای روز مقدسی چون 16 آذر هیچ نبودند.
16 آذر 1394:یاد شهدا زنده می شود؟
هر چند دولت تدبیر و امید آنگونه که در شعارها اعلام می شود دولت اعتدال است اما وابستگی و حضور برخی اشخاص تندرو در کنار دولت فضای حاکم در دانشگاه را تندرو کرده است البته این تندروی ها از نوع تندروی های دینی نیست بلکه دعواهای سیاسی میان طیف های موافق و مخالف دولت در دانشگاه است که بیش از هر چیز دانشگاه را از محیط علمی خود خارج کرده است.
بدون شک 16 آذر روز آگاهی و بیداری دانشجو برای مبارزه با استکبار جهانی به رهبری آمریکاست که امروزه برای دانشجو، موثرین راه مبارزه با شیطان بزرگ، جهاد علمی است. داشتن شور همراه با شعور و الگو پذیری از شهدای یوم الله 16 آذر برای دانشجویانی که از میان رنگ های مختلف و خط های متفاوت سیاسی خط ولایت پذیری را بر می گزینند یک معنا بیشتر ندارد و آن هم ادامه دادن خط خون سرخ شهدای 16 آذر بوده است که نه برای دفاع از جریان سیاسی بلکه برای دفاع از دین، نظام و مبارزه با استکبار دشمنان آنجا که لازم بود ایستادگی می کردند و هر جای که کشور نیاز به علم و تخصصشان داشت متواضعانه به کسب دانش پرداختند.
