ضمن سلام و عرض ادب
در ابتدا بر خود لازم میدانم دست این پدر و مادر را ببوسم.
من به شهرداری مراجعه کردم و پیگیری کردم.ولی متاسفانه ظاهرا سازنده و کسی که باعث شده دل این پدر و مادر بدرد بیاید آنقدر آشنا داره که همه در ظاهر از این پدر و مادر عزیز حمایت میکنند ولی در باطن خیر ..... و حرف یکی از آقایان این بود که فرد متخلف کم کم میسازه و حتی سطح پنجره و تراسی که با رای کمیسیون مشخص شده 170 سانتی متر با مصالح ساختمانی، فرد سازنده با شیشه انجام میده و قانون را راحت دور میزنه و بقول خودشان راحت حق این پدر و مادر شهید پایمال میشود.
نمیدانم چه بگویم و چه بکنم.....فقط همین که این دو عزیز، پدر و مادر شهیدی هستند که همه ی سرشناسان، مسئولین و کسانی که در این انقلاب سهمی دارند او را میشناسند و به ایشان ارادت خاص دارند.
عزیزان بگفته رهبر فرزانه امام خامنه ای (مدظله العالی) : اگر من از شهدا احترام می‌کنم، اگر اظهار اخلاص به خانواده‌های شهدا می‌کنم این صرف یک نام احساسات خشک و خالی نیست، به معنای این است که این یک راهبرد حقیقی برای ملت ماست.
پس برنامه ای ریخته شود تا نگذاریم آب در دل این دو عزیز تکان بخورد و فردا روزی سرمان جلوی آن شهید بالا باشد، که تو نبودی، ولی ما فرزندان پدر و مادر تو هستیم و نمیگزاریم کسی به پدر و مادرت زور بگوید.
فرازي از وصيت نامه شهيد هوشنگ رستمیان فرد: ملت ما، ملت شهادت است و درس شهادت را به خوبي ياد گرفته است چون كه شهادت درسي است كه انسانهاي متقي آن را آموخته اند و به ديگران ياد خواهند داد.

بعضی همرزمان شهید:سردار شهید کمال فاضل . سید سعید زمانیان . حبیب الله نیکخوه . دکتر نافیان . شهیدان استکی . شهیدسعید لطفی . شهیدعلی درعلی . شهیدفریبرز ترابی و ...
نگزاریم حق را پایمال کنند.

بسم رب الشهدا و الصدیقین

نامه ای سرگشاده به پاره تنم، فرزند شهیدم:

اگر من از شهدا احترام می‌کنم، اگر اظهار اخلاص به خانواده‌های شهدا می‌کنم، این صرف یک نام، احساسات خشک و خالی نیست. به معنای این است که این یک راهبرد حقیقی برای ملت ماست. امام خامنه ای (مدظله العالی)

سلام هوشنگ پسر عزیزم، فرزندم!

این نامه را پدر و مادرت برایت می نویسند. از آخرین روزی که تو را دیدیم که به جبهه رفتی 29 سال می گذرد. خودت می گفتی، می رویم تا نگذاریم دشمن پا بر روی خاک میهنمان بگذارد. می رویم تا ایران در آسایش و عدالت باشد. تا کسی حق کسی را پایمال نکند و ...

موضوع از آن جا شروع شد که شخصی (پیمانکار و بساز و بفروش با فامیل مصیبی) (با عنوان همسایه) به مدت یک سال و نیم است که شروع به ساخت آپارتمان نموده، ساخت و سازی مازاد بر پروانه ساختمانی (یک طبقه اضافه بر پروانه شهرداری و پایین گرفتن سطح پنجره ها و تراس!) به همین دلیل شکوائیه ای بر عدم رضایت نوشته و به شهرداری شهرکرد تحویل دادم که طی چندین نوبت کار نام برده از سوی شهرداری و حتی با حضور شخص شهردار شهرکرد متوقف (البته این در حالی بود که سازنده روزهای جمعه و تعطیل که شهرداری تعطیل بود، به صورت پنهانی شروع به بتن ریزی و زدن ستون می نمود!)

پرونده به کمیسیون ماده صد ارجاع گردید ولی متاسفانه یکی از اعضای کمیسیون بنا به هر دلیلی که حتی با بی احترامی به پدر و مادرت، به جای آنکه از کسی که به او ظلم و ستم شده و حق و حقوقش ضایع شده، حمایت کند، خواهان حمایت از متخلف و کسی می باشند که اولاً خلاف پروانه و دوماً باعث سلب آسایش خانواده ات شده است و حتی فرد متخلف باز به رأی این کمیسیون هم توجه نمی کند و سطح تراس و پنجره ها را پایین گرفته و حتی شروع به جوشکاری و زدن سقف با تیرآهن کرده و این که می گوید: "من جوری می سازم که کسی نتونه جلوی کار رو بگیره!"

از آن جا دلم می سوزد که اگر پسرم، تویی که پاره تنم هستی در کنارم بودی، تویی که هم رزمانت حرفی در این مرز و بوم برای گفتن دارند، ما هم تکیه گاهی داشتیم، آیا می توانستند حق پدر و مادرت را پایمال کنند؟

من به عنوان مادر شهید هیچگاه برای شهادتت اشک از چشمانم جاری نشد. چون امانتی بودی و خدا را شاکرم که امانتش را در راه جهاد حق علیه باطل در راه کربلا، (کربلای پنج) تقدیم نمودم. ولی این همسایه آزاری باعث شد و تا جای که بیاید درب منزل و فریاد کنان با بی آبروی بگوید: "زن، برو بگو یک مرد بیاید دم دَر!"

من و پدرت امروزها جای خالی ات را بیشتر از گذشته در کنارمان حس می کنیم و دل شکسته دلتنگت می شویم و اشک از چشمانمان جاری می شود به خاطر عدالتی که برایش خون ها بر زمین ریخته شد.

پسرم؛ هوشنگ جان، عزیز دل مادر!

تو را قسم می دهم به خون و راه مقدست، قسم می دهم به پهلوی شکسته بی بی فاطمه زهرا (س) به مادر و پدرت کمک کن.

* پدر و مادر شهید "هوشنگ رستمیان فرد"



رونوشت: دوستان و همرزمان پسرم و شهیدان زنده؛ دلسوختگان خاک ایران