رئیس دولت یازدهم صبح امروز در حالی برای افتتاح بیست و یکمین دوره نمایشگاه مطبوعات و رسانه‌ها به مصلای تهران رفت که تحریم این نمایشگاه توسط رسانه‌های اصلی و معتبر کشور، در اعتراض به فشار روزافزون دولت بر رسانه‌های مستقل، سایه‌ی سنگینی بر سر آن انداخته بود.
به گزارش شهدای ایران، خبرگزاری دانشجو نوشت: باز هم صبحی دیگر و بازهم سخنرانی پرخاشگرانه‌ی دیگری از حسن روحانی!
رئیس دولت یازدهم صبح امروز در حالی برای افتتاح بیست و یکمین دوره‌ی نمایشگاه مطبوعات و رسانه‌ها به مصلای تهران رفت که تحریم این نمایشگاه توسط رسانه‌های اصلی و معتبر کشور، در اعتراض به فشار روزافزون دولت بر رسانه‌های مستقل، سایه‌ی سنگینی بر سر آن انداخته بود. شاید همین عدم حضور منتقدین، اصلی‌ترین عاملی بود که روحانی را ترغیب به حضور در مصلا می‌کرد. جایی که او می‌توانست بدون هراس از وجود صدای مخالف و آسوده خاطر از بودن در میان «خودی‌ها»، به تاخت و تاز علیه منتقدانش بپردازد.
رئیس دولت یازدهم که دولتش رکورد توقیف چندین نشریه‌ی منتقد و دادگاهی کردن تعدادی دیگر تنها در عرض دو سال را در کارنامه دارد؛ طی سخنانی از توقیف مطبوعات نالیده و گفت: "تعطیل و توقیف باید آخرین کلمات در برخورد با رسانه باشد."
وی در بخش دیگری از سخنانش از آنچه «جوانمرگ» شدن روزنامه‌ها می‌نامید، گلایه کرده و گفت: "رسانه‌ای هنوز متولد نشده بال و پر نگشوده خود را به خوبی معرفی نکرده به دلایل واهی دچار تاخت و تاز دیگران قرار می‌گیرد." شاید مصداق سخنان روحانی درمورد رسانه‌ی جوانی که مورد تاخت و تاز قرار می‌گیرد؛ روزنامه‌ی «وطن امروز» و هفته‌نامه‌ی «۹ دی» باشد که اوایل ماه جاری، با نظر هیأت نظارت بر مطبوعات وزارت ارشاد، به دادگاه ارجاع داده شدند تا دیگر صدای خود را علیه دولت روحانی بلند نکنند.
اگرچه سخن در باب شعارهای امروز رئیس جمهور زیاد است اما بی‌شک بحث‌انگیزترین بخش گفته‌های او برچسب‌زنی جدیدش به منتقدان سیاست‌های دولت است. روحانی در شرایطی که تا چند دقیقه پیش خود را در جایگاه یک حامی مطبوعات نشانده و چهره‌ی آزادی‌خواهانه‌ای به خود گرفته بود، به یک‌باره و به روال اغلب سخنرانی‌های صبحگاهی‌اش هوای پرخاشگری و تاخت و تاز به منتقدان کرده و رسانه‌های غیر هم‌سو با خود را «پلیس مخفی» خواند تا نشان دهد که تحریم اعتراضی نمایشگاه مطبوعات از سوی این رسانه‌ها اثر خود را گذاشته و رئیس دولت را سخت برآشفته است.
سخنرانی‌های پرخاش‌جویانه‌ی روحانی در مراسم‌های صبحگاهی اما مسبوق به سابقه است. تفاوت لحن رئیس دولت در سخنرانی‌های صبح و بعد از ظهرش آنقدر فاحش است که روزنامه‌ی وطن امروز چندی پیش در گزارشی با عنوان «بعد از ظهرهای آرام» به کنکاش در آن پرداخت. این روزنامه با بررسی سخنرانی‌های روحانی طی سال‌های ۹۲ و ۹۳ به نتایج جالب و حیرت‌آوری دست یافته بود. طبق این پژوهش تقریبا تمامی اظهارات جنجالی رئیس جمهور که در آن منتقدان آماج انواع و اقسام اتهامات و تهاجمات قرار گرفته‌اند در سخنرانی‌هایی مطرح شده که در موعد صبح و پیش از ظهر برای آقای رئیس‌جمهور تدارک و تدبیر شده است!
«به گونه‌ای که مهم‌ترین اظهارات جنجالی آقای روحانی طی این ۲ سال مانند اظهارات او در بی‌سواد دانستن منتقدان یا حواله شدن منتقدان به جهنم و نیز ماجرای شناسنامه‌دار بودن منتقدان و همچنین اتهام کاسب‌تحریم بودن منتقدان هسته‌ای، همه در سخنرانی‌های نوبت صبح مطرح شده است. ماجرای بورسیه‌ها و آن اظهارنظر معروف آقای روحانی یعنی «بورسیه و ما ادراک البورسیه» که در واقع شایعات درباره ۳ هزار بورسیه دوران دولت گذشته را تقویت بخشید نیز در نوبت صبح مطرح شده است.»
این همه در شرایطی است که سخنرانی‌های بعد از ظهر وی معمولا آرام و کم حاشیه بوده‌اند. به بیان دیگر «آقای روحانی برخلاف صبح‌های توفانی و جنجالی، معمولا بعدازظهر‌ها و عصرهای آرامی را پشت‌سر گذاشته است.»
با این تفاسیر شاید بد نبود اگر مسئولین برگزاری نمایشگاه، با تغییر ساعت افتتاحیه از صبح به بعد از ظهر، زمینه‌ی بروز خشم دکتر روحانی در جمع اهالی فرهنگ و قلم که احتمالا ناشی از عدم حضور رسانه‌های معتبر در نمایشگاه بیست و یکم است، را می‌گرفتند تا به این ترتیب اهالی قلم و اندیشه از زبان رئیس امنیتی‌ترین دولت پس از انقلاب، مورد ایراد اتهام و ناسزا قرار نگیرند.
رئیس دولت یازدهم صبح امروز در حالی برای افتتاح بیست و یکمین دوره‌ی نمایشگاه مطبوعات و رسانه‌ها به مصلای تهران رفت که تحریم این نمایشگاه توسط رسانه‌های اصلی و معتبر کشور، در اعتراض به فشار روزافزون دولت بر رسانه‌های مستقل، سایه‌ی سنگینی بر سر آن انداخته بود. شاید همین عدم حضور منتقدین، اصلی‌ترین عاملی بود که روحانی را ترغیب به حضور در مصلا می‌کرد. جایی که او می‌توانست بدون هراس از وجود صدای مخالف و آسوده خاطر از بودن در میان «خودی‌ها»، به تاخت و تاز علیه منتقدانش بپردازد.
رئیس دولت یازدهم که دولتش رکورد توقیف چندین نشریه‌ی منتقد و دادگاهی کردن تعدادی دیگر تنها در عرض دو سال را در کارنامه دارد؛ طی سخنانی از توقیف مطبوعات نالیده و گفت: "تعطیل و توقیف باید آخرین کلمات در برخورد با رسانه باشد."
وی در بخش دیگری از سخنانش از آنچه «جوانمرگ» شدن روزنامه‌ها می‌نامید، گلایه کرده و گفت: "رسانه‌ای هنوز متولد نشده بال و پر نگشوده خود را به خوبی معرفی نکرده به دلایل واهی دچار تاخت و تاز دیگران قرار می‌گیرد." شاید مصداق سخنان روحانی درمورد رسانه‌ی جوانی که مورد تاخت و تاز قرار می‌گیرد؛ روزنامه‌ی «وطن امروز» و هفته‌نامه‌ی «۹ دی» باشد که اوایل ماه جاری، با نظر هیأت نظارت بر مطبوعات وزارت ارشاد، به دادگاه ارجاع داده شدند تا دیگر صدای خود را علیه دولت روحانی بلند نکنند.
اگرچه سخن در باب شعارهای امروز رئیس جمهور زیاد است اما بی‌شک بحث‌انگیزترین بخش گفته‌های او برچسب‌زنی جدیدش به منتقدان سیاست‌های دولت است. روحانی در شرایطی که تا چند دقیقه پیش خود را در جایگاه یک حامی مطبوعات نشانده و چهره‌ی آزادی‌خواهانه‌ای به خود گرفته بود، به یک‌باره و به روال اغلب سخنرانی‌های صبحگاهی‌اش هوای پرخاشگری و تاخت و تاز به منتقدان کرده و رسانه‌های غیر هم‌سو با خود را «پلیس مخفی» خواند تا نشان دهد که تحریم اعتراضی نمایشگاه مطبوعات از سوی این رسانه‌ها اثر خود را گذاشته و رئیس دولت را سخت برآشفته است.
سخنرانی‌های پرخاش‌جویانه‌ی روحانی در مراسم‌های صبحگاهی اما مسبوق به سابقه است. تفاوت لحن رئیس دولت در سخنرانی‌های صبح و بعد از ظهرش آنقدر فاحش است که روزنامه‌ی وطن امروز چندی پیش در گزارشی با عنوان «بعد از ظهرهای آرام» به کنکاش در آن پرداخت. این روزنامه با بررسی سخنرانی‌های روحانی طی سال‌های ۹۲ و ۹۳ به نتایج جالب و حیرت‌آوری دست یافته بود. طبق این پژوهش تقریبا تمامی اظهارات جنجالی رئیس جمهور که در آن منتقدان آماج انواع و اقسام اتهامات و تهاجمات قرار گرفته‌اند در سخنرانی‌هایی مطرح شده که در موعد صبح و پیش از ظهر برای آقای رئیس‌جمهور تدارک و تدبیر شده است!
«به گونه‌ای که مهم‌ترین اظهارات جنجالی آقای روحانی طی این ۲ سال مانند اظهارات او در بی‌سواد دانستن منتقدان یا حواله شدن منتقدان به جهنم و نیز ماجرای شناسنامه‌دار بودن منتقدان و همچنین اتهام کاسب‌تحریم بودن منتقدان هسته‌ای، همه در سخنرانی‌های نوبت صبح مطرح شده است. ماجرای بورسیه‌ها و آن اظهارنظر معروف آقای روحانی یعنی «بورسیه و ما ادراک البورسیه» که در واقع شایعات درباره ۳ هزار بورسیه دوران دولت گذشته را تقویت بخشید نیز در نوبت صبح مطرح شده است.»
این همه در شرایطی است که سخنرانی‌های بعد از ظهر وی معمولا آرام و کم حاشیه بوده‌اند. به بیان دیگر «آقای روحانی برخلاف صبح‌های توفانی و جنجالی، معمولا بعدازظهر‌ها و عصرهای آرامی را پشت‌سر گذاشته است.»
با این تفاسیر شاید بد نبود اگر مسئولین برگزاری نمایشگاه، با تغییر ساعت افتتاحیه از صبح به بعد از ظهر، زمینه‌ی بروز خشم دکتر روحانی در جمع اهالی فرهنگ و قلم که احتمالا ناشی از عدم حضور رسانه‌های معتبر در نمایشگاه بیست و یکم است، را می‌گرفتند تا به این ترتیب اهالی قلم و اندیشه از زبان رئیس امنیتی‌ترین دولت پس از انقلاب، مورد ایراد اتهام و ناسزا قرار نگیرند.
بعد از برجام است 
معروف است یکی آمد راه رفتن دیگری را یاد بگیرد راه رفتن خودش را فراموش کرد.
ظاهرا آقای رییس جمهور آنقدر مشغول تمرین زبان "انگلیسی" هستند که زبان مادری دارد یادشان میرود چون فعل "رفته شود" در ادبیات فارسی ابداع کاملا نوینی است!