شهدای ایران: وطن امروز نوشت: «هیات و مجلس عزاداری نباید سیاسی باشد.» این سخن متناقض‌ترین حرفی است که می‌توان به زبان آورد. چطور می‌شود از محرم و عاشورا و کربلا و امام حسین(ع) و هیات و مجلس عزا سخن گفت و نفی سیاسی بودن این مقوله‌ها را هم کرد؟! مگر می‌شود انکار کرد که نهضت عاشورا، برجسته‌ترین رخداد سیاسی تاریخ است؟! آیا اقدام سیاسی‌ای صریح‌تر از نهضت امام حسین(ع) در تاریخ وجود دارد؟!
در شرایطی که پاسخ پرسش‌های فوق کاملا روشن است؛ چه چیزی موجب شده عده‌ای از لزوم سیاسی نبودن هیئات و مجالس عزا سخن بگویند و اصرار بورزند مراسم عزاداری امام حسین(ع) را غیرسیاسی قلمداد کنند؟! به‌راستی چه کسانی و به چه دلیل از اسلام سیاسی و عزاداری سیاسی و هیات سیاسی که همان حقیقت اسلام و حقیقت هیات و عزاداری است بیم دارند؟! و چرا عده‌ای از برپایی مراسم عزا که سیاسی بودن در ذات آن است لرزه به تن‌شان می‌افتد؟ چرا هر ساله و از جمله در سال‌های اخیر تا زمزمه ورود به محرم به گوش می‌رسد بر اندام عده‌ای لرزه می‌افتد و برخی رسانه‌ها برای تئوریزه کردن هیات و عزاداری غیرسیاسی فعال می‌شوند؟!
رضاخان یکی از اصلی‌ترین افرادی بود که با هیئات و مجالس عزاداری امام حسین(ع) و سیاسی بودن این مجالس مشکل داشت و نسبت به رونق این محافل ابراز نگرانی می‌کرد که در نهایت هم دستور جمع کردن هیئات و ممانعت از برگزاری مجالس عزا را صادر کرد. مشکل رضاخان با مجالس عزاداری هم همین سیاسی بودن آنها بود. رضاخان اما با همه رضاخان بودنش این را خوب می‌دانست که مجلس عزای امام حسین(ع) و سیاسی بودن آن، ۲ مقوله یکسان و درهم تنیده است و سخن گفتن از مجلس و هیات غیرسیاسی بیشتر شبیه یک لطیفه است لذا دستور جمع‌آوری هیات‌ها و ممانعت از برگزاری مجالس را صادر کرد.
هرچند رضاخان تلاش فراوانی برای تقابل با عزاداری سیاسی کرد اما در نهایت همین هیات‌ها و مجالس عزای اباعبدالله(ع) بود که تومار حکومت پهلوی را در هم پیچید و انقلاب اسلامی را موجب شد.
آری! عاشورا، کربلا و مجالس عزای امام حسین(ع) عامل وقوع انقلاب اسلامی بودند و همین هیئات و محافل حسینی هستند که انقلاب اسلامی را در تحقق نهایی یاری خواهند کرد. ده‌ها سال قبل رضاخان میرپنج مهره نظام سلطه در ایران از عزاداری سیاسی ممانعت می‌کرد چون می‌دانست عزاداری و هیات سیاسی نسبتش با انگلیس و آمریکا و نوکرانشان چیست و اگر قرار باشد عزای امام حسین(ع) در این کشور قوت بگیرد عاقبت فردی چون رضاخان که عامل نظام سلطه است چه خواهد شد. امروز هم جریان‌ها و افرادی که نزدیک است از شوق آمریکا جان خود را تسلیم کنند و در بزک کردن آمریکای عزیزشان از تلاشی دریغ نمی‌کنند؛ به سیاق سلف خویش رضاخان میرپنج نگران هیات و عزاداری سیاسی هستند و تا سخن از محرم و برپایی محافل عزای اباعبدالله به میان می‌آید لرزه بر اندام‌شان می‌افتد و به یکباره صفحات رسانه‌هایشان به تخطئه نرم عاشورا و عزاداری پر می‌شود.
در شرایطی که پاسخ پرسش‌های فوق کاملا روشن است؛ چه چیزی موجب شده عده‌ای از لزوم سیاسی نبودن هیئات و مجالس عزا سخن بگویند و اصرار بورزند مراسم عزاداری امام حسین(ع) را غیرسیاسی قلمداد کنند؟! به‌راستی چه کسانی و به چه دلیل از اسلام سیاسی و عزاداری سیاسی و هیات سیاسی که همان حقیقت اسلام و حقیقت هیات و عزاداری است بیم دارند؟! و چرا عده‌ای از برپایی مراسم عزا که سیاسی بودن در ذات آن است لرزه به تن‌شان می‌افتد؟ چرا هر ساله و از جمله در سال‌های اخیر تا زمزمه ورود به محرم به گوش می‌رسد بر اندام عده‌ای لرزه می‌افتد و برخی رسانه‌ها برای تئوریزه کردن هیات و عزاداری غیرسیاسی فعال می‌شوند؟!
رضاخان یکی از اصلی‌ترین افرادی بود که با هیئات و مجالس عزاداری امام حسین(ع) و سیاسی بودن این مجالس مشکل داشت و نسبت به رونق این محافل ابراز نگرانی می‌کرد که در نهایت هم دستور جمع کردن هیئات و ممانعت از برگزاری مجالس عزا را صادر کرد. مشکل رضاخان با مجالس عزاداری هم همین سیاسی بودن آنها بود. رضاخان اما با همه رضاخان بودنش این را خوب می‌دانست که مجلس عزای امام حسین(ع) و سیاسی بودن آن، ۲ مقوله یکسان و درهم تنیده است و سخن گفتن از مجلس و هیات غیرسیاسی بیشتر شبیه یک لطیفه است لذا دستور جمع‌آوری هیات‌ها و ممانعت از برگزاری مجالس را صادر کرد.
هرچند رضاخان تلاش فراوانی برای تقابل با عزاداری سیاسی کرد اما در نهایت همین هیات‌ها و مجالس عزای اباعبدالله(ع) بود که تومار حکومت پهلوی را در هم پیچید و انقلاب اسلامی را موجب شد.
آری! عاشورا، کربلا و مجالس عزای امام حسین(ع) عامل وقوع انقلاب اسلامی بودند و همین هیئات و محافل حسینی هستند که انقلاب اسلامی را در تحقق نهایی یاری خواهند کرد. ده‌ها سال قبل رضاخان میرپنج مهره نظام سلطه در ایران از عزاداری سیاسی ممانعت می‌کرد چون می‌دانست عزاداری و هیات سیاسی نسبتش با انگلیس و آمریکا و نوکرانشان چیست و اگر قرار باشد عزای امام حسین(ع) در این کشور قوت بگیرد عاقبت فردی چون رضاخان که عامل نظام سلطه است چه خواهد شد. امروز هم جریان‌ها و افرادی که نزدیک است از شوق آمریکا جان خود را تسلیم کنند و در بزک کردن آمریکای عزیزشان از تلاشی دریغ نمی‌کنند؛ به سیاق سلف خویش رضاخان میرپنج نگران هیات و عزاداری سیاسی هستند و تا سخن از محرم و برپایی محافل عزای اباعبدالله به میان می‌آید لرزه بر اندام‌شان می‌افتد و به یکباره صفحات رسانه‌هایشان به تخطئه نرم عاشورا و عزاداری پر می‌شود.
