آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی از مراجع تقلید در نامه‌ای به علمای برجسته جهان اسلام، با توجه به گذشتن چندین هفته از فاجعه منا و عدم واکنش جدی اکثر علمای جهان اسلام آمادگی خود را برای برگزاری نشست‌های تخصصی و چاره‌جویی در این خصوص اعلام کرد.
به گزارش شهدای ایران، به نقل از پایگاه اطلاع رسانی آیت‌الله مکارم‌شیرازی، متن نامه این مرجع تقلید به شرح زیر است:
این فاجعه (دور از مسائل سیاسی و روابط مختلف کشورهای اسلامی) برای همه علمای اسلام در هر جا هستند مسئولیت آفرین است و لازم است برای علاج آن چاره‌ای بیندیشیم، اما متأسفانه هفته ها از وقوع این حادثه تلخ گذشت و عکس العمل چندانی از علمای جهان اسلام مشاهده نشد، در حالی که پیغمبر اکرم (صل الله علیه و آله و سلم) می‌فرماید: «من لم یهتمّ بأمر المسلمین فلیس منهم».
جان یک مسلمان محترم است (ومن أحیاها فکانما احیانا الناس جمیعا) تا چه رسد به جان هزاران مسلمان آن هم هنگام ادای فریضه بزرگ حج. آیا نباید برای حل این مشکل و تبعات آن و مسائل مربوط به حال و آینده چاره‌ای اندیشید؟
در دنیایی که گاه برای از دست رفتن یک فرد آن همه سر و صدا به راه می اندازند هرگاه علمای اسلام در برابر این همه قربانی (که به اجماع همه مطلعین هزاران نفر بودند) بی‌تفاوت بماند مردم دنیا چه خواهند گفت؟ آیا استنباط مردم جهان این نخواهد بود که مسلمانان برای جان هم‌کیشان خود ارزشی قائل نیستند؟
معظم له با اشاره به اظهارات بعضی از علمای عربستان چنین می‌گوید: مربوط ساختن این قضیه به «قضا و قدر الهی» (که برای فرار از بار مسئولیت‌ها اظهار شده) خود فاجعه دیگری است چون تعلیمات اسلام را در مساله «قضا و قدر» زیر سؤال می برد.
آیا مثلا اگر بیماری خطرناکی در میان مسلمین شایع شود نباید برای علاج آن تلاش شود باید بگذاریم هزاران قربانی بگیرد و آن را به قضا و قدر الهی مربوط سازیم؟ در حالی که قضا و قدر در قرآن مجید و سنت پیغمبر اکرم(صل الله علیه و آله و سلم) هرگز چنین معنایی ندارد که خداوند در حوزه اعمال انسانی ما را به تدبیر و چاره اندیشی صحیح مکلف ساخته است که ترک آن مسئولیت آفرین است (در ضمن ایشان قول دادند که بحث جامعی درباره قضا و قدر اسلامی آماده و ارسال دارند).
در بخش پایانی این نامه (پس از شرح وظایف چهارگانه که همگی در برابر این فاجعه داریم) آمده است: من بر حسب وظیفه شرعی و انسانی خود آمادگی خویش را اعلام می‌دارم تا با دعوت از علمای برجسته جهان اسلام به تبادل نظر در این خصوص بپردازیم و در این راستا پیشنهاد می‌کنم با برگزاری نشست‌های کاملا علمی و فقهی (دور از مسائل سیاسی در قم یا در هرکدام از مراکز کشورهای مختلف اسلامی به آسیب شناسی این مساله بپردازیم.
امیدوارم مفتیان و علمای بزرگ محترم کشورهای اسلامی گام‌های مؤثری در این راه بردارند و کاری کنند که یوم القیامة در پیشگاه خداوند مسئول نباشیم (فَبَشِّرْ عِبَادِ* الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُوْلَئِکَ الَّذِینَ هَدَاهُمُ اللهُ وَأُولَئِکَ هُمْ أُوْلُوا الاَْلْبَابِ).
این فاجعه (دور از مسائل سیاسی و روابط مختلف کشورهای اسلامی) برای همه علمای اسلام در هر جا هستند مسئولیت آفرین است و لازم است برای علاج آن چاره‌ای بیندیشیم، اما متأسفانه هفته ها از وقوع این حادثه تلخ گذشت و عکس العمل چندانی از علمای جهان اسلام مشاهده نشد، در حالی که پیغمبر اکرم (صل الله علیه و آله و سلم) می‌فرماید: «من لم یهتمّ بأمر المسلمین فلیس منهم».
جان یک مسلمان محترم است (ومن أحیاها فکانما احیانا الناس جمیعا) تا چه رسد به جان هزاران مسلمان آن هم هنگام ادای فریضه بزرگ حج. آیا نباید برای حل این مشکل و تبعات آن و مسائل مربوط به حال و آینده چاره‌ای اندیشید؟
در دنیایی که گاه برای از دست رفتن یک فرد آن همه سر و صدا به راه می اندازند هرگاه علمای اسلام در برابر این همه قربانی (که به اجماع همه مطلعین هزاران نفر بودند) بی‌تفاوت بماند مردم دنیا چه خواهند گفت؟ آیا استنباط مردم جهان این نخواهد بود که مسلمانان برای جان هم‌کیشان خود ارزشی قائل نیستند؟
معظم له با اشاره به اظهارات بعضی از علمای عربستان چنین می‌گوید: مربوط ساختن این قضیه به «قضا و قدر الهی» (که برای فرار از بار مسئولیت‌ها اظهار شده) خود فاجعه دیگری است چون تعلیمات اسلام را در مساله «قضا و قدر» زیر سؤال می برد.
آیا مثلا اگر بیماری خطرناکی در میان مسلمین شایع شود نباید برای علاج آن تلاش شود باید بگذاریم هزاران قربانی بگیرد و آن را به قضا و قدر الهی مربوط سازیم؟ در حالی که قضا و قدر در قرآن مجید و سنت پیغمبر اکرم(صل الله علیه و آله و سلم) هرگز چنین معنایی ندارد که خداوند در حوزه اعمال انسانی ما را به تدبیر و چاره اندیشی صحیح مکلف ساخته است که ترک آن مسئولیت آفرین است (در ضمن ایشان قول دادند که بحث جامعی درباره قضا و قدر اسلامی آماده و ارسال دارند).
در بخش پایانی این نامه (پس از شرح وظایف چهارگانه که همگی در برابر این فاجعه داریم) آمده است: من بر حسب وظیفه شرعی و انسانی خود آمادگی خویش را اعلام می‌دارم تا با دعوت از علمای برجسته جهان اسلام به تبادل نظر در این خصوص بپردازیم و در این راستا پیشنهاد می‌کنم با برگزاری نشست‌های کاملا علمی و فقهی (دور از مسائل سیاسی در قم یا در هرکدام از مراکز کشورهای مختلف اسلامی به آسیب شناسی این مساله بپردازیم.
امیدوارم مفتیان و علمای بزرگ محترم کشورهای اسلامی گام‌های مؤثری در این راه بردارند و کاری کنند که یوم القیامة در پیشگاه خداوند مسئول نباشیم (فَبَشِّرْ عِبَادِ* الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُوْلَئِکَ الَّذِینَ هَدَاهُمُ اللهُ وَأُولَئِکَ هُمْ أُوْلُوا الاَْلْبَابِ).
